'Mijn goede conditie heeft mijn leven gered.' Ferry Wester (73) is in maart heel ziek geworden door corona. Na een heftige tijd op de ic en de medium care was hij enorm gemotiveerd om weer beter te worden. 'Ik heb heel systematisch gewerkt aan mijn herstel en ben nu weer vrijwel de oude.' Hoe zijn herstel is verlopen en hoe het nu met hem gaat lees je hier.
'Ik wandel weer veel, kan weer activiteiten ondernemen met anderen en ben weer vaak aan het koken. Dat deed ik altijd graag. Het verschil met mijn situatie vóór corona is dat ik wel blijvende longschade heb. Daardoor ben ik soms kortademig. Tijdens mijn laatste longonderzoek, in juli, zei de longarts dat er nog steeds verbetering in zit. Dus ik ben benieuwd hoe mijn longen er nu uitzien.'
Ziek en ic
'Het coronavirus heb ik waarschijnlijk in maart opgelopen tijdens een weekendje weg in Londen. Mijn partner en ik hielden ons goed aan alle maatregelen, maar na thuiskomst werd ik toch ziek. Na een week werd ik steeds zieker en ging ik hard achteruit, tot zelfs lopen niet meer ging. Ik was ontzettend aan het hoesten en had veel pijn in mijn keel en longen. Ik bleek een flinke longontsteking te hebben. Uiteindelijk is de huisarts langsgekomen en daarna lag ik binnen no-time op de ic.'
'Ik heb een week op de ic gelegen, de eerste twee dagen op mijn buik. Die periode was heel heftig. Ik had ARDS (acute respiratory distress syndrome), waardoor er veel vocht in mijn longen is gekomen en er longblaasjes zijn beschadigd. Ook heb ik longembolieën gehad. Er is veel verwoest in mijn longen.'
Uiteindelijk ben ik vrij snel van de beademing en uit mijn slaap gehaald, na een week ongeveer. Dat kwam waarschijnlijk doordat ik een hele goede conditie had. De artsen zeggen dat dit mijn leven heeft gered.
'De eerste periode in het ziekenhuis kon ik niets en had ik geen motivatie. Na de ic kwam ik op een verpleegafdeling terecht, waar ik na een dag een forse terugval kreeg en weer aan een sterkere dosis zuurstof moest. Daarna ging ik naar de medium care. Ik had behoorlijk last van een delier, wat me belemmerde om vooruit te kijken. Ik wilde eigenlijk alleen maar naar huis. Na een dag of vier ging het over en begon ik weer perspectief te zien.'
Sterke motivatie
'Ik raakte steeds sterker gemotiveerd om de draad weer op te pakken. Toen begon het herstel, beetje bij beetje. Ik begon met een paar keer per dag zitten op de rand van het bed en na een tijdje een stapje naast het bed, en dan twee stapjes. Steeds wat meer, tot ik stukjes kon lopen op de gang. Het was wel hard werken. De laatste avond in het ziekenhuis heb ik met de rollator en samen met een verpleegkundige 60 meter op de gang gelopen! Dat gaf me een enorme kick.'
'Het heeft me ook heel erg geholpen dat ik na het ziekenhuis naar een revalidatiecentrum ben gegaan, want thuis had ik toen nog veel op bed moeten liggen. In het revalidatiecentrum hebben we heel systematisch gewerkt. Ik had iedere dag fysiotherapie. Ook had ik logopedie, om mijn ademhaling te leren beheersen. En een ergotherapeut heeft me geholpen de eerste stapjes te doen om weer koffie te kunnen zetten en te koken.'
'Eenmaal thuis bleef ik ook systematisch werken. De eerste keren dat ik een wandeling maakte had Marjo, mijn partner, de rollator mee voor het geval ik te moe zou raken. Maar dat bleek niet nodig. Vlakbij ons huis is een meer en daar is een bankje. We liepen samen naar het bankje, gingen daar even zitten en dan weer terug, bij elkaar zo'n 500 meter. Iedere dag liepen we iets verder. Na twee weken was ik gevorderd tot 3,5 kilometer. Zo heb ik het opgebouwd, samen met Marjo. Na een dikke maand behaalde ik de 10 kilometer. Dat was wel een mijlpaal. En daarna volgden er meer mijlpalen.'
Voorheen liep ik soms wel 30 kilometer, dat ging me heel gemakkelijk af. Inmiddels kan ik alweer 25 kilometer lopen. En die 30 gaan ook weer lukken.
Langzaam opbouwen
'Het is wel belangrijk om langzaam op te bouwen en niet te forceren, anders kun je een terugval krijgen. Dat heb ik wel eens gehad en soms werd ik ongeduldig, maar ik realiseerde me dat het nu eenmaal heel langzaam gaat. De arts had ook gezegd dat het wel een half jaar tot een jaar kon duren voor ik weer de oude zou zijn. Het besef dat ik in het begin helemaal niets meer kon, maar dan ook helemaal niéts, heeft me ook geholpen om niet te snel te willen. Ik was elke week weer blij met wat ik bereikt had en dat ik alweer zo ver was.'
Ik was heel erg gemotiveerd om niet toe te geven, om verder te willen. Dat heeft mij erg geholpen. Dus tegen anderen die hierdoorheen gaan zou ik willen zeggen: blijf erin geloven.
Het interview met Ferry vond plaats op 10 december 2020.
Ferry heeft zelf uitgebreid beschreven wat hij heeft meegemaakt. Lees Ferry’s hele verhaal in zijn persoonlijke dagboek.
Meer weten over de vergoeding van herstelzorg na corona? Bekijk de mogelijkheden en voorwaarden.
