Hoi,
Ik heb inmiddels 1,5 jaar long covid en ben denk ik weer voor ongeveer 70% hersteld. Ik zou het leuk vinden om in contact te komen met lotgenoten/leeftijdgenoten om ervaringen uit te wisselen. Toen zag ik een berichtje in het forum voor een ontmoeting in omgeving Delft. Nu woon ik bij Utrecht dus dacht ik, ik start zelf ook een oproep :). Vind jij het ook leuk om een keer te zitten met iemand die hetzelfde mee maakt, laat dan een berichtje achter!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi!
Ik zit wat te lezen op het forum en stuit op jouw berichtje :). Wat ontzettend goed dat je na 1,5 jaar 70% hersteld bent! Ik (vrouw, 29 jaar, wonend in utrecht) heb sinds een jaar long covid en het lijkt mij ook fijn om met, vooral leeftijdsgenoten, in contact te komen. Zelf ben ik bij lange na nog niet 70% hersteld, maar merk ik laatste tijd wel kleine stapjes vooruit.
Wat ik zelf heel moeilijk aan long covid in combinatie met deze leeftijd vind, is het stilstaan, waar iedereen om mij heen doorgaat en ik voor mijn gevoel, met nog heel veel wensen, dromen en ambities, met mijn 29 jaar stil sta. En daarbij komend misschien ook de vraag en angst hoe zich dit in de toekomst zal ontwikkelen. Ik ben benieuwd hoe jij dat ervaart en of je dat herkent!
Groetjes
Hoi WitteZwaan
Goed om te horen dat je stapjes vooruit maakt, dat ze maar snel steeds groter mogen worden. Dat gevoel van stilstaan herken ik heel erg. Wat jij beschrijft is waar ik (man, 25 jaar) zelf nog steeds het meest mee zit. En daarmee loop ik voor mijn gevoel alleen maar tegen onbegrip aan. Er is nauwelijks iemand die nog naar je omkijkt met onze leeftijd als je niet mee kan doen in het sociale circuit.
Daarom ook deze poging om een beetje uit die rot eenzaamheid te kruipen
Hoi! Ik ben 27 en woon ook in de buurt. Het is inderdaad fijn om ervaringen van leeftijdgenoten te lezen/horen. Ik herken vanuit de voorgaande reactie ook het stilstaan terwijl iedereen gewoon verder leeft (en dat moeten ze ook vooral doen natuurlijk!) en niet weten of en wanneer je ooit weer de rest kan bijbenen.
Wat rottig dat je zoveel onbegrip ervaart. Is dat ook meer nu je al deels hersteld bent, dat mensen denken 'maar je bent toch beter', terwijl nog lang niet alles gaat?
Hoi Ca784,
Het lijkt inderdaad alsof de onbegrip toeneemt. Het is van buitenaf ook helemaal niet meer te zien dat ik ziek ben denk ik. Maarja, zij zien niet dat je na een praatje een kwartier in het donker gaat liggen. Daarbij komt dat verbetering op 1 vlak geen verbetering op een ander vlak betekent. Ik heb het idee dat dat vooral heel moeilijk in gaat bij mensen: "Jij kan weer werken, dan kan ik ook wel weer de bonenmaler aanzetten als je er naast staat". Loop jij hier ook tegenaan?
Ja precies! Het kan natuurlijk heel goed dat je conditie wat beter wordt maar de prikkelverwerking of concentratie nog niet. Zeggen mensen ook dergelijke dingen tegen je?
Ik heb zelf nog geen onbegrip ervaren, maar ben wel vaak bang dat mensen het niet begrijpen of niet geloven. En die angst voor onbegrip houdt me wel veel bezig. Ook omdat ik het zelf niet altijd goed kan uitleggen. Het helpt dan natuurlijk niet dat ik ontzettend slecht uit m'n woorden kom als ik moe ben :') Maar ik ben in vergelijking dan ook nog niet zo lang bezig: ik heb nu zeven maand long covid waarvan ik de eerste vier/vijf met zoveel mogelijk ben doorgegaan omdat ik maar niet wilde toegeven dat er iets (langdurigs) aan de hand was. Daar werd het natuurlijk alleen maar erger van dus nu zit ik sinds twee maand volledig thuis en ben ik begonnen met behandelingen.
Dat was een letterlijke quote van mijn moeder een week geleden haha. Die angst herlken ik wel ja. Je wilt ook niet als aansteller ofzo gezien worden. Maarja net alsof we voor de lol ons leven stil zetten..
Het doorzetten klinkt ook herkenbaar. Ook ik ben mijzelf een aantal maanden volledig voorbij gelopen toen ik covid kreeg, totdat ik binnen een week plots bedlegirig was. Goed om te lezen dat je nu de tijd neemt voor je herstel. Lukt dit een beetje, of komen de muren op je af? Slaan de behandelingen een beetje aan?
Het lukt wel om de tijd te nemen inderdaad, maar de verveling en eenzaamheid slaan soms wel toe. Het lijkt wel alsof ik overprikkeld en onderprikkeld tegelijkertijd ben. Ik ben wel optimistisch over de behandeling, maar merk tot nu toe nog geen vooruitgang. Maar misschien is dat omdat ik mezelf dus ook zo voorbij ben gerend en het nu vooral gaat om rust nemen.
Het lijkt me trouwens leuk om een keer ervaringen te delen, maar ik ben dus nog niet 'echt' aan het herstellen. Maar als je een keer een uurtje op een rustige plek een kop koffie wil drinken, dan kan ik dat zeker :)
Overprikkeld en onderprikkeld tegelijkertijd. Zo heb ik er nog niet bij stil gestaan maar voelt eigenlijk heel herkenbaar. Het is ook flink zoeken naar "prikkel vrije" hobbies die ook nog een beetje leuk zijn om te doen zodat je je in ieder geval niet zo verveeld.
Vervelend dat je nog geen vooruitgang merkt, het duurt inderdaad misschien even voordat het rusten op zijn plek gaat vallen. Het lijkt mij ook leuk om een keer contact te hebben. Ongeacht of je 'echt' aan het herstellen bent ;). Ik ben ook in voor een praatje over de mail/app als afspreken nog een stap te ver is. Je kan een berichtje sturen naar ikbenspammail@gmail.com als je wil, dan zal ik mijn nummer naar je sturen.
Hoi Houtenaar!
Leuk idee! Ik (vrouw, 26 jaar, woonachtig rondom Utrecht) heb ook 1,5 jaar long covid en het lijkt me leuk om eens samen te gaan zitten voor een kop thee of koffie. Ik ben sinds recent herstellende en begin weer met mijn werk en sociale leven op te pakken. Het is vooral nog erg zoeken naar waar mijn nieuwe grenzen liggen. Ik merk dat het flink wennen is om weer meer dingen te kunnen, maar nog compleet niet de 'oude' te zijn. En ook voor mijn omgeving is het wennen.
Ik herken ook het vervelende gevoel van het stilstaan in je leven, iedereen gaat met een sneltreinvaart vooruit op deze leeftijd. En dat terwijl ik hard aan het hopen ben dat ik ooit nog weer de oude wordt en ook snel genoeg herstel om mijn baan te kunnen behouden.
Ik hoor het graag als je eens een keer een kop koffie wilt doen om ervaringen uit te wisselen!
Hoi Quokka,
Fijn te horen dat je herstellende bent. Het is inderdaad heel moeilijk om die nieuwe grenzen te ontdekken zonder dat je terugvallen gaat uitlokken.
Het lijkt me leuk om een keertje af te spreken. Heb je een contact punt, (spam)mail of chat o.i.d., waarop ik je kan bereiken?
Ha Houtenaar,
Leuk! Ik heb even een spamemailadres aangemaakt. Je kan me bereiken op quokkaspam111@gmail.com
-