In februari 2022 krijgt Jolanda (43) corona. Heel ziek voelt ze zich niet maar opbouwen lukt ook niet. Jolanda: ‘Toen ik mij weer wat beter voelde, ging ik een stukje fietsen maar dat ging helemaal niet. Bij het opknappen na een griep, doe je steeds ietsjes meer maar herstellen van corona lijkt daar helemaal niet op’ Haar klachten worden gelukkig snel herkend en ze krijgt hulp. Nu gaat het met ministapjes beter. ‘Ik heb leren relativeren en los te laten. Ik word beter, ik weet alleen nog niet wanneer’.
Lees hier hoe het leven van Jolanda veranderde nadat zij last kreeg van langdurige coronaklachten.
Het leven van Jolanda (43) is vol en actief; een gezin met drie kinderen, een drukke baan, sporten en veel op pad. In de coronajaren kwam daar nog thuisonderwijs bij maar iedereen bleef gezond en corona ging twee jaar aan hun deur voorbij. In februari 2022 dan toch, eerst werd één van de kinderen ziek en ’s avonds kreeg ook Jolanda corona gerelateerde klachten. De testen wezen al snel uit; ze hadden corona. Jolanda:’ Heel erg ziek voelde ik mij niet, ik had geen koorts, ik was wel heel moe en een voelde een flinke druk op mijn borst.
Na griep ben je gewend om weer langzaam om op te bouwen maar dit voelde heel anders, ik kon helemaal niks en inspanning leek alleen maar averechts te werken’
‘In die eerste weken voelde ik mij heel schuldig. Ik zit hier op de bank en ik doe niks, dacht ik dan. Na 5 minuten stofzuigen sliep ik 3 uur om bij te komen’. Omdat het zo anders voelt dan na een gewone griep en omdat Jolanda verhalen kent via familie en media, belt zij de huisarts. ‘Mijn klachten werden direct herkend en ik ontving een doorverwijzing voor fysiotherapie, waar ik een week later terecht kon’. Mede door goede uitleg van de fysiotherapeut snapt Jolanda beter wat er aan de hand is.
Mijn lichaam staat op vechtstand, een verkeerde reactie van mijn immuunsysteem.
'Na inspanning ben ik zo moe, maar mijn benen rusteloos, daardoor kan ik dan weer niet slapen terwijl die rust zo hard nodig is om te herstellen. Als je het op deze manier uitlegt aan anderen, dan snappen ze het beter’
Want als je omgeving snapt wat er met je aan de hand, is, kunnen ze ook goede support bieden. ‘Mijn gezin heeft zich aangepast en ik houd rekening met hen, we kijken samen hoe dingen wèl kunnen. Ook heb ik een familielid met zelfde soort klachten, die herkenning is fijn. Daarnaast steunt mijn leidinggevende mij ook, zij snapt dat ik super graag weer wil werken maar met ministapjes vooruitkom. Ze geeft mij de ruimte om te herstellen en heeft vertrouwen in mij, dat is heel fijn’
Door te praten met een familielid met dezelfde soort klachten en de verhalen van anderen te lezen en horen op coronaplein.nu leert Jolanda te relativeren en accepteren. ‘Het lijkt wel een rouwproces. In het begin heb ik mij er erg tegen verzet, had ik gevoelens van machteloosheid en falen maar nu voel ik ook langzaamaan acceptatie. Maar het blijft lastig want nu de wereld weer open is, zou ik zo graag weer meedoen'.
Schoolreisjes, een festival, de avondvierdaagse, ik zou het zo graag doen en dat doet pijn
‘Ik voel eigenlijk direct als ik over mijn grenzen ga, dan voel ik tintelingen in mijn benen, krijg ik hartkloppingen en vermoeide benen. Dus ik bedenk elke dag, wat doe ik wel en wat doe ik niet? Door klachten en activiteiten in een dagboek bij te houden, krijg ik inzicht en zie ik ook vooruitgang Ik leg mezelf nu niks meer op en ben zo blij als ik weer een stap vooruitzet. Ik ben positief over de toekomst, het gaat steeds iets beter en ik ga ervoor. Ik word weer beter, ik weet alleen nog niet wanneer.
Het interview met Jolanda vond plaats in mei 2022
