Net een stukje op het journaal gezien en daarna maar een gaan googlen, zo kwam ik hier terecht.
Wat een ellende het begon vorig jaar januarie met nierstenen waar ik 3 weken mee gelopen heb, constant onder de pijnstillers. Dit heeft me afgebroken en vatbaar gemaakt voor covid 19.
In Maart 2020 werd ik ziek, 7 dagen koorts en knallende hoofdpijn, nog nooit zo ziek geweest. Geen testen want dat deed men nog niet, ik werk in de horeca en dus kwam de lockdown wel goed uit... maar het voelde enorm tegenstrijdig.
Ik ervaarde het traplopen als een marathon, de dagelijkse dingen als een bergbeklimming en wist niet wat me overkwam. Longen onderzocht.... niets, bloed onderzocht... niets, hartfilm, echo, ct-scan.... misschien iets, hart catherisatie... niets, na inspanning soms dagen moe en hoofdpijn.
Niet in staat om te werken in de zomer. Laatste advies huisarts was een herstel sportprogramma. Ik liet me inschrijven voor een GLI programma bij een sportschool. De volgende dag werden alle sportscholen gesloten. Pijnlijk zijn de beelden van mensen die zeggen dat het niet bestaat of dat het overdreven is.
Zelf gaan fietsen, lopen, wat nog eens bemoeilijkt werd door mijn artrose in mijn knie, calorieen tellen, mijn conditie werd getest en ik kwam op 19 punten, wat overeen komt met iemand van boven de 70 jaar. Dat is een klap voor een 51jarige man die normaal uren in de dag te kort kwam. We zijn nu 4 maanden verder, 10 kg lichter, 6cm smaller(minder breed), 24,3 was de nieuwe peiling .... zo rond de 60 jaar. Spoor2 loopt, dat betekend uitkijken naar een nieuwe baan, voor het geval je niet volledig hersteld. Moeten solliciteren bij een andere baas terwijl je je droombaan niet wil verliezen doet nog eens extra pijn.
Inmiddels 2 dagen in de week onder begeleiding van fysio sporten, en zelf nog fietsen en lopen. Meer kan ik niet doen, mijn baan glipt me uit mijn handen, mijn functie is overgenomen en deze week voor het eerst 4x2 uur gewerkt, wat niet echt meeviel. Soms wordt het ff teveel, maar ik probeer overal het positieve uit te halen. Gelukkig kan ik mezelf geen verwijten maken mocht ik niet meer mijn oude niveau halen.
Tevens slaat de angst toe om nogmaals besmet te raken....
Ik ben zo blij dat ik jullie hier tref en zie dat ik niet de enig ben. Dat geeft de burger moed.
Sterkte allemaal.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
