Hey..
Ergens wil ik deze vraag niet stellen.. want het voelt wrang richting jullie die er nog middenin zitten, maar ik snap niet wat er gebeurd is en zoek toch informatie..
Korte samenvatting: 2.5 jaar post covid Mijzelf weer op de werkrails gekregen. Buiten werk kon ik amper wat. Overal en nergens mee was ik moe. Sporten s morgens liet mij elk uur maar 5 minuten iets doen.. Ik heb dit jaar al 130 boeken gelezen, het enige wat ik kon om uit te rusten..
Nu: vorige week zondag een positieve zelftest. Zo/ma/di beroerde dagen gehad. Woensdag ging het beter en verbaasde ik mij over de snelheid waarmee ik soms bewoog, dat ik mijn tv langer dan een half uur aan liet staan. Dat hield do/vr aan. Vandaag geexperimenteerd met mijn energie. Ik heb een dag gedaan zoals ik deed voor ik ziek werd. Ik ben erg moe geweest vandaag, maar niet het extreme corona moe. Ik kijk tv en rust ervan uit.. dat is ongekend.. Het voelt alsof de post covid ineens verdwenen is en ik nu dus met lage energie alles weer kan gaan opbouwen. Het is nog maar 4 dagen dat ik mij zo voel, geen idee of het aan blijft houden.
Iemand ooit gehoord van zoiets? Of zelf meegemaakt?
Indien ik beter blijf, ik hoop dat mijn geluk anderen hier ook overkomt!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Dag Honnie,
Volgens mij geeft het velen hier juist hoop als je vertelt dat zoiets je is overkomen. Niet schuldig over voelen dus. En ik denk dat anderen vooral blij voor je zullen zijn. Ik in elk geval wel. :-)
Zelf heb ik het in een lichte vorm gehad, dat na ziek te zijn geweest, er iets leek te zijn verbeterd. Een gevoel dat iets, letterlijk, is opgehelderd.
Mijn idee erbij was dan dat het een combinatie was van meerdere dingen (niet op wetenschap gebaseerd, maar op mijn beleving):
Het herstel/opruimmechanisme is volgens mij wat bepaalt of je beter blijft. Loop je harder van stapel en verbruik je meer cellen dan je lichaam kan opruimen/repareren, dan komen klachten op den duur terug.
Ik kan sinds kort ook voluit gaan als vroeger. Maar de tweede/derde dag krijg ik nog wel spierzwakte en stramheid terug. Dan moet ik een rustigere dag inlassen waarop ik nog wel van alles kan, maar met meer pauzes en extra aandacht voor drinken/voeding. Absoluut geen zin om klachten langdurig terug te krijgen.
Sowieso altijd op tijd naar bed tegenwoordig (22.00/23.00 uur). Wel nog geheugenproblemen en relatief slap qua fysieke kracht.
Overigens vind ik de term ‘beter’ tegenwoordig een rare. De invulling ervan is voor mij dubbelzinnig.
Want hoe moet je ‘beter’ interpreteren? Er zitten gradaties in. Bijvoorbeeld ‘beter’ in de zin van:
Eigenlijk zie ik bij video’s en podcasts over volledig herstelde personen dat ze nu wel anders leven. Dan denk ik … ben je dan wel volledig hersteld? Maar goed, uiteindelijk gaat het erom dat je op een zo normaal mogelijke manier wilt leven. De benaming ervan is dan wellicht totaal niet relevant. :-)
Hoi Sami,
Dat er nu misschien correct is opgeruimd is precies mijn idee.
Ergens ook weleens gelezen dat er iets achterblijft bij mensen met post covid. Ik heb niet opgeslagen wat dat dan was, een enzym ofzo.
Gelukkig kan ik uitsluiten dat het komt door de rustdagen. Ik heb enkel zondag niets gedaan. Ma/di gewoon thuis gewerkt met veel pauzes en vanaf woensdag doe ik t niet rustig aan. Normaal kon ik t een halve dag uitzingen op meer energie als ik dagen rust had genomen. Ik ben nu op dag 5 van vanalles uitproberen en nergens ervaar ik nog klachten. Scores van vermoeidheid die ik had kan ik niet meer toepassen omdat ze niet meer matchen.
Ik hoop dat de hoop jou ook gaat overkomen!
Er was nog een reactie waar ik op wilde reageren, maar ik zie m niet meer 😶
Hoi Honnie, wat een goed nieuws. Ik hoop dat het aan houdt. Ik ben juist zo bang om het virus nogmaals op te lopen, maar misschien is het dus juist een goed idee. 😊. Heb wel laatst een of ander zomer virus opgelopen, maar daar heb ik dus 4 weken over gedaan om weer op te krabbelen en het voelt nog steeds als een terugval (wel dan in combinatie met nog wat andere zaken die op dat moment op mn dak kwamen en emoties en stress meebrachten).
Ik ben wel jaloers op die 130 boeken die je gelezen hebt. Ik kan al 2 jaar geen boek meer lezen, terwijl ik normaal gesproken boeken verslind.
@Sami op tijd naar bed is voor mij uiterlijk 21.00 uur en in de winter is dat 20.00 uur, omdat ik niet mee ga met de wisseling zomer/wintertijd. Nog een wisseling van leef ritme terwijl alles al zo ontregeld is, trek ik niet.
Maar ik ben erg blij om wat positieve verhalen te horen. Er is dus nog hoop.
Ha Monalisa,
Zit je nu qua terugval met de meeste dingen wel weer op het niveau van voor die zomerinfectie? Andere zaken die emoties en stress geven, kunnen zoveel energie kosten … Moest nog denken aan hoe je die vriendin een tijd terug had ‘afgekapt’. Ik heb het afgelopen halfjaar toch ook maar bewust voor mezelf gekozen en iemand die weer op mijn pad kwam ‘weggefilterd’ omdat die veel te veel energie/aandacht nodig had. Wat een energie (en tijd!) scheelde dat zeg. ;-)
Ik had een hele tijd ook dat ik tussen 21.00 - 22.00 uur naar bed moest. En ‘s morgens had ik de hele ochtend nodig om op gang te komen. Voordat ik postcovid had ging ik pas 00.00 - 01.00 uur naar bed, soms nog later. En dan ging ik niet omdat ik moe was, maar om te zorgen dat ik genoeg tijd had om aan zes uur slaap te komen.
Nu ben ik tussen 22.00 - 23.00 uur aan slapen toe. Ben dan gewoon moe (dus niet total loss) en kan dan 6 - 7 uur slapen en rustig opstaan. Vroeger werd ik wakker, sprong ik uit bed en ging ik meteen in de actie. Tegenwoordig is het motto: ‘no stress’.
Ben momenteel erg moe, nog steeds zo'n after PEM gevoel. Het overlijden van een belangrijk persoon uit mijn verleden had ook weer veel los gemaakt. Ik merkte dat ik nog met het 1 en ander te dealen had daarin. Was even zwaar, maar ik ben blij dat er nu weer een stukje van de 'grote schoonmaak' is afgerond. Verder nog behoorlijk wat stress gehad rond wia aanvraag, dat is toch spannend, maar ook wat dat betreft kan ik nu weer adem halen, maar dan krijg je de ontlading van al die emoties.
Wat slapen betreft, voor mijn vroegere beroep moest ik op de meest idiote tijden slapen en opstaan. Dat kon zijn om 03.00 s ochtends opstaan, maar net zo goed ook om 03.00 s ochtends of nog later pas thuis komen. Ik liep eigenlijk constant met een jetlag. Ik zou het nu niet meer kunnen/willen. Heb sinds covid lang s nachts tot 04.00 uur of later wakker gelegen. Tegenwoordig slaap ik iets beter, lees: val ik misschien rond middernacht of 1 uur in slaap. Toch moet ik al om 21.00 uur naar bed, omdat ik het dan gewoon niet meer trek. Laatste tijd eigenwijs toch geprobeerd of 22.00 uur ook ging, omdat ik zo graag B&B vol liefde wilde kijken (terwijl ik ook gewoon de volgende dag overdag terug kan kijken). Maar dan merk ik toch dat ik dat niet lang vol hou
Ja, lastig he, die mensen die zoveel energie slurpen. Het is niet fijn om zo'n beslissing te nemen, maar af en toe moet je echt jezelf beschermen. En het voelt inderdaad als een opluchting als je dan de knoop door hakt.
Ik vraag me af of het uitmaakt dat dat coronavirus intussen is gemuteerd. En ben best benieuwd of er toch weer nieuwe postcovidpatiënten door de nieuwste varianten bij komen, of dat dat (hopelijk) minder wordt.
Hey Monalisa,
Dat snap ik, dat heb ik ook gehad de afgelopen periode. Vaccinatie mogelijkheid bracht twijfel. Als ik m neem kan het positief werken? Kan het negatief werken? Als ik weer ziek raak, word ik dan zieker? Word ik dan beter?
Mijn fysio stuurde wel dat het virus nu steeds minder effectief is, en dus minder indruk maakt op de opruimcommissie in jezelf. Misschien heeft dat er iets mee te maken .
Oei dat kan ik mij voorstellen, ik las altijd graag ook. Dat was het enige dat ik nog kon dat rust gaf. Maar elke dag enkel de keuze hebben om te lezen haalt de fun er wel uit. Ik heb sinds zaterdag geen letter meer gelezen...
Ziek en stress zijn zeker geen goede combi met PC.. ik hoop dat dat snel weer rust krijgt in je leven.
En inderdaad, er is nog hoop!
@Honnie
De afgelopen weken merkte ik dat ik tijdens activiteiten energie bijlaad, waardoor ik op gang blijf en achteraf niet moe ben. Het klinkt alsof dat bij jou hetzelfde is. Het voelt alsof dat bijladen (ik denk: correcte hormoonaanmaak) ervoor zorgt dat er niet meer meteen wordt ingeteerd op ‘de batterij’, en dat ik daardoor nu gewoon energie over heb na inspanning. Pas na enkele dagen blijkt de batterij dan toch nog wel wat teveel te zijn gebruikt. Dat stuk lijkt bij jou nu al wel te zijn opgelost.
Ik geloof echt dat het nog wel zal goedkomen. En op zich, zoals het nu gaat, ben ik al heel blij. Ik voel me goed. Durfde het zelfs aan om een dag meer te gaan werken. Ik hoef inmiddels ook minder thuis te werken: heb meer energie; kan beter tegen prikkels en kan al beter concentreren en omschakelen.
Heb overigens meer uren aangenomen omdat die mogelijkheid zich nu voordeed en ik voelde dat ik het gewoon kan. De gestegen vaste lasten en beperktere financiële ruimte gaven me de laatste jaren toch de zenuwen, ook omdat ik niet wist of ik ooit nog iets aan de inkomsten kon verbeteren. Enorme opluchting dat dat probleem nu weg is.
Hey Sami
Ik merk dat ik mijn energie op kan maken, dat ik dan niet in de negatieve moeheid zit. Het is gewoon weer moeheid. Maar op de bank een filmpje kijken werkt om daarna gewoon weer te kunnen doen.
Ik slaap als een malle, heel lang heel licht geslapen. Maar je verwerkt natuurlijk je prikkels in slaap en als je die niet gehad hebt.. is het niet gek dat je amper slaapt. Wanneer ik nu wakker word ben ik nog 5 minuten in een wazige andere wereld voor ik er weer ben.
Tot nu toe heb ik nog niet gemerkt dat ik een balansdag nodig heb zoals jij zegt dat je na een paar dagen je even wat minder voelt. Ik ben nu op dag 5 van doorgaan.
Oei ja, zorgen om inkomsten en alles aanverwant is zeer realistisch maar niet minder vervelend. Fijn dat je dat nu een beetje op orde hebt gekregen. Geeft weer ruimte voor de leukere dingen.
Je verhaal zou het mijne kunnen zijn na een coronabesmetting twee weken geleden. De tweede keer dat ik het had: van de eerste 2,5 jaar geleden heb ik long covid opgelopen. Afwachten maar hoe het verder gaat.