Voor corona had Marjolein een druk leven. Ze werkte veel en was veel op pad voor haar baan als regiomanager. Jong, net getrouwd, ambitieus, nooit was haar iets teveel. Ze ging graag op roadtrips en genoot van het leven. ‘Ik liep corona al op vlak voor de eerste lockdown. Op dat moment wist ik dat niet zeker want er werd niet getest en er was nog weinig bekend over Covid. Ik ben drieënhalve maand echt ziek geweest. Ik bleef snel moe, kortademig, moest veel hoesten, had concentratieproblemen en af en aan verhoging. De huisarts verwees mij door naar de longarts en deze heeft mij onderzocht. Ondanks dat hij wist van mijn coronabesmetting was de diagnose astma en ik kreeg een puffer mee. Verder kunnen we niks vinden, dossier gesloten. Dat heeft mij veel pijn gedaan en zelfs gezorgd dat ik ziekenhuizen liever mijd. Ik los het zelf wel op, dacht ik’.
Oude patronen
‘Ik ging weer aan het werk, bouwde snel op, ik was het gewoon helemaal zat om ziek te zijn. Dat ging natuurlijk snel niet goed, want ik ging veel te ver over mijn grenzen. Mijn partner heeft toen aan de bel getrokken en gezegd; dit gaat niet. Toen zat ik weer bij de huisarts. De praktijkondersteuner opperde een burn-out en ja, ik was altijd heel druk. Ik maakte mij ook vaak zorgen over hoe ik bijvoorbeeld werksituaties moest oplossen. Ik vraag altijd veel van mijzelf. Dus misschien is dit ook wel een burn-out, dacht ik. Ik kwam bij een psycholoog terecht en die heeft mij geholpen mentaal sterker te worden. Oude patronen leerde ik loslaten en te kiezen voor mijn eigen welzijn. Ook leerde ik schuldgevoel te relativeren. Ik heb daar zoveel aan gehad. Waar ik eerder maar gewoon doorging, kan ik nu stoppen’.
Erkenning
‘Tegelijkertijd voelde ik ook heel duidelijk mijn lichamelijke beperkingen. Ik zocht contact met C-support. Zij erkenden en herkenden mijn klachten direct als Long Covid en gaven veel praktische tips die mij hielpen. Ik ben bij de logopedist geweest vanwege mijn kortademigheid. Ook zij constateerde symptomen van Long Covid: stijfheid van het strottenhoofd en mijn middenrif waardoor ik mijn longcapaciteit niet goed gebruikte. De behandeling heeft ervoor gezorgd dat mijn kortademigheid veel minder is en het brokgevoel in mijn strottenhoofd is eigenlijk helemaal weg. Door die erkenning van zorgverleners kon ik het pas echt een plekje geven. Dat heeft mij echt geholpen, eindelijk waren er zorgverleners die mij volledig serieus namen in de beperkingen die ik voel. Dat en het feit dat ik mentaal sterker ben geworden door mijn gesprekken met de psycholoog hebben mij langzaam uit het dal doen klimmen. Daarom ben ik niet negatief over de diagnose burn-out. Of ik die nou wel of niet heb gehad, ik heb lessen geleerd voor de rest van mijn leven. Door een verbeterde mentale veerkracht kon ik de diagnose Long Covid beter verwerken en voor mezelf kiezen tijdens het weer opbouwen van mijn activiteiten’.
‘Ik werk nu weer 22 uur en zie nog steeds verbetering. Ik kijk positief naar de toekomst en zie de mogelijkheden die er zijn zoals weer afspreken met familie en vrienden of een vakantie. Als ik daarin een balans creëer is er veel mogelijk’.
