Ik heb op 15 maart Corona gekregen, heb weken doodziek op bed gelegen, en krabbel nu langzaam op met behulp van huisarts, longarts, kno arts, fysiotherapeut, diëtist. We zijn nu 5 maanden verder, maar ik voel me nog steeds zwak. Ik gebruik 12 pufjes per dag, die ik al lang mocht afbouwen vd longarts, maar wat gewoon niet lukt. Ik heb, zeker met die hitte, meerdere benauwdheids aanvallen per dag, voel me moe en slap en het revalidatie traject bij de fysiotherapeut is eigenlijk teveel voor me op dit moment. Ik werk weer een paar ochtenden per week, en eigenlijk is dat het dan wel. Mijn energie is nul, en ik heb veel last van vergeetachtigheid. Mijn longen doen weer meer pijn, en ik slaap weer slecht. Herkent iemand dit? Hoe kan het zo grillig zijn, ik dacht dat het beter ging, maar nu lijkt het of alles weer verslechterd.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Bianca!
Toevallig of niet: ook ik kreeg op zondag, 15 maart Corona. Ik ben 4 weken ziekgeweest. Ook ziekgemeld geweest op mijn werk voor 4 weken (is me nog nooit overkomen). Ik was flink ziek (eigenlijk nog nooit zo ziek geweest) met alle Corona-verschijnselen. In thuisquarantaine gebleven. Ook mijn 3 kids (pupers in de leeftijd van 15 - 19 jaar) thuisgehouden (waren ze niet zo blij mee i.v.m. hun bijbaantjes). GGD en huisarts gebeld (meerdere keren), maar toen was de houding nog: geen hoge koorts? niet enorm benauwd? dan thuis uitzieken. Dat heb ik gedaan. Ben 1 nacht voor een uurtje of 2 a 3 wel flink benauwd geweest (nog nooit gehad en dacht: daar gaan we dan!). Weer toen GGD en huisarts gebeld. Pas terugbellen als het écht niet meer gaat. Na 3 uur ging het beter. Daarna (duurde dus daarna nog 3 weken) 'hersteld', maar ...
Helaas nu nog steeds nasleep van toen in maart (nu ongeveer 5 maanden later): geen geur en smaak, hoofdpijnen, zeer slecht slapen (wel tot 8x wakker worden en dan niet goed meer in slaap komen), dus vermoeidheid (echt extreem: ik hou van een PowerNap op de bank (welke man niet?! :-), maar heb weken gehad dat mijn ogen overdag dichtvielen en ik moest liggen/slapen en tot slot het - voor mij - allervervelendste: kortademigheid.
Ik ben bloeddonor en heb aangegeven bij de bloedbank dat ik vermoedelijk Corona had gehad. De bloedbank heeft mij 2 weken geleden benaderd of ik mee wilde doen aan Corona-onderzoek. Mijn bloed is nu getest op COVID-19 antistoffen en die test is positief: ik heb dus in maart écht Corona doorgemaakt (vermoeden was natuurlijk sterk, maar dat is dus nu echt duidelijk). Ik geeft nu bloedplasma voor Corona-onderzoek en eventueel medicatie.
Ik ben een hardloper (recreatief; 3x per week hardlopen; ongeveer 25 km per week voor Carona), maar hardlopen is een hel op dit moment. Ik ben zo snel buiten adem, dat zelfs wandelen of de trap oplopen al kortademigheid veroorzaakt. Nooit gehad hiervoor. Ik maak me zorgen of het (forceren van) hardlopen, mij nu meer schade brengt, dan goeds (conditie weer terug krijgen).
Ik hoop dat de longen uiteindelijk weer herstellen, maar het duurt al zo lang (in mijn beleving dan). Ik verwacht dat zaken weer (langzaam verbeteren), maar het lijkt eerder te verslechteren.
Nu net is mijn vakantie afgelopen (3 weken in Nederland gebleven) en ik had met mijzelf afgesproken: na vakantie nog steeds benauwd/kortademig? dan naar de huisarts. Ik heb voor a.s. vrijdag een afspraak gemaakt.
Kortom: je bent echt niet de enige met langlopende Carona-verschijnselen, als 'milde'-Carona patient.
Hopelijk helpt je dit iets?
Groetjes,
Erwin
Hoi Erwin. Dank je wel voor je reactie. Je verhaal is zo herkenbaar. Ik merk dat het mij enorm helpt om te weten dat ik niet de enige ben. Je verhaal en klachten zijn héél herkenbaar. Ook ik dacht, toen ik die nacht in Maart naar de eerste hulp werd gereden, dit was het dan. Niet te bevatten. Heel beangstigend. En de helse dagen en nachten erna van koorts, benauwdheid, niet slapen, geen trek, hoofdpijn, misselijkheid en ga zo maar door. En nu na 5 maanden nog steeds regelmatig benauwd, kortademig en flinke hoofdpijn inderdaad en meerdere keren per nacht wakker. Geur verlies, heb ik ook. En inderdaad de zorg over waar doe je goed aan. Ga je flink sporten en misschien over je grenzen heen of moet je juist doorzetten en hopelijk je conditie verbeteren. Die kortademigheid blijft doodeng. Ik heb vandaag ook maar weer de longarts gebeld voor advies. Steeds als je denkt dat het beter gaat ,moet je weer een paar flinke stappen terug. Die benauwdheid blijft echt eng. We moeten hopen dat het voorbij gaat, maar ik merk dat ik de laatste dagen echt denk dat het niet meer goedkomt. Ik vertrouw mijn lijf niet meer. Maar we houden de moed erin. Kleine stapjes vooruit, en hopelijk zijn we straks weer fit en onszelf. Goed dat je naar je huisarts gaat, blijf vechten voor herstel en alles wat daarbij kan helpen. Sterkte met alles.
Hartelijke groet Bianca
Beste Bianca,
Zo fijn om je berichtje te lezen en mezelf erin te herkennen. Ik ben 35 en kreeg rond 1 maart klachten. Die bij mij bestonden uit extreme benauwdheid. En paar weken later kwam daar koorts bij. 6 weken wel te verstaan. Geen hoest, geen verkoudheid, geen rillerigheid. Pure ellende van benauwdheid, hyperventilatie en zelfs psychisch werd ik er enorm naar van. Allerlei onderzoeken gehad. Allerlei verdenkingen.. Corona verdenking.. Pas in juni test. Negatief. Longonderzoek prima, bloed prima, ecg goed.. In Aug antistof test in t ziekenhuis. Ook negatief. Toch denkt de huisarts dat ik corona heb gehad. Ik was de eerste in haar praktijk zei ze. En ze wist niet wat ze er toentertijd mee aan moest. Ik heb heel vaak de EH gezien. Een ambulance gebeld. En als ik iets hekel is 't alles wat met 'n ziekenhuis van doen heeft. Maar wekelijks belde ik of mijn partner zo wat. De huisartsenpost of 112. Ik kreeg gewoon geen lucht. M'n borstkas bewoog niet mee. Maar de saturatie was okay. Je gaat bijna denken dat 't tussen je oren zit!!! Ik vertrouw m'n lichaam niet meer. Dat herken ik zo erg! Ik voel mij erg depressief. En in maart en april dacht ik dat ik continu in een psychose zat. Corona deed iets met m'n psyche. Volgens de ademtherapeut hyperventileer ik continu. En daar krijg je paniekaanvallen van. Nou.. Die had ik. De hele dag. Ik denk echt dat wat betreft benauwdheid... Is rustig aan doen het beste. 7 maanden later zit ik er nog mee. Ik vind 't eng!! Hoe gaat 't met jou?
Beste Nooz. Je verhaal klinkt zo bekend. Weet dat je niet de enige bent. Probeer je conditie op te bouwen, hoe beroerd je je ook voelt. Ik volg een revalidatie traject bij de fysiotherapeut, en hoe langzaam ook, er komt toch een klein beetje verbetering. Begin anders met 5 minuutjes lopen in je straat, en bouw het zo uit. Heel langzaam. Probeer afleiding te vinden. Ik merk ook dat ik me de hele dag bewust ben van mijn ademhaling, en dat is natuurlijk eigenlijk niet goed. Misschien is Buteyko iets voor je? Daar leer je door je neus te ademen en juist niet heel diep in te ademen. Het helpt mij wel. En praat met je huisarts over je gevoelens en onmacht. Vraag hulp. Heel veel sterkte. Hartelijke groet Bianca
Hoi Bianca,
Bedankt voor je reactie. Dat helpt! Ik doe buteyko! Grappig dat je dat voorstelde. Mijn logopedist leert me die methode. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik em heftig vind. En ik kom nog niet zo goed vooruit. Ik kan amper 10 sec m'n adem inhouden door de benauwdheid. Schrikbarend laag voor een voorheen fitte meid van 35. En omdat ik een mond ademer was, heb ik eerst door m'n neus moeten leren ademen. Ik merk dat m'n mond nog veel te vaak open staat en door de benauwdheid ga ik dan eerder hyperventileren. Ik heb besloten morgen de zorgverzekering te bellen en te kijken wat zij vergoeden aan corona na zorg. M'n huisarts heeft me juist veel onmacht gegeven de eerste maanden. Maar ik vind het moeilijk haar dit te vertellen. Het komt erop neer dat zij mij maanden niet serieus heeft genomen omdat de tests negatief waren. Pas nu, achteraf doet ze dat wel.
Fijn te horen dat jezo positief bent! Heel knap. Ik wens je veel sterkte. En idd.. We zien niet alleen. Maar zo voelt het wel als ik om me heen kijk. Daarom zo blij met jouw bijdrage en dit forum. Toi Toi toi!!
Hoi Bianca!
Dank voor je berichtje terug. Ik ga vanmiddag om 13:00 uur (voor de allereerste keer met Corona) naar het 'Corona-spreekuur' bij mijn huisarts. Maar eens horen wat hij zegt... Ik moet weten, waar ik goed (en juist niet goed) aan doe.
Heel veel beterschap aan die kant!
Groetjes, Erwin
Ik ook al 6maanden zo vermoeid en uitgeput en als advies van corona team moet ik deze week veel rusten maar word er zo gefrustreerd van ben 26 en wil weer leven zoals normaal. Succes met je herstel
Hi Quincy,
Ik heb al vaker berichtjes van jou gezien en dan vond ik het zo erg voor je. Pas 26 jaar en ook al zo lang ziek. En net als jij dacht ik ook dat mijn hersenen beschadigd waren en had ik bijna de hoop opgegeven dat het ooit nog goed zou komen. Maar ik heb weer hoop, en wil het met zo veel mogelijk mensen delen.
kijk even bij “herstel na Corona” onder “ eindelijk hoop na 19 mnd” dat ik vorige week gepost heb.Sorry je moet wel even de hele mail doorlezen (valt niet mee met een Corona brein). Maar ik ben zo blij, slik het nu 5 weken en ik ben bijna helemaal van mijn cognitieve klachten af (vergeetachtig, overprikkeld, geen concentratie, uitgeput, niet op woorden kunnen komen etc.)Ik heb eindelijk hoop dat het goedkomt. Ik zou zeggen print de het uit en laat het aan je huisarts zien.
veel succes en sterkte Gabrielle
Beste lotgenoten,
Hier ook een die in hetzelfde rijtje hoort. Ben op 16 maart ziek geworden met standaard Covid 19 symptomen. 2 weken lang gevloerd met koorts en zo ziek geweest als nog nooit. Ervaring is te omschrijven als gevoel alsof ik dood ging. Gelukkig was mijn zuurstof inname, dit heb ik de hele tijd gemonitord met een saturatie meter. Na 12 dagen zakte de temperatuur maar andere verschijnselen bleven. Vervolgens 2 weken het idee gehad dat ik erboven was maar daarna zijn verschillende symptomen terug gekomen en meeste ervan zij gebleven. Deze zal ik dadelijk beschrijven.
Kortom pas 2 maanden later mocht ik me laten testen maar toen was het te laat en test negatief. Pas 3 maanden later kon ik bij de longarts terecht en deze heeft bloedonderzoek, CT scan, longfunctie test gedaan en alle resultaten waren bemoedigend. Volgens longarts lijkt er geen aanwijzing te zijn op orgaanschade. Echo en ECG van hart waren ook normaal. Longarts kan niets meer doen....en de klachten en symptomen blijven. Geen verklaring, advies doe rustig aan!
Uiteraard kon ik het niet laten rusten en heb zelf onderzoek gedaan en sample van mijn bloedplasma met heel veel pijn en moeite (werkelijk bijna niemand wilt hierbij meehelpen, je moet alles zelf regelen en het kost veel geld) naar VS opgestuurd naar viroloog Dr. Bruce Patterson. Hij doceerde aan Stanford en momenteel maakt zijn bedrijf diagnostisch materiaal op cellulair niveau. Dit is zijn 3de pandemie en hij is vanaf dag 1 betrokken bij onderzoek aar Covid. Ik wacht nog op volledig rapport maar in de e-mails heeft dr. Patterson me laten weten wat er aan de hand is. Namelijk er is ergens een kantelpunt in deze ziekte dat het over gaat van virus aandoening naar immuunsysteem aandoening. Hij zegt: je bent niet in een cytokine storm maar in een cytokiene douche. Bij mij zou het gaan om verhoging in Interleukin-6 en interleukin-8 oa. Dit zijn inflammatie markers en kunnen ontstekingsachtig symptomen beschrijven.
Mijn symptomen op moment zijn: branderig/koortsachtig gevoel in mijn lijf alsof er hete pepers in me gespoten zijn, branderige huid, myalgie, slaapproblemen (kan niet langer dan 2 uur doorslapen), vermoeidheid, slap en verzwakt, keel irritatie..etc. Volgens dr. Patterson is dit allemaal gevolg van ontregeld immuunsysteem. Covid infectie was niet niets. Maar aanname dat dit vanzelf over gaat .... daar heb ik enorme twijfels over. Wat wel zou kunnen helpen is medicatie uit categorie immunomodulatoren, met name CCR 5 inhibitie. Dit lijkt meer iets voor internist/immunoloog dan voor longartsen.
Hoop dat je wat aan hebt, en dat je met deze informatie verder kunt komen als je bij je arts terecht komt.
Succes,
Milos
Beste MPantic,
Wat een interessante informatie. Dank voor het delen. Zou je ons op de hoogte willen houden wanneer je het volledige rapport binnen hebt ?
Ik heb zelf eind maart/begin april corona doorgemaakt. Thuis uitgeziekt, maar nog nooit in mijn leven zo ziek geweest. Nu, vijf maanden later, nog steeds klachten. Ik werk inmiddels halve dagen. Zat op een gegeven moment al op 6 uur per dag, maar dat ging niet goed, dus toch weer een tandje terug. Soms een goeie dag. Dat geeft hoop dat het weer goed komt, maar dan ineens de volgende dag weer een slechte dag en dan zakt de moed me weer in de schoenen. Klachten die ik nu nog heb: vermoeidheid, slechte concentratie/vergeetachtig, hoesten/geirriteerde luchtwegen/benauwdheid, slechte conditie. Inmiddels 5x naar de fysiotherapeut geweest om conditie op te bouwen. De eerste 4x voorzichtig aan gedaan. Vrijdag een schepje er bovenop om te kijken waar de grens ligt. Meteen weer last van mijn longen, hoesten en ook de volgende dag nog erg vermoeid. Nu nog steeds hoesten en benauwd. De benauwdheid is wel veel minder dan toen ik echt ziek was, maar het belemmert me wel en baart me zorgen.
Ik heb ook heel erg last van haaruitval gehad. Ben de helft van mijn haar kwijt. Dat wordt nu gelukkig eindelijk minder. Schijnt vaker voor te komen als het lichaam veel stress heeft gehad, bijv. ook na een zware operatie of crashdieet.
Huisarts heeft een longfoto laten maken en longfunctietest gedaan. Kwam niks uit. Maar aangezien de klachten blijven ga ik binnenkort toch om een doorverwijzing naar een longarts vragen.
Ik hoop dat er door onderzoek meer bekend gaat worden over de oorzaak van het aanhouden van de klachten, zodat er hopelijk ook een oplossing voor komt. Ik moet er niet aan denken dat ik zo'n flutconditie houd en/of dat ik chronisch longpatient word.
Ik wens iedereen hier veel sterkte met het herstel !
Groeten, L-P
Beste Milos,
Dank voor je zeer interessante verhaal. Hou je ons op de hoogte als jij meer informatie binnenkrijgt vanuit de VS.
Het zou ons enorm helpen.
Dank en veel beterschap.
Groetjes,
Erwin
Hi Bianca,
Ik ben nu ruim 5 maanden bezig en heb ook het gevoel dat het verslechtert, de laatste tijd. Ik heb nog steeds goeie dagen, maar in toenemende mate ook weer slechte. Op de slechte dagen ben ik extreem moe. De 10-minutenwandeling die ik nu volgens mijn revalidatieschema moet doen, red ik dan echt niet, veel van mijn andere oefeningen ook niet, huishouden blijft liggen en sociale interactie gaat op een zeer laag pitje. Moet ook veel liggen. Hartslag voelt zwaar en erg aanwezig. Ik ben veel meer hulp aan het inschakelen van vrienden en buren, en ik krijg er osteopathie bij ivm vastzittende spieren in mijn bovenlichaam. Van benauwdheid heb ik gelukkig al een hele tijd geen last meer.
Toch maar proberen om optimistisch te blijven en de onzekerheid over het herstel te accepteren. Ik sta mezelf echt wel momenten van frustratie toe, maar ik wil me er niet in verliezen want ik merk dat ik dan nog verder van huis ben. Ik wens je (en iedereen die in hetzelfde schuitje zit) veel sterkte!
Hi Bianca en de anderen,
Ook hier ruim 5 maanden, eerste klachten 12 maart, twee weken later opeens heel erg ziek en na een paar weken volledig uitgeschakeld te zijn kwam het grillige verloop van oplevingen en terugvallen met steeds een andere combinatie van klachten. Het warme weer deed mij juist heel goed. Maar cognitieve inspanning, stress en te weinig slaap, hebben mij de laatste weken ook weer achteruit gegooid. Alsof de ontstekingen reageren op bepaalde type inspanning. De longarts gaat ervan uit dat het terugkomende astma is na een heftig virus, maar mijn longklachten lijken niet op astma en hoe verklaart dat bv de brandende huid, pijn in mijn romp en extreme vermoeidheid. Ik zou ook graag door een internist/immunoloog gezien worden, maar ik heb geen idee hoe ver die zijn met kennis over Covid19-immuunstoornis (zelf verzonnen term).
Veel sterkte!
Hallo MT,
Laat je niks wijs maken hoor. Bij mij zei de longarts ook dat 't astma was die verslechtert zou zijn. Na de longfunctie, waar ik geen uitslag van heb anders dan "oh die was okay" wilde ze ineens op graspollen en dierenpollen testen. Ik zeg van dat is niet nodig want die zij jaren terug al getest door 'n allergoloog en ja, ik heb graspollen allergie. De longarts was serieus aan 't zoeken naar manieren om 't maar geen corona te hoeven noemen. Ik geloof niet in complot theorieën maar het leek echt omgekeerde wereld. Ze was gepikeerd toen ik doorvroeg en bij m'n standpunt bleef. Je gaat bijna denken dat 't 'n geldkwestie is. Want ik sta er zonder enige corona nazorg nu alleen voor.
Ik zei haar dat ik weken koorts heb gehad en 5x op de EHBO ben belandt met ernstige benauwdheid en druk op de borst en schouderbladen. Zij gooide 't op graspollen en stress. Grootste onzin! Zelfs de internist die ik zag voor de koorts en pijn op de borst zei dat ik een virus had gehad... Maar geen corona. Welk virus vond ze niet nodig om te testen. Misschien was het wel de griep. Ik kon m'n woede bijna niet bedwingen. Ik voelde me zo niet serieus genomen. Goh toevallig in corona tijd. Ik ben nooit ziek. En zij wisten dat ik iemand gezien had die zeer waarschijnlijk ook corona had. Ik werd een week later ziek. Althans, zeer benauwd! Kan geen toeval zijn. Ondanks de negatieve tests.
Dus ga op je gevoel af. Ik heb nu pas erkenning van mijn huisarts. Maanden later. Of ik nazorg ga krijgen moet ik nog zien. Ik ben een schim van wie ik was. Ben 35 en kan nog geen 10 min lopen. Trap oplopen is een regelrechte hyperventilatieaanval door de benauwdheid.
Good luck voor iedereen. Zo fijn dit te kunnen lezen. Je voelt je minder alleen
Bedankt voor al jullie verhalen. Zo zie je maar weer hoeveel mensen er worstelen met de nasleep van Corona. Hou de moed erin allemaal! We moeten er inderdaad op vertrouwen dat het goedkomt. Heel veel sterkte allemaal. Hartelijke groet Bianca
Hoi!
Zo herkenbaar al jullie verhalen! Zo fijn om te lezen ( Het is echt heel heftig maar fijn de herkenning) Hier nog iemand (van 18 weliswaar) die al sinds eind maart echt heel ziek is. Nu ruim 5 maanden verder ben ik nog lang niet waar ik moet zijn. Ik kan nog niet eens met vriendinnen afspreken. Extreme vermoeidheid, pijn in heel mijn lichaam vooral ook romp, tintelingen in benen en armen, heeel veel vocht vasthouden, barstende koppijn, steken op borst, veel dorst, keelpijn, chronische hyperventilatie (ben intussen bij ademtherapie daar werd diagnose gesteld dat ik dit heb door Corona), ademhalingsspieren zijn zwaar verzwakt. Heb intussen al paar hartfilmpjes gehad en 2x longfunctie onderzoek en longarts gezien. Daar kwam uit dat koolzuurgas in bloed te laag is omdat ik zo benauwd ben geweest. Intussen inspanningstest gehad. Uitslagen zo belabberd slecht dus nu starten bij longfysiotherapeut. Ook intake bij osteopaat , hopelijk kan ik daardoor wat vrijer ademen! Kan nog wel 5 maanden duren voor ik weer wat de oude ben werd me verteld. En dan ben je 18... echt nog nooit zo ziek geweest. Zou aan een HBO studie beginnen maar dat moet ik nu dus een jaar uitstellen helaas.
Hallo Merel.
Ook jouw verhaal is heftig, zo herkenbaar allemaal. Goed dat je met ademhalings therapie bent gestart. Ik merk het ook, mijn ademhaling is zwaar ontregeld, ik adem constant veel te hoog , en neig naar hyperventilatie. We moeten blijven trainen maar het is steeds maar een klein stapje vooruit. Probeer te kijken naar wat wel lukt ipv wat niet. Zoek afleiding, ik lees veel boeken, of wandel af en toe een klein stukje door de tuin. Je gezondheid is nu het aller belangrijkste, studeren komt wel. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt. Heel veel sterkte.
Hartelijke groet Bianca
Hoi ,
Zo herkenbaar jullie verhaal. Ik ben do voor het eerst gestart met logopedie. Ervaar momenteel veel stress omdat ik zo hard werk om beter te worden en het lukt gewoon weg niet. Ben nu 5 maanden met herstel bezig. En nog bezig met onderzoeken hart . Omdat ik nog steeds behoorlijke druk op de borst heb en tussen schouderbladen in. Ademhaling blijft hoog ook stem blijft hees. Hartslag blijft ook nog steeds hoog . Ben zo ontzettend moe. Merk aanmezelf dat ook geestelijke nu een behoorlijke druk geeft. Maak me zorgen om mijn werk. Enz.
Groetjes anja
Beste anja,
Wat fijn dat je nog steeds actief bent op 't forum. Maanden terug las ik je berichtjes al. Het is fijn om te zien hoe anderen vooruit gaan. Jouw verhaal is zo hetzelfde als de mijne. Ook ik krijg een hartonderzoek. Omdat ik zo'n druk op de borst heb en nog steeds zo benauwd. Sinds maart. Ik krijg geen enkele nazorg want de tests waren negatief. Ondanks dat de huisarts pas nu toegeeft dat ze denkt dat 't toch corona was. Ja duhh, dat wist ik allang he. Ik werd zelfs door de longarts in juli niet serieus genomen. Ik was eigenwijs en moest de negatieve uitslagen nu gewoon eens aannemen. Uhhh.. Hoe doe je dat als je naar adem zit te snakken en je weet niet waarom?! Dat heeft m'n vertrouwen in de zorg echt doen verdwijnen. En dat heeft me mentaal erg geraakt. Heb er zowat een trauma van. Ik word nog vaak boos als ik aan haar gepikeerde reactie denk. Brrrr...
Heel veel sterkte voor jou. Ik weet hoe je je voelt. Het voelt ronduit verschrikkelijk.
Beste Nooz,
Djw voor je reactie op mijn verhaal. Eindelijk nu naar 5 maanden kan ik voor revalidatie gaan. Huisarts heeft goed haar best gedaan voor mij . Bij laatste gesprek bij haar was ik zo boos en verdrietig ik kom gewoon niet vooruit terwijl ik zo mijn best doe . En ik val gewoon tussen wal en schip steeds. Ik had nu nog maar paar behandelingen staan van fysio uit mijn eigen ziekenfonds paket. Wat als deze op zijn. Mijn fysio kan nog steeds niks declareren op extra pakket wat wij zouden krijgen steeds blijft ziekenfonds dwars liggen. Fysio is huiverig bij de declaren terug werkende kracht pfff zijn wij de dupe van schandalig gewoon. Dit ook tegen huisarts verteld. Deze neemt nu eindelijk actie want dit kan ook niet zo zeg ze. Ben blij dat ze actie onderneemt en dat ik nu oproep krijg voor revalidatie. Gisteren uitslag bloedprikken gekregen omdat ik veel haarverlies heb. Vit waren voldoende. Alleen mijn hemoglobine was veel te hoog. Moet nu weer opnieuw gaan bloedprikken. Wat verder dan gebeurt is nog afwachten naar volgende uitslag. Verder klachten nog steeds aanwezig zoals druk op de borst en schouderbladen. Ademhaling blijft oppervlakkig en stem hees. Praten ontzettend vermoeiend net als lopen en dingen doen. In neus en op borst ook nog geregeld gevoel of ik in brand sta. Onderzoeken hart nog steeds bezig hiermee. merk ook dat geestelijk behoorlijk veel druk geeft nu. Veel zorgen over mijn werk en of ik wel beter wordt. Is zo frustrerend allemaal. Elkaar steunen is zo belangrijk voor iedereen wat dit door maakt. Veel beterschap ook voor jou, voor iedereen die dit doormaakt beterschap.
Groetjes anja
Beste Anja,
Ik begrijp je helemaal. Het is heftig. En herken veel in je verhalen. Heel veel. Ook die hese stem. Ik heb ook vaak een brok gevoel in m'n keel. En de benauwdheid en druk op de borst idd... Ellendig!! Ik vraag mij ook af of ik de nazorg ga krijgen. De zorgverzekeraar stelt dat de nazorg aangevraagd moet worden binnen 3 maanden na de eerste ziektedag. Dat zou voor mij dan in mei zijn gevallen. Maar die regeling is er pas vanaf juli! Gaan wij nu daarom buiten de boot vallen??? Dat zou toch echt schandalig zijn he! Heel veel sterkte! En als 't niet gaat mag je altijd klagen hier. Ik kijk en reageer regelmatig!
Hoi Bianca,
ik herken wel wat je schrijft. Bij mij verloopt het alleen heel vreemd waardoor ik vaak niet geloofd wordt door de artsen. Ik slaap al weken slecht, en ik heb het idee dat m’n longen niet goed functioneren zoals voorheen. Longfoto is goed, fiets en wandeltest en longfunctietest zijn allemaal goed. Kan ver wandelen en fietsen en zelfs een stukje hardlopen. Vorige week was ik op vakantie en dat ging niet goed. Had het gevoel dat ik niet goed zuurstof op kon nemen en voelde me af en toe benauwd met dat hete weer. Ik ging ook anders ademhalen volgens mijn vriend, was meer als hyperventilatie. De ademcoach gaf juist aan dat het voor die tijd was verbetert. Ik ben echt angstig en denk dat er meer aan de hand is; denk dat het virus m’n longen heeft aangevallen maar dat dit niet te zien is op foto. Zou dit kunnen? Maar snap ook dat hetniet zo waarschijnlijk is omdat ik zoveel kan.. Kortom ik ben radeloos. Als er iemand advies heeft hoor ik dit graag. Ben ook echt bang dat m’n situatie progressief is en dat ik qua ademhaling en zuurstof steeds verder achteruit ga en uiteindelijk stik omdat niemand iets voor me kan doen. Of kan dit niet? Denk niet dat er nog virus actief is, maar ben bang voor wat dit virus allemaal doet in m’n longen. Want het is bekend dat dit virus de longen aanvalt
Hoi allemaal,
Gedeeltelijk is jullie verhaal herkenbaar voor mij. In mei positief getest. Mijn lastigste restklachten zijn druk op de borst en heesheid daar is sinds vorige week een brok in de keel bijgekomen. Mogelijk chronische hyperventilate aan corona overgehouden, daarom ademhalingsoefeningen gehad. Vanaf volg.week start ik met logopedie. Hopelijk helpt dat nog wat. Zo niet, dan weet ik het ook even niet meer. Misschien moeten we het 'gewoon' uitzitten? Veel sterkte voor jullie allemaal en laten we erop vertrouwen dat het ooit helemaal goed komt.
Groetjes, Germi
Hallo allemaal,
Alles zo herkenbaar wat beschreven word. Zo voel jeje toch niet helemaal alleen:-)
Ik ben 23 april positief getest en nu 6mnd verder en ik kan maar 1 activiteit op een dag doen... en dat als 23 jarige vrouw die voorheen harstikke sportief en ondernemend was. Zeer frustrerend.
In de besmettelijke periode erg ziek geweest: reuk en smaak verlies, extreme hoofdpijn, keelpijn en vermoeidheid. Echt zieker dan met een "normaal griepje". Sneller buitenadem bij traplopen. Veel last ook van terugvallen gehad voel ik me de ene dag redelijk, ben ik de volgende dag weer zo ziek als een hond. Terugvallen heb ik nu nog steeds.
Maar eigenlijk bij de nasleep welke ik nu nog heb voel ik me veel slechter. Conditie is zeer slecht waar ik voorheen 3X per week sportte en 20km wandelde. Is voor mij nu 1 tot 3km wandelen de max en zit ik op een heel licht niveau qua sportoefeningen. Daarnaast ook last gekregen van pijn op het borst. En is er ook nog astma geconstateerd terwijl ik altijd gezond was, heel gek. Krijg hier pufje voor maar helaas merk ik hier weinig van. Pijn op het borst blijft en het snel buitenadem/kortademig zijn na inspanning.
Ik heb nu 2x per week halfuur fysio en het is wel iets verbeterd maar ik ben er nog laaaaang niet. En daar word ik vaak mee geconfronteerd en dat is best moeilijk. Daarnaast zo nu en dan een gesprek met mijn longverpleegkundige.
Ik voel me eigenlijks wel een bejaarde in het lichaam van een 23-jarige. Ik werk in de zorg en ga nu 1-2x per week heen en dan uurtje op kantoor werken of 30 min meelopen op de werkvloer en daarna ben ik echt helemaal kapot! Meer zit er nu nog niet in helaas. Dit alles is zo gek als je altijd gezond bent geweest maar dat zullen jullie vast herkennen :)..
Ik wil er alles aandoen om weer de oude te worden want zo leven is niks.. ik vraag me ook af word ik wel weer de oude? Kan ik me nu eerlijk gezegd niet voorstellen... Wil zo graag mn normale leven weer terug, pff wat mis ik dat.. Die onzekerheid maakt me gek! Verschrikkelijk!
Voor iedereen die dit leest: sterkte!!!
Iemand die zich herkent in mijn verhaal (de verkorte versie haha) iemand die misschien nog tips/adviezen heeft? Of zijn er misschien meer lotgenoten van mijn leeftijd?
Groetjes Fenna
Hoi Fenna.Heb covid 19 besmetting 20 nov 2019 opgelopen. En wel in de vertrekhal van Bangkok airport. Vanaf 9 dec 2019 was ik ernstig ziek. Keelontsteking. ademhalingsproblem moeheid spierpijnen, geen smaak en reuk. kan niet helder denken op bepaalde momenten. Brabbelen. etc. Ik woon in Paramaribo. Dus voor mijn huisarts was het H1N1 griep. Mijn geluk was of is dat ik al 30 jaren homeopathische supplementen gebruik. Probeerde de meeste uit en bestelde via amazon extra supplementen. Gegeven moment toen ik weer Long Covid symptomen kreeg heb ik een cocktail van verschillende supplementen gebruikt. Berberine alleen heb ik smorgens 1 capsule 600mg gebruikt.. Voor het slapen gaan heb ik de volgende supplementen samen ingenomen:Quercetin/ Vit C 2 capsules X 100mg. Zinc max 15 mg. Artemisinin 2 X 150mg. De volgende dag waren smaak en reuk terug, ademhalingen pijnen op borst ook. Wat Berberine aangaat geen NSAID of antibiotics binnen een tijdspanne van 5 uren gebruiken. Ga niet overdrijven met Zink. Je kan allergie en jeuk oplopen. Wat moeheid betreft: je bijnier of Adrenal in het engels moet een boost krijgen. vraag bij de drogist als ze Fermented Cordiceps hebben. Beterschap en de Groetjes Fred
Beste allemaal!
Ik kom wat positief nieuws melden: na 1 jaar en 4 maanden, gaat het 'ineens' beter met me, in die zin, dat de langslepende Corona-klachten verminderen! Ik merk dat aan smaak en reuk (minst belangrijk), maar vooral de moeheid is minder en het hardlopen gaat weer!
Ik heb maanden volgehouden met hardlopen, maar leuk vond ik het allerminst (voor Corona kon ik de halve marathon lopen qua fitheid). Momenten gehad, dat ik de handdoek in de ring wilde gooien, maar heb doorgezet.
Weer vanaf 1 (!) km begonnen (vond ik zo erg!) en dan langzaam opbouwen, maar de progess wat er niet of nauwelijks, tót begin juli van dit jaar: ineens ging het weer beter: kon makkelijker volhouden, minder buiten adem, langere afstanden, etc.
Ik ben daar zoooo blij mee!
Kortom: zaken kúnnen dus echt (nog) verbeteren, al duurt het erg lang!!
Beterschap voor iedereen enne ... houd vol!
Groetjes,
Erwin
Hai Erwin en anderen,
Altijd goed om een positief verhaal te horen. Ik ben al sinds febr 2020 ziek en voel ook wel verbetering, hoe langzaam ook. De verhalen zijn herkenbaar, dus ik hou het kort wat betreft mijn verhaal;
Ik ben Daphne, 34 en woon in Utrecht. Febr 2020 ziek geworden na reis naar midden-amerika, niet getest uiteraard. Doorgelopen tot ik in juli 2020 helemaal opgebrand was en niets meer kon en de link gelegd werd met langdurige klachten na corona. Eerst nog een paar uur per week gewerkt, maar daarna helemaal gestopt. Fysio en ergotherapie gestart. Helaas na 1 jaar nog geen verbetering (eerder verslechtering). Toen gestart met een revalidatietraject van 3 maanden en dat heeft het herstel in gang gezet. Sindsdien ga ik met muizenstapjes vooruit. Volgende week ga ik voor het eerst weer eens een paar uurtjes proberen te werken. Ik heb er behoefte aan, maar vind het ook spannend.
Ik ben benieuwd of er nog meer mensen meelezen die al meer dan een jaar ziek zijn (en hopelijk ook muizenstapjes vooruit maken)?
Wat vervelend om te horen. Ik heb eind mei Corona gehad ontzettend ziek geweest. Daarna een wrak en ook doorgelopen. Nu in de zelfde staat als u totaal opgebrand en in een burn-out terecht gekomen. Op dit moment zie ik het allemaal even niet zitten. Maar hoop dat ik met mijn persoonlijke coach de fysio en de ergotherapeut snel wat verbetering ga ervaren.
groet Bas.
Ik adviseer je om op Facebook lid te worden van de groep: succesverhalen van corona patiënten met langdurige klachten
Heel hoopvol om te lezen
Doe ik Jozefien bedankt voor je antwoord.
Hoi Daph,
Zou ik je mogen benaderen voor wat vragen omtrent je huidige herstel en de revalidatie die je gevolgd hebt?
Groet,
Lieke