Hallo, nu mijn man besmet is met corona ben ik enorm bang om weer corona te krijgen omdat de long covid er zo op heeft ingehakt bij mij.
Ik heb bijna alle symptonen van long covid: spijsverteringsproblemen, disfunctionele ademhaling, brainfog, vermoeidheid, slecht slapen en nog meer
Hij kwam thuis van zijn werk en was moe. Ik zei 'komt vast door de drukte'. Toen hij snachts ook nog snotterde deed hij de ochtend daarop een sneltest en die was ..... positief.
Ik vond dat heel lullig voor hem maar tegelijk kreeg ik ook veel angst. Mijn hart sloeg op hol en ik kreeg het gelijk benauwd en kon moeilijk de adem vatten. Sindsdien doe ik veel meer taken want hij ligt nu op bed. Ik ben nog moeier dan normaal en mn adem is in stressmodus en wilt er niet meer uit. Ik doe ook elke avond een sneltest om te checken of ik positief ben.
Herkent iemand zich hierin? Hoe gaan jullie om met deze situaties en hebben jullie nog tips?
Femke
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Dag Femke,
Hoe gaat het met jullie, een paar dagen verder? Ik denk eigenlijk dat het het belangrijkst is om nu te zorgen dat de zorgen/angst niet de overhand nemen, omdat dat ervoor zorgt dat je klachten verergeren.
Ga niet stressen over wat mogelijk kan gebeuren: je kunt van tevoren niet weten wat een tweede besmetting met jou gaat doen. Heb verhalen gelezen van mensen die meer klachten kregen, maar na herstel daarvan juist minder post-covidklachten hadden. Kan ook nog!
Probeer je te richten op wat nu nodig is en zet alles in om je vermoeidheid in te perken. Zijn er dingen die niet per se gedaan hoeven te worden? Kunnen andere mensen je helpen, zodat je niet álles zelf hoeft te doen? Of kun je dingen op een andere manier oplossen? Boodschappen niet zelf halen maar laten bezorgen bijvoorbeeld. Alles wat helpt om meer rust te krijgen.
Had je al begeleiding voor je post-covidklachten? Via C-support of bij een ergotherapeut bijvoorbeeld? En ken je al ademhalingsoefeningen waarmee je je zenuwstelsel het signaal kunt geven dat het processen moet activeren die zorgen dat je je rustig(er) voelt? Daarmee kun je het stressgevoel namelijk al binnen enkele minuten verlichten.
In februari waren mijn (jongvolwassen) kinderen voor het eerst coronapositief. Ik maakte me toen eigenlijk juist zorgen over mijn man, die is hartpatiënt en was nog niet eerder besmet. Hij en ik waren toen pas drie en vijf dagen na onze kinderen coronapositief. De dag dat hij positief testte bij de GGD, was ik daar nog negatief. Dacht toen dat ik dan misschien de dans zou ontspringen, maar uiteindelijk de dag erna toch ook (hoest)klachten gekregen. Heb het verloop van klachten beschreven bij het onderwerp ‘Long covid & tweede infectie’ van Lisanne012.
Sterkte, Sami
Hoi Sami!
Bedankt voor je bericht. Ik heb ook je verhaal gelezen die je gelinkt. Het is nu bij mij meer dat de schade wordt aangericht door angst en stres om besmet te raken. Ademen is veel slechter en vermoeidheid is meer geworden.
Tuurlijk het komt ook doordat ik meer zorg heb aan de kinderen en meer moet doen doordat mijn man in isolatie is gegaan en dat ook vermoeidheid geeft maar ik denk meer dat het door de (overdreven) stres komt. De boodschappen laten we na mijn long covid al bezorgen.
Ik doe inderdaad ademoefeningen en dat geeft wel wat rust. Ik ga 10 minuten liggen en doe ze dat geeft inderdaad wat rust. Ergotherapie heb ik niet.
Wel fijn dat je 2e besmetting niet zo zwaar is geweest. Misschien heeft je lichaam inderdaad wel een reboost/reset gehad na je 2e infectie wie weet.
Je zei ook dat je ademhaling op een gegeven moment goed is gaan werken (meer buikademhaling). Voelde je ook dat je je ademhaling minder hoefde te sturen? Met andere woorden dat het door je autonome zenuwstelsel werd overgenomen en iets meer vanzelf ging?
Groetjes femke
Hoi Femke,
Die angst voor een tweede besmetting is heel herkenbaar. De cijfers stijgen weer en steeds als ik in de buurt ben van iemand die hoest en geen afstand houd of niet in de elleboog hoest voel ik me gestrest en maak dat ik uit de buurt kom. Ik ben er heel bang voor omdat ik nog steeds zo ziek ben van de LONG covid na mijn besmetting in Maart dit jaar. Ik had toen helemaal geen erge klachten van corona maar de LONG covid is me wel heftig genoeg!
Daarom bedankt @Sami voor het delen van jouw ervaring, dat het dus niet rampzalig hoeft te zijn als je nog eens corona krijgt. ?
Graag gedaan! ?
Hoi Vlinder,
Heel herkenbaar inderdaad die angst, maar aan de andere kant zoals Sami zegt we kunnen het niet ontwijken.
Er zijn 0 maatregelen en we kunnen het altijd weer oplopen. We moeten leren leven in een wereld met dit virus en we hoeven er inderdaad niet elke keer heel lang klachten aan over te houden.
Ik had een vraagje. Had jij ook de delta variant opgelopen voordat je besmet was in maart of was dit de enige besmetting?
Groetjes Femke
Dag Femke,
Bedankt voor je reactie!
Ja de maatregelen de deur uit, maar zelfs al voor die tijd merkte ik dat mensen zich er steeds minder aan hielden. Erg vind ik het vooral als iemand ongenegeert in mijn nek gaat zitten hoesten en niet eens in de elleboog. Ik maak dat ik uit de buurt kom!
Aan de andere kant kun je jezelf niet op sluiten en zullen we idd door het leven moeten mèt corona. ?
Ik heb voor mijn besmetting in Maart dit jaar geen corona gehad, was de eerste keer. Was ook niet ernstig, beetje verkouden. Wel hevige hoofdpijn, pijn tussen de schouderbladen en op de borst.
En toen kwamen na een aantal dagen ineens dat totale gebrek aan energie en de andere klachten. Ik wist niet wat ik meemaakte!
Gelukkig gaat het wel beter als toen maar nog steeds echt niet goed. Ben wel erg blij met de fysio. Ik zet toch wel hele kleine stapjes vooruit. Zo proberen we de moed er in te houden. ?
Veel sterkte!
Dag Femke,
Het ingewikkelde met stress nu is, denk ik, dat het elkaar allemaal versterkt en er een vicieuze cirkel ontstaat. De post-covidklachten maken dat je langer in stress blijft hangen; vervolgens ben je minder goed uitgerust en wordt je vatbaarder voor spanningen en angsten en krijg je weer meer stress.
Ik maak me overigens ook zorgen over nieuwe besmetting, maar doordat er geen maatregelen in de samenleving meer zijn en doordat het gros van de mensen er totaal niks om geeft, denk ik dat het onwerkbaar is geworden om het te ontlopen.
Mijn eerste gedachte toen mijn gezin besmet was, was: ‘ik kan beter in een vakantiehuisje gaan zitten’. Maar intussen maakte ik me ook zorgen over mijn man. Ik durfde hem niet alleen te laten slapen. Zag het al voor me dat zijn situatie ‘s nachts verslechterde en dat het fout zou lopen. Kon me ook niet voorstellen dat ik als enige niet besmet zou zijn: we hebben geen groot huis. Heb toen maar besloten dat ik het beter gehad kon hebben. We zijn toen gestopt met iedereen in de eigen kamer te laten blijven. Maar ik maak me intussen ook wel zorgen over eventuele nieuwe besmettingen. Zit echt niet te wachten op een terugval of verergerde klachten …
Over de ademhaling: dat automatisch overnemen door het zenuwstelsel heb ik inderdaad echt gevoeld. Het gebeurde voor het eerst tijdens een fysiotherapie-moment. Ik fietste toen op de lichtste stand, had geen klachtentoename en het ging heel makkelijk. De fysio zette de stand daarom wat hoger, om te kijken hoe het zou gaan. Ik moest daardoor wat meer kracht zetten en voelde meteen hoe mijn ademhaling omschakelde en zich daarop aanpaste. Bij een te zware stand werkte dat niet: dan werd het een soort gevecht met kracht/energiegebrek en weigerden mijn bovenbenen mee te doen.
Daarna merkte ik steeds vaker dat mijn ademhaling de hele dag door vanzelf ‘aansloeg’ bij allerlei inspanningen. Bij het trap oplopen, opstaan van de bank, tijdens het praten, bukken om iets op te rapen. Allemaal kleine dingen waar je normaal totaal niet van doorhebt dat je er extra energie voor moet krijgen.
Mijn lichaam zorgde dan vanzelf voor een diep ademhalingsmoment en een bij de inspanning passend in-en uitademingsritme. Bijzondere gewaarwording is dat. De herinnering aan dat mechanisme komt ook elke keer opzetten als de ademhaling weer eens niet klopt. Het is een soort sluimerend referentiepunt geworden om op terug te vallen (dit klinkt vaag, maar zo voelt het, haha).
Groet, Sami
Hoi Sami,
Je hebt gelijk.. zit je in een vakantiehuisje en gebeurt er wat met je man..Dat zou je je leven lang niet vergeven. En we hoeven niet altijd pech te hebben met covid. Ik had voordat ik long covid opliep een half jaar daarvoor ook covid opgelopen. Toen hoorde ik bij de mensen die na een weekje weer terug was op het werk en dat was trouwens de delta variant.
Wat een unieke beschrijving van de ademhaling. Lijkt me fijn als het af en toe weer 'vanzelf' zijn gang gaat. Dat betekent namelijk dat je autonome zeuwstelsel het weer langzaamaan gaat overnemen. Ik hoop ook dat ik dat een keer zal meemaken.
Groetjes Femke
Dag Femke,
Ik weet zeker dat je het gaat meemaken. Blijf zoeken naar dingen die je vooruit helpen en laat de dingen die wel goed gaan zwaarder meetellen. Probeer geduld te hebben, ook naar jezelf. Zorgen voor voldoende rust en kieskeurig zijn met waar je de schaarse energie in steekt, is volgens mij de beste manier om hier doorheen te komen zolang er geen snelle oplossing voor deze toestand is.
Groet, Sami