Er is nog weinig bekend over het coronavirus en de lange termijngevolgen voor patiënten die herstellen. Een van hen is Aron (58): “Ik mag mijn handen dichtknijpen dat het met mij zo is afgelopen”.
“Toen ik begin april naar het ziekenhuis moest, had ik de getallen in mijn achterhoofd: 2 op de 5 die het ziekenhuis in gaan overlijden. Dan denk je: kom ik er nog wel uit? Want je weet niet hoe het zich verder gaat ontwikkelen.”
“Ik heb acht dagen in het ziekenhuis gelegen, waarvan een week met zo’n zuurstofmasker. Op een gegeven moment moest ik naar de medium care omdat ze vonden dat het slecht ging. Ik had ook geen eetlust, waardoor ik te weinig at en steeds zwakker werd.”
“Ik ben er erg van geschrokken dat ik naar de medium care moest en van alles wat je daar om je heen ziet. Zo zag ik mensen die met spoed naar de IC gebracht werden. Angstig, hoor. Ik zag hoe benauwd ze waren en wat voor slangen ze in hun lichaam kregen. Ik heb dat gelukkig niet mee hoeven te maken, want ik ben weer tegen mijn zin gaan eten omdat ik geen sondevoeding wilde. Mijn lichaam werd daardoor sterker en dat heeft me er bovenop geholpen.”
“De benauwdheid heeft de meeste indruk op me gemaakt. Voordat de ambulance kwam was ik heel angstig, omdat ik geen lucht kreeg. Toen ik zuurstof kreeg merkte ik meteen het verschil, dan krijg je weer lucht, dat is zo fijn.”
“Toen ik thuiskwam had ik veel last van een kriebelhoest. Ik maakte me daar zorgen om, want ik wist niet of het door de hooikoorts kwam of dat het naweeën waren van corona. Ik was bang dat het chronisch aan het worden was. Ik bleef daarover twijfelen. Gelukkig is die kriebelhoest nu helemaal verdwenen.”
“Ik heb eigenlijk nergens meer last van nu. Kort na mijn opname heb ik ook weer mijn oude ritme opgepakt en ben 50% gaan werken. Ik heb geprobeerd om alles weer te doen, ook al ging het in het begin niet heel erg goed, ook qua conditie. Maar door het toch te doen en positief te blijven denken dat je er wel weer van kan herstellen ben ik erbovenop gekomen.”
Dat ik altijd positief blijf, heeft me erdoorheen geholpen. Als je niet positief blijft, dan werkt dat niet alleen psychisch door, maar ook op je lichaam.
“Nu wandel ik heel veel, ook hele lange stukken. Toen ik pas uit het ziekenhuis was moest ik even zitten als ik een stuk gewandeld had, omdat ik erg kortademig was en snel moe was. Maar dat is nu niet meer. Ik heb een paar dagen terug zelfs 9,4 kilometer gewandeld. Als ik thuiskom gaat het prima, dan ben ik niet buiten adem."
“Het is belangrijk om het kenbaar te maken als je klachten hebt en om niet te denken: ik moet het zelf oplossen, ik ga geen hulp vragen. Je moet meteen naar de dokter stappen, ook als je klachten blijft houden na corona. En kijk uit dat je het niet krijgt, want die benauwdheid is heel erg. Ik mag mijn handen dichtknijpen dat het met mij zo is afgelopen, want je hoort wel andere verhalen.”
Dit interview is afgenomen op 1 juli 2020
