Jeanne (69): “Het herstel gaat ontzettend langzaam, en in de beginfase van mijn herstel heb ik me erg zorgen gemaakt over mijn gezondheid in de toekomst. Gelukkig voel ik me na drie maanden weer bijna de oude.” Er is nog weinig bekend over het coronavirus en de langeretermijngevolgen voor patiënten die herstellen. Jeanne is een van hen en deelt hier haar verhaal.
“Het begon met koorts, verder had ik in het begin weinig klachten. Na zes dagen met bijna 40 graden koorts is de huisarts naar me toe gekomen. Zonder beschermende kleding, want er was geen verdenking van corona. Dat stelde me natuurlijk gerust. Mijn longen waren ‘schoon’ en de saturatie was goed, dus ik moest gewoon thuis uitzieken.”
“Kort daarna kreeg ik nieuwe klachten: hevig braken en diarree, terwijl ik nog steeds hoge koorts had. Hoewel ik er fysiek bijna niet toe in staat was, ben ik op de achtste dag naar de huisartsenpost gebracht. Weer klonken mijn longen schoon en was de saturatie voldoende. De ontstekingswaarde was 25 en niet alarmerend. Ik mocht weer naar huis.”
“Na een uitputtend ziekbed van tien dagen met hoge koorts heeft mijn dochter de huisarts gebeld en is er een coronahuisarts in pak naar me toegekomen. Ik bleek een dubbele longontsteking te hebben en een saturatie van 92%. Toch moest ik thuisblijven om uit te zieken en kreeg ik antibiotica. Waarom ik toen niet ben opgenomen, vraag ik me nog steeds af. Ik maak me zorgen dat daardoor meer schade berokkend is aan mijn longen dan nodig was geweest.”
“Op de twaalfde dag was ik zo ziek dat ik niet meer kon lopen. Ik was toen ernstig respiratoir insufficiënt en had inmiddels een saturatie van 90%. Er is toen weer een coronahuisarts gekomen én een ambulance, zodat ik kon worden opgenomen. Vanaf dat moment heb ik twaalf dagen lang zuurstof toegediend gekregen, gedurende de hele tijd dat ik opgenomen was.”
Ik lag op de corona-afdeling van het CWZ in Nijmegen, waar ik zelf als verpleegkundige heb gewerkt. Inmiddels ben ik met pensioen, maar ik lag daar bij veel oud-collega’s. Dat gaf me een heel vertrouwd gevoel. Ik ben ontzettend dankbaar voor iedereen op die afdeling.
“Een van mijn oud-collega’s heeft veel indruk op me gemaakt. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, had ik al tien dagen niet gedoucht. Zij heeft me toen onder de douche gezet. Dat was de beste douche die ik ooit heb gehad! Drie dagen lang heeft ze voor mij gezorgd. Omdat ik haar al kende, was dat heel erg fijn.”
“Een aantal weken nadat ik uit het ziekenhuis kwam, was ik erg benauwd. Ik kon bijna voortdurend niet diep genoeg ademhalen en had het gevoel dat ik te weinig zuurstof kreeg. Daarnaast had ik veel slijm in mijn keel, wat het inademen moeilijker maakt. Ook na het ophoesten blijft het doorademen lastig en slijmverdunnende medicatie helpt helaas niet genoeg. Ik ben naar de huisarts geweest. Hij heeft mijn longen onderzocht, en die blijken schoon te zijn. De ontstekingswaarden zijn ook goed. Toch heb ik een antibioticakuur voorgeschreven gekregen. Dat hielp wel gelukkig. Inmiddels ben ik bijna met de kuur klaar. Ik heb alleen nog maar een kleine onderhoudsdosering gehad en nu is het afwachten of het slijm weg blijft.”
“Het is nu ongeveer drie maanden geleden dat ik in het ziekenhuis terecht kwam. Gelukkig kan ik zeggen dat het nu eigenlijk heel goed met me gaat. Sinds een week of twee heb ik het niet meer benauwd en tennis ik weer volop. Ik doe bijna alles weer! Mijn herstel heeft een hele tijd geduurd, het ging ook op en af. Maar met behulp van fysiotherapie en een flinke dosis geduld ben ik weer bijna de oude.”
“Wat ik zo lastig vind aan corona, is dat iedereen er anders op reageert. Ik hoor het overal om me heen. Vooral de vermoeidheid die sommige mensen door het virus krijgen lijkt me enorm frustrerend. Gelukkig heb ik daar geen last van gehad. Ik had juist soms zo veel energie, dat ik door anderen gedwongen moest worden om rustig aan te doen. Wel voel ik me nog onzeker. Ik heb nog veel vragen. Ben ik nu immuun voor het virus? En zo ja, hoe lang ben ik dan immuun? Er is nog zo weinig kennis. Ik hoop dat we snel meer weten.”
