Ik las vandaag in de krant een artikel over iemand met long covid, treurig relaas.
Wat ik niet begrijp is dat er nauwelijks wordt gesproken over vaccinatieschade.
Deze persoon had namelijk 4 vaccinaties gehad en kreeg vorig jaar corona.
Z’n gezin herstelde hier van, hij helaas niet.
Ipv eens kritisch te kijken naar de op Mrna gebaseerde vaccins, wordt hier gelijk Corona als oorzaak gezien.
Ik raad iedereen aan om het boek “ De gevaarlijkste dokter op aarde” te lezen.
Geen leuk boek, maar hierin staat precies wat er echt heeft plaatsgevonden in deze periode.
Wordt hoog tijd dat de onderste steen hierover bovenkomt!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ik heb covid gehad in 2020 na een jaar weer herstellende 4 vaccinaties gehad na elke vaccinatie erg ziek geworden nog steeds veel klachten spijt dat ik ze heb genomen. Ik vraag me nu af wat hebben ze eigenlijk in mijn lijf gespoten.
Hoi wappie, wat erg voor je.
Robert Malone ( uitvinder vd Mrna techniek ) geeft tijdens lezingen ( YouTube ) enigzins uitleg over de inhoud van vaccins, maar kan er de vinger ook niet op leggen.
Verder zou ik de volgende namen eens opzoeken: Theo Schetter, Pierre Capel, Dr David Martin ( check zijn betoog in de EU ) en Ronald Meester.
Er komt heel veel naar buiten n.a.v. wetenschappelijke onderzoeken over vaccins, covid, oversterfte en bijwerkingen.
De bijsluiter van Pfizer telt inmiddeld honderden pagina's...
Helaas zwijgt de media hierover, wat ik stuitend vind.
Maar het boek waaraan ik refereer opende mijn ogen, ondanks dat het 600 pagina's telt...
Succes ermee ( als me nog iets invalt, laat ik het je weten )
Hallo evj
Ik ben ook heel erg ziek geworden meteen na de Janssen vaccinatie en ben ook nog nooit weer helemaal de oude. Ik heb nog steeds last van trillen en kloppen van mijn linkerarm en linkerkant van mijn borstkast, en overal spiertrekkingen en last van mijn ruggenwervel.
Ik was pas bij mijn huisarts en hij vertelde dat hij meer patiënten had die een heftige reactie hadden gehad op de Janssen vaccinatie, waaronder 1 van zijn medewerkers.
Ik wil nog iemand toevoegen van youtube die zich druk maakt om van alles uit te zoeken dat is john campbell.
Groetjes Petra
01-10-2024. De conclusie van Nederlandse gezondheidszorgonderzoek organisatie NIVEL is dat er bij COVID-19-gevaccineerden over het algemeen sprake was van ondersterfte en bij ongevaccineerden van oversterfte. Dezelfde conclusie geldt voor de gecombineerde groep ‘ongevaccineerden/ongeregistreerden’.
https://www.nivel.nl/nl/nieuws/rapport-over-oversterfte-en-covid-19-vaccinatie-aangepast-conclusie-onveranderd
Het onderzoeksrapport kun je lezen op https://www.nivel.nl/nl/publicatie/oversterfte-tijdens-de-covid-19-pandemie-onderzoek-onder-mensen-met-en-zonder-covid-19
PostCovidNL heeft een lezenswaardig artikel gemaakt over de COVID-19 vaccinatieronde najaar 2024.
https://www.postcovidnl.nl/nieuws/covid19-vaccinatieronde-najaar-2024
Op de website van het Nederlandse bijwerkingen centrum Lareb staan de bijwerkingen coronavaccins
https://www.lareb.nl/bijwerkingen-coronavaccins
Mag ik vragen welke bijwerkingen van het coronavaccin je hebt gehad? En ben je ermee naar de dokter gegaan? En heb je bijwerkingen gemeld bij Lareb?
Durf je te vertrouwen op onderzoekers en dokters die niet alles kunnen weten van een nieuwe ziekte, maar op basis van hun kennis en ervaring, lezen van artikels, wat ze in de praktijk zien en overleg tot aanbevelingen komen?
Hallo Els
Dank voor je reactie en links.
Wbt het Nivel rapport, wellicht interessant voor je om de kritiek te bekijken die Maurice de Hond op dit rapport heeft/had.
Nadat er kritiek op dit rapport werd geuit ( die niet mals was ), is het rapport off-line gehaald.
Volgens mij staat het nu weer "gecorrigeerd" on-line, maar desalnietemin vind Maurice de Hond, dat het hele Nivel rapport eraf moet worden gehaald omdat de eindconclusie gebaseerd is op vervuilde data.
Hallo Evj
Het blijkt ook dat er een vertraging zat tussen het vaccineren en bijwerken van de vaccinatiestates van patienten, van 2 tot 6 weken. mensen die in de tussentijd zijn overleden konden niet meer als gevaccineerd worden geregistreerd. dat was in meerdere landen het geval.
Ik heb covid gekregen in Maart 2020 toen waren er nog geen vaccinaties ik ben toen heel erg ziek geweest volgens de dokter mocht ik blij zijn dat ik het overleefd heb na een jaar was ik weer aardig hersteld. Na elke vaccinatie werd ik na 5 dagen weer behoorlijk ziek zo erg dat ik 3 weken op bed lag het was net of ik weer besmet was met covid. De dokter was er niet mee bekend met al die klachten die ik weer had, het zat tussen mijn oren!!!! Dus aan tobben maar weer en hopen dat het weer over zou gaan ik heb meer mensen gesproken met dezelfde problemen na de vaccinatie.Ik heb het niet gemeld bij lareb.
De overeenkomst tussen langdurige klachten na besmetting of na vaccinatie, zit hem volgens mij in het verkeerd, blijvend of overdreven reageren van je immuunsysteem op het spike-eiwit. Ik denk dat degenen die door vaccinatie klachten hebben gekregen, die klachten uiteindelijk ook zouden hebben gekregen als ze niet gevaccineerd hadden maar vervolgens besmet zouden zijn met het virus.
Ik stoor me aan de term vaccinatieschade, omdat het (volgens mij) niet ligt aan de vaccinatie an sich, maar aan dat eiwit in combinatie met bepaalde persoonlijke fysieke eigenschappen (immuunsysteem/metabolisme/neurodiversiteit/zenuwstelsel/hormoonhuishouding).
Eind mei 2021 werd ik besmet, medio juni 2021 kon ik niks meer op een normale manier doen. Daarna langzaamaan opgeknapt door steeds handiger te worden in het voorkomen dat mijn lichaam en hersens in een stressreactie schoten. Ook geleerd wat ik moest doen om mijn lijf en hersens tot rust te brengen als ze wel in die stressreactie zaten.
Van alleen heel traag en versimpeld toch iets gedaan kunnen krijgen, ben ik inmiddels weer in staat om sneller te denken, kan ik weer tegen prikkels, zijn bepaalde lichamelijk klachten er soms nog wel, maar minder vaak en minder lang, waardoor ik weer dagenlang normaal dingen kan doen. Ik hoef niet meer de hele dag door voorzichtig te zijn.
Cognitief ben ik ook vooruitgegaan en gaat het nog steeds vooruit, maar blijft het wel een beperking ten opzichte van het gemak waarmee ik voor de besmetting dingen deed. Maar cognitief functioneerde ik voorheen zo afwijkend van de gemiddelde persoon, dat ik nu met bepaalde dingen eigenlijk alweer beter functioneer dan gemiddeld …
Dat klinkt nogal uit de hoogte, maar ondanks dat ik cognitief nog altijd trager/beperkter functioneer dan vroeger, merk ik dat o.a. het probleemoplossend/anticiperend denken, de snelheid, flexibiliteit en het hebben/creëren van overzicht daarbij, intussen weer beter is dan gemiddeld.
Hi Sami, ik was benieuwd hoe het nu met jou gaat goed om te lezen. Jij dus al in 2021, ik een jaar later. Vraag me vaak af of het verloop van mijn lange COVID herkenbaar is. Ik heb 3x het gevoel gehad dat ik beter was en telkens kwam het terug. Elke x iets minder heftig volgens mijn kinderen, zelf vind ik elke x weer heftig. Vooral de vermoeidheid, die wordt heel langzaam minder. Nu ben ik ook wat ouder, 75, en ouderen hebben langer nodig om te herstellen. Maar hoe heb jij er meer zicht op gekregen? Ik heb een schema gemaakt waar ik elke dag invul hoe het gaat. Verder kom ik niet, het proces is zo grillig. Groet Jannelin
@Els: mijn voorkeur gaat ook uit naar wetenschap, maar van mensen vragen om erop te vertrouwen geeft voor mij al aan waar wetenschap de plank misslaat.
De term ‘weten’ klopt niet in het woord wetenschap en eigenlijk vraag je mensen te ‘geloven’ in wetenschap. Het vervelende is dat als wetenschappers niet zeker genoeg zijn dat ze begrijpen hoe het zit, ze zich dús ook niet wagen aan het geven van adviezen of met je meedenken wat mogelijk zou kunnen werken. Daar heb je helemaal niks aan als je dagelijks met problemen te kampen hebt waar je vanaf wilt.
Het heeft jaren geduurd voor postcovidklachten serieus werden genomen; het heeft nóg langer geduurd voor me/cvs (en andere postinfectieuze aandoeningen) serieus werden genomen. Mensen die klachten hebben na vaccinatie worden nog steeds niet serieus genomen. Verwacht je echt dat ze gaan geloven dat de wetenschap hen zal helpen met klachten. Ze worden de hele tijd voor gek versleten. En dat voedt het geloof in complottheorieën, want allerlei niet- en semi-wetenschappelijke personen/organisaties nemen hun klachten wel serieus.
Voor mij is het van beiden kanten tunnelvisie.
In algemene zin. In mijn optie is wetenschap kennisvergaring en verklaren gebaseerd op bewijs en dat kritiek kan doorstaan. Het (para)medisch veld past dit toe in diagnosemethoden en behandelingen en kijkt, als het goed is, hoe een patiënt reageert waardoor er ervaring wordt opgebouwd. Dus een samenspel van wetenschap, (para)medisch veld en patiënten. En bij een samenspel speelt dat je vertrouwen in elkaar moet hebben.
Voor wetenschap en het (para)medisch veld is budget nodig. Dit komt van publiek geld en/of van particulieren. Omdat het een nieuwe ziekte betreft zijn de risico's groter. Bovendien waren zij niet ingericht voor een nieuwe ziekte met een moderne aanpak van professioneel programmamanagement met besturing over meerdere organisaties en landen. Volgens mij is er geen onwil bij de wetenschap en het (para) medisch veld om zich in te zetten.
Wat de precieze argumenten en afwegingen waren en het verloop om zolang geen of onvoldoende publiek budget ter beschikking te stellen zal wel nooit naar buiten komen. Mijn indruk is dat daar de onwil zat of onbekwaamheid of hoop dat het vanzelf over zou gaan.
Mijns inziens zal, doordat elke patiënt uniek is en de vele symptomen, niet voor iedereen een verbetering worden gevonden.
Een discussie die niet op dit forum thuis hoort is de afnemende invloed van public health.
"Budgetten draagt weliswaar bij aan de betaalbaarheid, maar niet aan het optimaliseren van de andere stelseldoelen: kwaliteit en toegankelijkheid. Dat ging wringen. Ziedaar: de opkomst van de gezondheidseconomie gericht op optimalisatie alle doelen.
Inmiddels staat de optimalisatie van de stelseldoelen (doelmatigheid) zo centraal bij stelselvraagstukken, dat ik vrijwel nooit meer een public health/sociaal geneeskundige tegenkom aan de beleidstafels bij VWS.
Dat is zonde. Zonde van de energie die we stoppen in dit vakgebied dat veel groter is dan gezondheidseconomie, waarin veel meer geld rondgaat, waarin meer onderzoekers werken en promoveren. Dit kan beter. Join forces anyone?"
https://x.com/XanderKoolman/status/1842661162049282344
In de (para)medische wereld zijn het alleen enkelingen geweest die zich geroepen voelden om zich los te maken van ‘het zekere’ (weten). Erkennen dat allerlei gangbare onderzoeksmethoden, behandelingswijzen en adviezen niet werkten, en in plaats daarvan patiënten helpen te zoeken naar concrete verbeteringsmogelijkheden.
Júíst ómdat het een onbekende ziekte was, de omschakeling maken naar loslaten wat je weet, in plaats van mensen aan hun lot over te laten omdat je handelingsverlegen bent als je met standaard onderzoeksmethoden niks meetbaar afwijkends vindt, terwijl de hoeveelheid zieke mensen die ziek bljjft, duidelijk laat zien dat hulp nodig is.
En ja, er is geld voor nodig en vanuit de verzekering en overheid komt dat niet als er geen wetenschappelijk onderbouwde diagnostiek of behandelingen beschikbaar zijn. Maar dat ze dan zo vastgeroest zitten in dat systeemdenken, dat het vier jaar duurt voor ze dan eindelijk beginnen met het neerzetten van de infrastructuur om dat onderzoek te doen en dat er nu pas structureel poliklinieken komen … pffff.
Maar goed, ben daar verder positief over, want beter laat dan nooit.
En dat er nu eindelijk onderzoek en hulp komt, hebben we alleen maar te danken aan de enkelingen die zich geroepen voelden om zich in deze materie vast te bijten, en zich kritisch op te stellen t.o.v. het systeem in plaats dat zij zich beperkten tot wat geaccepteerd en erkend wordt in het bestaande systeem.
Het schrijnende is dat het achteraf blijkt dat postcovidsymptomen helemaal niet zo nieuw en onbekend hadden hoeven zijn. Ook een situatie die voortkomt uit het bestaande systeem van wetenschappelijke starheid, dat heeft gezorgd voor een jarenlang gebrek aan erkenning van ziekten als ME/CVS, lyme, Q-koorts.
De wetenschap en de medische wereld moeten wat dat betreft toch echt eens naar zichzelf kijken, want dit mechanisme is niet meer van deze tijd …
Dag Jannelin,
Ik moest allereerst inzien dat ik bleef steken doordat ik aanvankelijk pas stopte met (lichamelijk en cognitief) inspannen als ik door klachtenverergering was vastgelopen. In plaats daarvan leerde ik eerst te reageren op klachtentoename: stoppen/aanpassen zodra mijn lijf/hoofd meer klachten gaven. Dat was confronterend, want dat was aanvankelijk al binnen een tot vijf minuten … En dan heb ik het niet over zware inspanning, maar de voorheen vanzelfsprekende dagelijkse activiteiten.
Uiteindelijk duurde het steeds langer voor de klachten toenamen en werden klachten ook minder of waren die niet meer de hele dag door aanwezig. Toen moest ik leren hoe ik kon voorkomen dat klachten terugkwamen. De smartwatch heeft me daar enorm bij geholpen, omdat de hartslagpatronen bij mij duidelijk samenhingen met wanneer ik te veel, of op een ‘risicovolle’ manier, inspanningen deed.
Hartslagpatronen die mij inzicht gaven waren:
Hiermee werd zichtbaar wat ik beter kon laten of wat ik op een andere manier moest doen.
Daarnaast hielp de smartwatch me inzien dat ik draaierig werd door te hoog ademhalen. Ik dacht daarvoor altijd dat het door zuurstoftekort kwam, maar die saturatie was dan vaak 100%, wat helemaal niet moet. Hyperventilatie/dysfunctioneel ademhalen was dus een ding. Daar hielp aanvankelijk het vermijden van stressreacties bij, later ademhalingsoefeningen en voldoende rust nemen en weer later focusverleggings/aandachts’trucs’ van de Cesar-oefentherapeut.
En de slaapmonitoringsfunctie van de smartwatch gaf inzicht in wat wel en niet goed uitwerkte op de kwaliteit/hoeveelheid slaap.
Allerlei leefstijlaanpassingen hebben me geholpen, eigenlijk om zoveel mogelijk gelijkmatigheid in mijn energieniveau te krijgen/houden. Stress vermijden/voorkomen; letten op voldoende vochtinname, gezond eten en in kleine porties (want bij grotere hoeveelheden was het alsof mijn lijf en hersens daar sloom van werden); prikkels vermijden en tegelijkertijd wel ook energie verbruiken voor dingen die mentaal energie gaven. Al is dat een lastig iets. Pas een half jaar geleden is de drang bij mij verdwenen om mezelf de hele tijd cognitief bezig te houden met mezelf in allerlei uiteenlopende dingen te willen verdiepen.
(Was nadat mijn zicht zo raar begon te doen dat ik weer ernstige problemen kreeg met o.a. lezen, en toen dat probleem weer weg was, stortte ik me weer op van alles maar raakten mijn hersens verzadigd en kreeg ik weer traagheidsklachten terug. Daarna eigenlijk ‘genezen’ van die informatiedrang die ik altijd beschouwde als mentaal energieopwekkend.)
Mijn idee is nu: de grootste belemmering om ruimte te maken voor herstel, zit/zat toch echt in mezelf. De behoefte om door te gaan met hoe je dingen voorheen zonder moeite deed, en wat je blij maakte of voldoening gaf, maakt dat je je beperkte energievoorraad en -aanmaak overbelast. Je moet die energietoevoer respecteren én de snelheid (traagheid …) waarmee je lichaam en hersens herstellen na inspanning, anders blijf je steken of maak je het alleen maar erger.
Stand nu: ik hoef mezelf niet meer elke dag te monitoren, mijn hartslag reageert niet meer zo idioot. Alleen als ik languriger zwaardere inspanningen verricht, moet ik weer op de smartwatchmetingen letten omdat de reactiviteit van mijn hartslag dan wel steeds idioter gaat doen (en klachten vervolgens terugkomen).
Maar ik kan meerdere dagen van alles achtereen doen. Voelde me zelfs zeker genoeg om een extra werkdag erbij te nemen (4,5 dagen nu; wel met voorwaarde dat ik flexibel zelf kan kijken of ik thuis of op locatie werk). Ik werk weer hele dagen op locatie zonder gedoe, zonder ingewikkelde aanpassingen of consequenties erna (maar merk wel dat het nog begrensd is en dat het beter is om de woensdag rustiger aan te doen door dan in elk geval vanuit huis te werken).
Sorry iedereen voor het lange verhaal, maar ja … dat is ook wel de realiteit van postcovid …
Dank je wel Sami, misschien voor mij ook handig zo’n smartwatch. Ik ga met je tips aan de slag!
Jannelin, ik ben ook al wat ouder, ik ben 70. En ik pas eigenlijk hetzelfde toe als wat Sami hierboven beschrijft. Ik voelde al snel dat dit lange termijnwerk was om er doorheen te komen. Maar langzaamaan had ik een ritme opgebouwd van slow motion. En ik merkte dat dit me goed deed. Nee ik werd er niet direct beter van, maar ik ging samenwerken met wat mijn lichaam voor mij aan het doen was. Klinkt misschien wat zweverig zoals ik het hier probeer te omschrijven.
Dat komt omdat ik in het begin aan iedereen vertelde dat het leek alsof mijn lichaam me in de steek liet. Maar uiteindelijk besefte ik dat mijn lichaam alléén voor mij hard aan het werk was,me probeerde beter te maken. Ook besefte ik dat dit een moeilijk en langzaam proces is. Daarom ging ik op alle fronten zowel lichamelijk, mentaal als emotioneel meewerken. Nu is het eigenlijk al een gewoonte geworden, en ik denk dat ik dat zo laat. ;-) Word ik helemaal weer zoals vroeger? Nee dat hoeft niet, want hoe gek het ook klinkt het heeft me ook iets goeds opgeleverd. ( Maar wij zitten niet meer in die leeftijd dat we nog meedraaien in het arbeidsproces, en daar hebben de jongere onder ons wel mee te maken.) Dat maakt ook verschil!
Dag Mar.B dank je wel voor je reactie! Ik begrijp het en ik kan er iets mee. Luisteren naar mijn lijf!
Hallo Jannelin
Ik zag dat wij van het onderwerp op dit topic afdwaalde. Maar ik vind het wel leuk om verder over onze struggles met Post Covid op latere leeftijd, te schrijven. Misschien een idee om verder te schrijven op mijn onderwerp: "Op weg naar herstel?"
Daar kunnen we alle onderwerpen aankaarten, misschien haken er andere 'ouderen' ook aan.
Mar
Fijn Mar.B gaan we doen, vroeg me al af of je misschien bij mij in de buurt woonde.
Hallo Mar.B ik ben 69 jaar en ik heb nog steeds veel klachten, regelmatig terug vallen en een vreselijke vermoeidheid.
@Jannelin en Mar.B: belangrijk dingetje ook … geduld hebben met jezelf en alle obstakels die je tegenkomt.
Ik vraag me nu trouwens af of vrouwen die niet meer menstrueren, anders herstellen dan degenen die nog wel bepaalde hormonale processen doormaken (maar daar hebben we geen van allen antwoord op). :-)
Wat ik gisteren nog vergat te vermelden, is dat de hele dag door licht in beweging blijven, bij mij ook een belangrijke hulpmiddel is. Het is (nog steeds) alsof ik dat moet doen om dat metabolisme op gang te houden. Mijn gewrichten worden stram en instabiel als ik langdurig zit, waardoor bewegen vervolgens moeizamer verloopt.
Licht bewegen varieert dan van regelmatig opstaan uit zitstand, even naar een andere plek lopen, in zitstand alvast mijn ledematen bewegen om ze ‘los te maken’.
En ik merk dat het bij mij het beste werkt om regelmatig te wandelen om uithoudingsvermogen vast te houden of op te bouwen. Maar wandelen doe ik nog steeds zonder te pushen, dus alleen met een snelheid (soms dus traag) en afstand waarbij ik geen klachtentoename heb.
Hoi Sami Ik geloof zéker wel dat deze vraag van jou meespeelt. {Ik vraag me nu trouwens af of vrouwen die niet meer menstrueren, anders herstellen dan degenen die nog wel bepaalde hormonale processen doormaken (maar daar hebben we geen van allen antwoord op.}
Toen ik wist dat er iets met me aan de hand was, maar ik niet precies wist wat, had mijn therapeute een vragenlijst hoe mijn gezondheid was verlopen en kwam natuurlijk ook de overgang in beeld. Door de afnemende hormonen, ben je inderdaad wat vatbaarder voor van alles. Natuurlijk niet iedereen, maar de vrouwelijke hormonen zorgen in de vruchtbare fase voor een soort bescherming, je moet energie hebben om voor kinderen te zorgen. Die bescherming neemt af ná de overgang en kunnen de onderliggende problemen gaan opspelen.
Maar of wij na de overgang ook anders herstellen? Dat weet ik niet. Wel weet ik dat mijn leven wel veel makkelijker is geworden dus ook meer tijd voor mezelf, om te kunnen herstellen.
Lieve mensen, fijn dat jullie hier reageren, in de hoop dat zaken in een breder perspectief kunnen worden geplaatst.
Ik gooi er nog een aantal zaken in.
Wat ik heb gelezen in het boek van Robert F. Kennedy jr. ,zijn vele onderzoeken en statistieken over de vroegbehandeling van Covid ( ivermectine en hydroxychloroquine )
Hieruit komt naar voren, dat behandeling met deze middelen zeer effectief is gebleken.
Omdat, bv in landen met veel armoede er niks anders voorhanden was dan deze goedkope middelen, bleek dat deze landen substantieel veel minder sterftecijfers kenden dan bv de US, waar op enig moment deze middelen op een lijst met verboden middelen kwam te staan, net zoals de EMA dat in Europa heeft gedaan.
Dit ondanks het feit, dat de middelen al 60 jaar werden ingezet en er veel meer over bekend was dan de experimentele vaccins gebaseerd op de Mrna techniek.
Dan de PCR-test, de basis van alle maatregelen.
Volgens de uitvinder vd test ( Kary Mullis ), bedoeld om virussen op te sporen, niet een specifiek virus zoals Covid.
Ook bij het inzetten van beademings apparatuur en het middel remdesiver, zijn inmiddels grote vraagtekens gesteld.
Dit zijn zaken waar ik vraagtekens bij zet.