Onzichtbare strijd
Niemand ziet de ernst
Van wat het virus deed
Niemand is getuige
Van dit onzichtbaar leed
Niemand kan, jou ziend, vermoeden
Hoe zwaar de dag jou weegt
Niemand ziet jou
Van alle energie geleegd
Niemand, die jou ziet lopen,
Denkt, het gaat slecht met haar
Niemand die jou spreekt
Ziet daarin een gevaar
Niemand weet dat praten
Zo vermoeiend is
Niemand begrijpt dat geluid
Voor jou de genadeslag is
Niemand weet dat woorden
Jou zijn ontnomen
Niemand voelt hoe het is
Om daar niet op te kunnen komen
Niemand ziet dat jouw denken
Niet te ordenen is
Niemand begrijpt
Dat jij niets meer begrijpt
Niemand ziet dat jij vergeet
Wat zo logisch lijkt
Niemand dat jij de weg niet weet
Die toch bekend moet zijn
Niemand begrijpt
Wat jij niet uit kunt leggen
Niemand voelt de wanhoop
Van het niet kunnen zeggen
Niemand begrijpt dat jij niet kan
Wat je anders zo graag doet
Niemand ziet jouw frustratie
Van wel willen maar niet kunnen
Niemand begrijpt jouw terugval
Het ging toch goed
Niemand…
Tot je een lotgenoot ontmoet
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Mooi.
Echt tranen in mijn ogen. Zo mooi, zo treffend Monalisa.
Dit is het gewoon precies!
knuffel Marjolein
Heel mooi gedicht!
Dag allemaal,
Kwam net een twitter-account tegen van Jet Roz, een Nederlandse die covidvergelijkingen maakt met bestaande kunstwerken. Vermoed dat jullie die ook wel kunnen waarderen: https://twitter.com/JetRoz
En Rya had een half jaar geleden een draad gestart met gedichten, zonde als jullie die hebben gemist, dus hierbij de link: https://www.postcovidnl.nl/gesprek/gedichten-delen
Nog een draad van Gitta met een gedicht: https://www.postcovidnl.nl/gesprek/gedicht-de-gast-corona
(Zoekfunctie van het forum: handig!) ;-)
Groet, Sami
Mooie gedichten, en zo duidelijk.
Ik had al zitten bedenken of er meer mensen gedichten hebben geschreven en of postcovidnl ze niet kan verzamelen in een boekje. Het zou misschien voor meer begrip van de omgeving kunnen zorgen.
Normaal gesproken schrijf ik veel gedichten, maar het kost me nu de energie van een hele dag. 🙄
Ik heb ook ooit een brief aan het virus geschreven, als opdracht van mn behandeling. Ik zal straks proberen die hierin te zetten, maar weet niet of dat gaat lukken.
Hierbij de brief aan het virus. Het is al weer 5 1/2 maand geleden dat ik deze schreef. Wat gaat de tijd snel. En ik zou willen zeggen: nog steeds heb ik het virus niet verslagen, maar dat zou dom zijn, want ik wil geen strijd met het virus aangaan. Voor oorlog heb je minimaal 2 partijen nodig, en ik wil die tweede partij niet zijn. En dan denk ik liever, als je je vijand niet kan verslaan, word dan zijn vriend, of doe alsof en probeer het positieve eruit te halen.
brief aan het coronavirus...pdf
mooie gedichten. En mooie brief. En moest glimlachen om de kunstwerken. Zo herkenbaar. Wat zou het mooi zijn als anderen dat ook zouden kunnen zien.
Ik was vroeger ook nog al van de gedichten schrijven. Maar op dit moment is mijn hoofd te vol. Stond gisteren met een afstandsbediening te proberen mezelf te temperaturen. Kwam geen koorts uit. haha. uit de thermometer dan helaas weer wel.
Haha, zo was ik laatst op zoek naar een pak rijst wat vermist was geraakt. Stond het in de koelkast. 😊
Of nog zoeen, probeer ik de voordeur open te maken door op mn autosleutel te drukken. 🙄
Wat erg he. Heb ook al een paar keer de wasmachine aangezet zonder wasmiddel. En wat dacht je van 's morgens de 'muurplantjes' buiten water geven in zo'n bak en dan compleet vergeten dat je de kraan hebt aangezet. Dan 's middags buiten komen en denken, wat hoor ik toch... heel het terras onder water. Oeps...