Een aardig lange tijd na opname agv covid kamp ik nog steeds met prikkelverwerkings roblemen. Er zijn dagen dat ik bijna niks kan verdragen. En dat is zwaar, mentaal ook. Echt, een wandeling met langsrijdend verkeer, een hond die blaft, een fietsbel, allemaal prikkels die keihard binnenkomen. Enerzijds wil je dan rust maar tegelijkertijd is er de frustratie van weer niks kunnen doen. Niemand kan er iets mee maar ik vind deze rest klachten erger dan alle andere. Heeft er iemand tips hoe ermee om te gaan want ook een psycholoog kon mij hiermee niet helpen. Had er potverdorie ruim een jaar op zitten wachten (wachtlijst).
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Fen, heel herkenbaar. Ik zit er momenteel ook weer mee en heb bovendien al maanden werkzaamheden in de straat moeten verdragen, terwijl ieder geluid me al teveel is. Ik heb al 6 maanden geen muziek meer kunnen luisteren, zelfs niet muziek waar ik anders rustig van word. Ik loop gillend weg. Laatst was er zo'n gastje die met z'n brommer hierachter aan het crossen was, ik had hem wel kunnen vermoorden. Heb werkzaamheden in mn eigen huis moeten weigeren en nu kwam er van de week een bericht van de woningbouwvereniging dat ze binnenkort metingen in mn woning moeten doen om het energielabel te vernieuwen. Dus moeten er mensen door mn huis gaan lopen om dat te doen. Ik raak meteen in de stress bij zo'n bericht. Want dat gaat me weer mn energie voor 2 dagen kosten. Etc. etc.
Ik heb helaas geen tips voor je, maar misschien helpt het om te weten dat je niet de enige bent.
Sterkte.
Ach jee wat naar van die herrie in je straat..ik weet niet wat het precies is maar het gaat wel in golfbewegingen. Het is er altijd maar er zijn dagen/weken dan kan ik bijna niks verdragen. Elke prikkel is dan te veel. Hoe lang heb jij dit al? Soms ook wel bang dat het nooit beter zal worden omdat ik er al zo lang last van heb. Sterkte voor jou ook.
Bij mij is het op gaan vallen toen de eerste ziekteverschijnselen over waren. Dus zo'n vijf en halve maand geleden.
De werkzaamheden zijn niet alleen in de straat, maar ook in de huizen van buren, omdat ze warmtepompen wilden plaatsen. Zijn ze per huis 6 dagen mee bezig, en je weet nooit wanneer ze komen. Ze zijn nu 3 dagen bij een buurman de boel aan het isoleren. Was blij dat het weekend was, eindelijk rust dacht ik. Nu zit ik in de keiharde muziek omdat de buurman blijkbaar een feestje geeft. Gezien ik verder bijna nooit last van hem heb kan ik er ook niets van zeggen. En dan heb je nog de dagen waarop de zon schijnt, ken je dat,, dat dan ineens alle klussers naar buiten komen met hun zagen en schuurmachines en dat iedereen hun gras begint te maaien. En als dat het niet is komt de gemeente wel langs om de bosjes in de straat te snoeien als je net even bent gaan liggen. En dan moeten de electriciteitskabels weer vervangen in de straat, en dan moet er weer glasvezel aangelegd en ga zo maar door.
Nooit de gelegenheid om eens even een uurtje te gaan liggen.
Ik ben momenteel bekaf, ook omdat ik heb moeten beslissen om te stoppen met de herstelzorg, waar ze me in dat andere programma wilden praten. Dus op zoek naar een ander, verzekering bellen, huisarts bellen voor een nieuwe verwijzing. Mailen naar die behandelaar dat je ermee stopt en dan geen reactie krijgen.
Ik wil zo graag gewoon slapen, maar het lijkt me wel niet gegund om eens tot rust te mogen komen.
Hopelijk krijg ik komende week eens de kans.
Ik hoop dat het voor jou ook weer wat dragelijker wordt.
Ja in het begin was ik alleen bezig met weer op de been komen maar al gauw merkte ik dat er in het koppie iets was veranderd.Alle prikkels zijn keiharde binnenkomers en dat is zwaar vermoeiend.
Oh vreselijk dat ze altijd bezig zijn in jouw buurtje, wij wonen redelijk vrij en hebben geen tuin die aan een andere tuin grenst..Dat scheelt wel. Bij jou denk ik aardig wat huizen in je straat?
Sterkte met alles en ik lees ook graag ervaringen van anderen.