Hallo iedereen,
Allereerst wat super goed dat deze site en forum er is!
Nou ik ga beginnen:
Koen 35 jaar en ben een fulltime bakker in hart en nieren, ga 2 x per week op de fiets naar m'n werk. ( 55 km ) per dag en in het weekend 3 uurtjes fietsen. Totdat ik corona kreeg.
Klachten vielen eigenlijk wel mee. Totdat ik wilde trainen en werken. Ik kon letterlijk niks meer. Geheugen een zeef, concentratie ( wat is dat ) conditie, nu na 8 weken 30 minuten hometrainer. Onder behandeling bij de fysio. Op de meest vreemde momenten krijg ik rare geuren in m'n longen die ook nog eens zeer doen. Of benauwd, en zelfs een puffer helpt amper.
Nu 2.5 maand thuis, en ja het gaat ietsje beter, maar het gaat tergend langzaam. Ook zo iets dat ik niet op woorden kan komen, of dingen totaal verkeerd plannen. Met ietsje teveel doen moet ik bekopen met 2 soms 3 dagen niks doen. En helemaal overprikkeld. Een hel! Ik heb een super partner en een super zoontje, daar doe ik het voor.
Ik zou het fijn vinden als er mensen zijn die hetzelfde hebben. En er eens echt over willen praten.
Iedereen succes beterschap met herstellen van deze periode!
Koen
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi,
Herkenbaar verhaal. Vooral dat wanneer je te veel doet je echt een paar dagen moet bijkomen. Daarnaast merk ik dat ik wanneer ik te veel heb gedaan/te veel prikkels heb gehad ik ook nauwelijks tot niet slaap die nacht.
Ook de andere klachten herken ik.
Heb zelf in december 2020 corona gehad. Ook met vrij milde klachten. Na 3 weken weer aan het werk gegaan.. Dit tot oktober volgehouden (fulltime in de gehandicaptenzorg)En tien alsnog uitgevallen.
Nu weer een paar uur aan het werk en merk stapjes vooruit. Maar het gaat inderdaad heel erg langzaam. En met vallen en opstaan.
Heel naar om te zeggen maar wat fijn om te lezen dat er ook andere jonge mensen zijn, in deze tijd. Niet bij de 1e of 2e golf.
Ik ben 30, gezond, gevaccineerd, booster gehad maar zo ontzettend ziek geworden van corona in februari. 2 volle weken bijna niks gekund. Vermoeid, gejaagd, pijn aan spieren, gewrichten, duizelig, overgevoelig voor licht en geluid, concentratie en geheugenproblemen de hele rambam. Aanvankelijk geprobeerd te werken maar natuurlijk niet gelukt. Na 2 weken zonnebril kan ik eindelijk weer naar een scherm kijken. Volgens de fysiotherapeut is "pacing" belangrijk maar het is zo moeilijk je als oma te gedragen. Het is heel fijn als je een partner of iemand hebt die je in de gaten houdt dat je niet te veel doet. Want de terugval komt meestal 1-2 dagen later.
Als tip heb ik ademhalingsoefeningen door in een brug te liggen en dan diep door de neus inademen, adem vasthouden en door de mond uitzuchten. Je traint dan de spieren aan de zijkant van de romp. Ik wist niet meer dat ik ze had. Verder heb ik een thera cane gekocht om mijn spieren te masseren als alles weer gespannen is. Stretchoefeningen helpen, geen krachttraining. En volledig toegeven aan het bejaarde gedrag; gordijnen naar beneden, geen geluid, puzzelen, breien rummikub etc. 1 ding tegelijkertijd en max 1 afspraak per dag plannen. Om mezelf qua stappen etc te begrenzen heb ik een fitbit gekocht om in de gaten te houden dat ik rust houd. Hij meet ook heart rate variability, dat is een goede maat voor stress. Hoger=beter=minder stress. Die van mij is natuurlijk laag maar met ups en downs die ik een stijgende trend. Dat helpt mij positief te blijven dat ook hier weer een einde aan komt. Tot slot, twijfel vooral niet aan jezelf en overdenk het niet als andere mensen denken dat je 'gewoon' overwerkt of gestresst bent.
Ik volg ook ademhaling regie, erg erg veel baat bij. Was ik vergeten erbij te vermelden. Nu 1 x in de maand. Je merkt precies wat je wel en niet kunt, daardoor leer ik beter begrijpen wat er gebeurt.
Ik heb als ultieme "tip" fysio + ademhalingregie en heel heel eiwitrijk eten. Spierafbreuk was erg groot, en merk na de oefeningen en dag erna dat m'n lichaam aan het werk gaat. En dat moet je aaneten.
Maar de tip is wel per persoon afhankelijk natuurlijk, iedereen heeft iets anders nodig.
Hi Xrnne,
Ik zit er een beetje hetzelfde bij als jij.. Hoe ga je precies in een brug liggen voor je ademhandlingsoefeningen?
Ben benieuwd, wil het ook gaan proberen!
Ik ben zelf 29 en begin feb covid opgelopen. Ondertussen ben ik 10 weken verder en ben ik nog steeds vermoeid en bij inspanning benauwder/druk op de borst. Ik ben iets te snel weer begonnen met sporten, waardoor ik wat moeizamer herstel. Kan alleen zeggen dat je krachttraining moet vermijden. Wat xrrne zegt klopt, ik heb ook een Fitbit en je HRV zegt wel wat, maar bij mij was deze juist laag als ik niks deed en hoog als ik wel wat deed. Helaas bij hoge hrv ook hogere kans op terugslag. Balans vinden blijft lastig. Sterkte allemaal
Hoi allen,
Wat een herkenbare en nare verhalen allemaal. Ik ben zelf 28 en inmiddels ruim 7 weken ziek. Er zijn dagen dat het wat beter gaat, maar het lijntje is heel dun. Vooral als ik de dag ervoor te veel heb gedaan merk ik dat de dag erna. Hoe gaan jullie om met die wisselende dagen? Ik merk dat ik mezelf ontzettend depressief en angstig voel op dagen dat minder goed gaat en dan ook het gevoel van dit komt nooit meer goed heel sterk is.
Hallo Manouk,
Ik herken het ook! Ik heb daarvoor een praktijkondersteuner in de hand genomen. Na 3 maanden voel ik wel beter wanneer ik over m'n grenzen ga of juist niet. ( Blijft wel lastig voelen soms. ) Praten helpt enorm, en het is ontdekken ( helaas )!
Beterschap!
Oja moeilijke dagen accepteer ik maar voor wat het is. Moet ik slapen, slaap ik 2 x, kan ik meer doen is dat meegenomen. Beetje van dag tot dag.
Ik zit nu in de fase dat ik iedereen links laat liggen die 0 interesse tonen, kost me meer energie dan dat me oplevert. Na fysio 1.5 niks doen. En het loslaten dat het lang gaat duren. Maar dat is een pittig proces, en dat kost super veel energie.
Hallo Koen,
Je bedoelt zeker het accepteren dat het lang gaat duren ipv het loslaten dat het lang gaat duren? Want het is inderdaad een lang proces want ik zit er al 1 jaar en 3 maand in en voel me nog steeds belabberd met veel klachten en ik snap wat je bedoelt met mensen links laten liggen die geen interesse tonen, het is niet alleen dat maar ook veel mensen snappen niet hoe je je voelt en vinden dat het nu wel heel lang duurt en gaan dan oordelen, daar neem ik dan weer afstand van want dat vreet enorm veel energie. Uiteindelijk hoef je aan niemand verantwoording af te leggen, je zit niet voor de lol thuis. Het liefst pakken mensen met long covid hun oude leventje weer op, niet overal over na hoeven te denken wat je wel en niet kunt doen, en dat je hersens weer goed werken want dat vind ik nog het ergste van alle klachten, dat mijn bovenkamer niet goed meer functioneert. Ik maak me soms echt zorgen of dat ooit weer de oude wordt maar ook dat heb ik te accepteren.
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, soms ervaar ik wel een eenzaamheid in het hele proces. Ik ben 31 jaar en zit nu bijna 3 maanden thuis na covid. Daarvoor gezond en niets aan de hand. Ben nog snel kortademig, erg vermoeid en slaap slecht. Helaas lukt werken niet. Inmiddels ben ik begonnen met fysio en ergotherapie, maar zoals ik ook bij jullie lees gaat het langzaam. Heel veel geduld nodig.. oja en die ademhalingsoefeningen doen mij ook wel echt goed. Krijgen jullie begrip vanuit jullie omgeving?
Ja en nee,
Ja ze snappen dat het lang duurt , maar nu komen de mensen bovendrijven die Echt om mij geven.
Nee, en daar wordt van gezegd, je hebt een depressie etc. En zie mensen wegvallen die niet naar mij vragen etc.
Werkgever geeft mij tijd, dat is fijn en goed!
Hoe is dat bij jou?
Ik ben nu ca 5 weken verder en ook erg vallen en opstaan. Regelmatig op de dag okay, maar tegen avond overvalt mij vooral angstgevoelens en paniek. Ik slaap enorm slecht, elk uur wakker of soms uren niet. Vooral de angst vind ik vreselijk, durf(de) niet eens meer alleen in bed te liggen zonder partner en niet te douchen als ik alleen in huis ben. Verschrikkelijk... Ik gebruik nu citroenmelissethee in avond en neem 1/2 citrizine (hooikoortstablet) in avond en gevoel dat ik dan rustiger ben...Herkennen jullie die extreme rare angstgevoelens en slapeloosheid ook?
Hoi Lannie,
Ik herken het eigenlijk niet. Ik slaap behoorlijk veel, maar de angst gevoelens heb ik alleen dat ik heel langzaam beter word en dat het lang gaat duren.
Voor de rest niet.
Hoi Lannie,
Ik herken de angstgevoelens wel. Het gaat nu een stuk beter (30-11-21 positief, half januari stortte ik in wat ook begon met een paniekaanval, heel naar), maar in het begin (vanaf half januari zeg maar) deed ik de deur van de auto van binnen op slot als ik aan het rijden was, omdat ik me onveilig voelde bijv. Ik wist dat het een irreële angst was, maar voelde echt niet fijn. Opgejaagd, onrustig gevoel. Wat me ook erg geholpen heeft, zijn ademhalingsoefeningen. Ik doe het via mijn Apple watch, maar er is ook een gratis app die goed werkt: Kardia. Als ik dat een paar keer per dag doe (nu 5 of 10 minuten, ik begon met 2 minuten) merk ik echt dat ik mijn lichaam in rustmodus breng.
Rust nemen, tijd nemen, als je je goed voelt niet gelijk teveel doen (dat is vooral nog erg lastig..), dat heeft me uiteindelijk geholpen. Ik hoop dat jij je snel beter gaat voelen! En in een ander topic op dit forum gaat het over SSRI's, daar schijnen mensen ook baat bij te hebben. Sterkte ?
Hoi,
Ik heb ook heel veel last gehad van de slaapproblemen en soms vanuit vermoeidheid angst. Het is nu 2,5 maand later wel een stuk minder geworden maar het komt af en toe terug als ik op een dag teveel heb gedaan. Ik lig dan klaarwakker in bed en voel dan de angst komen. Wat helpt is om tegen mezelf te zeggen "he dit is weer zo een nacht." En je erbij neerleggen dat je misschien weinig zult slapen. Minder uur slaap is geen ramp. Even een rondje lopen. En als je in bed ligt een body scan doen (hoe voelt mijn hoofd, mijn tenen, zit er ergens spanning etc).
Verder zorg ik ervoor dat de kamer schoon is ivm mogelijke invloed van huisstofmijtallergie en dat de luchtvochtigheid goed is. En geen telefoons, beeldschermen 2 uur voor het slapen gaan en niet in de kamer laten liggen. En als je pijn ergens hebt paracetamol 2 stuks innemen, in het geval van gewrichtsontstekingen 400mg ibuprofen extra. Dat versterkt de pijnstillende werking. (Pm let op bij ibuprofen dat je checkt of je een maagbeschermer nodig hebt).
Gewoon om de omstandigheden te optimaliseren.
Hoi allemaal,
Ook ik ben jong, 32, en was heel fit voordat ik in februari corona kreeg. Ik was niet heel erg ziek, had geen koorts en heb niet de hele tijd op bed gelegen. Wel had ik heftige hersenmist en was ik heel benauwd en moe. Ik kon niet meer denken en zelfs tellen lukte niet meer. Ook voelde ik me extreem angstig en paniekerig. Ik heb drie weken veel stress en paniek gevoeld en kon geen prikkels verdragen. Ik knapte toen wat op, kon weer een paar km wandelen en autorijden ging weer. Maar de terugval daarna was nog heftiger dan het ziek zijn aan het begin. Ik was extreem uitgeput, weer angstig en kon niet meer slapen. Ik was na 100 meter wandelen compleet buiten adem en had continu hartkloppingen.
Nu ben ik 3 maanden verder en in de derde terugval helaas. Steeds knap ik iets op en dan ineens word ik weer zieker. Mijn angst en paniek worden erger met de terugvallen. Maar sinds ik gestart ben met citalopram, is de hersenmist veel minder. Ik kan meer prikkels aan en voel me helderder in mijn hoofd. Dat is fijn, want ik heb ook twee kinderen van 2 en 5.
Ik start binnenkort met ergo en fysio. Hoop de terugvallen onder controle te krijgen. Want voor mijn gevoel ga ik helemaal niet over mijn grenzen, maar dat merk ik dus pas achteraf. Ik twijfel soms ook of de terugvallen niet gewoon erbij horen... En of ze wel te voorkomen zijn.
Ik ben ook gisteren gestart met ivermectine. Ik probeer graag alles uit, want ik wil graag weer voor mijn kinderen zorgen.
Verder ben ik zzp'er, dus geen inkomen nu. Maar mijn man heeft gelukkig een goede baan.
Als ik meer tips heb, zal ik ze hier delen.
Groetjes Marina.
Hoi Marina,
Allereerst fijn dat je je verhaalt deelt en is heel herkenbaar voor mij. In maart heb ik covid gehad en 3 april ineens hersenmist gekregen. Van het een op andere moment kon in moeilijk praten en bewegen, paniekaanvallen, geluid en licht kon ik niet tegen en veel huilen en soms kortademig. Na 1,5 week in het donker te hebben gelegen en veel rust en slaap ging het beter en kon ik steeds beter praten. Alleen te veel prikkels kan ik niet verwerken. Tv kijken lukt niet en negatieve of boze gevoelens kan ik niet relativeren wat doorslaat in mn hoofd in angst en paniek. Ik ben nu 5-6 weken verder en ben vd week gestart met long-covid revalidatie programma bij de fysio. Ik wandel elke dag met de hond en loop steeds een groter rondje. Ik hou elke dag een schema bij, wat ik doe en hoe ik me voel en heb ook een smart watch die alles registreert. Mijn conditie is achteruit gehold. Jij schreef over citalopram, kun je vertellen wat voor medicatie dit is, kan je dat zelf kopen? Hoor het graag en sterkte met het herstel. Groet Astrid
hoi Marina,
kun je vertellen hoe de invermectine je is bevallen en hoe je hier aan bent gekomen?
Hoi allen,
Ik ben 38 en begin maart corona gekregen. Ook niet erg ziek geweest en na 5 dagen quarantaine weer aan het werk (3 dagen, ik werk part-time). Maar dat viel me zwaar zeg. Maar dacht ook tja iedereen is moe na Corona dus zal erbij horen. En inderdaad een rare mist in mijn hoofd en regelmatig veel hoofdpijn.
Uiteindelijk na een paar dagen werken was ik thuis echt een vaatdoek en kon niks meer. Ik wilde voorstellen om halve dagen te gaan werken maar me toch volledig ziek gemeld. En kreeg toen echt een zware terugslag/terugval. Ik snapte er echt helemaal niks van en wist niet wat me overkwam. In mijn hoofd kon ik nog van alles maar t lichaam wil niet mee. En dat is nog steeds een beetje zo.
Ik heb een dochtertje van 2 en de zorg voor haar valt soms best zwaar. Ze gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf en op vrijdag is papa vrij. Maar op mijn 2 'vrije dagen' dus wel de volledige zorg voor haar.
Ik slaap iedere middag en heb dat ook echt nodig. Meestal van 13 tot 15 a 16 uur.
@koen wat is ademhalingsregie? En is dat via de fysio of een logopedist? Na 4 squats bij de fysio viel ik bijna flauw. Voornamelijk omdat ik niet goed adem/niet meer weet hoe het moet (ik heb na 1,5 week na coronabesmetting hele zware hoestaanvallen gehad).
En hoe staat jullie huisarts erin? Of wie begeleidt jullie? Ik heb nu wel fysio en een puffer/inhalator, maar heb het idee dat ik meer nodig heb, maar de huisarts vindt dat niet nodig. Is nu 7 weken geleden sinds corona.
Hallo Dolfijn,
Ik was doorverwezen door mijn huisarts, die ziet het als serieus en word daar goed mee geholpen!
Het is een specialist die ook logopedie geeft, maar ze noemen zichzelf ademregie omgeving Dongen. De fysio doet het ook bij ons! Ik zou adviseren je proberen door te laten verwijzen en zeggen dat je anders ademt. Maar een beetje dokter hoort/ ziet juist dat je anders ademt!
Helaas heb ik een terugslag gehad, mocht meer loslaten met m'n oefeningen en meer bij de fysio. Overbelasting helaas, nu weer de oefeningen opgepakt en gaat een stuk beter. Heel veel beterschap
Wat herkenbaar allemaal (helaas)! Ikzelf heb eind januari corona gehad (ws de omnikron variant). Ik ben nu 32, maar helaas al 4 maanden veel last.
Enorm moe, veel hoofdpijn, snel overprikkeld, geheugenverlies, concentratieproblemen in erge mate (voorheen kon ik mij enorm goed concentreren, nu totaal niet!).
Ik merk dat ik het elke dag best lastig vind. Je wordt er elke dag mee geconfronteerd. Wil op deze leeftijd vanalles doen, maar voel me enorm oud, omdat ik t nu niet kan of er een paar dagen later flink veel last van heb.
Vaak merk je op het moment niet dat het te veel was en merk je een of meerdere dagen later ineens hoeveel last je er wel niet van hebt & dat je weer teveel hebt gedaan..
Soms weet ik even niet goed waar ik het zoeken moet. Maar ik heb hoop en het moet goedkomen. Ik loop nu 2 maanden bij de ergo en start deze week ook met fysio.
Het is toch fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met deze klachten op deze leeftijd.
Hallo Nikki,
Wat fijn om te lezen dat ik toch echt niet de enige ben. Ik heb een terugslag al 4 weken. Gaat 0 vooruit. Gestopt bij de fysio voorlopig. Ik krijg zulke heftige reacties op m'n lichaam.
Geestelijk ga ik langzaam steeds meer achteruit. Maar als ik herstel voel, komt dat echt wel goed!
Voor iedereen hou vol! We komen er 100%
Hi,
28 jaar militair in hart en nieren.
Sinds januari getest omdat een vriendin positief getest was. Toen corona gehad en werkelijkwaar nergens last van. Kon elke dag nog 5 km wandelen zo "gunde" ik iedereen de corona wel want als dit het was... helaas veel te vroeg gejuicht want eind februari werd ik ziek. ik dacht een flinke griep omdat ik nog binnen de 8 weken zat kon het geen corona zijn toch?maar helaas binnen de 8 weken weer positief getest. 4 dagen koorts gehad 39.3 veel hoesten en verschrikkelijke spierpijn, ontzettend moe maar niet kunnen slapen (veel spoken s'nachts) na de 4 dagen koorts merkte ik dat ik steeds erg duizelig was met opstaan en dan een soort tunnelvisie kreeg. Het werd net niet zwart voor de ogen zeg maar, gelukkig niet flauwgevallen. Na een paar dagen dacht ik laat ik eens een klein rondje wandelen. Nou geloof mij voor dat ik ziek werd was ik fit! Maar na nog geen km te hebben gelopen was ik kapot. Hartslag van hier tot Tokio en mega zware benen. Ik had die week toevallig een afspraak staan bij de huisarts vanwege veel slijmophoesten bleek dat mijn hartslag 112 was terwijl ik gewoon zat, longen waren gelukkig schoon.Na 1 week hartslag bij gehouden en die bleek in rust rond de 100 te zitten en zodra ik ook maar mijn brood ging smeren schoot die naar de 130 of hoger max 160 volgens mijn garmin horloge.
Behoorlijk opgejaagd gevoel , benauwdheidsklachten de bekende olifant op je borst en hartkloppingen.
Doorverwezen cardioloog: alles goed behalve een te hoge hartslag. Holteronderzoek kwam max 170 uit.
Sinds begin mei aan de metoprolol 25mg
Ik voelde me even weer mezelf tot dat ik een week later weer ziek werd. Sinds de eerste besmetting pak ik letterlijk alle virussen mee. Hartslag vloog weer omhoog en is sinds die tijd niet meer zo fijn geweest als de eerste week.
Ik voelde mij trouwens totaal niet gehoord bij de cardioloog en het woord corona heeft hij ook nooit gebruikt..
Ik ben wel halve dagen blijven werken of nouja om fysiek aanwezig te zijn.
Aankomende week ga ik beginnen met sporten onder begeleiding. Ik heb er zin in maar ik ben ook bang. Ik wil namelijk veel te veel en veel te snel en ik merk pas na het sporten of ik te veel heb gedaan of niet. Krijg dan echt steken rond mijn hart.
Wat een verhaal he..
Wel fijn dat er meer leeftijdsgenootjes zijn. Ik heb ook veel aan de fb pagina long covid nl.
Hoe gaat het nu met jou?
Goedemorgen Suzanne,
Nou ik heb me weleens fitter gevoeld. Conditie gaat hard achteruit, en fysio was teveel geworden. Ik heb me doorlaten verwijzen naar een revalidatiecentrum. Maar dat kost zoveel energie dat ik steeds 2 dagen moet opladen.
Het gevoel van te snel willen gaan ken ik erg goed. Maar pas op daarmee. Ik ben in 1 x in een grote terugval beland omdat de oefeningen veel en veel te zwaar waren. ( Achteraf )
We blijven sterk, vindt je het fijn om vaker te kletsen?
Dag Suzanne en Koen,
Mijn ervaring met fysiotherapie (covidrevalidatie) is dat je moet leren welke signalen jouw lichaam geeft, waaraan je toch al tijdens het bewegen kunt merken dat je moet oppassen. Ik denk dat dat in het begin juist de focus moet zijn: de basisvoorwaarde voordat je begint met opbouwen, zodat je te veel overbelasting voor kunt blijven.
Je krijgt daarmee meer grip op hoever je kunt gaan (en waarschijnlijk is dat helemaal niet ver …). En bij het opbouwen zijn terugvallen zeker niet uitgesloten, maar als het goed is zijn die dan wel minder ingrijpend.
Groet, Sami
Hallo,
Wat interessant om jullie ervaringen te lezen. Ik voel al weken dat ik zoveel aan me voorbij moet laten gaan sinds ik covid had begin maart. Inmiddels ook een soort 'bejaardenleven' omarmd. Ik prijs mezelfaar gelukkig, dat ik 3-4 uur bureauwerk thuis kan doen per dag, zonder al te veel brain fog. In maart en april sukkelde ik maar door met 6-7 uur per dag en heftige terugslagen als ik een dag naar kantoor was geweest.
Mijn artsen raden me inderdaad juist geen opbouw aan voorlopig, maar het leren aanvoelen van grenzen. Door hartslag bij te houden, niet voorbij heart rate zone 2 te komen, maar ook door yoga, meditatie en psychosomatische fysiotherapie.
Verrassend genoeg via de hartslagmeter ontdekt, dat ik onbewust vergeet te ademen en gespannen raak bij kleine taken, zoals de afwas of een eitje bakken. Dit bewust weer ontspannen doen brengt het weer tot rust. Ik las ook dat het autonome zenuwstelsel is aangetast bij post covid. Dus ademhaling en hartslag die normaal vanzelf reguleren, daar moet je nu zelf een beetje bij helpen lijkt het.
Sinds ik het 'saaie' leven omarmd heb afgelopen 3 weken heb ik niet meer van die dagenlange terugvallen en ook heel veel minder brain fog. Voorlopig zeg ik mijn festival en concertkaartjes vaarwel en ben ik aan het knutselen en op zeer laag tempo fietsen.
Dag Theresa,
Heel herkenbaar wat je beschrijft. Alleen … ik was ook blij dat ik mijn werk vanuit huis kan doen, maar vraag me nu af of dat mijn herstel heeft vertraagd. Ben eind mei 2021 positief getest (op de dag dat de versoepelingen werden aangekondigd en het hele land in een feeststemming kwam, grrr …). Thuiswerken was toen sowieso nog de standaard.
Na anderhalve week sloeg dat autonome zenuwstelsel op hol. Ik kwam erachter dat werken nog lukte in een traag tempo, als ik het supergestructureerd deed met een ding ‘tegelijk’. Daarnaast inderdaad bewust met die ademhaling bezig zijn en regelmatig kort, licht bewegen tussendoor, alsof ik de bloedsomloop daarmee op gang hield.
Dat vergeten te ademen: bij mij gebeurde dat bij alles waarbij mijn hersens moesten omschakelen. Het voelde alsof die nog maar een ding tegelijk konden, of dat die alleen nog op een manier konden reageren: met een schrikreactie. Zag van de week een webinar waarin de onderzoeker het vergeleek met het inhouden van de adem als je in koud water komt. Voor mij heel herkenbaar. Had het zelf nog niet aan elkaar gelinkt.
Maar nu ik aan de beterende hand ben, denk ik dus … had ik me ziek had gemeld en mijn hersens met rust gelaten, dan waren die cognitieve klachten misschien al eerder afgenomen?
Concerten! Kwam dus nét dit jaar een van de weinige bands die ik graag zou willen meemaken, voor het eerst sinds jaren weer naar Nederland, grrr … Maar goed er zijn ergere dingen. ?
Groet, Sami
Hoi Theresa en Sami,
Wat jullie vertellen herken ik ook bij mezelf, niet zozeer in de ademhaling maar wel met m’n hartslag. Over het algemeen is m’n hartslag normaal, geen rare dingen. Dus bij (rustige) inspanning gaat ie wat omhoog, en in rust weer naar benden. Behalve bij cognitieve overbelasting, dan schiet ie enorm omhoog en duurt het dan echt wel even voordat het weer daalt. Bijv bij harde geluiden schiet m’n hartslag naar 160. Maar ook als ik probeer 2 dingen tegelijk te doen (want sinds COVID echt onmogelijk is geworden), bijv praten tijdens t koken, direct een enorm hoge hartslag. En dan duurt het echt even voordat die hartslag weer daalt.
Bizar toch hoe dat gaat. Dingen die eerst zo vanzelfsprekend waren, zijn nu zo’n onmogelijke opgave geworden.
wat betreft je opmerking Sami “had ik me ziek had gemeld en mijn hersens met rust gelaten, dan waren die cognitieve klachten misschien al eerder afgenomen?”—>
Waarschijnlijk kan je idd je herstel vertragen door continu over je grens heen te gaan. Maar het klinkt alsof je echt hard je best hebt gedaan om t rustig aan te doen, en dat je ook echt al weinig deed. Voor t zelfde geldt hoorde je bij de groep die gewoon even een beetje klachten hield en na 3 maanden er weer boven op was gekomen. don’t beat yourself up. Het ligt niet aan jou maar aan die klote ziekte! Je hebt helemaal opnieuw moeten uitvinden hoe je lichaam werkt en wat wel en niet helpt, en dat heeft er nu ook voor gezorgd dat je de weg omhoog weer aan t vinden bent! Vet knap dus.
enne… welke webinar was dat over dat adem inhouden?
Dag Linda,
Heb met die schrikreactie het idee dat de zintuigen veranderingen waarnemen, maar dat de hersens die niet meer meteen herkennen en niet kunnen verwerken, waardoor het opgevat wordt als alarmerend ofzo. Of dat die hersens proberen het te verwerken, maar niet de stofjes krijgen om die cellen snel genoeg de informatie met elkaar te laten uitwisselen, waardoor het vastloopt of überhaupt niet op gang komt.
Wat betreft dat rustig aan doen: het is gewoon raar om te beseffen dat je maandenlang dacht goed bezig te zijn geweest en dat je het rustig aan deed, maar dan terugkijkt en je je afvraagt waar je mee bezig was. Aan de andere kant: ik kon natuurlijk een hele tijd sowieso niet helder nadenken en was vooral gericht op uitzoeken wat ik nog wel voor elkaar kon krijgen.
Dat webinar is onderdeel van een conferentie van zes sessies van The Physiological Society. Thema: Long COVID: Mechanisms, Risk Factors, and Recovery. Zijn wel lange video's (1,5 uur). In sessie 3 gaat het over het effect van long covid op jonge, gezonde mensen. Ze laten eerst drie sprekers vertellen, waarbij ze het ook hebben over ademhaling en hartslag. Een heeft ervaring met revalidatie van militairen, een ander met atleten en de laatste vertelt over onderzoeksresultaten van het trainen van de ademhalingsspieren. Aan het eind (57:37) beantwoorden ze vragen. Bij een vraag of er wel de juiste tests worden gedaan (1:25:49), bijvoorbeeld naar ademhalingspatronen, illustreert de gespreksleider dat inhouden van de ademhaling.
Deze webinars (en het hele verhaal dat ik hier ophang), zijn met cognitieve klachten waarschijnlijk wel lastig te volgen (inhoudelijk, Engelstalig, sommige sprekers praten best snel etc.). Enkele weken geleden was ik hier zelf onmogelijk doorheen gekomen. Wellicht is het dan een optie om alleen dat laatste deel te bekijken waarin ze allerlei vragen beantwoorden.
Groet, Sami
Dank voor de link, ik ga kijken! (In hele kleine stukjes denk ik ??). Wat goed trouwens dat je in een paar weken tijd toch ook weer de vooruitgang merkt en zo’n webinar kan volgen!
herken enorm wat je zegt over dat gevoel dat je hersenen vastlopen. Soms voel ik dat al van te voren aankomen en wordt t langzaam steeds erger. Soms is het er van t ene op t andere moment. Gek hoe dat werkt. Vandaag heb ik in ieder geval weer gekookt zonder hersenmist te krijgen, en zonder iets aan te laten branden ?
Dag Linda,
Ik reageer even bij jouw onderwerp https://www.postcovidnl.nl/gesprek/wie-er-al-hersteld-en-hoe-verliep-die-laatste-periode-graag-ervaringen-delen, want ik hoor helemaal niet in dit draadje (ben eind 40). ?
Groet, Sami
Goedemiddag,
hier nog eentje van van begin 30 (34) met long Covid. na de carnaval besmet geraakt en inmiddels al 4 maanden aan het aanmodderen. elke keer als ik teveel doe, krijg ik ofwel fysiek ofwel mentaal een terugval en kun je weer een soort van opnieuw beginnen. De voornaamste klachten zijn kortademigheid, hoofdpijn en hersenmist. En uiteraard die constante vermoeidheid. Aangezien ik twee jongen kinderen heb waarvan er een helaas nog niet doorslaapt zit ik ook regelmatig met gebroken nachten.
Vanavond heb ik mijn intake bij de fysio voor een post-covid programma. Daarnaast ben ik zaterdagavond, op aanraden van enkele lotgenoten, naar de acupunctuur gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me sinds de eerste behandeling al een stuk beter kan concentreren! Ben benieuwd hoe het zich de komende periode gaat ontwikkelen.
Groet, Tom
Sterkte Tom! Idd pittig om thuis ook alles draaiende te houden als je hoofd en je lijf niet op orde is. Ben je nog wel aan het werk of lukt dat niet meer? Hopelijk helpt de fysio!