Hoi!
Even een berichtje, niet over mezelf maar mijn partner. Wij hebben begin maart samen covid gehad. Allebei 1 a 2 weken ziek geweest met 2 dagen koorts en verkouden, niet fit gevoel.
Daarna gingen we allebei weer opwaarts. Bij mij bleef dat zo, maar na een goed weekend kreeg mijn partner last van duizeligheid en vermoeidheid. Zoals hij zelf omschrijft, alsof je dronken bent.
Nu zijn we ruim 7 weken verder en er veranderd weinig. Hij kan niet werken (verpleegkundige) en we kunnen weinig tot niets ondernemen. Af en toe een rondje lopen. Daarnaast hebben we een zoontje van 8 maanden waarvoor hij amper zorg kan dragen. Al met al komt er dus veel op mijn schouders. Ik ben dan benieuwd of hier mensen met ervaringen zijn en of er ervaringen zijn met wanneer dit evt weer over gaat?
Ik hoor het graag!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoihoi, bij mij is dit vanaf half februari. Ik had begin februari wat klachten, daarna was het redelijk over. Toen ongeveer 2 weken later werd ik weer moe en erg afwezig in mijn hoofd, soort onrustig gevoel en angstgevoel. Drukte om mij heen is niet erg fijn en dit is tot nu toe nog steeds. Soms is een dag wat beter, andere dag weer minder.
Het kan lange tijd aanhouden heb ik gehoord. Sterkte in ieder geval.
Groetjes Renzo
Hi Renzo,
Ben je inmiddels van de klachten af? Ik heb dit nu 3 weken en ben benieuwd hoe lang dit nog gaat duren?
Gr. Mary
Ik heb hetzelfde als Renzo. Ook vanaf dezelfde periode. Inmiddels lijkt er iets vooruitgang in te zitten, maar het gaat heel langzaam. En vooral als je jezelf overvraagt. Het blijkt in dit geval slecht om je grenzen op te zoeken en deze te pushen. Je moet echt je tijd nemen (wordt mij aldoor verteld). Ik ben inmiddels 7 maanden verder en ik ben nog lang niet weer mijn normale zelf. ?
Dag Sher,
Heftig met een klein kind.
Ik heb eigenlijk al sinds juni 2021 last van (onder andere) draaierigheid. Volgens mij doordat de hersens verkeerd reageren en allerlei dingen niet meer als voorheen doen, waaronder het verwerken van prikkels en het aansturen van de ademhaling/hartslag en bloeddruk. Ik ervaar het alsof er een vertraging zit in het registreren van wat er om me heen gebeurt en ook in hoe ik vervolgens in actie moet komen (met zowel bewegen als met denken). De ademhaling en hartslag reageren ook verkeerd (te snel) en het voelt alsof de zuurstofdoorvoer niet klopt (hersens gaar en ledematen die tintelen of slap/zwaar voelen).
Wil jullie aanraden hulp te zoeken. Heb zelf pas in februari hulp ingeschakeld, maar heb nu fysiotherapie (covid-revalidatie) en dat helpt mij met achterhalen wat ik wel en niet kan doen om die klachten voor te zijn of ze te verminderen. Het is wel zoeken, ben nu twee maanden bezig … Af en toe loop je, doordat je steeds meer kan, toch weer tegen een nieuwe grens aan en zit je weer met een terugval.
Fysiotherapie is echter niet voor iedereen meteen haalbaar. Ga langs de huisarts, die kan doorverwijzen naar passende hulp. En heb van C-Support gehoord dat bloedonderzoek naar vitaminetekorten (vitamine B12 en D) ook waardevolle informatie kan opleveren. Moet ik zelf nog achteraan, maar ik herken bij mezelf in elk geval veel van de klachten die genoemd worden bij een B12-tekort. Zie: https://www.zorgwijzer.nl/zorgwijzers/vitamine-b12-tekort
Groet, Sami
Ik kon zelf slecht toelichten hoe ik mij precies voelde, maar bovenstaand bericht licht echt precies toe hoe ik mij voel.
heb dit tekst even als voorbeeld gebruikt om mijn vriendin uit te leggen hoe ik mij voel :)
Dag Daniël,
Top! Hopelijk snapt ze het nu beter, maar het blijft waarschijnlijk moeilijk voor te stellen voor anderen. Vond de beschrijving van Shers vriend van ‘dronken’ wel handig, omdat veel mensen dat gevoel wel herkennen. Waarschijnlijk gaat hetzelfde op voor verdovende middelen, maar daar heb ik dan weer geen ervaring mee. ?
Bij mij zijn de vertraging en draaierigheid sinds een tijdje eindelijk weggetrokken en ik voel me daardoor al best wel weer mezelf, ondanks dat er nog tig andere klachten zijn waar ik last van heb (die nu overigens ook steeds meer wegtrekken). Krijg het af en toe nog wel even terug als ik echt te enthousiast te veel heb gedaan, maar dan trekt het met (relatief) kort rust nemen weer weg.
Tip: doe rustig aan, vermijd prikkels en zorg voor afwisseling met rusten en licht bewegen. Kijk ook naar ademhalingsoefeningen waarmee je het centrale zenuwstelsel tot rust kunt brengen. Daar heb ik veel baat bij gehad en die gebruik ik nu nog steeds om opspelende klachten te verminderen of weg te werken.
Groet, Sami
Hoi!
Zijn jullie inmiddels van de klachten af? Ik heb het nu 3 weken en vraag me af hoe lang dit gaat duren?
Gr. Mary
Dag Mary,
Inmiddels heb ik (eindelijk …) alleen nog af en toe licht last van draaierigheid, zwabberig lopen en een te hoge ademhaling als ik te veel heb gedaan zonder tussendoor ook rust te nemen.
Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar, nou ja, bijna anderhalf jaar … had ik veel eerder hulp moeten inschakelen. Ik heb de eerste zes maanden uit mezelf rustig gedaan, maar kwam er later door de fysiotherapeut achter dat ik nog veel minder moest doen. Toen ik door haar eenmaal doorhad waarop ik moest letten, is het herstel steeds beter vooruitgegaan. Wel met af en toe (relatief) lichte terugvallen, meestal doordat ik dan meer dacht te kunnen of minder goed had gelet op het zorgen voor voldoende afwisseling tussen rust en bewegen.
Heb nog wel een superslecht geheugen en merk dat ik me soms nog niet goed kan focussen op wat mensen aan me vertellen. Heel irritant is dat. Maar ik krijg steeds meer van ‘mijn oude zelf’ terug.
Het kan overigens lastig zijn een goede hulpverlener te vinden. Als ik de verhalen hier soms lees, denk ik dat ik veel geluk had met de fysiotherapeut die ik had. Zij was in de covidperiode afgestudeerd, dus echt jong (ben zelf bijna 50), maar ze werkte helemaal vanuit het principe van ‘pacing’. Daarbij gaat het om het voorkomen dat klachten opspeelden en om te leren herkennen naar welke signalen van mijn lichaam ik moest luisteren. Pas toen ik dat goed doorhad, maakte ze de oefeningen zwaarder of ingewikkelder en ze was heel strikt: had ik de dag na een verzwaarde oefening toch weer toegenomen klachten, dan gingen we weer terug qua zwaarte van de oefeningen. Ook paste ze de oefeningen aan op de lichaamsdelen waarvan ik last had.
Maar … je hebt het nu drie weken en volgens mij trekt het bij de meeste mensen vanzelf weer weg. Hopelijk bij jou ook.
Wat iedereen denk ik sowieso moet doen is zorgen dat je genoeg vocht, vitaminen (B12 en D), eiwitten en wellicht magnesium, binnenkrijgt. Daarnaast proberen licht in beweging te blijven, zodat je spieren niet verzwakken en je de bloedsomloop opgang houdt, maar ook echt zorgen voor rust, zodat je lichaam energie overhoudt om te herstellen van wat je doet en je hersens de hele dag door genoeg verwerkingstijd krijgen voor alle prikkels en informatie die het over zich heen krijgt.
En ademhalingsoefeningen kunnen enorm helpen als je last hebt van een hoge ademhaling, waarbij je buik ingetrokken lijkt. Als je een goede ademhaling kunt ‘pakken’ en het lukt om die op een gegeven moment weer automatisch goed te laten gaan, heeft dat een enorme invloed op het tot rust komen van je lichaam en hersens. Je lichaam stopt dan namelijk met het aanmaken van allerlei stresshormonen die de hele tijd allerlei klachten in stand houden.
Sterkte! Sami
Hallo Sami
Wist je dat magnesium bisglycinaat en magnesium tauraat goed zijn voor de hersenwerking, dus waarschijnlijk ook voor de prikkelverwerking.
Magnesium malaat is goed voor de spieren. Deze heeft voor mij heel veel verschil gemaakt, fysiobehandelingen hadden toen pas blijvend resultaat. Ik kreeg veel meer energie. En mijn spieren in de borstkas werden soepeler zodat ik dieper adem kon halen.
Groetjes Petra
Dit is inderdaad ook wat ik voel….. zo herkenbaar. Ik heb meerdere keren bij de huisarts aangegeven hulp te willen maar hij wist het niet. Hij stuurde me naar een psycholoog. Deze wist ook niet hoe hij mij kon helpen maar raadde mij wel aan om contact op te nemen met een ziekenhuis en te vragen naar cognitieve revalidatie. Hier heb ik in oktober eindelijk een afspraak en ik hoop dat zijn mij ook kunnen helpen/ begeleiden bij/met mijn herstel.
Fijn dat het met jou inmiddels zoveel beter gaat. Dat geeft toch ook weer hoop en uitzicht!
Ha Sher,
Wat een vervelende situatie! Pittig! Ik herken de klachten, helaas. Het verschilt als ik het zo hoor en lees per persoon, maar bij mij hebben de klachten zo'n half jaar geduurd.
Wat mij heeft geholpen is ergotherapie. Ik heb een dagboek bij moeten houden met de activiteiten die ik op een dag deed en de inspanning die het me kostte. Samen met de ergotherapeut heb ik het dagboek bekeken en zij kwam met nuttige tips. Op die manier kon ik activiteiten beter verdelen over de dag en kreeg ik ook rust in m'n hoofd. Zo kwam er ruimte voor herstel en voelde ik me ook weer iets minder nutteloos/waardeloos. De inzichten uit het dagboek hebben ook geholpen bij het zoeken naar een balans in dagelijkse routines met m'n partner. Zo was het voor beide behapbaar.
Sterkte!
Beste Sher,
Ik heb vorig jaar juli corona gehad en ik ben daar nog steeds herstellende van. De beschrijving van klachten door jou en van Sami herken ik direct. Ik kan het 1-op-1 herhalen voor mijzelf.
Als ik enkele tips mag geven die mij ontzettend hebben geholpen:
- Algemene ergotherapie voor belasting/belastbaarheid. Probeer samen 5 rustmomenten van 15 minuten per dag te organiseren, zodat je gaat bij tanken als je nog in het groen zit. Gewoon even op bed liggen en naar het plafond staren;
- Ergotherapie, ASITT. Deze training helpt om de zintuigen weer beter te laten functioneren, inzicht te krijgen wat nu voor overprikkeling zorgt en hoe je de overprikkeling weer kunt blussen;
- Zorg voor voldoende voeding. Ik heb geregeld dat mijn brein eerder begint te haperen, dan dat ik een honger gevoel krijg;
- Gerichte ademoefeningen om je lijf tot rust te brengen. Ik gebruik hiervoor een app Paced Breathing waarmee je eenvoudig een adem patroon kunt instellen. Start bijvoorbeeld met 4 tellen in, 6 tellen uit, geen tussenpauzes;
- Luister naar binaural beats om je lijf tot rust te brengen en gewenning te krijgen aan geluid.
- Probeer te gaan wandelen buiten!
Ons zoontje was een half jaar toen ik corona kreeg. Enerzijds was hij de reden om te vechten, gaf hij structuur aan een dag en onwijs veel vreugde. Maar anderzijds met momenten waanzinnig zwaar.
Groet, Frank
Ik heb afgelopen februari voor de tweede keer covid gehad. Ik was niet ziek maar ik kreeg vrij snel vreemde klachten. Er zat allemaal 'mist' in mijn hoofd. duizelingen, oorsuizen. Ik kon me niet meer focussen en vaak moe. Ik kon zelfs niet werken. We zijn nu ruim 8 maanden verder en ik ben er nog steeds niet helemaal vanaf. Het herstel gaat langzaam met ups en downs. Ik heb me er ook heel erg druk om gemaakt (nog steeds wel) omdat ik heel erg bang was (en soms nog steeds) dat er iets anders aan de hand is. Maar ik heb zelfs een hersenscan gehad en daar was ook niks op te zien verder. De mist is gelukkig weg, maar zodra ik over mijn grens ga komt de mist terug. De moeheid is er nog wel continue, om gek van te worden.
Hoi Sandraakje en anderen,
Ik heb eind februari dit jaar (vermoedelijk) corona gehad. 1 nacht koorts en 2 dagen erge hoofdpijn en ik krabbelde weer op. Maar na 1 week ongeveer voelde ik me ineens weer slechter worden. Maar niet zoals bij de griep maar ik kreeg een heel afwezig gevoel. Een maand lang diaree gehad. Ik had geen eetlust van de een op andere dag toen. Echt zo erg dat ik weken lang huilend wat eten naar binnen probeerde te krijgen. Ik kon gewoon niet eten. 21 kg afgevallen inmiddels. als ik s nachts wakker werd en me bijv uitrekte of al helemaal als ik uit bed ging om te plassen had ik meteen een hoge hartslag en kon ik niet meer slapen. Ik werd meerdere keren wakker per nacht. Nu meestal nog maar 1 keer, maar wel vaak rond 6.00 u wakker. De eerste weken voelde ik me alsof ik 80 was (ik ben 37), duizelig, soort van dronken. Eerst vond ik het gewoon vervelend. Later werd ik er ook angstig van. Zweethanden s morgens bij het opstaan, koude handen. Ook heb ik maanden lang hele rimpelige vingers gehad. Zulke gekke symptomen elke keer die dus ook komen en gaan en veranderen qua hoe heftig het is. Voor mij voelt het alsof mijn systeem smorgens niet goed overschakelt van rust naar actie. Dat zodra ik wakker wordt en beweeg mijn systeem in standje 10 springt ipv van 2 of 3 zeg maar.
Daarnaast nog iets geks gehad met dit alles want na ongeveer 2 weken trok het in de middag wat weg waarna het elke dag wat eerder weg trok. Toen is het ongeveer 10 dagen weggeweest en kwam het na heftig nieuws (iets met een dierbare wat ik verder even voor mijzelf houdt) weer terug. Door de huisarts is dit bestempeld als burn out. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dit het niet was. Nu ik al jullie verhalen lees zie ik zoveel overeenkomsten! Ik zat trouwens al een jaar thuis omdat ik precies een jaar voor dat dit begon ik wel tegen eem burn out aanzat. Het combineren van mijn werk, gezin, huidhouden werd mij teveel en toen heb ik besloten te stoppen met werken en een webshop te beginnen. Hier was ik lekker op mn gemak mee bezig. Heb in het begin de tijd genomen om meer op te laden en vond het heerlijk om mn eigen ding te doen en alleen thuis te zijn. Wat ik nu dus heel moeilijk vind. Voel me snel angstig, vind een hele dag alleen echt verschrikkelijk. Durf ook bijna nergens naar toe.
Ik heb een aantal keer gehad dat ik gewoon op de bank zat en dat mijn hoofd ineens opklaarde. De dikke waas/bubbel was ineens weg. Dat was zo'n lekker gevoel. Ineens ben je er weer. Alsof je boven water komt.. Herkent iemand dat toevallig? Helaas is het de volgende ochtend elke keer weer terug. Ook met acupuntuur heb ik dit een paar keer ervaren. Dat ik me na een behandeling dan weer zo fijn voelde. Wat ook heel dubbel is want 's morgens bij het wakker worden is helaas dat afwezige gevoel weer terug. Bij mij is het vaak in de ochtend het ergst. Maar het veranderd ook elke keer. Eerder was het dus vooral in de ochtend heel erg en voelde ik mij smiddags wat beter. Toen was dat gevoel echt heel erg aanwezig, alsof ik echt teveel had gedronken bijv.. dat je je echt naar voelt en dat uit moet zitten. Ik kon dan de hele ochtend niks. Kon ook niet zitten zowat, er zat toen zoveel onrust in mijn lijf.
Nu is het wat gelijkmatiger over de hele dag. Is beter te doen maar ik heb nu niet meer dat ik me s middags ineens veel beter voel. Het veranderd dus van sterkte en hoe lang het duurt op een dag. Ik kan er gewoon niet wijs uit worden.
Ik ben op aanraden van de huisarts naar een psycholoog gegaan. Ik heb namelijk wel een heftige jeugd gehad dus daar werd het op gegooid. Veel dingen daar al besproken, heel veel gehuild maar ik heb het idee dat het me alleen maar uitput. Omdat dat niet de oorzaak is. En dat is wat ik al al die tijd zo sterk voel!!!! Ik kan lullen bij de psycholoog wat ik wil, Ik kan ademhalingsoefeningen doen wat ik wil maar het verbeterd dat afwezige gevoel amper voor mijn gevoel. Ik heb zo het gevoel dat er in mijn lichaam iets niet goed gaat en dat het niet psychisch is. Je kan beneden wel gaan dweilen als je keuken blank staat maar als boven je badkamer lek is ga je het daar nooit mee oplossen. Dat gevoel heb ik nu al 8 maanden. En dat is zo eenzaam. Ik doe zo mn best met die psycholoog en ik lees zelfhulpboeken maar ik kan het niet toepassen. Terwijl ik dat eerder wel kon. Heb me hier altijd namelijk voor geïnteresseerd. Je doet zo hard je best maar het wil gewoon niet.
En waarschijnlijk overvraag ik mezelf nu dus al maanden. En het heeft natuurlijk ook veel overeenkomsten met een burn out. Maar ook daar heb ik veel naar gezocht maar ik kom niemand tegen die ook zo dat afwezige nare gevoel heeft bij een burn out zoals ik dat heb.
Ik ga proberen meer rust te houden want dat doe ik amper. Al doe ik bijna niks, Ik zit in die tijd wel veel op mijn telefoon of kijk tv. Als ik niks doe dan wordt ik best wel naar en ligt de focus zo op dat nare gevoel, dus dat vind ik heel moeilijk. Maar blijkbaar is het wel nodig.
Ik voel me ook gewoon zo schuldig naar iedereen. Mijn 2 kids van 11 en 13, mijn man die zich helemaal in de rondte werkt en dan ook hier thuis nog veel moet dpen. Wanneer houdt dit op, wat is het, dat blijft maar door mijn hoofd gaan. Maar nu ik jullie verhalen heb gelezen denk ik dat dit het haast wel moet zijn. Wat ergens een opluchting is maar tegelijk maakt het me ook bang. Want hoe krijg ik dat autonome zenuwstelsel weer goed werkend? Ik moet ook denken aan de verbonden ademhaling, Wim Hof. Die methode zorgt dat je systeem weer tot rust komt en het parasympatische systeem geactiveerd wordt. Misschien dat dat zou kunnen helpen? Ik ga eens een ademcoach bellen denk ik om te vragen of dat wat kan zijn.
Het is een lang verhaal geworden en mijn oren ruizen al weer dus alweer to much dit..
Sterkte allemaal.
Liefs Carolien
Dag Carolien,
Het belangrijkste element om dat zenuwstelsel de kans te geven weer in balans te komen, is zo rustig aan doen dat je energie overhoudt en niet telkens klachten hebt waarvan je moet herstellen na inspanning. Probleem is dat je lichaam er te lang over doet om te herstellen, waardoor je situatie niet/nog langzamer verbetert.
Wat veel mensen daar in eerste instantie bij helpt is ergotherapie. Alles wat je doet om je toestand te verbeteren (dus ook de psycholoog en ademhalingsoefeningen), moet je doen binnen de hoeveelheid energie die je hebt, omdat dat je anders ook overbelast. Rustig aan doen betekent overigens ook: prikkels vermijden. Met beeldschermdingen lijkt het alsof je niks doet en rust neemt, maar voor je zintuigen en hersens is het juist wel belastend.
Wat ik overigens een waardevolle opmerking vond van iemand op het forum, is dat je wel ook moet kijken wat je juist energie geeft. Soms kost iets energie, maar krijg je daar wel meer van terug als je het toch doet.
Over dat onvoorspelbare van die klachten: soms doen klachten zich pas na anderhalve dag voor. Vaak komen mensen erachter dat het toch terug te leiden is naar een bepaalde inspanning of een of ander voorval. Sinds mijn herstel vooruitgaat, heb ik bijvoorbeeld ineens extreme energieboosts waardoor ik me op dat moment beter voel, die samenhangen met mijn menstruatiecyclus.
Naarmate de tijd verstrijkt en mijn lichaam langzaamaan herstelt, ben ik telkens tegen andere klachten aangelopen. Ik heb nu zelf het gevoel dat de balans van stoffen als hormonen en neurotransmitters voor allerlei lichaamsdelen opnieuw moet worden ingeregeld en dat dat niet in een keer goed gaat. De dosering van die stoffen klopt niet en de reacties daarop ook niet, waardoor je dan telkens met andere klachten te maken krijgt.
En daar speelt dan ook de psychische kant in mee. Sommigen denken dat mensen die voor corona een bepaald energieniveau hadden of psychische trauma’s, vatbaarder zijn voor postcovid. Verklaring zou dan kunnen zijn dat de hersens afgestemd waren op een bepaald stressniveau. Als dan, door een verkeerde reactie van het immuunsysteem op de coronabesmetting, de stress/rustregulering ineens niet meer werkt, heb je een probleem. Bijvoorbeeld omdat de hoeveelheid dopamine die je nodig had om geactiveerd te worden, nu niet meer wordt aangemaakt, doordat je de activiteiten waarmee die dopamine werd opgewekt, niet meer kunt doen. Denk zelf dat het dat soort processen zijn die postcovid veroorzaken.
Tip voor het geval je het niet al had gezien: dit forum heeft een zoekfunctie. Als je zoekt op burnout, zul je veel oudere gesprekken vinden waarin je waarschijnlijk ook veel herkenning vindt.
Sterkte, Sami
Hoi Sami,
Dank voor je reactie. Ik heb jou veel voorbij zien komen op die forum en je progressie gelezen, dat bied hoop.
En klopt, die rust is nodig om te herstellen. Wel heel moeilijk om niks te doen omdat ik me ook gewoon constant niet fijn voel. Zo'n onbehagelijk gevoel heb. Dus je wil heel graag afleiding. Maar ik ga proberen wat vaker gewoon te liggen. Misschien eerst gewoon met een luisterboek, zodat ik toch niet helemaal in mn hoofd zit.
En wat je zegt over het stress systeem herken ik. Alles lijkt niet meer te kloppen.
En de zoekfunctie heb ik gezien idd!! Al veel gebruikt, thanks !
Krijg jij ook geen melding bij een nieuw reactie? Ik heb op meerdere topics gereageerd en toevallig deze weer opgezocht waardoor ik jou reactie zag.. maakt het niet echt overzichtelijk...
Dag Carolien,
Volgens mij krijg je alleen bericht van reacties als je de topicstarter bent. Onhandig is dat. Als je bij meerdere onderwerpen hebt gereageerd en geheugenproblemen hebt, wordt het al snel onoverzichtelijk. :-D Heb het een tijd geleden opgelost door een aanklikbaar lijstje te maken van weblinks naar die onderwerpen (in een notitie).
Heb inderdaad een hoop geschreven. Eigenlijk zou het handig zijn als je in je profiel een soort tijdlijnbeschrijving kon zetten, zodat mensen die er benieuwd naar zijn, daarin het verloop bij iemand kunnen terugzien.
Maar het gaat inderdaad vooruit bij mij, behalve dan dat het een grote valkuil blijft, dat als je lekker gaat, je moet uitkijken dat je niet overenthousiast wordt. Ik was de laatste tijd van de rustig-aan-doen-routine afgestapt, omdat ik weer vrij vlot herstelde na inspanning. Ik dacht dat het wel moest kunnen om me weer in wat stressvollere situaties te begeven. Nu zijn ‘oude’ lichamelijke klachten echter in een soort sluimerstand teruggekomen, die me weer terugfluiten zodra ik wat meer doe (hartkloppingen/hoge ademhaling/verzadigd gevoel op mijn hoofd). Het voelt alsof ik op een kantelpunt sta, waarbij ik moet uitkijken dat het niet omslaat naar een zware terugval.
Ik was eigenlijk alweer gewend geraakt aan spontaner dingen doen. Nu moet ik terugschakelen en merk ik dat het veel lastiger is om mezelf te verplichten binnen een bepaald ‘bewegingsvrijheidkader’ te blijven. Je wil eigenlijk van alles doen en was al gewend geraakt aan een wat zachtere grens om dat kader. Maar ja, als dat lichaam tegensputtert en je dat te vaak negeert, verandert die zachte grens in een harde grens en daar kun je maar beter ver vandaan blijven.
Groet, Sami
Ja, het was fijn geweest als dat iets beter was georganiseerd. Maar goed.
Kan me voorstellen dat dat bijna extra moeilijk is nu voor je. Als je als dan wat hebt mogen proeven van betere tijden en dan weer voor je gevoel een paar stappen terug moet doen. Dat is ook echt mijn probleem. Ik wil zo graag weer gewoon leven. Ik ben het zo beu en heb vaak het gevoel het niet meer uit te houden. En ik ben ook keihard tegen die grens aangelopen blijkbaar. Want het was eerst aardig over, totdat ik dus slecht nieuws kreeg en ik keihard terug viel. Dit maakt me ook erg onzeker over het ooit weer beter worden. Wordt je lichaam / geest ooit weer helemaal 100% weerbaar denk ik dan. Of kun je altijd maar weer zo terugvallen als iets to much is Zijn dingen die ik me afvraag..
Ik weet ook gewoon niet wat ik aan kan. Mijn moeder is as dinsdag jarig en ik zou graag op de koffie gaan samen met mijn zusje. Er komt verder niemand, ze heeft het al gevierd.. Het is een uur rijden, mn zusje kan dan rijden. Ik weet alleen niet of ik dat trek. Ik heb ook regelmatig last van angst en onrust dus ben bang dat ik straks daar ben en alleen maar onrust voel en we weer terug moeten. Het voelde elke keer dat ik daar niet aan toe moest geven totdat ik dus op dit forum kwam en er achter kwam dat ik waarschijnlijk geen burn out heb maar long covid. Dus nu twijfel ik over mijn aanpak. Maar het voelt wel hoe langer ik dingen uit de weg ga hoe groter de drempel wordt wat betreft de deur uitgaan. Maar als het dus overvraging is, is het weer niet goed voor mijn herstel... Ik weet gewoon niet meer waar ik goed aan doe.
Het is gewoon zo'n mind fuck... maanden lang heb ik gezocht op internet en iedereen gebeld, artsen, therapeuten etc om er achter te komen wat er met me aan de hand was. Toen had ik eindelijk geaccepteerd dat het een burn out was en nu wijst toch alles op long covid.. en moet ik dus waarschijnlijk weer een andere aanpak gaan hanteren...
Leuke typo had je gemaakt in de laatste alinea. ;-)
Het grote verschil met een burnout is volgens mij dat je het daarbij ook psychisch/mentaal niet meer kunt opbrengen om activiteiten te ondernemen. Met postcovid wil je dat juist wel, maar loop je vast omdat dat hoofd en het lichaam dat tegenwerken.
De heftigheid en de duur van inspanning/stress zijn belangrijk om af te stemmen op hoe snel je ervan herstelt. Hoe heftiger de stress, hoe lastiger het is om weer de balans terug te krijgen. Kan me voorstellen dat als je ineens met een gebeurtenis wordt geconfronteerd, waarop je heel heftig emotioneel reageert, het eigenlijk dubbel zo hard op je inhakt, omdat je daar totaal geen controle over hebt. Het overkomt je en ineens zit je op een punt waarvoor je meer tijd nodig hebt om ervan te herstellen.
Ik denk nog steeds dat het uiteindelijk steeds makkelijker zal worden om ook daarvan te herstellen en dat de grens ooit weer zo ver ligt dat je niet om elk ding weer onderuitgaat. Eigenlijk lijkt het net of we met zijn allen een soort veerkrachttraining zitten te doen, bestaat dat? Constateerde vanmorgen ook: ‘Het gaat wel beter, maar ik ben niet beter’.
Over het naar je familie gaan: dat lijkt me zoiets waarvan je uiteindelijk juist energie krijgt. Maar wat dan wel belangrijk is, is dat je zoveel mogelijk probeert alle andere prikkels/belasting voor te zijn. Misschien meditatiemuziek luisteren in de auto als dat je kalmeert? (Ik verzin maar wat hoor, luister het zelf nooit en vroeger wekte dat soort muziek bij mij juist agressie op, ahum.) En als je de autorit gehad hebt, eerst even acclimatiseren en rust nemen?
En tijdens de sociale interactie eigenlijk ook opletten dat je je niet teveel ‘laat meeslepen’. Ik heb dat zelf gehad met mijn familie: het was ouderwets gezellig en ik voelde mijn hoofd opspelen, maar heb dat genegeerd. Denk dat als ik toen gewoon even een kwartier rust had gezocht, ik had voorkomen dat mijn klachten daarna verergerden.
Waar het op neerkomt: je kunt best dingen doen, maar zorg dat je energie overhoudt zodat de consequenties beperkt blijven. Wellicht ook hulp daarbij vragen van je moeder en zus? Ontzettend gedoe wel, al dat opletten, maar voor bepaalde activiteiten wellicht heel erg de moeite waard.
Groet, Sami
Hallo carolien, ik zag deze post voorbij komen en wilde even informeren hoe het nu met je gaat? Ik las dat jij een tijdje na je besmetting veel last van maag-darm klachten kreeg. Ik zit daar nu midden in. Veel misselijk, weinig eetlust {en dus afvallen), diarree, sochtends misselijk en doodmoe wakker worden. Het is uitputtend. Hoe ben jij hier doorheen gekomen?
Hallo Sandraakje, ten eerste beterschap. Ik vind veel van je verhaal hetzelfde klinken als mijn verhaal, voel en zie veel overeenkomsten. Het grootste verschil zit alleen dat veel bij mij begon na vaccinatie en dat er veel later Corona bij mij was gedetecteerd, waar ik zover ik weet gelukkig weinig last van leek te hebben.
Ik ben vooral geinteresseerd in je hersenscan waarom die werd uitgevoerd en wat ze dachten te vinden, ik had dat zelf op mijn lijstje staan toen ik met heel veel ellende zat, het stond wel helemaal onder aan omdat ik niet meteen van ergste uit wil gaan. Maar mijn hoofd heeft zoveel fout gevoeld en voelde mij vreemd en beroerd en had van zoveel ontiegelijk veel klachten zoveel last. Denk nu soms nog wel van heb ik herseninfarct gehad of iets en als je dan nog kijkt naar mijn oorsuizingen en dat linker kant van mijn hoofd soms raar voelde als wakker werd alsof ik op een steen had gelegen in bed en ik korte hoofdpijntjes kreeg en nog wat hele heftige en dat pas wat later na vaccinatie, dus niet de eerste paar dagen waarop het normaal zou zijn? En dan nog lammer armen benen na wakker worden. Rare dingen met mijn zenuwen. Mijn oren zo erg geweest dat ik begon te ijsberen in de nacht door de kamer. Meer paracetamol in korte tijd gehad dan in mijn hele leven. Zou het anders nooit snel nemen.
Ik heb al meer als een jaar last van wat restklachten, maar het ergste heb ik maanden geleden lijkt het wel gehad. Ik kan nu vooral niet lang staan en heb snel last van voeten en gaat door naar mijn benen. Zit nog met oorsuizingen, heel vreemd dat na eten erger word, lijkt soms de stofwisseling te zijn of iets? Verder ben ik niet meer naar de dokter geweest na het stoppen met mijn pillen, dat is op zich goed, die waren vooral voor de angst zei mijn dokter.
Als ik het zo lees dan heb ik wel idee dat jou lichaam ook op hol is geslagen? In iedergeval oppassen met overbelasten. Ik heb momenten dat ik op moet passen, zo af en toe ben bang dat dingen terug komen, het gaat allemaal best op en neer met klachten en vreemde kanten op. Misschien zou je kunnen kijken op google op anatoom zenuwstelsel, misschien is dat op hol geslagen, B6 en B12 misschien dat daar iets te vinden is??? Mijn B6 zat iets teveel in bloed zei dokter, maar was volgens mijn dokter iets te hoog. Je zou nog op neuropathie kunnen kijken, misschien zijn je kleine zenuwtjes geirriteerd??? Ik lijk zelf wel ontieglijk veel last te hebben gehad van zenuwen of wat het dan ook mag zijn. Ik heb zelf anti depressiva gehad van de dokter tegen angst. Was niet blij mee, maar moest iets en er door komen, nadeel is gewoon dat libido minder kan worden en dat gevoel minder word.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het met je oorsuizingen gaat. Ik heb zelf vooral links veel last gehad en nog steeds wat last van mijn linker kant, waar ik dus ook links vaccinatie heb gehad. Mijn linker oor en linker voet is nog best wat ellendig. Baal nog van mijn oor en voet. Soms kan ik ook heel moe zijn als ik wakker word, heel af en toe nog raar en wat lam gevoel armen of benen.
Voor mij is het eigenlijk nog steeds van wat is het nou precies geweest en ik kan nog steeds niet helemaal dingen met zekerheid zeggen of weten. Had meer onderzoek gewild toen klachten erg waren, maar het was lang wachten door Corona wachttijden en in die tussentijd zou ook steeds minder te vinden zijn geweest zoals ik bekijk. Zelf wen ik beetje aan klachten en het gaat gelukkig nog steeds een beetje voorruit heb ik het idee. Alleen heel langzaam. Ben bang dat nog wel met wat dingen blijf zitten. Heb nu toevallig weer een wat onprettig gevoel in mijn hoofd, had al tijdje niet meer gehad, ik heb wel wat idee dat ik weer iets overbelast kan hebben.
Heel veel is hetzelfde als bij mij. Ik ben in november gevaccineerd, daarna begonnen wel de duizelingen (vooral als ik ging liggen) en het oorsuizen. Begin februari kwam de Covid en toen kwam de hersenmist, concentratie en intense moeheid erbij. Mijn zicht is trouwens ook iets minder, ik vraag me alleen af of het echt mijn ogen zijn of de verbinding naar mijn hersenen.
De hersenscan heb ik laten maken omdat ik echt dacht dat ik iets anders mankeerde in mijn hoofd. Het maakte me heel erg bang. Een dokter kan namelijk wel direct roepen dat het Long Covid is, maar ik wilde toch andere dingen uitsluiten. Gelukkig werkte mijn huisarts mee en kreeg ik de scan. Hier kwam niks uit. Ik heb ook een poging gedaan om Ergotherapie te volgen, maar dat trok ik niet. We zaten daar met 6 mensen (met dezelfde problemen), ik trok dat niet qua prikkels.
Ik ben heel erg blij dat het erste stuk voorbij is, maar dit stuk van herstel duurt heel lang. Wat ook wel logisch is, want ik probeer mezelf natuurlijk ook uit te dagen door zoetjes aan het werk steeds mee op te pakken e.d.
Ik hoop dat ik er ooit helemaal vanaf ga komen. Ik wil wel nog aan de slag gaan met die B6, Zink en Magnesium. Ik hoop dat het werkt. Jij heel veel sterkte ook. Ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind om herkenning te zien hier.
Bedankt, het is al best een tijdje redelijk, maar ben soms nog weleens wat bang dat dingen weer terug komen als ik teveel doe. Dat je duizelingen krijgt bij liggen vind ik heel interessant te horen. Vooral het liggen vind ik interessant, ik heb niet echt duizelingen gehad, maar bij mij verergerden wel een hele hoop klachten nadat ik ging liggen. Als ik ging staan en zitten zat ik dus met heel veel pijn aan mijn voeten en als ik ging liggen werden mijn voeten weer wat rustig en trokken veel klachten naar boven. Als ik ging liggen gingen een hoop andere dingen mis, net een soort van zandloper effect, daarom was ik ook vrij bang voor mijn bloedsomloop en ontstekingen. Soort duizelingen heb wel gehad dat mijn hersens en ogen soort vertraging was, heel vreemd, maar geloof dat het toen door medicijnen ook kan zijn gekomen toen ik dat had, maar was zo erg dat ik niet meer naar de winkel kon, moest daar vanaf zien en kreeg ook behoorlijke paniek door het hele gebeuren.
Gelukkig dat je de scan kreeg en dat je dokter alles toch serieus neemt. Je zicht vind ik ook heel erg. Je zicht is echt erg te horen dat je daar ook last van hebt. Ik was zelf bang voor mij ogen later na mijn klachten die na vaccinatie die ik kreeg, na vaccinatie kreeg ik langzaam meer klachten. Verder mijn zusje had over flitsen in ogen of iets toen ze Corona had.
Ik zou met je dokter bespreken als je dingen wil doen. B6 was in mijn bloedtest iets hoger en daar kon ik dus tintelingen door hebben gekregen, daar had heel veel last van, dus dat is oppassen met vitamine pillen en dergelijke als je veel gebruikt, ik gebruikte alleen geen vitamine pillen, maar daardoor zou ook kunnen dacht ik zelf dat B12 niet meer goed kon werken. Maar mijn B12 was goed zei dokter. Zink en magnesium ben ik niet mee bezig geweest. Gember heb ik vaak in thee gedaan, maar teveel moet je wat mee oppassen met je maag. Heel veel in natuur is wel ergens goed of slecht voor. Blijft wat lastig zeggen of dingen wel of niet werken vind ik zelf, maar gember heb ooit met andere klachten ook gebruikt, maar heb wel gevraagt aan mijn dokter en kon niet echt kwaad. Hoeveelheid moet je wat met oppassen denk ik zelf en als je medicijnen gebruikt.
Kleine zenuwtjes en haarvaatjes ben ik zelf benieuwd naar en mijn bloed. Dokter en neuroloog hadden bij mij wel wat vermoeden dat zenuwtjes wat geirriteerd zijn en dergelijke, maar alles blijft wat onduidelijk. Hoe mijn B6 weet ik nu ook niet, maar heb zelf behoorlijke knal gehad.
Ik heb toch dat ik wat klachten van jou herken, al zou het bij iedereen net even iets anders kunnen zijn. Bij mij begon het 3 uur na vaccinatie dat het keihard in mijn voet knalde, tintelingen en van daaruit erger en daarna werd het een soort ketting botsing en werd het geleidelijker erger, bepaalde klachten kreeg ik ook niet meteen na vaccinatie, maar het ik geloof wel dat het een soort ketting botsing was en een reactie op een reactie. Duizelig lijkt mij ook best wat beangstigend, ben het gelukkig zelf niet veel of vaak geweest, maar moet zeggen heb niks meer als ellende gehad van alle klachten en het hele gebeuren.
Dag Sandra,
Over het probleem met de ogen schreef Charl een tijdje terug iets bij het onderwerp ‘Ogen’. Misschien heb je er iets aan: https://www.postcovidnl.nl/comment/6034#comment-6034
Sterkte, Sami
Hi beste mensen op dit forum. Zie dat heel veel berichten van maanden geleden zijn. Maar wat ben ik blij ze te lezen. Wat een herkenning. Altijd al geroepen dat mijn duizelingen kwam door en na de 2e vaccinatie. En daar boven op nog 2x corona gehad. Tot op de dag van vandaag nog rest verschijnselen maar vooral de hersenmist, tinnitus klachten en duizelingen komen nog regelmatig voor na idd gebeurtenissen met overprikkeling. Ook met grote regelmaat keelpijn, maag en buikpijn. Geen idee of dit er ook nog bij hoort. 3x bij de huisarts bloed laten prikken. Alles in orde. Toen een brede bloedtest EMD laten doen en daar kreeg ik een heel rapport over gebrek aan vit b12, b12 calcium vit d en de hele santekraam. En ook een langdurig stress patroon.
Kortom ik sleutel zelf aardig wat af om mezelf op de rit te houden. En lees nu bij jullie nog wat andere handvaten. Bedankt hiervoor. Hopelijk kom ik er nog eens vanaf. Gr. Marja
Oh ja ook zo herkenbaar. Het verschrikkelijk slecht in de ochtend kunnen opstarten. Ofdat je ziek bent. Het is niet altijd, maar soms merk ik dat ik pas rond de middag in mijn energie zit.
Hallo Marja1962, goed te horen dat je dingen herkent, vooral van vaccinatie, soms begrijp ik niet dat mensen zo snel zeggen van dat kan niet en iets anders de schuld geven. Zelf ben ik behoorlijk geschrokken van mijn vaccinatie en het is behoorlijk heftig. Hoe lang heb jij al last van alles en is er verbetering?
Dag Marja,
Als ik teruglees/terugdenk hoe mijn dagen eruitzagen toen ik bovenstaande teksten schreef, is dat echt heel anders dan nu.
Destijds was ik toch de hele dag door bezig met een soort balanceer-act, met dagelijks verschillende klachten die al wel verminderden, maar nog steeds op de loer lagen.
Tegenwoordig kan ik, letterlijk en figuurlijk, veel vrijer door de dagen heen bewegen. Ik hoef niet meer de hele tijd rekening te houden met allerlei consequenties. Klachten doen zich alleen nog af en toe voor en als ik ze krijg herstel ik er makkelijker van, waardoor ze minder belemmerend zijn dan maanden geleden.
Als ik meerdere dagen achtereen veel heb gedaan, komen de klachten wel langer terug, maar ook daar kom ik vrij snel weer vanaf door een of een paar dagen rustig aan te doen. En ook belangrijk: weer beter op drink/eetgewoonten te letten. Ik heb de neiging te weinig vocht in te nemen en me te vergrijpen aan chocolade en koekjes. Suiker … niet goed als je met energieproblemen opgescheept zit.
In die periode waarin ik toen zat, ging ik trouwens nooit de deur zonder mijn thermosbeker met cafeïnevrije koffie verkeerd. Op de een of andere manier voelde die toen als noodzakelijk verlengstuk van mezelf. Moest continu iets bij me hebben om te kunnen drinken.
Mijn geheugen begint inmiddels ook te verbeteren, en ik kan stresssituaties al beter opvangen. Volgens mij hangen die twee dingen echt met elkaar samen. En ik kan (en durf) me weer wat meer te haasten (maar fysiek een sprintje trekken als ik de bus of trein dreig te missen, durf ik nog niet aan).
En ik maak wel nog steeds keuzes, waarbij ik (voor mij) nutteloze overprikkelende situaties mijd. Ook moet ik echt uiterlijk 22.30/23.00 uur naar bed. Doe ik dat niet en ben ik al een paar dagen druk (normaal) bezig geweest, dan word ik weer wakker met/door een racend hart (hartslag tegen de 85, heel onaangenaam).
Maar ik voel me goed (eigenlijk: normaal/normaler) en ervaar nog steeds verbetering.
Groet, Sami
Heel veel last van! Ik word er doodmoe van. Bij alles wat ik langer dan 20 minuten doe krijg ik het, bij alles wat beweegt (auto.. telefoon scrollen), bij te veel prikkels door elkaar. Elke dag uren lang. Na een langer dutje is het vaak weer kort weg. Als ik veel te veel over mijn grens ben gegaan krijg ik het de volgende dag al vanaf opstaan. Ook bij bukken/omlaag kijken krijg ik het. En dan voelt het net alsof er een waas door m'n hoofd waait en tegelijkertijd zo'n zak met vloeistof die sporters gebruiken als ze gewond zijn in m'n hoofd ligt en er zo'n bubbel vloeistof heen en weer gaat. Soms gaat die bubbel achterin m'n hoofd zitten, dan krijg ik 'hoofdpijn' (anders dan normale hoofdpijn, dit is meer een druk) en als ik door ga met de activiteit als die waas in m'n hoofd zit ga ik in een soort overlevingsstandje, ik krijg een tunnelvisie en zie alleen wat er voor me gebeurd. Ik kan maar 1 ding tegelijkertijd, ik onthoud maar delen van informatie, ik maak fouten, verdwaal etc. Ik voel me dan net een starende zombie. Alle informatie komt dan vertraagd binnen. Die waas lijkt de prikkels dan een soort weg te filteren. Dus die brainfog komt als ik overprikkeld ben of m'n hersenen overdraagt worden