Riet (67): “We zijn erg bang voor de tweede golf. Want mijn man gaat een tweede keer niet overleven.” Er is nog weinig bekend over het coronavirus en de langeretermijngevolgen voor patiënten die herstellen. Tiny (70) is een van hen en hij deelt hier samen met zijn vrouw Riet zijn verhaal.
Riet: “We hadden allebei corona. En mijn man Tiny heeft er ook ALS bij. Daarom was het extra zwaar. We hebben al veel meegemaakt, maar dit spande de kroon. Tiny mocht niet aan de beademing vanwege zijn ziekte. Dus hij moest met maximale hoeveelheid zuurstof zien te overleven, en dat was even heel kritiek.”
Tiny: “De huisarts was ook heel bang dat ik het niet zou overleven. Hij had tegen Riet gezegd dat ze met het ergste rekening moest houden. Mijn zuurstof was op een gegeven moment gezakt naar 66%. En dat merk je ook aan je lichaam. Je moet heel hard je best doen om nog een beetje lucht binnen te halen.”
Riet: “We wonen in Boekel, een van de plekken waar het sterftecijfer door corona heel hoog was. Ik zag in het plaatselijke krantje allemaal rouwadvertenties staan. Toen dacht ik: wij staan er volgende week ook bij.”
Tiny: “Ik ben nooit bang geweest om dood te gaan, maar in die eerste twee weken in het ziekenhuis was ik dat wel. Ik lag ook 23 uur van de dag alleen op een kamer, en dan ga je ook meer nadenken. Soms was ik zo bang dat ik een smoesje verzon om de verpleging te laten komen. Dan was er tenminste even iemand in de buurt waar ik een paar woordjes mee kon wisselen.’
Het is onbegrijpelijk hoe hard Tiny heeft gevochten om eruit te komen. En nu is hij de hele dag bezig om vooruit te komen.
Riet: “Toen hij terugkwam uit het ziekenhuis had hij nog zuurstof, maar dat bouwen we nu langzaam af. Het gaat elke dag een beetje beter. We krijgen veel hulp aan huis, zoals een fysiotherapeut en thuiszorg. Met dat alles samen gaat het wel. We moeten straks op controle in het ziekenhuis en dan maken ze een longfoto. Ik ben heel benieuwd hoe die eruit ziet, hoewel we ons niet echt zorgen maken.”
Riet: “We zijn erg bang voor een tweede golf. Want mijn man gaat het een tweede keer niet overleven. En mij mag ook niks overkomen, want anders moet hij naar een verpleeghuis. We nemen geen enkel risico. Sommigen vinden het overdreven, maar die hebben het niet meegemaakt. Dus we zijn zo veel mogelijk thuis. Maar we zijn al blij dat hij uit het ziekenhuis kwam.”
Riet: “Ik zorg voor mijn man. Ik had altijd meer dan genoeg energie maar dat is nu helemaal gedaald tot 0. Daarom hebben we nu thuiszorg. Maar daar kan ik mee leven, hoor. Wij worden door alle tegenslagen alleen maar sterker. Ze krijgen ons er niet meer onder. We gaan ook dit overwinnen.”
