Hoi,
Ik ben Marjan, 42 jaar.
23 November ben ik positief getest.
De symptomen leken eerst op griep maar daarna werd ik nog een paar dagen goed ziek.
Het herstel is een enorme zoektocht.
Nu met fysio en logopedie lijkt het heel langzaam vooruit te gaan.
Maar nog steeds is een goede dag niet vanzelfsprekend.
( Een goede dag is nu blij zijn dat ik boodschappen kan doen bijvoorbeeld)
Ik kan nog niet veel qua conditie.
Binnenkort krijg ik ergo therapie ik hoop dat dat ook zal helpen.
De restklachten die ik heb zijn, heel moe zijn, druk op de longen, soms ook echt pijn, hoesten, niezen en heel weinig kunnen ruiken.
Maar daarnaast begint nu het mentale ook op te spelen.
Ik merk dat ik een beetje moedeloos begin te worden, hoe gaan jullie hier mee om?
En dat als je over je grenzen gaat je zo moe bent dat je tranen gewoon maar blijven stromen.
Hoe gaan jullie hier mee om...
Bestaat er iets van een chatgroep/ lotgenotengroep?
Ik ben al heel blij met deze site maar zou graag wat vaker mijn ervaringen delen.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Dag Marjan,
je bericht is al minstens een jaar geleden. Hopelijk voel je je al een stuk beter.
ik herken veel in je verhaal en ben ook op zoek naar lotgenoten.
Drentenaar
Hoi, bedankt voor je reactie.
De situatie is na een nieuwe besmetting weer ongeveer hetzelfde als toen.
Al weet ik er nu beter mee om te gaan.
Dag Marjan,
Bedankt voor je reactie
Wat erg zeg dat je voor de tweede keer besmet bent. Heel veel sterkte.
Ik ben nog maar net bezig met therapieën. Net deze week gemerkt dat ik te snel te veel wil dus ik moet een tandje terug.
Ik heb me bij postcovidnl aangemeld voor de online bijeenkomsten, 5x.
Drentenaar
Hoi Marjan, ik zou dat ook fijn vinden, 1 op 1 contact hebben maar dat is tot op.heden niet mogelijk hier. Ik hoop dat het een beetje met je gaat. Lieve groetjes.
Beste Marjan,
Wat rot. Volgens mij is er lotgenoten-contact via een Facebook-groep, maar ik weet niet of dit iets voor je doet. Ik ben zelf geen lid van de groep, dus ik weet niet goed wat er besproken wordt.
Vraagje, want ik ben even benieuwd: je geeft aan dat je nu beter met de klachten kunt omgaan. Hoe doe je dat of waaruit blijkt dat? Waarin was de tweede besmetting anders dan de eerste?
Ik ben er ook geen lid van. Ik volg wel niet hersteld op fb.
Ik ga anders met de klachten om doordat ik inmiddels weet wat helpt en wat niet.
Het is geen constante zoektocht en uitproberen meer.
Je kent de klachten en weet hoe t voelt. Dat vind ik ook een verschil.
dat geeft ook rust. En dat is wat enorm helpt. Meditatie bijvoorbeeld helpt ook.
en ik heb het laseren geprobeerd, de constante pijn rond het middenrif is weg. Dat scheelt ook energie.
Feit blijft dat het nog steeds frustrerend is omdat je gewoon wilt herstellen. Gewoon wilt werken en de vrijheid weer wilt voelen om te kunnen doen wat je wilt.
het blijft puzzelen en nadenken en toegeven.
Hoi Marjan, ik zou het ook fijn vinden als je 1 op 1 contact zou kunnen hebben maar tot op heden kan dit niet..Of je zou je emailadres moeten noteren maar is ook niet ideaal natuurlijk..Kamp ook nog steeds met nare restklachten .
Wat voor medicatie helpt jou?
Oke, dank voor je antwoord. Heel frustrerend inderdaad, ook als je weet hoe je ermee moet omgaan.
Hallo allemaal,
Je kan je aanmelden online bijeenkomsten, dit is 3x bij elkaar komen. Dan erna kan je met je groepje zelf afspreken ergens samen. Of met elkaar op wapp.
Kijk maar eens als je opend op deze site onder het paarse gedeelte. Online bijeenkomsten.
Groetjes Anja
Dag Marjan,
Hoe gaat het nu met je? Jouw verhaal herken ik in veel opzichten. Ik heb me afgelopen week bij post-covid aangemeld omdat ik ook zoekende ben. Heb me opgegeven voor een aantal fysieke bijeenkomsten waarin we van elkaar kunnen leren.
Hoi allemaal,
Vanwege lotgenotencontact heb ik mij ook aangemeld op deze site. De online en met name fysieke bijeenkomsten zijn te belastend voor mij. Ik merk dat alles bij iedereen gewoon doorgaat terwijl ik stilsta. Ik sta, na een jaar weinig tot niets kunnen, nog altijd positief en met humor in het leven en zie de mooie dingen van mijn gezin maar het lijkt mij wel fijn wat herkenning te vinden, mailen, appen of wellicht met lotgenoten uit de buurt af te kunnen spreken voor een kort wandelingetje of kopje koffie. Iemand die snapt dat je dit pas op de dag zelf kan afspreken! Wie heeft hier ook behoefte aan?
Ja heb hier ook al eens maar gevraagd en zou dit ook fijn vinden maar is geen mogelijkheid hiertoe behalve de bijeenkomsten. Voor mij ook niet te doen.
Ik had me ook ingeschreven voor die bijeenkomsten,maar toen het zover was kon ik nog steeds niet meer dan een 1op 1 gesprek aan van 10 minuten. En nu ook nog steeds niet. Nu sta ik weer op de planning voor eind september.Hoop dat het dan wel lukt.
Dat hoop ik dan ook voor je! 🙏 Eigenlijk heel jammer dat 1 op 1 niet kan maar wellicht komt dit nog een keer