Basalt

Zoiets is mij ook ooit voorgesteld, tegen torenhoge prijzen. Ik ben meteen hard weg gerend.

Hoi Pattywa,

Ik heb het programma even opgezocht, ik was benieuwd. 

Het is na wat doorklikken hier te vinden:

https://basaltrevalidatie.nl/site/assets/files/11360/infoblad_covid-19_poliklinisch_fa_vr_pk_028.pdf

Ik was bij een andere revalidatiekliniek (andere keten) in Amsterdam. Ik heb een uitgebreide intake gehad, toen bleek dat ze me meerdere inspanningstests wilden laten doen (dat is: met ademmeting op een fiets). Ik had toen al een fysio gehad en gemerkt wat een minuut zonder krachtzetten op de hometrainer met me deed (zware crashes!).  De revalidatie bestond uit graduele opbouw van conditie volgdns hún schema. Daar heb ik voor bedankt. De arts heeft wel twee vervolgconsulten met me gepland, op mijn verzoek, omdat het de eerste arts was die ik tegenkwam die iets over long covid wist (begin ’22). Hun revalidatietraject is opgeheven: ze hebben uiteindelijk ook ontdekt wat PEM is denk ik… Bij jouw instelling hebben ze blijkbaar allerlei soorten cognitieve en psychologische therapie. Ik zou me grondig laten voorlichten, of dat je ligt. Het zou natuurlijk heel goed kunnen zijn (bijvoorbeeld gericht op omgaan met ziekte en verlies). Als het gericht is op jou anders laten denken (“ik kan het wel”) dan zou ik er verre van blijven. 

Sowieso: laat je niet overtuigen dat het niet klopt wat jij voelt, als patroon opmerkt, waar je wel/niet toe in staat bent enz. Normale conditieopbouw is precies wat bij ons defect is. Leren pacen en omgaan met rust, met mate bewegen als je stabiel bent, hersentraining, ontspanning: dat zijn de therapieën waarvan mensen zeggen dat ze helpen…

Ik vind een paar keer per week ook èrg intensief, ik zou het zelf nauwelijks aankunnen naast mijn inmiddels redelijk functionele leven. Ik kan me al helemaal niet voorstellen dat ik dat eerder had aangekund. Als de kliniek vooral op fysieke conditie is gericht: als je structureel moe wordt gemaakt, zoals bij gewone fysiotherapie: meteen ophouden! Met kinderen lijkt me al helemaal dat je een strikt beperkte hoeveelheid energie liever niet aan een hometrainer dan aan je kinderen besteedt…

Hallo Pattywa,

Ik snap je twijfel helemaal. Hierbij mijn ervaring met Basalt:

Je krijgt eerst 3 intakesprekken (maatschappelijk werk, fysiotherapie en ergotherapie). Hier wordt je belastbaarheid al goed besproken. Bij mij is er eerst besloten nog niet te starten omdat zij het vermoeden hadden dat het nog te intensief zou zijn (keuze van Basalt, ik had wel willen starten). Daarna elke 3 maanden telefonisch contact gehouden met de revalidatiearts. In de tussentijd mocht ik contact opnemen als ik vragen had of als ik het gevoel had belastbaar genoeg te zijn om te kunnen starten. Uiteindelijk na bijna een jaar opnieuw intakegesprekken gehad en toch gestart. 

Tijdens het traject wordt er goed naar je belastbaarheid gekeken. Bij de fysio wordt zeker niet ingezet op het verbeteren van conditie. In ieder geval niet op de manier waarop het bij gezonde mensen gaat. De behandelaren zijn goed op de hoogte van LC en PEM. De fysiotherapie is dan ook gericht op ontspannen bewegen (borgscore max. 4). Mocht je na een tijdje geen last meer hebben van PEM, dan wordt er gekeken of er op iets hogere hartslag getraind kan worden. Dit gaat in goed overleg. Bij mij lag de eerste weken de focus juist op lichter trainen dan ik gewend was.  (1/2)

(2/2) Je traint in een groep, maar er wordt echt gekeken naar wat jij kan. Als dat bijv. 5 minuten fietsen is, dan is dat het en wordt je niet gepusht om meer te doen. 

Begrijp me niet verkeerd, het is intensief. Ik moest ook weer wennen aan alle prikkels en de verhalen van de anderen. De meeste weken had ik 2 middagen per week afspraken (van te voren werd ook 3x gezegd). De fysiotherapie is aan het einde van de dag. Mocht je na de afspraak daarvoor (fysiotherapie of maatschappelijk werk/psycholoog) al te moe zijn, dan wordt besloten om de fysiotherapie een keer over te slaan of lichter te trainen. Maar het is natuurlijk niet wenselijk om de fysiotherapie elke keer over te slaan, want uiteindelijk is wel het goed om rustig te bewegen. 

Ik heb ook erg getwijfeld, maar ben toch blij dat ik het heb gedaan. En blijkt het toch te zwaar te zijn (het wordt opgebouwd dus je begint met minder afspraken), dan kan je altijd nog stoppen. 
Succes met de beslissing! Volg vooral ook je gevoel.. 

Pas op: als er een revalidatiearts bij betrokken wordt, valt het niet meer onder het herstelzorg traject en wordt het niet vergoed door de verzekering.

In de eerste 3 maanden van dit jaar een traject doorlopen bij een andere revalidatie instelling. Bestond uit 2 ochtenden per week, combinatie van "kennis opdoen"(groepssessies), psycholoog, fysio en arbeidsdeskundige. Ik werk niet meer (door LC), dus die laatste heb ik weinig gezien. Was eerst echt sceptisch, maar hé, eindelijk gebeurde er wat ...

Mijn ervaringen:
- het heeft me geleerd nog meer op m'n grenzen te letten -> ik heb tijdens de ochtenden rustmomenten ingebouwd. Die kennis helpt me nu nog elke dag.
- de fysio was gericht op bewegen en niet inspannen. Het gaat erom je bewegingsapparaat, maar ook je balans/evenwicht te blijven gebruiken. Deze gaan anders sterk achteruit, met als gevolg nog meer (bijkomende) uitdagingen.
- de psycholoog heeft me geholpen met het rouwproces en een start maken met mezelf opnieuw uitvinden. Uit de greep van machteloosheid komen (slachtoffer) en weer zelf een pad uitstippelen. Dit heeft bij mij iig gezorgd voor een klein beetje perspectief.

Ben ik beter geworden. Nee. 
Is mijn kwaliteit van leven beter geworden. Ja.
Niet veel, maar op dit moment omarm ik elk klein stukje. 

Wat was cruciaal? Open staan voor alles wat je krijgt aangeboden, je grenzen bewaken/respecteren en bij jezelf blijven. 

Succes!