Karien

‘You had a really fast pace’, kreeg ik te horen toen ik mijn tas van mijn rug gooide en mijn veters losknoopte. Ik keek op mijn horloge. ‘Ah yes, 25 km in exactly 5 hours.’ Die dag, op 4 april, was mijn Camino avontuur begonnen: een hike naar Santiago de Compostella die ik een kleine week zou lopen, in mijn eentje. De opmerking van die aardige Amerikaan aan het einde van de eerste wandeldag maakte de noodzaak direct duidelijk: ik ging weer veel te hard, en liep mezelf compleet voorbij.

Die hike was voor mij niet zomaar een leuk avontuur maar een reset zoals ik deze tegenwoordig minstens twee keer per jaar in plan. Een reset om even helemaal los te komen van dat waar je mee bezig bent in je dagelijks leven. Of dit nou een revalidatie is, je werk, een relatie, of iets anders wat wij al snel op de automatische piloot doen: op zo’n manier dat het ons de minste energie kost en het snelst tot resultaat leidt. Dat is helemaal niet iets verkeerds. Die automatische piloot is, zeker in het verre verleden, een hele effectieve overlevingsstrategie geweest. Maar tegenwoordig hoeven we ons niet meer zo te focussen op overleven en zouden we veel meer de tijd kunnen nemen om stil te staan bij dat wat wij nou eigenlijk willen, wat écht goed voor ons is en wat de meeste zingeving geeft in het leven. Maar hiervoor moet je wel in beweging komen.

En dus vertrok ik naar Spanje, om mijn automatische piloot achter me te laten en te ervaren hoe het er nu eigenlijk echt met me voorstond. En dat is afzien en geweldig tegelijk. Ik kwam er namelijk achter dat ik het contact met mijn lijf weer flink verloren was. Dat ik vooral snel en effectief vooruit wilde. Iets wat letterlijk zichtbaar werd toen ik de eerste dag de Camino over knalde. Het werd me ook duidelijk dat ik van alles ‘moest’ van mezelf en geen ruimte nam om ook even tot rust te komen. Er werden pijnlijke dingen zichtbaar zoals de stem die zei: ‘zie je wel, dit kan je helemaal niet. Je lijf kan dit helemaal niet aan.’ Of iets fijns zoals dat ik merkte hoe ongelooflijk blij en goed ik me voelde wanneer ik lekker kon bewegen en in de natuur was. Om mij vervolgens te beseffen dat ik dit de laatste weken thuis niet meer deed omdat ik alle focus had gelegd op het opbouwen van mijn werkuren.

Ik heb uiteindelijk 3 bevindingen meegenomen naar huis. Ten eerste dat sporten voor mij van essentieel belang is. En dus ontstond de deal met mijzelf dat ik minimaal één keer per week op eenzelfde dag wil kunnen werken én sporten. Ten tweede dat de natuur, groen en rust om mij heen, mij goed doet. En dus bestelde ik op de terugweg uit Spanje alvast een flink aantal planten voor in huis, downloadde ik als een echte millenial een app die mij helpt er goed voor te zorgen, en zie ik het niet alleen als esthetisch component in huis maar ook als onderdeel van mijn gezondheid. Ook ben ik een plan aan het uitwerken om mijn gewone auto in te ruilen voor een kleine bus om die vervolgens om te bouwen tot campertje zodat ik er vaker op uit kan in de natuur. Dat zijn plannen die normaal in de categorie ‘zou-leuk-zijn-ooit-als-de-timing-perfect-is-en-anderen-zeggen-dat-ik-het-echt-moet-doen’ vallen, maar die ik nu prioriteit geef. Ten derde was ik blij om de identiteit ‘Karien de covid patiënt’ even los te kunnen laten en wilde ik dus wat minder focus op mijn instagrampagina, deze column en mijn boek die ik misschien ooit wel af ga schrijven. Deze column komt dus ook een week later dan normaal, maar dat had vast niemand door.

Nu denk je misschien, leuk zo’n reset maar dat lukt mij helemaal niet. Ik zal je wat mooist vertellen: dat lukt jou ook. Voor zo’n reset hoef je namelijk niet met je rugzak op naar Spanje. Je kan ook kiezen voor luxe in een all-inclusive resort, een hutje op de hei, een paar dagen naar het strand en zelfs een boswandeling in je eentje of een kopje koffie op een onbekend terras kan jou inzichten geven die in het dagelijks leven worden overschreeuwd door je automatische piloot. Zo’n reset begint met accepteren dat je dingen van jezelf gaat opmerken die je in eerste instantie niet altijd zo leuk vindt en die zelfs misschien heel ongemakkelijk voelen. Met daarbij het vertrouwen en de wetenschap dat jíj degene bent die dit vervolgens kan en mag veranderen. Hierbij ben jij ook de enige die zo’n reset in gang kan zetten dus wacht niet op het perfecte moment, wacht niet op de perfecte activiteit, wacht niet op toestemming van je omgeving. Het antwoord op de vraag of jij nog wel op de goede koers zit voor jezelf ga je niet in je hoofd vinden. Die vind je in het onbekende, in acties, in beweging. Dus ga. En snel een beetje.

Elke maand neemt Karien ons verder mee in haar leven met Long Covid. Ben je benieuwd wat ze nog meer te vertellen heeft? Volg haar dan op Instagram @ka_revalidatie.

Help ons helpen

Er moet meer perspectief komen voor mensen met post-covid. Jouw steun is hard nodig! Steun ons belangrijke werk en help ons helpen!

hand geeft hart