Hoi Lotgenoten,
Mijn naam is Lieke en ik ben 15 jaar oud. Ik moet helaas net zo als jullie dealen met Long COVID. Voordat ik corona kreeg had ik een hele goede conditie. Ik fietste (op een "gewone" fiets) altijd bijna dertig km per dag naar en van school, ik volleybalde twee en een half uur per week exclusief wedstrijden, en daarnaast had ik ook nog anderhalf uur per week schoolgym.
Ik kreeg 15 - 2 - 2022 corona. Toen ik corona had was ik meteen al oververmoeid. Verder had ik klachten zoals; keelpijn, hele zere benen, snel duizelig en mijn smaak was erg verminderd. Ook sliep ik heel slecht. (Duizeligheid uit zich bij mij in trillingen naar rechts, alles gaat over dag voor mij iets naar rechts. Hoe meer actieve dingen ik doe hoe erger het wordt).
Twee weken nadat ik corona heb gehad begon de oververmoeidheid en de keelpijn weg te gaan. Mijn smaak was en is nu nog steeds verminderd en anders, zo lust ik dingen die ik voor corona wel lustte niet meer. Verder bleven de klachten zoals; duizeligheid, hele zere benen en slecht slapen aanhouden. Ik begon weer meer dingen te ondernemen, maar merkte al gauw dat dit erg lastig was. Ik werd heel snel overprikkeld, waardoor ik alles niet meer kon overzien. Dit uitte zich in alles harder horen en in duizeligheid.
Ook mijn evenwicht was erg verslechterd. Bijvoorbeeld bij het aandoen van een broek til je je benen één voor één op om in de broekspijpen te doen en bewaar je je evenwicht om te blijven staan, maar in plaats van dat ik bleef staan viel ik om.
Doordat ik niet meer oververmoeid ben probeer ik sinds begin april mijn conditie en kracht weer op te bouwen door actieve dingen te doen bij een kinderfysio. Ook helpt de kinderfysio mij met mijn evenwicht, door evenwichtsoefeningen met mij te doen. Door zulke oefeningen (sportactiviteiten en/of evenwichtsoefeningen) te doen word ik duizelig en begin ik dingen anders en dubbel te zien. Dat komt dus door die verstoorde prikkelverwerking en evenwichtsstoornis. Zo stonden er nadat ik nog niet eens tien minuten op de crosstrainer had gesport ineens vier loopbanden in de oefenzaal in plaats van twee. Verder zie ik als ik zulke oefeningen heb gedaan vaak alles dichterbij, vaak is dit ongeveer een halve meter. Doordat ik alles wat dichterbij zie, lijkt het net alsof ik soms door dingen heen ga. Bijvoorbeeld als ik mijn hand op een muur wil leggen zie ik dat mijn hand op de muur ligt alleen voel ik de muur niet, doordat ik mijn hand op de "nep muur" leg. Als ik dan door de "nep muur" heen ga zie ik mijn hand niet meer maar voel ik de "echte muur" wel. Dat is zo raar en eng tegelijk, want je ogen bedriegen je. Dat maakt het enorm lastig om toch zulke oefeningen te doen, omdat ik weet dat ik er erg raar van word. Maar gelukkig zakt het wel redelijke af als ik even op de grond ga liggen om te "aarden", dus goed de aarde te voelen.
Nu ik al een lange tijd sportactiviteiten en evenwichtsoefeningen doe merk ik dat ik fysiek wel redelijk op mijn oude niveau ben. Door het trainen van mijn benen heeft de pijn in mijn benen zich omgezet in gewone spierpijn. Alleen mijn evenwicht blijft achter. Gelukkig merk ik wel dat er "beweging" in zit, maar gaat dit helaas niet snel.
Wat betreft school zat ik in de derde klas van de middelbare school waar ik de mavo volg. In het begin toen ik Long COVID had vond ik het heel lastig om er een draai in te vinden alles wat betreft school. Omdat ik in het voorexamenjaar zat telde alles qua proefwerken en praktische opdrachten al mee voor mijn eindexamencijfer. School heeft mij heel goed geholpen ondanks dat het moeilijk te begrijpen is wat ik precies heb. Zo hebben ze er voor gezorgd dat ik alles goed online kon volgen. Tijdens de tentamenweken (een week waar we alleen maar proefwerken krijgen) maakten we samen een planning wanneer ik wat ging maken, en mocht ik alle tentamens buiten het klaslokaal maken. Daardoor heb ik het schooljaar goed kunnen afsluiten en ben ik over naar vier mavo.
Op dit moment is mijn situatie als volgt; Fysiek ben ik weer redelijk de oude, maar doordat de problemen met mijn evenwicht nog steeds niet zijn opgelost, ben ik nog behoorlijk beperkt. Ik ben heel erg snel overprikkeld, waardoor ik duizelig word. Hierdoor kan ik nog steeds niet normaal functioneren, dus ook niet naar een verjaardag gaan, afspreken met meerdere vriendinnen en in de klas zitten. Oftewel in drukke omgevingen mij bevinden. En doordat mijn evenwicht nog steeds niet goed werkt kan ik moeilijk fietsen, omdat ik mijn evenwicht moeilijk kan bewaren tijdens het fietsen en ik hier dan duizelig van wordt. Ook het zitten in de auto kost mij nog steeds veel moeite, omdat ik bewegend beeld heb en hierdoor word ik weer duizelig. Sinds ik corona heb gehad heb ik nog geen enkele nacht doorgeslapen. Wel slaap ik sinds kort weer wat dieper. Het herstel gaat langzaam en ik ben er eigenlijk wel klaar mee.
Daarom post ik dit bericht met de hoop dat er mensen zijn met dezelfde klachten en misschien tips hebben om tot een beter en sneller herstel te komen. Ook hoop ik mensen met mijn verhaal een hart onder de riem te steken.
Verder wens ik alle mensen met Long COVID veel kracht en positiviteit toe. Ik ben er van overtuigd, dat dit zorgt voor een sneller herstel.
Groeten,
Lieke
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Lieke,
Ik ben geen kind of jongere, maar wilde toch even reageren op jouw bericht.
Jouw verhaal is deels herkenbaar voor mij. Ik kreeg 02-02-22 Corona. De datum is het enige leuke eraan. Heftig voor je dat je zoveel last hebt van duizelingen en daardoor op zoveel vlakken beperkt wordt. Zeker op jouw leeftijd.
Fijn dat school meedenkt met jouw situatie. Hopelijk lukt het je nu ook in de voorbereiding richting je examens.
De pijnlijke benen en het snel overprikkeld raken heb ik ook. Ik vind het nog steeds heel lastig om mijn balans hierin te vinden. De hele dag staat in het teken van afwisseling van inspanning en ontspanning.
Ik heb niet de manier nog gevonden, maar probeer nu dmv de app “in balans” mijn dag in te delen. Ik heb met de ergotherapeut veel activiteiten een wegingsgetal gegeven en dit ingevoerd in de app.
Daarnaast helpt het me om erover te praten en heb ik hulp gezocht voor de mentale klachten .
jouw bericht is al van een poosje terug en ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat
lieve groetjes,
Leontine
Hai Leontine,
Bedankt voor je reactie. Vervelend dat je een beetje dezelfde klachten als mij hebt.
Met mij gaat het gelukkig al wel weer wat beter. Ik heb geen last meer van pijnlijke benen en ik slaap weer door. Last van overprikkeling heb ik nog steeds behoorlijk en daarom volg ik school nog steeds van uit huis. Ondanks dat ik erg snel overprikkeld ben probeer ik als ik me goed voel wel wat dingen te ondernemen, zoals een keer kort door de stad te lopen of heel even in een winkel te staan. Dit doe ik omdat anders de stap voor mij te groot wordt om weer tussen de mensen te zijn. Ook heb ik nog last van mijn evenwicht, maar dit is echt al goed verbeterd.
Ik ben de pijnlijke benen kwijt geraakt door juist veel krachttraining bij de fysio op te bouwen. Magnesium te slikken en door kleine stukjes te wandelen (dit heb ik ook op moeten bouwen). Bij mij werkte het zo dat ik door de pijnlijke benen "heen moest trainen".
Groetjes,
Lieke :)
Hallo Lieke,
Goed dat je ondanks alles doorzet!
Hierbij misschien ook nog een tip “yoga”.
Hallo Vison,
Bedankt voor de tip, dit ga ik zeker eens proberen.
Verder wens ik je een goed herstel toe.
Groetjes,
Lieke :)
Hoi Lieke,
Wat een verhaal - ik verbaas me elke keer weer hoe het anderen vergaat. Gelukkig ben ik er goed doorheen gekomen en kan ik mijn lessen voor de klas weer geven in het VO. Over veel prikkels gesproken;-)
Wat fijn dat je school zo met je meedenkt! Dat moet een goed gevoel geven. Hopelijk blijf je zo ook met je vrienden en vriendinnen in contact en snappen ze (een beetje) hoe het je vergaat.
Mocht het richting het centraal examen toch moeilijk worden, dan heeft school de mogelijkheid om je een gespreid examen aan te bieden. Natuurlijk wil je er zo snel mogelijk vanaf zijn, maar het is misschien handig om met school iig de mogelijkheid van te voren te bespreken.
Hoi Nick,
Bedankt voor je reactie! Wat fijn dat je er goed door heen bent gekomen. Mijn herstel gaat gelukkig ook erg goed. Sinds een tijdje probeer ik de online lessen op school te volgen in een rustig lokaal, dit gaat erg goed. Ook maak ik alle tentamens op mijn eigen tempo.
School denkt goed mee en hebben me deze opzie ook voorgesteld. Ik verwacht dat deze stijgende lijn doorzet en dat ik gewoon examen zal gaan doen.
Groetjes, Lieke :)
Fijn dat het bij jouw ook de goede kant op gaat met je gezondheid, maar ook met school. Succes met je (school)examens!-)
Hoi allemaal, ik ben 15 jaar oud en heb nu 3 maanden last van post-covid. Heb klachten zoals hersenmist vermoeidheid, slecht concentratie, derealisatie en veel stress en angst. De laatste tijd ben ik ook erg somber, heb gehoord dat SSRI (anti-depressiva) kan helpen tegen somberheid natuurlijk maar ook tegen cognitieve klachten. Ik heb geen idee of dit waar is, misschien weten jullie daar wat van? Ook is mijn vraag naar jullie of jullie ook somber zijn en of derealisatie hebben? Een soort vervreemd gevoel met de werkelijkheid is dat. Ook ben ik vergeten hoe ik me voelde voordat ik ziek was en of jullie dat ook niet meer kunnen herinneren? Ik vind dat erg moeilijk omdat ik niet meer weet of het nou een stukje beter gaat of nog niet. Zou het erg waarderen om jullie verhaal hier een beetje in te horen!
Hoi Sil,
Super vervelend dat je er langdurige klachten aan over hebt gehouden. Maar wel prettig voor mijzelf dat ik nu ook weet dat er andere leeftijdsgenoten zijn die er ook mee moeten dealen.
Ik kan me wel wat herkennen in jouw verhaal. Zelf heb ik het nu één jaar en heb ik in die periode heel veel verschillende klachten ervaren. Ik kan me goed voorstellen dat je last hebt van derealisatie. Hier heb ik toen mijn evenwicht nog niet in de goed stand was ook erg veel last van gehad. Ik voelde me de hele dag door verdoofd en had telkens het gevoel dat alles langs me heen ging. Doordat ik me wel kon concentreren was school voor mij een grote afleiding en nu nog steeds. Anders ga ik de hele tijd "overdenken" hoe het kan dat ik dit heb.
Somber zijn is echt heel vervelend. Mijn kinderfysiotherapeut (waar ik sinds begin april al train) hypte me altijd erg op. Wat ik er zelf aan doe om minder somber te zijn is de hele tijd doelen stellen en daar naar toe werken zoals, met sporten, school etc... dit zorgt bij mij altijd voor een geluksgevoel. Misschien iets om uit te proberen. Zelf heb ik geen ervaring met het gebruiken van anti-depressiva en andere middelen om somberheid en cognitieve klachten tegen te gaan.
Ook ik kan me niet super goed meer herinneren hoe ik me voelde voordat ik ziek werd. Daardoor heb ik een lange periode gehad dat ik ook niet goed wist of het nou beter met me ging, dus bleef ik eigenlijk maar dingen proberen te doen. Dit gevoel zal weg trekken als je echt zelf ervaart dat het beter met je gaat.
Verder herken ook veel angst en stress, maar dat is volgens mijn ouders en kinderfysiotherapeut een normale reactie. Omdat ik een jaar "geïsoleerd" ben geweest en nu weer dingen kan. Hier zit ik de laatste tijd een beetje mee te struggelen.
Sinds kort heb ik een instagram account: lieke_en_longcovid. Hier deel ik dingen over mijn ervaringen met Post COVID, om zo met andere lotgenoten in contact te komen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Groetjes, Lieke :).
Hoi Lieke,
Fijn om te horen dat de derealisatie bij jou weg is gegaan. Voor mij is dat het grootste probleem omdat het zo eng is voor mij, hoelang heeft het voor jou geduurd om weg te gaan?
Nog even een uitgebreider verhaal van mijn ervaring want ik weet hoe fijn het is voor leeftijdsgenoten ;) Zaterdag 25 november werd ik ziek, daarvoor was ik zo’n 3 weken verkouden geweest. 2 dagen mijn geur en smaak kwijt geraakt ook 2 keer een zelftest gedaan maar 2 keer negatief. 25 november de dag dat ik ziek werd zat ik in de avond achter mijn playstation met vrienden na een drukke dag voetballen en leren. Ik zat een potje fifa tegen een goede vriend van mij toen ik plots erg duizelig werd, het was een vreemd gevoel, een naar gevoel, iets wat ik nog nooit had gevoeld. Ik keek om mij heen om de omgeving aan te voelen, ik dacht dat ik flauw viel. Gelukkig was dat niet zo alleen was het gevoel heel erg naar. Een halfuur daarna ging het gevoel weg en speelde ik weer door. De dag erna kwam het gevoel weer in de avond terug, de dag erna weer en uiteindelijk was het er voortdurend de hele dag door. Het gevoel was dus duizeligheid en mij me totaal niet mijzelf voelen, ik heb meerdere keren gezegd tegen mijn vader tijdens het eten dat het echt niet klopte wat ik voelde en mij heel erg verward voelde. Dit bleef eigenlijk maar doorgaan en uiteindelijk kwam ik ook niet ver op school. Alles werd wazig om mij heen als ik maar 1 seconden op iets had gefocust, ik bleef thuis. Ben naar de huisarts geweest. Niks gevonden. Kreeg anti-duizeligheid’s pillen tegen de duizeligheid, voelde mij daardoor super onlevendig en bang. Ben toen gestopt met ze nemen alleen me klachten bleven. 3 weken later zat ik met dezelfde klachten en had ik nog steeds geen idee wat het was. Het was voor mij zo heftig dat ik dacht dat ik een ernstige ziekte had. Mijn ouders moesten ook maar iets bedenken wat het was want ik moest iets hebben van mezelf. Mijn ouders dachten dat het een depressie was, ik wist wel beter, maar mijn ouders konden natuurlijk niet voelen wat ik voelde. In de 4de week heb ik een uitgebreide bloedtest laten doen in het ziekenhuis daar kwam uit dat ik een zeer hoog gehalte anti-stoffen tegen corona en pfeiffer had. Pfeiffer kon ik mijn hele leven al hebben gehad, maar corona recentelijk. Een vriend van mij zijn moeder had ook long covid, vandaar dat ik er meer over te weten kreeg. Ik was bang om er research over te doen. Wat als ik nooit meer beter werd? Wat als ik het een jaar lang heb? Zoveel vragen gingen door mijn hoofd heen, niemand weet wat long-covid precies is. Dat maakt het zo verschrikkelijk irritant. Ik ben van eigen mening dat het bij mij een storing in het immuun-systeem is. Sjonge jonge wat kan dat je in de war brengen zeg! Nu heb ik in totaal 12 weken en 5 dagen long-covid en heb ik nog symptonen van derealisatie, hersenmist, vermoeidheid, een piep in mijn oor en veel angst stress en somberheid. Toch zijn er bepaalde klachten die gelukkig zijn over gegaan, namelijk de duizeligheid en de oorsuizen. Altans oorsuizen, het vervelende getik de hele tijd in mijn oor wat nu is verwisseld met een piep in mijn oor. Niet veel fijner maar wel fijner dat getik :) waar ik het meeste moeite mee heb is het driehoek waar ik vast in zit, namelijk ziek-somber-derealisatie. Ik denk zelf dat ze allemaal komen door dat ik ziek ben en dat weet ik ook wel zeker alleen het zijn wel totaal verschillende dingen natuurlijk. Dat was eigenlijk mijn verhaal tot nu toe.
Groet
Sil
Hoi Sil,
Bij heeft het heel erg lang geduurd voordat de derealisatie weg ging. Maar dat kwam hoofdzakelijk doordat mijn evenwichtsorgaan niet in de goede stand zat door corona. Ook ik werd hier heel ongerust en bang van, maar weet ik inmiddels dat het echt beter word.
Misschien vindt je het prettig om een keer een online meeting te doen, zodat we elkaar kunnen helpen/ steunen en tips kunnen uitwisselen.
Groetjes, Lieke :)
Hoi Lieke,
ja hoor lijkt me een goed plan! Ik zit nu bij een psychiater om toch die pillen te proberen. Kijken of ze helpen omdat die cirkel waar ik nu in zit toch verbroken moet worden :) Hoe gaat het met jou?
groet,
Sil
Hoi Sil,
Oké gezellig! Ik werk veel met Google meet. Ik weet niet of jij daar bekend mee bent? Maar anders is dat wel een goeie, want dat spreekt wel voor zich. Wanneer en hoe laat komt jouw goed uit?
Met mij gaat het echt de goede kant op, alleen nu zit ik er heel erg mee dat ik nog wel ziek ben maar ook weer veel kan. Ik moet eigenlijk alles weer opnieuw leren/ aangaan. Dit is echt super spannend en eng te gelijkertijd. Ook veroorzaakt het best wel wat stress, omdat het nog zo in m'n hoofd zit dat ik het niet kan.
Oh ja en hopelijk gaan die pilletjes werken voor jouw, zodat jij je ook weer die cirkel uit komt.
Groetjes, Lieke :)