Ik ben niet getest omdat ik niet in de vitale beroepen val. Begin maart last van de darmen gekregen met daar op volgende een periode van koorts en hoesten. Nu een aantal weken verder heb ik nog steeds op de rug, borst en buik een brandend/scherp gevoel. De darmen zijn ook de hele tijd geïrriteerd. Heeft iemand hier ervaring mee en wat is er aan te doen?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi, zelfde hier..inmiddels nu 5 weken verder nog steeds benauwd hoesten en 0.0 energie /conditie! Ik probeer soms oefeningen te doen in huis maar het gaat gewoon niet, word direct kortademig, benauwd , piepende longen, hoestbuien etc etc. Pijn op de borst en schouderbladen is continu aanwezig. De normale puffertjes werken niet met dit virus dus enige advies wat ik kreeg van De arts.. blijf zo veel mogelijk thuis en uitzieken! Tja aangezien ik nog niks kan en nog steeds in thuis isolatie zit zit er idd weinig anders op als idd thuis zitten en afwachten?
Ik ben sinds 18 maart ziek , verhoging tot 38.
Hoesten, bloedneus steken op de borst, pijn tussen schouderbladen.
Extreem moe, kortademigheid.
Dit heeft ruim 2 weken geduurd.
Contact gehad met corona huisarts, volgens symptomen was het corona.
Omdat er geen ademnood aanwezig was, aankijken, geen test mogelijkheden.
Ik bleef kortademigheid extreem moe houden, test mogelijk via zorgpersoneel, deze was negatief.
Volgens corona huisarts test te laat afgenomen.
Kortademigheid extreem moe hoesten duizeligheid, licht pijn schouderbladen bleven aan.
Bloedafname crp waarde, geen longontsteking.
Nu,8 weken verder, kortademigheid extreem moe licht pijn tussen schouderbladen aanwezig.
Het belemmert mij in alles,trap lopen, wandeling, zelfs in de auto als passagier, nog steeds, lichte druk op de longen bijvoorbeeld bochten, remmen, optrekken.
Op mijn rug liggen in bed, kortademigheid, ook nog steeds hoofdeinde omhoog.
Volgens huisarts uitzieken en rust rust nemen.
Kan niet werken, activiteitenbegeleider verpleeghuis , volgende week contact bedrijfsarts, gelukkig nog veel begrip en steun van mijn werk.
Ik ben paar dagen voor jou ziek geworden, op hoesten na veel herkenning, ben niet getest. En wb slapen, heb je wel eens geprobeerd op je buik te liggen? Voor de tegendruk op mijn longen was dat geregeld prettig, zit door de dag heen vaak met hand ertegen gedrukt.
Als bijrijder wordt ik ook erg moe, net als bij andere momenten met veel prikkels.
Fijn dat je ook gesteund wordt door je werk, dat heb je nodig. Lees dat dat niet voor iedereen zo is :-(
All,
Zelfde verhaal bij mij, zelfde symptomen, ziek vanaf 11 maart en eerste 3 weken echt paar keer gedacht dat het echt verkeerd zou gaan, vorige week voor het eerst dat ik verlichting ervaarde en na 2 dagen van bijna geen benauwdheid zowaar een stuk (30min) durfde te fietsen..2 dagen later terug bij af, benauwdheid terug, pijn links in de longen en tot aan middenrif doof gevoel bij inademen alsof er geen lucht wordt opgepakt, pijn tussen mijn schouderbladen en ontzetten veel last van mn darmen.
Afgelopen nacht zo benauwd dat ik me om 02:00 uur aangekleed heb om eventueel met spoed naar ziekenhuis te rijden, saturatiemeter die ik heb aangeschaft gaf nog 96 aan dus beetje gerust gesteld, stomen, veel hete thee Camille met gember en pepermunt en kauwgom geven wat verlichting. Om 04:00 weer stap naar bed durven maken en 2 uur kunnen pakken...na 8 weken maak ik me serieus zorgen om blijvende schade...maar getest wordt ik niet..uitzieken is de boodschap...gek wordt je er van..gelukkig kan ik overdag paar uur productief zijn voor ik te duizelig dan wel te moe ben zodat het mijn werk niet te veel schaad...dus tussen hoop en vrees zeg maar
Wow die reacties hierboven zijn zó herkenbaar!
Hier begon het 7 weken geleden met kortademigheid na wat hoestbuien. Vervolgens bijna een week geen klachten gehad, om daarna gevoel te hebben dat ik zou stikken. De eerste twee weken waren heftig, praten lukte met moeite. Toch lukte het om saturatie op>95% te houden. Niet getest,wel diagnose corona.
Geen koorts gehad, wel hoofdpijn en pijn in de mond die maar terug blijft komen... Pijn, branderig gevoel in de borst.
Nu nog steeds pijn en druk op de borst.benauwdheid komt in vlagen maar lijkt af te nemen. Conditie is nog steeds 0,0. Praten gaat al wel beter zolang ik niet te veel aan het woord ben
Hier ook advies gekregen in isolatie te blijven en af te wachten....duurt al zo lang..je wordt gek van de onzekerheid..
Ik ben hier niet voor mij zelf maar voor mijn ouders,ben aan het bekijken hoe ik ze het beste kan helpen en om op de hoogte te blijven!Mijn vader is rond 20 Maart opgenomen geweest in Drachten
Huisarts kwam dagelijks maar bleef hem maar thuis houden!Ik zag hem ziender ogen achterruit gaan tot ik zelfs de dood op zijn gezicht zag!Ik heb toen zelf 112 gebeld en we waren zoals ze zeiden in het ziekenhuis net op tijd,Tjonge wat was die man ziek,Ik ben een tijdje bij hem gebleven in het ziekenhuis heb zijn hand vast gehouden en gezegt vecht voor ons!Hij heeft dagen gehad dat hij wilde opgeven,Hij was zo benauwd en als hij moest hoesten kwam dat van zooo diep dat het pijn deed,Ik herken alles wat de voorgangers beschreven,Ook mijn moeder kwam aan de beurt,Wie had er ook last van Hallciunaties!Ik zag wel dat zei er beter tegen kon,zei heeft ook thuis kunnen uitzieken,maar wat een zorgen waren dat,Wat mij ook opvalt dat er helemaal geen nazorg plaats vond ,Niemand maar dan ook niemand heeft zich na het ziekenhuis bij ze gemeld,is dat ook herkenbaar bij jullie
Groetjes
Hallo ik ben Roger 73 jaar oud en gescheiden. Ik herken dit. In het verzorgingshuis Vreugdehof in Amsterdam was ik niet afhankelijk van anderen. Je wordt naar huis gestuurd, geen hulp, moet oefeningen doen en dan wordt er gezegd, het herstellen kan heel lang duren. That’s it. Zoek het maar zelf uit. Ben wel al die tijd positief gebleven en veel contact met huisarts. Overal zelf achter aan gaan. Huisarts heeft voor mij geregeld praktijkondersteuner en fysiotherapeut. Nu 3x per dag oefeningen en heel veel wandelen. Voel mij heel wat beter. Wat een een verschil met een week geleden. Kan nu mijn eigen boodschappen doen en eten maken maar niet vergeten om uit te rusten.
Erg herkenbaar die lakse houding van huisartsen. Verder ook verbazingwekkend dat er geen nazorg is, zeker niet voor degenen die thuis aan het uitzoeken zijn. Zelf heb ik 6 maart griepverschijnselen gekregen en zeker 7 weken goed ziek geweest met dagen ertussen waarbij het leek alsof ik beter was. Om vervolgens weer een terugslag te krijgen. Meerdere keren aan de telefoon met de huisarts gehangen, omdat ik gewoon op was. Last gehad van benauwdheid en kon ook geen volzinnen meer uitspreken. Zo uitgeput dat ik weleens dacht dat ik thuis het loodje zou leggen. Woon ook alleen dus is er niemand die dat in de gaten kan houden. Ik kan nu zeggen dat ik pas een week geleden het gevoel heb dat ik beter word. Conditie is weg, maar kan sinds een week wel lange wandelingen maken of fietstochten. Wel ben ik dan soms benauwd, wat ik hiervoor nooit gehad heb, aangezien ik zeker 2 tot 3 x in de week aan duursporten deed. Ik denk wel dat het steeds beter gaat, het is echt een kwestie van lang uitzieken en niets forceren.
Wattigs echt ziek geweest ook het gevoel van brandende borst en longen. En wat voorziektesymptomen? . Ik zit al in tiende week En moe en nog branderig gevoel en benauwd.
Zeer herkenbaar. Nadat ik nauwelijks doorkwam bij de huisarts .. heel hard aangedrongen op consult. Daarna in Ambulance naar spoed. 7 dagen in ziekenhuis gelegen aan de zuurstof en antibiotica. Dan naar huis , zonder al teveel instructies. Bleef moe, geen energie, last van longen, kon niet concentreren, werk en conversaties putte me uit.
Nu 6 weken later , gaat het elke dag iets beter. Ik werk een paar uur, fiets zonder echt in te spannen Elke dag , en slaap veel .. ook overdag. Fit worden is een baan erbij. Maar die laatste 20 % energie mis ik nog en gaat zo langzaaam. Er is nauwelijks opvolging. Daar zou veel meer aan gedaan moeten worden.
Ook hier geen opvolging vanuit de huisarts. Zonder instructies uit ziekenhuis in Utrecht naar huis dus ga je je eigen revalidatietraject maar ontwerpen. Wel deze week oproep voor onderzoeken in ziekenhuis hier in Tilburg voor eind juni gehad. Ik mis ook de nazorg vanuit de huisarts. Je blijft met veel vragen zitten.
Kan jij slapen? Ben je dan niet benauwd.. ik slaap hoogstens 4 uuurtjes. Heel vermoeiend. Ook nog met een slaapmiddel.
Hoi ... hier hetzelfde.. in het begin was ik zo extreem vermoeid dat ik 18 uur achtereen sliep.. sinds een week slaap ik nauwelijks! Zodra ik in mijn bed wil gaan liggen begin ik te piepen , nog zwaardere druk op mijn borst etc gevolg hoesten en zwaar benauwd. Ik lig omhoog.. ofwel ik slaap half zittend. Van vermoeidheid val ik half in slaap om vervolgens snakkend naar adem wakker te worden! Krijg totaal geen lucht door mijn neus terwijl deze niet verstoot zit of loopt! Extreem droge keel en mond soms zo erg dat mijn tong compleet is uitgedroogd en ik niet eens kan slikken! Tegen de ochtend val ik dan uiteindelijk toch in een wat rustigere slaap maar word elke x wederom wakker snakkend naar adem. Overdag ben ik uitgeput, val regelmatig op de bank dan even weg maar precies hetzelfde...wakker worden snakkend naar adem. Het put me echt compleet uit zowel fysiek als psychisch!
Hoi Lynn! Super vervelend, ik heb dat ook gehad dat je wakker schrikt omdat je niet genoeg lucht krijgt. Zelfs als ik zowat rechtop sliep met 4 kussens in m’n rug. Dat is wel eenn tip trouwens, en nog eentje die mij in de ergste paar weken qua slaap wel geholpen heeft. Een (halve) oxazepam.. ik ontspande er wat van (want van de inspanning die het ademen kost ben je alles behalve ontspannen wat niet helpt) en overdag kun je er iets beter zijn. Wie weet heb je er wat aan.
Herkenbaar dat wakker schrikken. Ik heb ook oxazepam gebruikt, die rust had ik echt hard nodig!
Hallo allemaal,
Sinds februari al ziek. alle symptomen ,geen carnaval gevierd maar wel geshopt in Brabant tijdens dat carnavalsweekeinde,de artsen wisten niet wat ze er mee aanmoeten,incl het ziekenhuis.ik kreeg geen adem meer en ben met spoed en ambulance opgenomen,maar dezelfde dag weer naar huis, saturatie was weer normaal en koorys was weg.geen test gehad.Ook al werk in een verpleeghuis als verzorgende. Ik loop dus al weken tegen de muren op. Nog steeds regelmatig benauwd en zo moe. Het enige advies is...uit zieken. Ik ga vandaag met mondkapje omdat ik nog steeds flink hoest maar een uurtje werken . Ik ben blij met de herkenning in jullie verhalen.?sterkte allemaal
Alles wat ik lees , is zo herkenbaar. Ik ben zelf werkzaam in de zorg als activiteitenbegeleider (mensen met een verstandelijke beperking). Na een lockdown bij de organisatie waar ik werk , werden we allemaal naar woonlocaties gestuurd. Ga daar maar je werk doen.
Na anderhalve week de dubbele diensten draaien, werd ik ziek. Ik heb mij meteen ziek gemeld. De week die er op volgende was een ramp. Ik werd zieker, kortademiger, koorts, geen koorts en uitgeput. Gelukkig heeft mijn huisarts het goed opgepakt en na iedere dag telefonisch contact, medicatie erbij dacht ik dat ik opgeknapt was. Tot het na een week van tobben, in het weekend mis ging. Ik begon weer koorts te krijgen en had het gruwelijk benauwd. Mijn grootste angst werd nu wel duidelijk: dit is geen normale longontsteking of griepje . Huisarts vertrouwde het niet en heeft gelijk de longarts gebeld. Ik werd gelijk opgenomen in het ziekenhuis en binnen een paar uur kreeg ik de bevestiging: Mevrouw u bent positief, dus corona, dus opname.
Ik heb 2 weken op een covid afdeling gelegen. Ik heb 2 weken zuurstof enz gehad. De verpleging en artsen hebben hun best gedaan om mij op te lappen. Ik mocht met de mededeling : " u bent klinisch goed herstelt..." naar huis en na veel papierwerk en richtlijnen zat ik weer thuis. de eerste dagen ben je blij en opgelucht maar nog steeds ziek. En langzaam komt het besef: ja en hoe nu verder?? Wie geeft nazorg, waar kan ik terecht?? Ik heb nog steeds alle klachten die ik had, ik kan mijn rondjes lopen in huis en de trappen op lopen. Een goede oefening dat wel maar ik ben op en fysiek heb ik, net als iedereen, veel ingeleverd!
Er moet wat mij betreft moet er in in elk ziekenhuis een nazorg poli komen. Dat kan veel gedoe voorkomen lijkt mij!
Heel veel sterkte voor iedereen !
Wat goed om deze reacties te lezen, ik dacht dat ik een speciaal geval was..niet dus.
Inmiddels zit ik in mijn 8ste week..1e week koorts daarna longontsteking,..echt komen en gaan van klachten er lijkt geen einde aan te komen.en nu nog steeds dagelijks last, benauwdheid door inspanning/koken/voedsel en veel slijm en snel vermoeid.Wat me ook opvalt is dat ik me niet zo lang kan concentreren op bv een telefoongesprek.
zoals veel mensen woon ik alleen en het is echt een uitdaging geweest om mezelf te voorzien van basis dingen zoals eten en drinken. ik kies uiteraard voor veel thee drinken. als ik wat warms eet doe ik dat vroeger op de dag anders loop je de kans dat je later geen puf meer hebt om te eten.laat staat iets klaarmaken.
Mijn huisarts heeft ook de protocollen goed begrepen en wimpelt alles af met uitzieken...Geen nazorg, Geen advies......Echt waardeloos!
Maar we zijn allemaal op zoek naar oplossingen.
Wat heb ik gedaan om de klachten te verlichten?
Ik heb alle huis-tuin-keuken middeltjes uit de kast getrokken: heel veel kruidenthee, gember, vitamine D3+ extra zinc, vitamine C vrij hoge dosering (ik heb geen nierklachten). Ik heb ook vaak zelf kippensoep gemaakt...nu laatste week extra eiwitten en vetten want ik ben flink wat kilo's kwijt.Toen ik iets langer uit bed kon ben ik steeds even in de zon gaan zitten, je maakt extra vitamine d aan en in mijn geval had het invloed op mijn algehele stemming.(ook heel belangrijk!)
tegen slijm in mijn keel: ik vermijd nog zo veel mogelijk melk en bloem, stomen met kruiden, vics keelsnoepjes werken best goed. toen ik dat niet had nam ik rauwe ui maar niet zo lekker :-) zout water gorgelen ook goor maar effectief. Slijm in mijn longen: wat soms werkt is liggen op bed met een kussen onder je kont zodat je met je hoofd naar beneden ligt.Langzaam door je neus in ademen, daarna je lippen tuiten en langzaam uitblazen. dat een aantal keer doen.in het gunstigste geval stroomt slijm naar je keel en kan je het doorslikken.
ondanks dat ik benauwd kan worden blijf ik bewegen(als het kan uiteraard), fiets/loop korte stukjes en niet forceren!(slechte ervaring mee), dus luister goed naar je lichaam. inspanning afwisselen met rust.
Tegen angst heb ik maar 1 medicijn, alle cabaret en humor op youtube kijken en niet te veel nieuws want je wordt helemaal dol van die berichten..zoek vooral veel afleiding
Tot slot doe ik nu doe ik ademhalings oefeningen zodat mijn ademhaling minder oppervlakkig adem is....als je daar iets mee hebt is Tai chi of Qigong ook een aanrader.https://youtu.be/cwlvTcWR3Gs
Ik ben er nog lang niet de oude maar ik ben wel blij dat we dit kunnen delen.
Succes en ik lees met belangstelling alle berichten.
groeten arjan
Hallo
ik heb ook heel veel last van slijmen en heb ook al terug een luchtweginfectie. Ik neem bruistabletten voor de slijmen op te lossen, maar blijf er enorm veel hebben. Donderdag komt mijn kinesist aan huis voor oefeningen op aanraden van men longarts. 18 beurten om men longspieren terug in gang te schieten. Heb nog steeds zware druk op borstkas en dit verergert als ik een fysieke inspanning doe (heb het geprobeerd) ook inademen (ik adem precies tegen iets in) is nog steeds heel lastig. Af en toe hoesten maar buiten men medicatie(Puffers,...) en aeresollen niets extra
groetjes
Dankjewel Arjan,
daar kan ik wat mee! Ik zit nu in mijn derde maand en ik kan niet ademen zonder Ventolin 200, terwijl ik geen asthma heb. Maar mijn longontsteking was zo heftig, ik heb 3 weken geleden denk ik ook een beroerte gehad (of iets wat daar op leek in elk geval), het was echt 3 maanden hel.
nu heb ik zoveel pijn in mijn longen, druk om de borst en pijnlijke steek in de rug. Oorpijn, hoofdpijn, bij elke inspanning krijg ik koorts terwijl het virus en de daaropvolgende bacterie nu mijn lijf uit zijn.
leuke YouTube filmpjes kijken en veel slapen en veel water drinken en goed/gezond eten (bestellen), dat houd mij nu goed en natuurlijk de Ventolin 200 (elke 6 uur) en aspirines elke 8 uur. Mijn familie kan mij nogal stress geven, dus dat contact is op een laag pitje nu even.
succes iedereen!
Me moeder is overleden aan corona zelf loop ik al 2 maanden met klachten pijn op de borst branderig gevoel op de borstkas en brok in de keelgevoel wat niet weggaat en kortademigheid.. Pcr test gehad negatief niet betrouwbaar want kon al in je longen zitten.. vorige week bloedtest gedaan .. geen anti lichamen dus niet in aanmerking gekomen met corona.. het allemaal zo krom en onzeker allemaal.. ik heb zoveel pijn en branderig gevoel en brok in me keel niet normaal het gaat maar niet over .. ademhalingstherapie gekregen maar maakt niet veel vooruitgang.. kan gelukkig wandelen fietsen etc nooit koorts gehad saturatie altijd boven 97. Maar het voelt alsof er iets zit wat gewoon niet weggaat en constant mijn ademhaling belemmert.. alsof er iets in me keel en net in de borstkas vast zit ..Zijn er andere mensen met zelfde klachten?
Hoi Alisadik,
Ik ben 27 maart ziek geworden, verhoging, brandende longen, benauwd en kortademig en enorm moe, douchen was al teveel. Heb alleen verhoging gehad nooit koorts. PCR test negatief en van de week antistoffen test ook negatief. Gaat nu na 10 weken langzaam beter maar blijf dat nare knijpende/brandende gevoel in mijn longen houden en sporten lukt ook nog niet. Werk ook nog niet 100%. Fietsen en wandelen gaat zolang ik het rustig aan doe. Klachten komen best overeen. Sterkte met het verlies van je moeder.
Ja! Zeer herkenbaar. Het gevoel dat er iets in de borstkas zit. Ik ga nu bijna de 4e maand in en ben nog steeds ziek. Ik ben 35. Op 9 maart sloeg de benauwdheid plots toe. Spoedeisende hulp geweest, dagen later weer.. En zo nog 4x! Koorts en ernstige benauwdheid. Maar toch ben ik weg gestuurd omdat vitale functies goed waren. Ik heb astma. Maar daar werd niet eens op gelet. Ik heb echt doodsangsten uit gestaan en 't gevoel dat ik 't niet ging redden. Ik heb zeker 'n maand in 'n soort van psychose geleefd door de klachten. Dit was het natuurlijk niet echt maar ik ademde zo hoog en zwaar dat ik psychische klachten ervan kreeg. Ik ben "een beetje" onderzocht door m'n ontstekingswaarden te checken en luisteren naar longen en ECG. Daarna heeft de internist m'n organen geprikt. Bloed was goed. Koorts heeft 7 weken aan gehouden. Ik hyperventileer nu dus dagelijks en ben erg duizelig en conditie is nul. Ik was fit voorheen. Traplopen gaat niet meer. Slapen lukt slecht. Savonds erg benauwd. Corona test was negatief, maar werd pas 2 maanden na 't ontstaan v mn klachten afgenomen. Dus zegt niet zoveel. Ik ben erg teleurgesteld in m'n huisarts. En heb haar nu van een andere kant gezien waardoor ik een andere huisarts ga zoeken. Ik heb huilend snakkend naar lucht meerdere malen bij haar gestaan en toch kan ik pas 29 juni terecht bij de longarts... 4 maanden later. Erg lang als je astma patiënt bent.
Gevoel op de borst is hetzelfde. Velen hier hebben dat. Dus je verhaal is heel herkenbaar. Is 't ook warm soms? En 't gevoel dat je koude lucht in ademt? Dat heb ik wel eens. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik hoop dat je er snel bovenop komt en kan gaan rouwen. Dit is niet niks en 't wordt zwaar onderschat allemaal. Hopelijk krijgen wij ook nazorg op een zeker moment. Sterkte.