Theo (57): “Ik had al littekens op mijn longen, door corona is dat nu een stuk erger geworden.” Er is nog weinig bekend over het coronavirus en de langeretermijngevolgen voor patiënten die herstellen. Theo is één van hen en deelt hier zijn verhaal.
“Vier weken nadat ik was ontslagen uit het ziekenhuis ging alles beter, behalve de ademhaling. Een CT-scan laat zien dat ik ernstige schade heb in mijn longen: longfibrose. Dat herstelt niet meer vanzelf. Volgens de arts heb ik nog maar één tot maximaal vier jaar te leven, tenzij ik in aanmerking kom voor longtransplantatie.”
“Ook al had ik een lagere longcapaciteit voordat ik corona kreeg, mijn conditie was toen een stuk beter dan nu. Voorheen kon ik in drie kwartier mijn boot poetsen. Nu doe ik daar de hele dag over. Ik zit vierentwintig uur per dag aan de zuurstof. Inspanningen kan ik niet meer leveren. Ik ben vreselijk kortademig.”
“Hier in Limburg zijn veel mensen getroffen door corona. Toen de arts mij vertelde dat ik besmet was, was ik aanvankelijk blij: dan had ik het maar gehad en was ik er daarna immuun voor. Maar de ziekte heeft mij zwaar getroffen en ik voel dat mijn gezondheid verslechtert. De tijd dringt en de gevolgen zijn groot, niet alleen voor mijn gezondheid. Financieel is het ook een grote aderlating. Mijn leven is in een paar maanden tijd volledig veranderd.”
“Ik heb zowel in het ziekenhuis in Maastricht als in Rotterdam gelegen. De zorg was goed maar ik voelde me erg eenzaam. Artsen en verpleegkundigen zijn bezig om mensen in leven te houden. Ze monitoren voortdurend de waarden in je bloed en doen wat ze kunnen. Maar ik ben veel liever thuis bij mijn familie. Nazorg is er vanuit het ziekenhuis in Maastricht niet geweest. Van mijn huisarts heb ik gelukkig wel veel ondersteuning gehad.”
Ik maak er het beste van, geniet van elke dag dat ik nog leef en hoop dat ik voor longtransplantatie in aanmerking kom.
“Wat ik moeilijk te verkroppen vind is dat ik tweeënveertig jaar heel hard heb gewerkt en dat ik nu waarschijnlijk niet lang meer te leven heb. Ik heb mijn hele leven betaald voor mijn pensioen: om te kunnen genieten op mijn oude dag. Ik had mijn zaakjes heel goed op orde. Dat ga ik nu waarschijnlijk niet meer meemaken. Gelukkig kan ik er met mijn vrouw en kinderen in alle openheid over praten. Mijn begrafenisverzekering en de nalatenschap zijn goed geregeld zodat mijn vrouw en kinderen daar geen last van ondervinden als er iets met mij gebeurt. Dat geeft veel rust.”
“Doordat ik vierentwintig uur per dag zuurstof nodig heb, kan ik niet meer actief zijn in de regionale politiek en in het verenigingsleven. Ook ben ik mijn baan erdoor kwijtgeraakt. Maastricht is mijn stad, ik ken er veel mensen en ben zelf een bekende persoonlijkheid door mijn actieve leven. Elke dag ging ik naar mijn boot: dat is mijn lust en mijn leven. Ik lig op de mooiste plek met een prachtig uitzicht. Maar hier kan ik straks waarschijnlijk niet meer komen.”
“Ik ben en blijf longpatiënt: de longfibrose gaat niet meer weg. Alleen een longtransplantatie kan mij helpen, al zijn daar ook risico’s aan verbonden. Ik wil graag mijn verhaal vertellen zodat mensen zien hoe ernstig de gevolgen van corona kunnen zijn, ook als je niet op de IC hebt gelegen. Het is geen onschuldig griepje.”
