Hallo.
Zelf ben ik in mei ziek geworden van corona. En merk dat ik nog steeds niet helemaal mij zelf ben erg snel moe en licht in mijn hoofd als ik dingen te snel wil doen. Ook erg last van nerveusiteit. Zijn er al mensen hersteld? Of herkennen dit?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hallo, ik heb 21 april klachten gekregen. In de zomervakantie had ik er wat minder last van, omdat je dan wat minder actief bent. Na de zomervakantie laaide het weer helemaal op en ben ik weer gestopt met werken. Ik trok het gewoon niet, erg benauwd en kortademig... :(
Hoi Emelie,
Ik ben van 11 april ziek pos getest . Nog steeds ontzettend vermoeiend, ook licht in mijn hoofd . Nog steeds druk op mijn borst en schouderbladen. Ademhaling is ook nog niet goed, deze is veel te oppervlakkig ook mijn stem blijft hees. Praten is ook zo vermoeiend. Lopen kan ik ook nog steeds maar korte stukjes doen, net als dingen in huis. Kost me zoveel energie en alles begint frustrerend en stress te worden. Ik heb ook een trombose been gehad erbij dat is nu gelukkig goed herstelt. Ben nog steeds met onderzoeken bezig. De long scan was nu gelukkig goed, de witte plekken op mijn longen zijn weg. Hart onderzoek nu nog mee bezig om te kijken of ik geen littekenweefsel heb of andere problemen wegens mijn klachten. Ik krijg nu eindelijk revalidatie omdat ik niet opknap, dat werdt ook eens tijd. Nazorg was erg slecht bij mij gegaan thuis . Ik was niet opgenomen in ziekenhuis, net op het randje, dus moest thuis uitzieken. En ik maak me veel zorgen of ik wel beter wordt en ook over mijn werk maak ik me veel zorgen. Heel veel beterschap, voor iedereen natuurlijk. Elkaar ondersteunen in deze moeilijke periode is belangrijk.
Groetjes anja
Hoi Anja en Emelie,
Ik ben ook thuisgebleven samen met m’n vriend. We werden niet getest omdat we geen onderliggend lijden hadden. Ik ben flink ziek geweest, m’n vriend een stuk minder. M’n vriend is ook al langere tijd weer helemaal zichzelf. Ik zeker niet. ik herken de nervositeit idd. Gek hè, dit had ik anders nooit. Anja super fijn dat de witte vlekken op je longen weg zijn. Heb daar een vraag over. Ik heb een longfoto gehad en een longfunctietest. Beide waren goed. Toch voel ik dat er iets mis is met m’n longen. Ben vorige week op vakantie geweest en daar heb ik het heel moeilijk gehad, had last van benauwdheid op sommige momenten en had het gevoel dat ik minder goed zuurstof kon opnemen. Voelde op sommige momenten aan alsof m’n longen niet meer werken zoals voorheen. Welke longscan heb je gehad? Een Ct scan? Wel fijn dat ze je serieus nemen en allerlei onderzoeken doen. Ik herken druk op schouderbladen. Het gekke is dat ik zo goed als alles weer kan qua energie, maar wordt dus niet geloofd in m’n klachten. Over 2 weken heb ik een afspraak met de longarts en worden er nog wat tests en onderzoeken gedaan. Ik hoop echt dag ze wat vinden want dan kan er mogelijk iets aan gedaan worden. Of dan weet ik iig wat er mis is. Hopelijk boek je snel resultaat bij de revalidatie. Mijn ademhaling is ook nog niet goed. Volgens Ha is er sprake van hyperventilatie en angst. Ik vraag het me af. Het is m’n grootste angst dat ik iets aan m’n longen heb maar wat niemand gelooft of dat men niks kan vinden. Zou dit ook kunnen?dat men niks kan vinden. Heb ook een revalidatie traject en daar zegt men dat er niks met me kan zijn omdat ik d’r zelf heen kom, autorijdt, kan wandelen en fietsen. Ik vindt het echt moeilijk want voel me niet serieus genomen in hoe ik me echt voel. M’n grootste angst is dat het virus m’n longen heeft aangetast en dat men niks kan vinden l vanwege nieuwheid virus. Het is bekend dat dit virus de longen aanvalt. Kom men uitleggen waarom je witte vlekken op je longen had en wat dit was?
Hoi Ellen,
Ja een ct scan van de longen (vloeistof ook ingespoten gekregen). De witte plekken op mijn longen zeiden ze dat dit naar longontsteking wijst en er zich littekenweefsel was aan het ontstaan erdoor van de covid idd. Ben ontzettend blij dat dit nu weg getrokken is. Blij ook dat ik nu eindelijk revalidatie krijg. Van hartspecialist weet ik nog niks uitslagen, dit is pas 15 okt gesprek. Verder heb ik nu ook last van hoge hemoglobine, geen idee hoe dat weer komt. Twee weken geleden slijmbeurs ontsteking schouder gekregen en nu afgelopen weekend beide ogen dik/ontstoken daar ga ik vanmiddag weer naar dokter voor. Pfff net of ik een abonnement nu hebt. Houdt niet op idd.
Ik lees bij jou dat je ook een revalidatie traject hebt en dat ze je niet serieus nemen omdat jezelf erheen kan gaan. Wat een onzin dat ze zo denken daar. Kan me voorstellen dat je daar verdrietig van wordt. Ik kan ook nu zelf met auto erheen gaan, maar vraag niet hoe . Kan ook moeizaam in en uit auto komen, lopen langzaam . Bij fysio lukt het me niet om 3 min fietsen of loopband vol te houden. Mijn hartslag gaat dan ook ontzettend omhoog doordat mijn lichaam er hard voor moet werken. Ademhaling wat daarbij hinderd vreselijk is dit. Begrijp je heel goed. Probleem slapen: dit ook maanden zeer slecht kunnen doen. Erna ging het weer iets beter maar nu weer zo'n 3 weken weer ontzettend slecht. Kom niet in slaap omdat liggen op mijn rug of zij niet prettig is. Voel dan ontzettend druk tussen mijn schouderbladen en op mijn borst. Waardoor ik dan erg benauwd wordt maar doet ook drukkende pijn geven . Ook last van zweten dan op dat moment.
Mijn ademhaling blijft ook steeds nog oppervlakkig en hoog en stem hees. Mijn nek en strottenhoofd erg opgezet allemaal. Mijn hele bovenlichaam zit vast/stijf. Praten lukt amper ,kan moeilijk iets zeggen vooral de start van praten is moeilijk.
Bij de logopedie kom ik ook nog niet echt verder. Zij zegt ook dat de ademhaling door covid erg aangetast is.
Longen en longfunctie was nu goed bij onderzoek. Dus idd waarom blijft dit zo.
Hyperventilatie? Kan ik mezelf niet in vinden. Omdat ik niet in paniek ben en dat ik geen aanval ervan krijg. Waardoor ik ga hyperventileren. Heb dit constant de hele dag zo.
Heel verhaal alweer he, maar het beste ervan hopen.
Lieve groetjes anja
Je verhaal is herkenbaar. Ik ben op 22 maart ziek geworden. Drie weken griepverschijnselen en daarna leek ik te herstellen maar bleef moe en kreeg toen pas druk op borst en rug. De fysio heeft wel geholpen en als ik rustig aan doe kom ik mijn dag prima door. Wandelen en fietsen gaan goed. Maar iets harder doorlopen geeft meteen kramp op de borst dit doet echt zeer. Ik heb ook het idee dat mijn longen aangetast zijn. De longfoto en longfunctietest waren goed. Als ik een zwaardere activiteit heb ben ik achteraf zo moe dat ik spontaan in slaap val. Ik ben ook licht in mijn hoifd en heb last van evenwichtsstoornis. Ik ga komende week weer voor een 2de keer proberen mijn werk op te bouwen. (Kinderopvang) ik hoop van harte dat het me weer gaat lukken.
Voor jou ook heel veel kracht en energie en ga niet aan jezelf twijfelen. Je weet wat je voelt.
Hoi Chey,
Djw voor je reactie . Heel veel succes op je werk en hoop zo voor je dat het je gaat lukken .
Lieve groetjes Anja
Hi Ellen,
Ik zit jouw verhaal echt met verbazing te lezen. Dat de fysio zo reageert omdat je zelf daarheen kan komen en er dus wel niks aan de hand zal zijn. Ik ben zelf inmiddels 7 weken thuis en sinds vorige week begonnen met revalidatietraject bij de fysio. Ik ben twee keer negatief getest op Corona maar had wel alle symptomen en moest bijna opgenomen worden maar heb het thuis gered. Mijn huisarts gaat er tóch voor 99,9% vanuit dat het Corona is geweest vanwege alle symptomen die ik heb gehad en door allerlei bloedonderzoek en hart-/longonderzoek bij de SEH waar niks uitkwam kan het ook niet anders dan Corona zijn geweest. De eerste keer bij de fysio vertelde ik haar dat ik zo twijfelde aan mijn eigen lichaam omdat er nergens iets aangetoond kan worden van wat ik mankeer, stel ik me niet aan, moet ik niet gewoon een beetje doorduwen en harder zijn voor mijzelf. Mijn fysio werd nog net niet echt boos op me, maar drukte me zeker op het hart dat ik NIET moest twijfelen aan mijn eigen lichaam, het geeft heel duidelijk aan dat er dingen niet kloppen en luister daarna. Zoek niet constant de grens op maar accepteer dat je lichaam niet kan wat het normaal wel kon, ga van daaruit heel langzaamaan weer proberen op te bouwen. Ik zou bijna tegen je willen zeggen 'zoek een andere fysiotherapeut'!! Eentje die je wel serieus neemt want echt dat werkt zoveel beter voor je eigen herstel. Als jij je niet serieus genomen voelt dan zal je blijven twijfelen aan je eigen lichaam en ook constant over je grenzen heengaan want je bent tenslotte niet ziek en je moet je gewoon niet aanstellen. NEE, NIET DUS... Kan hier echt een beetje boos van worden! Hoop van harte dat je iemand mag vinden die je gezondheidsproblemen wél serieus neemt!!!
Sterkte! Corine
Niet goed hier. Nog steeds zeer benauwd. 1 maart covid opgelopen. Huisarts stelt nu pas diagnose. Heb alle tests under the sun gehad. Behalve fietstest. Die komt in okt. Maar omdat er negatieve tests waren denkt de long arts niet aan corona maar de huisarts is er nu 99% zeker van. De longarts kijkt puur naar de antistof test. En dat vind ik heel kwalijk want ik krijg zo geen enkele nazorg. Ik voel me zeer id steek gelaten door artsen en dokters. Sinds maart heb ik 't gevoel met 1 long door 'n rietje te moeten ademen. En dat heeft me mentaal ook echt zwak gemaakt. Slecht slapen, niet kunnen liggen, hyperventileren enz. En de enige hulp die ik heb is die ik zelf gezocht heb.. Bij een logopedist. Zij kan nu niks meer doen omdat ik benauwd blijf. Huisarts zei vorige week dat het maar gewoon moet slijten. Wat 'n onzin! Deze benauwdheid komt ergens vandaan! Heb 6 weken koorts gehad. Eergisteren was de druk op de borst minimaal, vandaag is 't echt weer happen naar adem. Het is 'n achtbaan van klachten. Ook heb ik veel klachten aan m'n spieren en zenuwen in m'n armen, nek en handen en schouders. Herkent iemand dit? Tintelingen. Ik las ergens dat dit vaak voorkomt bij corona en dat dat van je immuunsysteem af komt. Het voelt net alsof er 'n zenuw vast zit. Maar dan aan beide armen.
Ik had graag gezegd dat 't beter zou gaan. Maar dat is niet zo. Helaas. Ik leef naar de klachten. Wat betekent dat ik niet werk, dat ik m'n huishouden niet doe en dat ik sociale gelegenheden afzeg omdat ze lichamelijk teveel energie kosten en ik benauwd word. Dan gaat 't soms wat beter. Maar is dat ook echt beter? Nee. Want je leeft niet. Je houdt continu je rust om maar niet te benauwd te worden. Ook heb ik veel haaruitval, hoofdpijn en last van insomnia. Ik baal. :-(
Hoe gaan jullie met de benauwdheid om?? Hier voelt 't alsof ik continu 'n marathon aan 't lopen ben! Ik ben 35. Voorheen gezond.
Hoi Nooz, ik reageer op jouw bericht omdat ik het erg herkenbaar vind. Ik ben op 6 maart ziek geworden en kan nog steeds niets. Je schrijft dat je in oktober een fietstest krijgt. Is dat een sport medische inspanningstest? Zo ja, probeer die sneller te mogen doen. Ik heb hem vorige week gehad, en de uitslag was dramatisch. Als ik jou zo hoor, dan zal dat bij jou ook zo zijn. Dan heb je op papier dat je niet kan, en krijg je opens veel meer begrip van artsen, bedrijfsarts en werkgever. Als je huisarts voor 99% zeker is dat het corona is, vraag hem dan om je door te verwijzen naar de fysiotherapeut, met als differentiaal diagnose covid. (Dat betekent dat de diagnose op basis van symptomen is gesteld). Dan krijg je het namelijk wel vergoed, en de fysio kan echt helpen, zeker als je die inspanningstest hebt gedaan, want dan past de fysiotherapeut de training aan aan jouw conditie. Bij mij stelt de training nog niks voor, maar ik ga er nu wel door vooruit. Zoek dan wel een fysiotherapeut die ervaring heeft met covid of copd. Die weten het best wat ze moeten doen. Heel veel succes en beterschap! Inge
Hoi Nooz,
Hoe gaat het met jou? Tijdje niks meer van jou gelezen . Hoop dat het beter net jou gaat.
Lieve groetjes Anja
Hi, ik ben in maart ziek geworden. Kon niet meer buiten lopen, benauwd en druk op de borst voornaamste klachten naast de vermoeidheid.
Het gaat gelukkig beter. Ik kan meer. Nu nog voornamelijk last van vermoeidheid en druk op de borst.
Longarts niks gevonden bij foto, fietstest en longfunctietest. Ook antistoffen negatief, maar wel door meerdere artsen grote waarschijnlijk COVID. Echter longarts vind de kans erg klein dat Corona was. Nu verwijzing naar cardioloog ivm snel stijgende hartslag bij inspanning en pijn op de borst, steken etc. Ook niet continue. Ene moment denk je, gaat goed! En andere moment denk je, wat is dit nu weer.
verder al 4 x draaiduizeligheid gehad, waardoor opbouw werk weer minder. Zit nu op 4x3 uur.
als reactie op die tintelingen, kan misschien komen door vorm van hyperventilatie , door het verkeerd ademen.
Hey nijn84!
Zo herkenbaar he. Jouw verhaal is mijn verhaal. Ik moet begin okt voor een fietstest. Omdat de longarts mij ook niet serieus nam ivm covid zoals ik hierboven schreef. Ja hyperventilatie kan heel heftig zijn. Maar denk dat onze hyperventilatie 't gevolg is van corona. En dan ontstaan er allerlei klachten op zichzelf waar je je weer druk om maakt. Hyperventilatie geeft een zee van klachten. Ook snelle hartslag. Gister zat ik rustig wassie ineens 110! Zeer buiten adem terwijl ik rustig zit. Aan je naam te zien ben je ook 36? Ik wens je veel sterkte. Ben erg benieuwd hoe 't je vergaat allemaal.
En jou verhaal de mijne 2x negatief maar zon griep heb ik nooit me leven gehad beterschap nog !!!
Hallo allen,
ook ik moet helaas constateren dat het niet super gaat. In de mnd voorafgaand ging het juist goed. Afgelopen zomermaanden ineens gemerkt dat ik binnen minder makkelijk kon ademhalen en begreep eigenlijk niet waarom dit zo was. Ineens ging dit ook beter en leek er niks aan de hand te zijn. Heb trouwens ook last van tintelingen, naast handen, voeten ook in hoge borstgebied. Geen idee hoe dit komt. Soms ook tintelingen in m’n benen. M’n voornaamste klachten op dit moment zijn angst en paniek, omdat ik afgelopen week op vakantie was en voelde dat ik niet het normale zuurstofgehalte had qua inademing dan voor Corona opgelopen te hebben. Voelde op momenten op vakantie ook dat m’n longen minder zuurstof opnamen (tenminste, dit denk ik). Ik heb dan ook al aardig wat tests laten doen die allemaal goed waren. Longfoto was ook prima trouwens, net als longfunctietest. Ik ben vrij sportief en kan zo goed als alles weer op dit moment. Hardlopen Max 15 min. Ik slaap erg slecht (en m’n vriend hierdoor ook) omdat ik blijf piekeren over m’n gezondheid en wakker lig of het ooit nog goed gaat komen allemaal. Dit gaat gepaard met veel onrust. Voorheen was ik erg gezond: veel sporten en actief leven. De arts en huisarts denken dat er met mij niet zoveel aan de hand is en dat m’n klachten voortkomen uit angst en hyperventilatie. Want kan makkelijk wandelen en ben dus niet iemand die maar 2 Meter kan lopen. Idd dacht ik vorige week: wat is dit nu weer. Ik werk 18 u thuis nu en dat gaat best goed. Wat denken jullie? Weet me soms geen raad en maak me grote Zorgen. Ik geloof best dat ik wat longschade kan hebben wat niet inzichtelijk is geworden door longfoto. Tenminste ik hou mezelf maar voor dat het geval is.
Hoe gaat het met jullie inslapen? Ik slaap heel slecht en wordt vaak angstig wakker zo rond 3 uur. Lukt me heel moeilijk om dan weer in te slapen.
Ik hoor graag jullie reacties. Groet Ellen
Hoi allemaal,
ook met mij gaat het niet goed ondanks ik veel kan. Soms Weet ik gewoon niet meer precies wat ik voel en of m’n klachten idd psychisch zijn of niet. Ik herken de nervositeit en ben soms erg angstig, zeker in nacht, met de vraag of ik nog wel ooit op zal knappen. Longfoto was goed, longfunctietest ook en allerlei dingen gedaan bij fysio om conditie weer op te bouwen. Ze heeft geconstateerd dat ik geen copd heb bijv. Omdat we gewoon hele stukken kunnen wandelen en fietsen. Het hele gekke is dat ik weer zo goed als alles kan doen, maar dat ik vorige week op vakantie toen het zo heet was, moeite had met goed doorademen en me soms wat benauwd voelde/het gevoel had dat ik niet volledig zuurstof kon opnemen. Maar wel naar de sauna kon?! Ook ik heb tintelingen op verschillende plekken.
Bij mij schiet het ook nog niet op. Ik ben sinds 12 maart uit de running. Na een opleving in juni ging het daarna eigenlijk weer achteruit. Conditie nam af, ik was veel vermoeider en kreeg meer pijn. Ook kreeg ik ineens last van concentratieverlies, dat had ik tot voor kort helemaal niet. Misschien deed ik teveel (weer zelf boodschappen en met de auto naar fysiotherapie, logopedie enz.) Daar ben ik even mee gestopt en nu lijkt het wat beter. Ook heb ik meer hulp en gezelschap van vrienden en er komt iemand poetsen. Dat helpt enorm om de druk wat van de ketel te halen. Ik hoop dat ik nu weer (opnieuw) kan gaan opbouwen.. Wat goede moed gaf, is dat één van mijn revalidatiebuddies ineens enorm opknapte in de afgelopen weken. Hij kan nu weer bijna alles. Daar hou ik me aan vast!
Hallo allemaal,
Ik ben van 11 april ziek positief getest.
Ik zit er momenteel ook wel doorheen . De muren komen op me af, kan nergens heen. Merk aan fam en vrienden dat ze ook niet goed durven te komen, zijn bang dat ze me opnieuw besmetten en andersom ook natuurlijk ben ik angstig ervoor. Klachten die ik nog steeds heb zijn moeiheid,druk op de borst en pijn tussen schouderbladen, oppervlakkige ademhaling hoog, stem hees, hartslag hoog,brok in keel en pijn luchtpijp, slecht slapen,last van ontstekingingen bv slijmbeurs ontsteking en oog ontsteking, haarverlies, moeilijk kunnen praten en uit woorden komen, concentratie problemen. Maak me ook druk om mijn werk, voel hierdoor ook geestelijke druk ervan. Gelukkig heeft mijn werkgever begrip ervoor en geeft me ook de tijd. Maar dan toch he , hoelang gaat dit duren zo?. Thuis blijft ook vele dingen liggen, lukt me gewoon niet. Iedere dag doe ik kleine beetjes, maar ze zijn zo frustrerend allemaal. Zijn ook dagen dan lig ik alleen maar , te moe om op te staan. Geen kracht ervoor. Zelfs van eten/drinken ben ik moe. Geregeld dat ik me verslik erdoor . Fysio en logopedie gaan ook moeizaam, ga niet vooruit met herstel.
Beterschap voor iedereen,
Groetjes anja
Hallo Anja,
Hoe is het nu met jou? Ik herken veel van je klachten. Hoe voelt een slijmbeursontsteking in je schouder?
Groetjes Hans
Hallo Hans,
Met mij gaat het nog steeds niet goed. Bij geringste inspanning gaat het meteen mis. Tijdje geleden opnieuw geprobeerd bij fysio voor ademhaling therapie. Uiteindelijk moeten stoppen weer ermee omdat de klachten steeds meer toenamen. Dit was helaas weer een grote teleurstelling. Mijn dag bestaat alleen uit met me te verzorgen en kleine dingetjes te doen. En geregeld rusten zodat ik meer energie over hou.
Klachten wat ik nog heb zijn vermoeidheid, zenuwstelsel verward, ademhalingsysteem verward, darmproblemen, gehoor, concentratie/geheugen problemen, praten gaat ook moeizaam, snel moe ervan en dan snel kort erdoor en hese stem.
Slijmbeursontsteking heb ik zeker 1 jaar en 5 maanden last van gehad. Arm niet omhoog kunnen krijgen. Niks kunnen vastpakken want anders schreeuwde ik het uit van de pijn. Felle steken in arm/schouder wat ook een tijdje aanhield (Pijn) pijnmedc gekregen en 3x een spuit gehad in schouder. Gelukkig is dit nu over. En hoop dit niet meer terug te krijgen. Fysio ook nog gehad ervoor zeker 1 jaar.
Groetjes Anja
Hallo iedereen,
Jullie verhalen gelezen en jemig wat is dit herkenbaar!!
Ik lees dat sommigen longfunctieonderzoek hebben gehad en de uitslag goed was. Dit was bij mij ook zo! Maar daarna kreeg ik een test met histamine(pufje) en daar werd ik ontzettend benauwd van toen is er dus astma bij mij geconstateerd. Getriggerd door de corona. Voorheen nooooit last gehad van de longen was altijd gezond.
Zelf ben ik op 24 april positief getest en nu nog in de ziektewet.. Voorheen was ik een gezonde sportieve dame van 23 jaar. Ik sportte 3x per week en wandelde 20km. Momenteel bestaat mn leven uit 1 activiteit per dag en daarna halfdood bijkomen op de bank/bed. Daarnaast is voor mij 1 tot 2km wandelen nu de max..
In de periode dat ik besmettelijk was ook echt heel ziek geweest maar eigenlijk met de nasleep voel ik me veel slechter. Druk op het borst, erg snel buitenadem/kortademig en zelfs veel praten kost me veel energie. Nog steeds last van terugvallen.. Zeer vervelend..
Verder vraag ik me af kom ik ooit weer op t oude niveau van sporten en werken? Het herstellen gaat zo langzaam. Om gek van te worden. Ik probeer de hoop te houden maar das niet altijd makkelijk...
Heel veel beterschap en sterkte iedereen!
Gr Fenna
Hallo allemaal.
Sinds kort ben ik begonnen met revalideren bij de fysiotherapeut. Dat ging in het begin best moeizaam maar ik loop nu sinds een paar weken bij een diëtist en ik merk echt dat het nu zoveel beter gaat. Ik krijg nu nutridrink drinkvoeding omdat ik door corona licht Ondervoed was. wat ook veel klachten zo als draaierigheid en licht gevoel verklaarde ik raad dit echt mensen aan het wordt vaak vergoed door de zorg verzekering en ik heb er echt heel veel aan gehad.
Ik ga binnenkort gebeld worden door de voedingsdeskundige. Ben benieuwd wat dat op gaat leveren. Ondervoed ben ik zeker niet. Ik ben minimaal 5 kilo aangekomen terwijl ik ziek was.
Mijn update: ik zit op ruim 7 maanden. Er is vooruitgang, maar zo klein. Ik kan nu weleens bij de waterkoker blijven staan als ik thee zet ipv dat ik moet gaan zitten om te wachten tot het water kookt. Dat is dan een stapje vooruit.
Ik heb geen last van nervositeit oid. Er is zoveel onderzoek gedaan, en er is geen enkele reden waarom ik niet beter zou worden. Ik ben wel wat zenuwachtig voor als de bedrijfsarts binnenkort belt. Ik moet weer gaan vertellen dat ik nog niet kan werken. Dat wil ik helemaal niet, want ik wil aan de gang. En ik ben bang dat de bedrijfsarts vindt dat ik nu wel lang genoeg thuis heb gezeten. Ik kan me dat na 7 maanden voorstellen. Maar ik heb wel bewijs dat het nog niet goed gaat. Dat is de uitslag van mijn sportmedische inspanningstest. Ik hoop dat dat helpt.
Ik had liever ook beter nieuws gemeld. Maar het wordt echt een kwestie van een lange adem voor ons allemaal. Volhouden jongens, en heel veel beterschap.
Ik ga binnenkort gebeld worden door de voedingsdeskundige. Ben benieuwd wat dat op gaat leveren. Ondervoed ben ik zeker niet. Ik ben minimaal 5 kilo aangekomen terwijl ik ziek was.
Mijn update: ik zit op ruim 7 maanden. Er is vooruitgang, maar zo klein. Ik kan nu weleens bij de waterkoker blijven staan als ik thee zet ipv dat ik moet gaan zitten om te wachten tot het water kookt. Dat is dan een stapje vooruit.
Ik heb geen last van nervositeit oid. Er is zoveel onderzoek gedaan, en er is geen enkele reden waarom ik niet beter zou worden. Ik ben wel wat zenuwachtig voor als de bedrijfsarts binnenkort belt. Ik moet weer gaan vertellen dat ik nog niet kan werken. Dat wil ik helemaal niet, want ik wil aan de gang. En ik ben bang dat de bedrijfsarts vindt dat ik nu wel lang genoeg thuis heb gezeten. Ik kan me dat na 7 maanden voorstellen. Maar ik heb wel bewijs dat het nog niet goed gaat. Dat is de uitslag van mijn sportmedische inspanningstest. Ik hoop dat dat helpt.
Ik had liever ook beter nieuws gemeld. Maar het wordt echt een kwestie van een lange adem voor ons allemaal. Volhouden jongens, en heel veel beterschap.
Hoi Inge,
Wat fijn dat je een kleine vooruitgang maakt. Maar let op dat je naar je lichaam luisterd omdat je dan vaak zelf over je grens gaat. Hoop dat bij je bedrijfsarts goed gaat en dat hij je langer rust geeft om verder te herstellen.
Lieve groetjes Anja
Heel herkenbaar. het is een monster....
Ik ben 1 april ziek geworden. Zwaar te pakken gehad, 4 keer naar EHBO maar steeds net geen opname. Wel 6 weken erg ziek geweest incl dubbele longontsteking.
Half mei ben ik gaan bewegen (ook toen dat eigenlijk helemaal niet ging); dat heb ik samen met mijn fysio dagelijks verder uitgebouwd. Iedere dag HIT training en dat helpt. Maar, bij mij zit het in hoofd niet goed. Ik kan niet concentreren, heb moeite met werken. De zaken gaan slecht en het wordt niet beter; ik ben somber en bang. Lijkt op een burn out denk ik... Ook daar heb ik inmiddels hulp voor gezocht maar dat wil nog niet echt.
De aanhouder wint denk ik. Ik wens jullie allemaal van harte beterschap
Hoi Emelie,
De nervositeit herken ik niet, maar wel nog de vermoeidheid en flinke andere klachten na bijna 8 maanden. Ik voelde al na een paar weken ziek zijn dat er een neurologische factor moet zijn en daar raak ik steeds meer van overtuigd. Iedereen die zo lang ziek is heeft terugval na inspanning of teveel prikkels. Door de longarts zou ik doorgestuurd worden naar een neuroloog, maar na overleg eerst een infectioloog geworden. Dat loopt nog qua bloedonderzoek maar ik denk dat ik tzt toch naar een neuroloog ga.
Het voelt alsof Corona een inspanningsintolerantie veroorzaakt waarbij je immuunsysteem reageert met ontstekingsreacties op inspanning en teveel prikkels. En ik vermoed dat je dit alleen kunt ‘dempen’ door te voorkomen dat je over je grenzen gaat. Bij veel mensen valt een inspanningstest dan ook slecht. De meeste langdurige patiënten krijgen (terecht) te horen dat ze moeten stoppen als ze op 80% van maximale vermogen zitten. Dat is heel moeilijk te bepalen, maar ik zou het proberen. Mediteren helpt ook heel goed. Dit geeft de thalamus, nervus vagus en andere hersenfuncties wat ontspanning waardoor ze kunnen herstellen. En doordat je lijf en hersenen (dmv zenuwen) met elkaar samenwerken kan je lijf herstellen door je hersenen aandacht te geven. Zoek ook eens op oefeningen voor de nervus vagus, de zenuw die met veel organen in verbinding staat. Beterschap!
Hoi MT,
Jouw hypothese van het probleem blijft bij mij een beetje hangen (in de zin van: zou DAT het zijn? Het klink zooo herkenbaar en aannemelijk!)
Hier begin april flink ziek geworden, 6 weken ziek geweest. Ook aantal x contact met poli gehad maar net 'te goed' voor een opname (saturatie was bij mij het criterium dan: die was nog te hoog voor opname). Ik had echter nauwelijks spierkracht, kon niet op mijn benen staan, mijn hoofd zakte soms letterlijk achterover (alsof ik het niet recht op kon houden). Niet een heel concreet benauwd gevoel op m'n longen maar meer alsof mijn lichaam te weinig zuurstof kreeg.
Na bloedonderzoek (i.v.m. mogelijke longembolie) waar niets uitkwam behalve antistoffen tegen Covid en veel witte bloedlichaampjes werd ik 'genezen' verklaard. Of ik bloedplasma wilde afstaan voor het ontwikkelen van medicijnen. Dit had ik uiteraard gedaan als ik me beter zou gevoeld hebben, maar dit was niet zo. Daarom doorverwezen voor revalidatie traject. Dit heeft mij enorm geholpen met het terug opbouwen van spierkracht, de fysio dacht prettig mee met wat er paste bij mijn conditie. Toch merk ik nu dat ieder wissewasje me letterlijk koorts, spierpijn en/of ontsteking met zich meebrengt. Zelfs bij mijn menstruatie lijkt het of mn lichaam dat niet kan hendelen. Nervositeit herkende ik tot voor kort eigenlijk niet, want hoe paradoxaal ook: ik had voor ik ziek werd een heel stressvolle periode achter de rug. Mentaal was het ziek zijn op een bepaalde manier ook een 'rust' (tegelijk ook totaal niet hoor, maar wel wat betreft de stress van werk en de molen waar ik dat aangaande in zat). De laatste 2 maanden merk ik het echter wel: onzeker over mezelf en m'n lichaam, bang om een 'aansteller' te zijn, slecht en onrustig slapen, piekeren en me somber voelen. Op t moment ook weer thuis gebleven uit mn werk: vorige week veel druk op de ketel gehad, nu oorontsteking. De gevoelens van anderen (mijn werk etc) tot last zijn en mezelf als nutteloos ervaren zijn echt pittig. Heb ook enorm veel spier/zenuwpijn in mijn armen weer.
Ik was altijd vrij positief ingesteld, maar het lijkt wel of alles 'op' is. Ik weet ook niet meer goed wat te doen. Onderzoek wijst niets (bijzonders) uit. Moest t ff kwijt...
Maar kan me zodoende wel vinden in de lijntjes die je maakt in je comment.