Hoi allemaal,
Ik ben benieuwd wat jullie allemaal aan onderzoeken hebben gedaan mbt fysiek (medische) klachten en wat voor vervolgstappen je daar op hebt genomen? Neem bijvoorbeeld de spier- en longschades waar mensen soms over spreken. Wellicht ontstekingen die volgens bepaalde waarden of op foto's te vinden zijn? Heb je aan je bindweefsel gewerkt. Ik noem maar wat.
Misschien had je toch een onderliggende oorzaak die verholpen kon worden waardoor je (sneller) herstelde?
Waar ik naartoe wil gaan, is dat ik meer aan het rondkijken ben naar het Spier-Skelet systeem. Ik heb het idee dat ik grote stappen heb gemaakt omtrent het autonome zenuwstelsel en immuunsysteem (in kleine 2jr tijd). Ik ben er nog lang niet, maar nu wil ik echt verder kijken naar fysiologische revalidatiemogelijkheden. Ik heb het idee zo erg te blijven hangen in mijn fysieke klachten. Opbouw van conditie daar gelaten, dat is echt geen mogelijkheid voor mij.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Dag Rya,
Ik heb zelf de hele tijd het gevoel dat het hele herstel alleen lukt door gedoseerd energie te blijven verdelen over drie gebieden. Eerst vooral om fysiek weer in staat te zijn om de basale dagelijkse dingen enigszins normaal te doen. Daarna een soort uitbreiding naar van alles doen: cognitief, emotioneel/mentaal/sociaal (= psychisch!). Daarbij moet je dan continu een nieuwe balans vinden tussen die verschillende deelgebieden, door je energie over die activiteiten te verdelen en uit te vinden hoeveel energie je daar van terugkrijgt.
Ik hoop zelf telkens dat het op een gegeven moment weer lukt om ouderwets conditie op te bouwen door juist flink ertegenaan te gaan en op die manier spiercellen op te bouwen. Maar ik merk dat intensieve inspanning, in elke vorm, problematisch blijft. Het vraagt teveel hersteltijd, leidt tot een jojo-toestand en weer moeten afschakelen, en dat kost mij mentaal energie.
Volgens mij zit het antwoord op dit moment, nog steeds, in gelijkmatig opbouwen en energie verbruiken. Wandelen werkt voor mij het beste. Het voelt alsof dat de hoeveelheid basisenergie vergroot, zodat het lichaam minder snel doorslaat naar anaerobe energieproductie.
Hoi Sami,
Het antwoord heeft even op zich laten wachten... Sorry daarvoor!
Ik sluit mij bij jou aan hoor, zeker waar. Het "trainen" van mijn fysieke conditie heb ik dan ook maar losgelaten. Het is voor mij gewoon niet haalbaar! ;( Desondanks gaat cognitief zoveel beter op de 1 of andere manier en dat probeer ik dan wel enigszins te "trainen".
Voor mij voelt het alsof de aerobe energieproductie de basisenergie levert, maar dat het lichaam (door postcovid) veel te snel wil doorschakelen naar de anaerobe energieproductie, die je normaal pas gebruikt bij intensieve inspanning.
Die productie verbruikt echter spiercellen om die energie te leveren, terwijl bij postcovid het herstel- en opruimmechanisme van het lichaam niet goed meer werken. Dat is volgens mij waardoor we klem komen te zitten in dat PEM-gedoe.
Op de een of andere manier reageert het lichaam op alles alsof het intensieve inspanning is. Dat alles wat je doet, topsport lijkt te zijn geworden. De oplossing lijkt, nu, voor mij dus te zitten in het uitbreiden van de duur dat mijn lijf blijft functioneren in die aerobe energieproductie (zuurstof die zorgt voor verbranding van vetten en koolhydraten om energie te leveren). En pas als ik daarmee langdurig inspanning kan leveren, zonder er lang van te hoeven herstellen (veerkracht), denk ik dat het mogelijk wordt om over te gaan op intensiever/plotseling energieverbruik. Ik denk omdat het lichaam daarvoor eerst in staat moet zijn om snel genoeg om te schakelen naar de ruststand én daarnaast ook nog eens voldoende energie over moet houden om dat herstel te kunnen uitvoeren
Ja, ik denk ook dat onze aerobe en anaerobe energiesystemen niet goed meer functioneren! Al denk ik dat het echt een klein onderdeel is van al onze klachten.
Hoe ik het ken, is dat bij inspanning ons lichaam eerst het anearobe energiesysteem verbruikt. Wat vervolgens afneemt bij langere inspanning en correct over hoort te gaan op het aerobe energiesysteem (ken je die mooie grafiek er ook bij?). Bij LC werkt dit niet meer goed en raakt ons energiesysteem sneller leeg, volgt het elkaar niet goed op en soms zelfs dat het de volledige activiteit niet de energie kan leveren. Daardoor maakt het lichaam te veel melkzuur aan en gaat het op reserves door. Ofwel ons lichaam raakt uitgeput en zo door en door, waardoor we dus eig nog meer in conditie achteruitgaan.
En zo voelt het voor mij ook veelal. Er valt zovee over te zeggen, maar konden we maar eens wat meer doen hè ;).
Ha, over aeroob/ anaeroob: zo begrijp ik het ook: eerst anaeroob en boven de ‘anaerobe drempel’ een hogere zuurstofverbranding, dus als de hartslag verhoogt voor meer zuurstoftoevoer.
Het bij postcovid beschadigde zenuwgestel verwerkt de signalen in het bloed mbt zuurstof behoefte of andere stress in het lichaam niet meer ‘automatisch’. Gevolg is ontregeling hartslag èn verdere tekorten aan energie in cellen van hersenen en spieren.
Wat rondneuzen in handboeken voor sport geneeskunde heeft mij wel geholpen met supplementen-beleid: het anaerobe systeem heeft aminozuren nodig — dat is wat bodybuilders bijslikken voor korte of explosieve krachtsinspanningen: creatine. Een gunstig effect van L-arginine was al aangetoond bij postcovid. Arginine is ook betrokken bij de aanmaak van creatine, daarmee lijkt het effect best logisch. Ook het effect van anti-oxidanten (zoals vit C en omega vetzuren) zou zo verklaarbaar zijn: die ruimen de afvalstoffen uit anaerobe verbranding op (spierpijnen!). Dat helpt de fysieke kant, qua energie.
Stress laag houden (door genoeg rust, ademhaling, meditatie) zorgt er ‘handmatig’ voor dat de vraag om energie niet in overdrive gaat — het mentale steunt dan het fysieke.
Althans —zo stel ik het mij voor!
Wat betreft onderzoeken: het hele idee van allerlei agenda-afspraken hebben en daarmee rekening moeten houden, heeft me vanaf het begin al tegengestaan (want mij zou dat vooral stress geven, terwijl de kans dat het voor een oplossing zou zorgen minimaal was). Naar mijn idee ontbreekt het nog altijd aan duidelijke methoden die gericht helpen. Tot die tijd is fysieke en psychische stressminimalisatie en langzaamaan opbouwen en uitbreiden van inspanning en prikkelverwerking een manier die werkt. Kost alleen wel enorm veel geduld, tijd en energiemanagement …
Bedankt dat je je verhaal zo deelt! Ik wilde vragen hoe het nu met je gaat, maar ik heb ergens anders vgm ook al het één en ander kunnen lezen. Gewoonweg nog niet de concentratie gehad om op alles te reageren wat ik graag zou willen.
Hoi Rya en Sami,
Ik herken mij in het idee van Rya, dat je misschien teveel in het fysieke deel blijft hangen. En ik heb het antwoord van Sami verslonden, omdat het voor mij veel raakpunten heeft met mijn eigen situatie. Ben gestopt met fysio, ondanks dat het nog lang geen opbouw van conditie was. Maar vooral om te leren bewegen/belasten binnen mijn fysieke grenzen. Balans in de energieverdeling, binnen je grenzen blijven om te werken aan een basis. Het is nog steeds een worsteling met meer teleurstellingen en terugvallen die steeds langer gaan duren. Maar ik ben de opbouw, zoals Sami die aangaf, vergeten! Dank daarvoor Sami!
Hoi Marja,
Basis in de energieverdeling is echt cruciaal om te kunnen groeien. Ik heb het nu dus enigszins gevonden, maar hoe nu verder. Het blijft een uitdaging en we blijven hoop houden. Proberen te genieten van de kleine dingen en de worstelingen gaan minder worden... ;-)