‘Mijn kinderen zeggen nu ‘loop eens door mama’. Voor corona zei ik dat juist tegen hen.’ Marjan (40) deed altijd alles voor 200 procent: werken in de thuiszorg, het huishouden, met de kinderen spelen. Ze fietste 30 tot 50 kilometer fietsen per dag, maakte lange wandelingen. Totdat ze vorig jaar april corona kreeg en veel van haar energie en kracht heeft moeten inleveren. Ze wil graag weer die leuke moeder zijn en ze gaat niet bij de pakken neerzitten. Lees hier het verhaal van Marjan.
Van trampolinespringen naar doodziek
‘Vorig jaar april was er een mondkapjes tekort, ook op mijn werk in de thuiszorg. Ik ging wel naar mijn cliënten toe, ik kon ze toch niet in de steek laten? Later bleek dat een cliënt corona had. Toen was het kwaad al geschied.’
‘Ik werd een beetje verkouden en testte positief op corona. De eerst paar dagen had ik niet zoveel last, ik was veel met mijn kinderen op de trampoline aan het spelen. Totdat het trampolinespringen ineens niet meer ging. Ik moest 1,5 uur bijkomen en mijn ademhaling ging razendsnel. Mijn jongste zoon vroeg of ik dood ging. Ik stelde hem gerust, maar ik kon niet met zekerheid antwoord geven.’
‘Ik kreeg ook koorts en voelde mij doodziek. Ik moest naar adem happen voordat ik de dokter belde. Mijn zuurstof saturatie bleek 94 te zijn, dus hoefde ik niet naar het ziekenhuis. Een week ben ik thuis heel ziek geweest, daarna gingen de koorts en mijn verkoudheid weg en knapte ik wat op.’
Mijn jongste zoon vroeg of ik dood ging.
Alleen maar achteruit
‘Ik begon weer met werken in de thuiszorg, maar ik bleef heel moe. Normaal fietste ik 30 tot 50 kilometer op een dag voor mijn werk, maar nu pakte ik de auto. Ook de wandelingen met de hond werden steeds korter. Ik heb in militaire dienst gezeten, maar van mijn conditie en kracht was niets over. De huisarts stuurde mij in juni door naar de fysio, maar dat bleek veel te zwaar. Zelfs door trainingen zonder gewichten ging ik alleen maar achteruit.’
Werken op halve kracht, zorgen over inkomen
‘Niemand wist waarom ik alleen maar achteruit ging, zou ik misschien een spierziekte hebben? Uit de onderzoeken bij een neuroloog kwam gelukkig niks afwijkends. De vermoeidheid was echt het gevolg van corona. Samen met de ergotherapeut heb ik afgesproken om meer rust te pakken. Ik werk nu op halve kracht, daardoor mis ik als zelfstandige de helft van mijn inkomen. Daar maak ik me echt zorgen om. Het was een pijnlijk gesprek met de ergotherapeut, maar de rust is nodig om mijn energie weer terug te krijgen.’
Herkenning en erkenning
‘Ik denk dat deze klachten voor het leven zijn. Het is daarom van belang dat Long Covid eindelijk herkend en erkend wordt. Ik heb niet alleen veel minder energie en kracht, ook mijn geheugen is niet meer zoals het was. Ik kan soms niet meer op woorden komen en vergeet verjaardagen. Ik was een wandelende agenda, maar nu niet meer. Dat is heel bizar.’
‘Ik ga zeker niet bij de pakken neerzitten. Ik ben een doorzetter, dat is de aard van het beestje. Maar nu is dat mijn valkuil, want ik moet juist alles op een rustig tempo doen. Ik merk wel dat ik minder moe ben sinds ik minder werk. Rust nemen helpt mij dus wel. Af en toe kan ik alweer die leuke moeder voor mijn kinderen zijn.’
Het interview met Marjan vond plaats op 22 april.
