Grenzen stellen
‘Alles kostte mij moeite. Opbouwen had een tegengesteld effect. Soms bijvoorbeeld alleen al bij de kinderen naar school brengen, dan kwam ik huilend terug van vermoeidheid. Samen met mijn behandelend longarts kwam de diagnose Long Covid tot stand. Ik weet zeker dat dit iets lichamelijks is. Ook al zijn er nog geen onderzoeken die dit onomstotelijk bewijzen. Hoe dan ook is het ziekteproces erg gebaat bij grenzen stellen. Zowel als moeder als in de zorg ben je geneigd jezelf op te offeren voor de ander. En dan lig je opeens in je eentje op de bank. Dat is zo verdrietig en frustrerend. Van je werk kun je wegblijven, maar hoe doe je dat met je kinderen? En die drive om iets te doen, verdwijnt ook niet zomaar. Samen met een coach ben ik gaan kijken hoe ik grenzen kon stellen waar ik beter van word. Dus dat opofferen, dat kan ik mij niet meer permitteren. Ik wil beter worden en dan moet ik voor mijn welzijn kunnen kiezen.
Casemanager
‘Het feit dat ik zelf arts ben, heeft mij zowel geholpen als tegengewerkt. Mijn medische kennis voelde in het begin eerder als een ballast. Ik wilde precies weten wat er met mij gebeurde maar dat zoeken naar antwoorden in de medische wereld kostte mij zoveel energie. Daar had ik helemaal geen baat bij. Tegelijkertijd hielp wel dat ik de wegen in de zorgwereld ken en zo de hulp kon organiseren die ik nodig had. Dat brengt mij gelijk tot een punt waarvan ik vind dat de zorg voor mensen met Long Covid beter moet: Ik heb een hele rits aan therapeuten die allemaal een waardevolle bijdrage leveren aan mijn herstel maar er is weinig verbinding tussen hen. Dit allemaal managen, dus zorgen dat de één van de ander op de hoogte is en andersom kost veel energie, zeker voor iemand met Long Covid en dus ook voor mij. Ik heb mijn huisarts gevraagd om op te treden als casemanager; iemand die het overzicht heeft en met mij als geheel kan meedenken. Mensen met Long Covid hebben echt een casemanager nodig, dat kan door een huisarts maar het kan ook door iemand anders worden opgepakt. Daarnaast moet er gestart en doorgegaan worden met biomedisch onderzoek, zodat er goede behandelmogelijkheden komen’. Hierbij zijn ook andere postinfectieuze aandoeningen gebaat.
Lotgenoten
‘Ik heb meegedaan aan Zing je sterk. Dat was voor mij ook zeer waardevol. Naast dat het een aanvulling was op de logopedie, heb ik andere mensen met Long Covid leren kennen. Ongelooflijk die herkenning bij elkaar. Ik heb nog steeds contact met hen en dat ervaar ik zo positief. Ik voel mij zoveel minder alleen. We delen tips en geven elkaar thumbs up als iets gelukt is of juist een grens is aangegeven’.
Toekomst
‘Ik heb vertrouwen dat ik terug kan komen naar hoe het was. Het is/was een keiharde leerschool in nee zeggen maar uiteindelijk ben ik daar beter van geworden en hopelijk ook een betere arts. Ik ben sinds kort aan het re-integreren op mijn werk, ik heb er zoveel zin in en het gaat best goed! Veel mensen waarschuwen mij: “wat zal het je tegenvallen!” Ja, dat zal wel. En ja, ik vind het ook spannend. Maar geloof mij nou maar, het gaat echt veel beter met mij’.
