Herstel

Hallo allemaal,

Mijn naam is Astrid en ik ben 40 jaar oud. Ik heb geen bestaande longaandoeningen, ben wel een half jaar geleden gestopt met roken, maar verder gezond, actief en fit.

Eind februari hebben mijn vriend en ik vermoedelijk tijdens onze wintersport vakantie in Oostenrijk het virus opgelopen. Het begon heel plotseling, het was heftig en ging snel slechter met ons allebei tegelijkertijd. Hoge koorts, hoesten etc etc alle symptomen van een Corona infectie. 

Na thuis komst hebben we direct contact opgenomen met de GGD maar die zeiden eigenlijk dat er niks aan de hand was en dat we niet in een risico gebied waren geweest (een week later was het wel een risico gebied). Mijn vriend is goed opgeknapt en heeft geen klachten meer gehad, dit in tegenstelling tot mij. Ik heb hierna nog weken gehoest en vage klachten gehad zoals een beetje benauwdheid en af en toe wat koortsig, maar ik schonk hier verder niet veel aandacht aan, ging een avondje op tijd naar bed en de volgende dag ging het wel weer. 

Tot 8 weken geleden toen de koorts weer terug was, ik hartkloppingen kreeg en heel erg benauwd was. Lang verhaal kort, ik ben in totaal 3 keer naar het ziekenhuis geweest met deze klachten. Heb een antibiotica kuur gekregen voor een mogelijke longontsteking. Ik ben de laatste keer helemaal binnenstebuiten gekeerd met allerlei testen en onderzoeken waar eigenlijk uit kwam dat ik fysiek helemaal in orde ben, en mijn klachten veroorzaakt worden door een virus (wat overigens als niet meer in mijn lichaam aanwezig was). 

Op zich was het een geruststelling om te weten dat ik in orde ben, maar de klachten van benauwdheid en kortademigheid blijven. Ik ben nu 8 weken verder en probeer m'n leven weer op te pakken, maar de benauwdheid blijft. Bij een klein beetje inspanning is het mis en moet ik op adem komen. Een lang gesprek voeren vraagt energie, Net als vele van jullie ervaar ik dit ook als bijzonder frustrerend. Ik ben van een gezonde fitte vrouw, in een paar weken tijd naar een teer poppetje gegaan die nog niet eens de straat uit kan lopen zonder naar adem te happen. Om nog maar te zwijgen over het mentale aspect, waarbij mijn omgeving bijzonder begaan is, maar me nog steeds ontwijkt uit angst ook besmet te raken. Ervaren jullie dit ook zo?

in ieder geval is het fijn om verhalen van anderen te lezen en heel veel is zo ontzettend herkenbaar! Het geeft wel steun en rust om te lezen dat ik niet de enige ben.

Voor nu wens ik jullie allemaal een spoedig verder herstel, op elke vlak.

Groetjes Astrid