Ik lees van verschillende mensen (hoopgevende) berichten over langzame verbeteringen van week naar week: weer kunnen fietsen, in de tuin werken ed. Ik heb die ervaring helaas (nog) niet, juist het omgekeerde.
Na de initiele "milde" ziekte half maart was ik redelijk snel weer op de been. Nog wel benauwd, maar kon lekkere stukken wandelen en fietsen en -achteraf gezien- ging het zo slecht niet eigenlijk. Doordat het toch allemaal uitproberen is wat wel en wat niet werkt, tegenstrijdige adviezen van huisarts en fysio en door het vertragende effect van minimaal een dag na (teveel) inspanning, ben ik ondanks voorzichtig doen, blijkbaar toch meerdere keren over een grens heen gegaan en werd ik eigenlijk alleen maar steeds zieker. Wandelen en fietsen is er nu niet meer bij helaas en per week lijken er nieuwe symptomen bij te komen. Het is om wanhopig van te worden, ik wil zo graag de opgaande lijn inzetten.
Wat doen jullie om terugvallen en verslechtering te voorkomen? Hoe zet je de opgaande lijn in?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ha Vinx,
Wat jij schrijft is heel herkenbaar. Ik heb er zelf ook veel moeite mee uit te vinden waar nu precies mijn grens ligt, maar heb nu wel wat vertrouwen dat ik een stijgende lijn ingezet heb.
Wat bij mij heeft geholpen is:
- eerst een paar dagen echt rust nemen (daarbij ook >12 uur geslapen, deels overdag) om het teveel van eerder te verwerken
- daarna rustig beginnen met activiteiten en het effect van de volgende dag afwachten, bijvoorbeeld een wandeling maken en de volgende dag kijken of je je slechter voelt of niet
- activiteit en rust blijven afwisselen, elke dag wel iets doen, anders leek ik verder te verzwakken door het nietsdoen
Fysio gaf me nog de tip als iets teveel was om dan de activiteit de volgende keer te verkorten tot 2/3, bijvoorbeeld als een uur lopen teveel is, de volgende keer 40 minuten, om zo te vinden wat wel kan zonder meteen te weinig te gaan doen als compensatie.
Het blijft vooral zoeken naar wat wel en niet kan. Ook ik heb in het begin juist teveel gedaan (fietsen en zelfs hardlopen), en dat keihard teruggekregen. Toch denk ik dat ik ondanks het moeilijk vinden van mijn grenzen wel langzaam ook in die tijd vooruit ben gegaan. Hopelijk geldt dat ook voor jou.
Succes ermee.
Hoi Phoenix,
Djw voor de tip ,kunnen we allemaal wat meedoen.
Hi Phoenix,
Dat zijn fijne bruikbare tips. Wat ik eruit begrijp is dat je ondanks de terugvallen toch stapjes vooruit zet. Kom je er sterker uit, moet ik dat zo zien? Ik zie de terugvallen vooral als ik iets wat ik absoluut moet voorkomen omdat ik er telkens slechter uit kom.
Hi Vinx!
wat jij nodig hebt is een long/Corona gespecialiseerde fysio!
Totdat ik fysio had, vroeg ik me ook af of ik niet achteruit ging Ipv vooruit. Ik dacht zelfs, ik kan toch bijna niks, wat kan een fysio dan met mij?
Maar die geven je een plan, tips, houvast. Vaak moet je ook zelf bepaalde dingen bijhouden. En dan Zul je zien dat je wel degelijk stappen maakt!
laat je angst voor terugvallen je niet weerhouden om dingen te doen, maar leer te doen wat wél werkt. Juist door te doen leer je hoe je lichaam werkt.
Dag Vinx,
Herkenbaar verhaal. Na lichte klachten in maart heb ik ook al sinds eind maart klachten. Ik loop inderdaad soms ook nog hard. Veel minder en langzamer dan eerst. Daarna heb ik inderdaad ook weer een terugval. (gevoel van benauwdheid, druk op de borst en lichte duizeligheid) Na ca. 2 dagen zit ik weer op het oude niveau qua klachten. Ik begrijp uit je verhaal dat ik die terugval moet voorkomen en dus nog minder moet gaan doen. (ben te fanatiek met sporten en baal ervan als ik nagenoeg niets meer kan doen)
Ik ben nog wel even benieuwd. Ik heb een longfoto laten maken waarop natuurlijk weer niets te zien is. Heb jij dit ook nog gedaan? Zo ja, was daar wel iets op te zien? Of misschien dat anderen hier weer op kunnen antwoorden....
Hi Marissa, bedankt voor je suggestie! Ik heb dus een longfysio... maar zie nog niet precies hoe dat me helpt momenteel. Laatste terugval was ondanks de fysio...
Sven, ik heb een maand geleden een longfoto laten maken, daar was niks op te zien. Netjes dat je na 2 dagen weer "op niveau" zit, wellicht is dat een goed teken. Toch zou ik inderdaad wel voorzichtig zijn en vooral genieten van wat je nu wel kan.
Wat herkenbaar, jullie verhalen over terugval.
Bij mij is onlangs door een bloedtest vastgesteld dat ik corona heb gehad. Eerste klachten waren begin maart. Het advies was uitzieken. Na een paar weken startte ik weer met werk. Doordat ik thuiswerkte heb ik wellicht niet in de gaten gehad dat ik over mijn grenzen ging. Na ruim twee weken kreeg ik een fikse terugval, aangekondigd door me uitgeput voelen. Alle klachten kwamen terug: brandend schrijnend gevoel in mijn longen, slikklachten, kortademigheid, stekende hoofdpijnen, slechte concentratie, pap in mijn benen. Toch ben ik direct na de terugval gestart met workouts on line, 3x per week, om mijn spieren te sterken. Natuurlijk hield ik het tempo niet bij en springoefeningen liet ik al gauw aan me voorbijgaan. Dat ik de rest van de dag niet zoveel puf meer had nam ik voor lief. Ik had tenslotte die dag wel iets gedaan! Op slechte dagen beperk ik me tot ommetjes met de hond. Nu, ruim 5 weken verder moet ik helaas constateren dat ik bitter weinig opbouw van conditie ervaar.
Wat me onzeker maakt is dat ik niet meer weet wat ik aan mezelf heb! Zo gaat het goed, zo is er weer een terugval die dagen voortsuddert.
Op advies van de huisarts heb ik gisteren kennisgemaakt met een Cesar fysio wat ik geen succes vond. De Cesar fysio legde nadruk op psychosomatische klachten die ik niet heb. Ik ben niet depressief, kan me goed ontspannen, heb een fijne kring van mensen om me heen. Ik heb 'alleen' een waardeloze conditie en longklachten!
Het voortsukkelen van goede dagen en dagen waarop vermoeidheid en longklachten de boventoon voeren, de onzekerheid of ik weer de oude, sportieve, levenslustige wordt nekken me de laatste dagen. Ik merk dat ik het zat ben en vooruit wil. Dit ongeduld overigens levert dan ook weer zere longen op. Ik moet de knop vinden om me over te geven aan een stap terug.
Helaas herkenbaar. Ook mijn longfofo was goed terwijl de klachten al maanden aanwezig zijn. En hoewel het een tijd echt beter leek te gaan lijkt het nu juist weer te verslechteren. Nu weer doorverwezen naar de longarts. Om wanhopig van te worden. Een duidelijke oorzaak lijkt er niet te zijn maar de klachten blijven..
Mijn man en ik kampen met exact hetzelfde verhaal. Vanaf 16 maart ziek en als ik terugdenk aan die weken was het echt een milde vorm. Geen koorts, niet hoesten, verder alle genoemde klachten. En na 3 weken waren we er wel weer dachten we en toen kwam de eerste terugval. Wat een ellende. Zoveel pijn, zoveel zwaarder dan het hele virus zelf. We hebben alles geprobeerd, van juist wel iets doen (ik) tot rust rust rust (mijn man) en evengoed kregen we weer een terugval. En ook bij ons zijn de terugvallen steeds heftiger. En de conditie tussentijds is echt beneden alle peil.
Fysio kan ons alleen coachend helpen, daar zijn we zelf goed toe in staat juist omdat we het allebei hebben.
Wij hebben de rest van 2020 als herstel periode gesteld. En werken met een schema wat ons past en zodra het niet lukt passen we dat direct aan. Het is vooral psychisch accepteren dat dit virus zoveel schade aanricht waardoor we nog maanden onderweg zullen zijn en dat is een enorme klus. Nooit geprofiteerd van de lock down, alles draait weer en wij hangen nog voor Jaffa op de tuinstoel. En echt begrip is lastig, mensen classificeren je al snel, slechte conditie, ouder, iets te zwaar dus......terwijl we hadden en bere conditie, zijn gezond, sporten, eten gezond.
Momenteel zijn we aan de Chinese kruiden, als dat wat is zal ik dat laten weten.
Ook wij hebben vooral behoefte te horen dat mensen na een lange tijd werkelijk herstellen. Dat zou hoop geven.....
Al jaren ben ik bekend met longrevalidatie bij een longfysio. Ook volgde ik klinische longrevalidatie.
Los van corona, is voor mij sowieso een goede dag- en weeklanning van belang.
En dan nog dagelijks na opstaan, aankleden en ontbijt even stil staan bij hoe ik me voel. Is dat oké, dan gaat die dag alles door. Viel opstaan tegen? Dan volgt een schrapsessie voor die dag. Opplussen mag nooit (ook al voel je je die dag fitter dan verwacht), afschalen wel.
Een ergotherapeut kan helpen met dagplanning. En hij kan veel tips geven voor energiebesparing. Denk aan een douchestoel, een activiteit voorbereiden (wat heb je nodig, wanneer neem je pauze, wanneer stop je), zittend omkleden, al je dagelijkse spullen op pakhoogte zetten, enz.
Inmiddels meermaals een terugval gehad. Fysio schaalt dan direct af tot bedoefeningen en extra rust. Sowieso kost fysio een halve dag: na fysio gelijk naar huis en rust.
Naar je lijf luisteren is enorm belangrijk (en moeilijk ...). Over mijn grens gaan komt altijd als een boemerang terug. Daarentegen komt ook (extra) rust, al dan niet tijdens een terugval, in positieve zin als een boemerang terug. Helaas valt dat minder op.
Sterkte allemaal met herstel!
Wat fijn om te horen dat mensen dezelfde onzekerheden hebben en het ook lastig vinden om een balans te vinden in wat wel kan en wat niet.
Ik weet sinds gisteren dat ik het coronavirus heb gehad door bloedtest via huisarts, maar heb al sinds maart klachten. Begon met griepklachten en koorts ( 2 à 3 weken), met heftige hoestaanvallen met taai slijm, soms benauwdheid. Moest de griep uitzieken..toen ribben gekneusd door heftig hoesten. Dachten aan kinkhoest, bleek na tweede bloeduitslag toch niet zo te zijn. Ben wel weer gaan werken, maar dat viel erg tegen, bleef benauwd en vermoeid.
Eind april een longontsteking geconstateerd net thoraxfoto, na antibiotica is dit genezen.
Tussendoor en daarna geprobeerd te wandelen en te fietsen om conditie op te bouwen: soms ging dit goed, soms kwam ik niet veel verder dan 10 minuten.
Via huisarts wel verwezen naar een ademhalings therapeut/ mensendieck, zij heeft mij geholpen mijn bovenlichaam/thorax te ontspannen. Door het hoesten was alles erg gespannen en haalde veel adem met hulpademhalings spieren, die je alleen nodig hebt bij inspanning. Dat helpt wel al wat meer ontspannen te ademen en gaat het wandelen beter.
Bleef wel klachten houden van weer heftig hoesten, niet meer kunnen slapen en erg vermoeid. Ook weer halve dagen gaan werken.
Vorige week toch weer terug naar de huisarts, omdat het niet lukt mijn conditie op te bouwen en aanhoudende hoesten met slijm. Na bloedtest blijk ik positief op antistoffen in het bloed.
Fijn dat ik nu weet wat het is, het maakt dingen wel duidelijk nu. En er is ook wat onzekerheid weg. Ik lees dat ik niet de enige ben met zulke langdurige klachten en dat het opbouwen niet altijd vanzelf gaat. Soms voel ik mij echt wel goed, maar heb ook weer slechte dagen, waarbij alles te veel is.
Ik lees hier al veel tips, hoop daar zeker wat aan te hebben!