Hoi allemaal, hier even een korte versie van mijn verhaal. Half maart ben ik ziek geworden. Het begon met verkoudheidsklachten - milde griep en vervolgens werd het steeds erger. Ik ben 2 tot 3 weken flink ziek geweest maar in overleg met de huisarts niet opgenomen. Ik zat tegen een opname aan, maar omdat er thuis goed voor me gezorgd werd en ik het nog net vol kon houden zonder beademing ( en de ziekenhuizen toen overvol waren ) is besloten dat ik thuis bleef. Ik ben niet getest en heb tot op heden nog geen longfoto.
Vandaag de dag ben ik al 3 maanden thuis, ik blijf klachten houden. Ik blijf ontzettend moe, pijn/druk op/rondom mijn borstbeen, benauwd en snel kortademig. Ik merk dat het bij warm en/of nat weer (veel) erger wordt.
Daarnaast merk ik dat mijn lichaam helemaal van slag is, mijn hormonen lijken op sommige dagen alle kanten op te gaan.
Zo heb ik al jaren een aantal symptomen vlak voor mijn menstruatie, die ervaar ik nu zo goed als dagelijks. Ik voel me hiernaast eigenlijk al die tijd al niet lekker. (vanaf maart)
Ik merk ook dat ik een erg verzwakt concentratievermogen heb, krijg haast geen e-mail in 1x begrijpend gelezen en auto rijden vind ik best spannend als het wat drukker is. ( Fysio zit op 7 minuten rijden, heb al 2x bijna ergens tegenaan gereden, en ik heb dit bericht in delen getypt en herhaaldelijk opnieuw moeten lezen waar ik ookal weer gebleven ben. )
Zijn er meer mensen die dit ervaren?
Ik ben inmiddels sinds enkele weken begonnen met het revalidatie programma, omdat ik niet opgenomen ben geweest in het ziekenhuis zal deze helaas niet volledig vergoedt gaan worden. ( alleen aantal fysio behandelingen uit mijn aanvullende verzekering).
Ik kreeg vorige week ook te horen dat het niet uitgesloten is dat er chronische klachten zullen blijven bij de mensen bij wie de klachten zo lang blijven, heeft iemand anders hier ook iets over gehoord?
Het is natuurlijk voor iedereen aankijken hoe het gaat lopen.
Zijn er meerdere mensen die afhankelijk van de weersomstandigheden verschil merken? ( bij warm en/of nat weer ergere klachten)
Groet, Yvon
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Yvon, 2 weekenden geleden en dit weekend inclusief vandaag ook duidelijke verslechtering bij mij. Uitgeput, duizelig, kortademigheid, brandende longen.
tussendoor ging het redelijk. Heb al klacht sinds 11 maart. Ik heb ook sterk het idee dat het weer van invloed is en hoor dat ook van anderen om me heen met vergelijkbare klachten.
Hoi Yvon,
Ik ben 6 weken ziek geweest door het coronavirus. Zelf ben ik werkzaam in het ziekenhuis en ik merk inderdaad wat jij ook zegt dat mijn concentratievermogen erg slecht is geworden. Telkens moet ik dingen terug lezen omdat ik het even niet meer begrijp. Zelf dacht ik even dat ik weer kon opbouwen met 3 x 2,5 uur werken maar ik ben gauw mezelf tegen gekomen. Het werd mij teveel. De rest van de dagen kon ik niet meer uit bed komen of geen energie meer voor andere bezigheden. Zo prikkelbaar en neerslachtig kan ik ervan worden. Kortademigheid, slapeloosheid angst, vergeetachtigheid, brandend gevoel in de luchtpijp, hartkloppingen en pijn op de borst. Soms heb je van die dagen dat je denkt zie je nou ik ben er eindelijk en dat is het weer raak. Dan merk ik meteen al dat ik een terugval heb. Dat ik 6 weken ziek ben geweest met alle klachten vond ik erg maar nu met mijn herstel denk ik van ja nu pas begint het allemaal. Verder merk ik het met het weer ook heel erg dat het niet goed gaat. En ik durf eigenlijk niet te reageren over de behandelingen wat betreft de fysio
Hoi!
Herken het ook hoor. Heel frustrerend. Ik heb sinds begin maart klachten, op 10 april positief getest (klachten waren toen in ernst enorm toegenomen). De 2e week van april ook saturatiemeting etc gehad, maar ik mocht nog thuisblijven. Was zo moe, dat ik nog moeite had om mijn eten te kauwen (te vermoeiend).
Ik ben 2 weken geleden op dinsdag weer begonnen met 3 uurtjes werken, dit met hangen en wurgen volgehouden (weekend sliep ik vrijwel non-stop, terug spierpijn, duizeligheid en benauwdheid) ik heb me vandaag toch maar weer 100% ziek gemeld. Ben niet angstig, wel emotioneel ofzo (In de zin van verdrietig dat het niet lukt). Ook ik heb t idee dat als het klammig weer is (zoals nu) dat dit een verstikkend gevoel geeft.
Hoe doen jullie het in contact met je werkgever?
Hoi Gerdien,
Ben je al gezien door een bedrijfsarts? Zo nee ? Dan zou je echt advies kunnen vragen wat goed is om rustig op te bouwen. In wat voor setting werk je? Misschien ben je te snel begonnen met het opbouwen van je uren? Ja, emotioneel zijn van dat het niet lukt is heel herkenbaar. Ik heb echt urenlang op de afdeling waar ik werk gehuild. Wat zo herken je jezelf natuurlijk niet. Maar echt 1 ding moet je zeker niet vergeten hier kan jij niks aan doen. Hoe dan ook gaat het goed komen.
Ja ik merk met klammig en warm weer dat het van binnenuit brand en het lijkt alsof ik koorts heb maar ik heb het niet. En niks helpt echt om af te koelen momenteel.
Ik heb echt nauw contact met mijn teamleider. Ik weet niet hoe jouw relatie is met je werkgever?
Mag je zelf aangeven hoe je je reintegratie wilt invullen? Jij kent jezelf het best uiteraard en je weet zelf heel goed wat fijn aanvoelt. Voel je je wel gehoord door je werkgever? Maar trek op tijd aan de bel als je signaleert dat het niet goed met je gaat.
Hoi!
Bedankt dat je reageert.
Ja heb bedrijfsarts gesproken, in overleg met hem zou ik zo opbouwen van 50% naar 75% naar 100%. Ik wilde zelf ook heel graag weer beginnen, ook voelt t niet prettig om zo lang niet beschikbaar te zijn (Ik werk in de gezondheidszorg). Begin 30, altijd goed gezond geweest, ken dit totaal niet van mezelf.
Contact werkgever gelukkig goed. Maar als ik kijk naar de belastbaarheid die lijkt wel nihil. Na 3 kwartier is het op (soms al korter). Heftig hè. Denk dat ik te snel wil... Maar goed, het duurt al zo lang, lig ik op de bank of op bed voel k me prima (gevoel van: wat doe ik hier), ga ik zitten, even praten met iemand bijv. begint ademhaling al pijnlijk te worden.
Welke afspraken heb jij gemaakt?
Ja ik begrijp je echt volkomen. Ik ga aanstaande woensdag pas naar de bedrijfsarts. Ik heb eerst zelf 4 weken geprobeerd. Ik was eerst begonnen met 1 x 1 uur daarna 2 x 1,5 uur vervolgens 2 x 2,5 uur en vorige week met 3 x 2,5 uur. Ik krijg echt de ruimte voor mijn herstel dus ik voel geen druk vanuit de werkgever maar meer van mezelf dat ik dingen moet doen. Normaal werk ik 32 uur per week en onregelmatig. Als ik nu terug moet kijken naar dingen kan ik gewoon uren huilen omdat ik dit niet herken. Normaal zou ik door kunnen gaan maar bij dit kan ik er niet mee omgaan. Ik krijg gelukkig veel ondersteuning van mijn werkgever maar ook van collega's. Ik voel me echt nutteloos en ik denk ook van is dit hoe ik te werk moet gaan in een ziekenhuis? Maar hier kan je dus echt niks aan doen. Het lastige is gewoon dat we dit voor nu moeten accepteren.
Het is allemaal zo moeilijk te peilen. En inderdaad als je eenmaal met met praten begint wordt het pijnlijk.
Idd, en mijn werk is voornamelijk praten (en denken)?
Heftig hoor, het voelt wel iets minder alleen en uitzichtloos dat er kennelijk meer mensen zijn bij wie het zo gaat (Al gun je het niemand).
Het werk wat ik doe is niet makkelijk te vervangen door een collega, dat maakt dat er (denk toch m.n. vanuit mezelf) een bepaalde druk op staat.
Herken je ook trillende ledematen na milde inspanning?(lees: traplopen, wasje ophangen, post ophalen) Merk dat ik t negeer en denk: kom op! Straks roest je nog vast. Ofzoiets. Als k zou weten hoe lang het gaat duren allemaal (of dat het blijvend is) zou minder die heftige emoties geven denk ik...
Sterkte hoor!!
Hoi allemaal,
Ik kon mijn bericht niet terug vinden dus ik lees zojuist pas jullie reacties. Is dit niet terug te vinden in je eigen account o.i.d.? Zal misschien ook wel aan mezelf liggen hoor.
Bedankt voor jullie reacties. Niet dat het fijn is dat meerdere mensen zich hierin herkennen, want echt niemand wens ik dit toe... maar wel dat jullie er zijn die me echt begrijpen en ook deels voelen wat ik voel en meemaak.
Samen met de arbo arts en mijn werkgever is nu besloten dat ik nog 100% onbeschikbaar ben. Ik heb wel wekelijks contact en ben nu 1x even langs geweest. Ik voel me ontzettend bezwaard en rot dat ik al zolang onbeschikbaar ben, wil zo graag weer iets betekenen. Maar het lukt me echt niet..
Zit er even een beetje doorheen momenteel, zò frustrerend dat het niet e nr verbeterd. Tijdens de warme en vochtige dagen nu zit ik echt tegen mijn grens aan, benauwdheid is dan soms erger dan tijdens de ergste weken in april..
Dat maakt me wel een soort van angstig voor de komende maanden... de warmte dagen moeten nog komen...
En ik herken inderdaad ook de trillingen in de ledematen. Zoals je zegt, ik denk dan precies hetzelfde; "kom op zeg dit moet ik toch kunnen" ...
En ik denk ook dat die onzekerheid de emoties soms wat erger maken, er is nog zo weinig over bekend wat de gevolgen verder nog (kunnen) worden en of volledig herstel er nog wel in zit. * laten we hopen van wel voor iedereen!
Hebben jullie wel veel steun uit je directe omgeving?
Groetjes Yvon
Bij warm weer heb ik ook meer klachten. Ik dacht dat dat mijn allergische rhinitis was, maar misschien hangt het ook met de corona samen. Beterschap allemaal.
Goedemorgen ,
Ik ben nog steeds gesloopt van de corona en het ziekzijn, isolatie in het ziekenhuis enz.. Ik ben nu al al ruim 2 en halve maand onderweg en het herstel gaat zo onvoorstelbaar langzaam. Het is te zot voor woorden, ik ben een actief persoon maar kan weinig tot niks. En inderdaad, bij weersverandering vooral bij vochtig en warm tot zeer warm weer, kan ik niks en ben ik weer terug bij af! Ben nu al op mijn hoede gezien de weersvoorspelling eind deze week.
Inmiddels is het traject bedrijfsarts al ingegaan . Had de afspraak voor een sociaal-koffie-moment op het werk. Hier komt werkelijk niets van terecht. Net als je denkt "ik kan er weer tegenaan" gaat het niet goed. 2 stappen vooruit en 10 terug. Het is zo wisselend en zo frustrerend om hier voortdurend tegenaan te lopen.
Natuurlijk , men weet inmiddels steeds meer (gelukkig!) maar vrees dat de oplossing nog niet echt in aantocht is. Medicijnen ontwikkelen en hopen op het juiste is erg mooi maar het fysieke herstel... hoe dan?! Op welke manier dan?
Heel veel sterkte iedereen,
Dominique
Hoi Yvon,
De weersomstandigheden die jij noemt herken ik niet. Wel heb ik last gehad van wind. Wandelen en fietsen ging echt een stuk slechter als het waaide. Eigenlijk ging het dan niet.
Ik vermoed dat het jouw klachten en mijn klachten samen hangen met ademhaling. Net als bij stress gaat de ademhaling een fractie sneller en oppervlakkiger (minder diep/buikademhaling).
Bij mijn fysio heb ik geleerd hoe beter en goed te blijven ademen.
Sterkte en beterschap verder.
P.S.
Inmiddels voel ik me na 4 maanden langzaam herstel en zeer gedoseerd opbouwen, weer goed. Hou vol en hou hoop.
aan allen,
18 maart ben ik ook geveld geweest door het Covid 19 virus, 2 weken niet uit bed kunnen, erge hoofdpijn , koorts, hoesten en nog eens hoesten, kortademig en ongelooflijk moe
Dankzij m n jongste zoon kon ik thuisblijven maar als ik had geweten dat ik zuurstof thuis had kunnen krijgen had ik dat aangevraagd.
Heel langzaam ben ik opgeknapt, werk volledig maar het ergste vind ik mijn concentratie niveau.
Soms denk ik dat ik Alzheimer heb. Mijn korte termijn geheugen is slecht. Moet alles opschrijven om geen dingen te vergeten, dat is prima maar soms vervelend met name in mn werk.
Het frusteert enorm, de ene dag beter dan de andere maar ik kan soms echt doodmoe zijn en wel een dag slapen. Het is nu 1 augustus. Je leest veel over corona en de artsen zijn er echt nog niet uit wat de naweeen zijn, lees maar in de krant. Soms kan ik het niet meer horen.
Ik waarschuw mensen het niet te onderschatten, dat heb ik wel gedaan. Helaas het tegendeel is bewezen. Sterkte voor iedereen die nog klachten heeft na het doormaken van deze slangebeet
genaamd Covid 19.
Groet Maries Houwing
Hoihoi!
Na bijna 2 maanden sinds vorige reactie: het gaat beter!! Nog steeds rustig en gedoseerd bezig zijn, maar niet meer dat afschuwelijke gevoel van zwakte continue. Ik doe nu een revalidatietraject en werk weer 50%. Daarnaast alles wel op een laag pitje, maar het gaat!
Soms als ik op bed lig moet ik plotseling wel hoesten, hoest dan ook nog steeds slijm op, maar door revalidatie leer ik hoe ik ook qua ademhaling etc mee om kan gaan. (Beetje zoals COPD patiënt)
Heb voorzichtig vertrouwen dat t goed komt en wilde het ff met jullie delen dat t dus kan dat het na 5 maanden een stuk beter gaat!
*o ja: Mijn ademhaling is soms nog wel heel pijnlijk, zoals gistermiddag voor de onweersbuien. Heel drukkend, zowel het weer als mn longen...
Hoi Yvon,
Ik heb uiteindelijk, na aandringen van mijn fysiotherapeut van de huisarts een verwijzingsbrief voor de fysio gekregen met daarop "dd covid" Dat is differentiaaldiagnose covid. Dat betekent dat op basis van symptomen de diagnose is gesteld maar dat deze niet is bevestigd door een test. Doordat ik te laat ben getest was mijn test negatief, maar ik ben sinds 6 maart ziek en tot in mei werd er niet getest. Met die dd covid krijg ik volgens de fysiotherapeut alles vergoed (inclusief zo nodig diëtist en ergotherapeut). Dus die tip kan ik je geven. Bespreek dat eens met je fysiotherapeut en/of huisarts. Dat kan weer schelen in de kosten.
Verder heb ik mijn trainingsprogramma moeten stoppen tijdens de dagen boven de 35 graden. Ik heb mezelf gedwongen om een heel klein rondje om het huis te lopen om toch een beetje in beweging te blijven, maar dus niet twee wat grotere rondjes plus bewegingsoefeningen en ademhalingstraining (d.i. in mijn geval een paar minuutjes klarinetspelen overigens, op advies van de fysio). De fysio had mij ook aangeraden om het even wat rustiger aan te doen ivm de warmte. En ja, het is veel benauwder en ik ben kortademiger. Dat is het voor iedereen (mijn man is niet ziek geweest en heeft er ook wat last van), maar voor ons is het dan nog wat zwaarder dan het al is.
Ik hoop dat je via de huisarts alsnog vergoeding kunt regelen voor de kosten. Beterschap!
Naar aanleiding van de reacties van Gerdien: Ik heb ook last van trillen. Maar ik heb dat eigenlijk continu, en als ik iets doe (al is het een boterham smeren) wordt het erger. Is ook niet alleen mijn handen, maar mijn hele lijf dat trilt. Bizar hè? Ik ben overigens nog helemaal niet aan het werk. Ik kijk 1x per week de mail van mijn werk en dat is het. Dat is een half uurtje. Ik ben de hele dag alleen maar bezig met veel slapen, mijn trainingsprogramma en herstellen daarvan. En dan is de dag alweer voorbij en de pijp leeg. Ik heb ook werk waarin ik moeilijk vervangbaar ben, en ik baal er gigantisch van dat mijn collega's nu allemaal veel harder moeten werken omdat ik er niet ben, maar het is niet anders.
Groetjes, Inge