Na in februari 2022 een week ziek te zijn geweest van Corona met het hele gezin, dacht ik na nog een weekje rustig en wel weer te kunnen werken. Mijn hele gezin kon weer aan het werk/ naar school, maar mijn lichaam ging in opstand. Terwijl ik niks deed, sloeg mijn hart op hol, dit hield 2 dagen aan voordat ik dacht aan hulp vragen. Eenmaal hulp gevraagd, stond de ambulance binnen no-time voor de deur. Hartkloppingen veroorzaakt tot te snel en te veel te willen vlak na een Corona besmetting. Mijn lichaam was daar nog niet klaar voor. Ik moest in de rust stand. Dikke tegenvaller! Ik ben totaal geen stilzitter! Na een tijde dacht ik wel weer rustig aan het werk te kunnen. Ik werk in het onderwijs en sta voor de klas met kinderen in de leeftijd tussen 8 en 10 jaar. Inmiddels was de Arbo ook al om de hoek komen kijken en deze vroeg mij hoe het huishouden ging. Dit was dramatisch, na het uitpakken van de vaatwasser was ik kapot, stofzuigen van de woonkamer was al te veel. Dus het voor de groep staan werd ook echt afgeraden. Dit heeft maanden geduurd met daarin uiteindelijk opbouwend van een uurtje op het werk “koffie drinken” tot nu toe drie ochtenden voor de klas (4 uurtjes). Nu weet ik dat ik heel blij mag zijn dat dit allemaal al weer “kan” en ik zeg kan, omdat het ontzettend veel energie kost. Alles wat ik hoor komt voor mijn gevoel 10 keer zo hard binnen als voor Corona. Ik kan de geluiden ook niet filteren wat het concentreren erg moeilijk maakt. Zeker voor de klas best lastig met alle geluiden en vragen van kinderen. Ik moet mensen bijna doordringend aankijken om echt te horen wat ze zeggen, want een ander geluid kan er voor zorgen dat ik het hele verhaal van de verteller kwijt ben. Alles leidt ontzettend af. Ik ben door de huisarts doorverwezen naar een psycholoog omdat mijn klachten vooral met mijn hoofd te maken hebben. Deze heeft me weer doorverwezen naar de cognitieve revalidatie in het ziekenhuis. Hier kan ik in oktober terecht en ik hoop echt dat zij mij kunnen helpen. De Arbo beschrijft waar ik last van heb als een niet aangeboren hersenbeschadiging. Hij raadt mij dan ook ten zeerste af om de grenzen op te zoeken en over de grenzen te gaan, omdat ik daarmee al het herstel dat ik tot nu toe heb opgebouwd weer teniet kan doen. Ik voel mij mezelf niet meer. De levendige, vol energie persoon is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een persoon die altijd moe is en snel overprikkeld. Zijn er meer mensen die hier last van hebben?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Overprikkeling bij long-covid komt zeer veel voor kijk alleen maar hier oo de pagina, of op de Fb groep voor mensen met langdurige covid-klachten.
Overprikkeling wordt bij mij veel erger als ik moe ben, over mijn grenzen ga, uitgeput ben, etc.
Hier begeleid de ergothereapeut me erbij. Nu ik een basis dagindeling en basisniveau aan energie van de ergo heb gekregen, lijkt de overprikkeling ook iets stabieler te worden.
Herstel van de cognitieve klachten schijnt langer te duren dan de fysieke.
Ik moet 12 oktober voor het eerst naar de cognitieve revalidatie, ik hoop dat ik daar ook deze begeleiding kan vinden. Doseren blijft voor mij lastig omdat ik veel leuk vindt en ook graag alles wil blijven doen. Dit kan natuurlijk niet en heb ik vooral mezelf mee. Maar begeleiding zou inderdaad heel fijn zijn, samen met richtlijnen van waar je iedere keer naar toe werkt.
Ik zal daar ook eens vragen naar ergotherapie. Bedankt voor je reactie.
Hoe lang zit jij al met deze klachten? Ben jij al weer aan het werk?
groetjes Linda
Ik verwacht zelf datje eigenlijk bij een ergotherapeut terecht zult komen, omdat ergotherapie in de nieuwe leidraad reintegratie na covod-19, een zeer prominente rol heeft gekregen in de begeleiding van het herstel.
Ik ben nog niet zolang onderweg. Ziek geworden in de week van 13 juni. Na een week of 5 leek fysiek het herstel in te zetten. Daardoor met fysiotherapie begonnen omdat me dat goed leek. Alleen na fysiotherapie begon ik vrij snel meer en ergere klachten te krijgen, waaronder ook de cognitieve ellende. Pas na erhotherapie werd eigenlijk duidelijk dat fysiotherapie averechts werkte. Teveel doen is meer klachten en cognitief en fysieke terugval en die terugv komt later, evenals inspanningsintolerantie met koorts na minimale inspanning.
Kijk ook eens op de website van C-support, mocht je die nog niet gevonden hebben en meld je ook daar aan. Als je vastloopt in je behandeling of je herstel dan kunnen zij je adviseren. Ook registeren zij het aantal long-covid gevallen in NL, dus qua registratie sowieso zinvol.
Alles blijven doen gaat niet werken. Herstel is echt, hoe vervelend ook: rust, doseren, rust, doseren, dingen anders doen en ook dingen gaan laten. Vanuit rust kunnen fysieke en cognitieve klachten stabiel en/of minder worden en kun je van daaruit rustig je belastbaarheid op gaan bouwen.
Pas nu ik echt nog heel veel minder doe en met het basisniveau aan dagpunten van de ergo werk > waarbij je dus echt meer rust dan dingen doet, rustmomenten inbouwen, fysieke activiteiten afwisselen met cognitieve, gaat het een heel klein stukje beter.
Ik ben nog steeds niet aan het werk en ziekgemeld sinds 15 juni.