Hallo allen, ik zit net op de grens van 3 maanden post-Corona klachten en daarmee dus long covid (vooral vermoeidheid, spierzwakte, moeite met prikkels en concentratie). Ongepland net in verwachting. Een rollercoaster van emoties, zeker gezien de long covid -klachten nu. We hadden wel een wens voor nog een kindje, maar nu uiteraard niet vanwege mijn slechte herstel.
Dus mijn hulpvraag is aan de andere mama’s (in spe): hoe werken jullie aan herstel icm zwangerschap? Wel effect had/heeft de zwangerschap op jullie klachten? Hebben jullie tips om vanwege long covid even op te letten of aandacht voor te hebben?
Ik hoor graag van je jullie!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hi Sandra,
Helaas, ik kan je niet helpen maar ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat? Ik loop onderhand 6 maanden met post COVID en we willen juist kijken of het mag lukken om zwanger te worden. Ik herken me erg in jouw klachten rondom COVID en vond het erg jammer om te zien dat je geen (openbare) reacties hebt gekregen. Thuis gaan dingen een stuk beter dan op werk en we hebben afgesproken dat ik een carrière switch naar huismoeder maak.
Daarom ben ik erg benieuwd naar hoe het met jou gaat. Je bent al aardig op weg met de zwangerschap als alles goed verlopen is en ik ben benieuwd of je aan je herstel hebt kunnen werken en hoe je dat gedaan hebt. Wat zijn voor jou uiteindelijk aandachtspunten geweest? Persoonlijk ben ik nog in dubio of het niet beter is nog even te wachten ivm herstel.
Ik zie graag je antwoord en eventueel tips tegemoet en wens jou erg veel succes en liefde de komende tijd!
Claudia
Hoi Claudia,
Hoe gaat het met jou nu? Hebben jullie een goed besluit kunnen maken? Ik zit in hetzelfde schuitje. Jammer dat er zo weinig reacties zijn op dit onderwerp!
Groetjes Michelle
Hoi Sandra,
Hoe gaat het met je? En met de zwangerschap? Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje als Claudia, dus helaas geen tips maar wel erg benieuwd hoe het met je gaat!
Groetjes Michelle
Hoi Michelle,
helaas heb ik uiteindelijk een miskraam gehad. We hadden net ervoor gekozen dat we het wouden proberen. We staan hier wel vaker voor een uitdaging en fiksen dat dan wel. Nu werd het voor ons anders beslist. Toen ik ontdekte dat ik net zwanger was, was ik er ook best slecht aan toe. Ik kon weinig en hing vooral op de bank/bed. Inmiddels ben ik vele maanden verder en is er bij mij wel heel langzaam herstel van bijv energie en meedraaien in het gezin. Dat kan steeds iets meer en werk nu 9u per week.
Wij hebben na de miskraam bewust gekozen om niet zwanger te willen worden om eerst de focus op mijn herstel te kunnen leggen. Elk lichaam is anders. Ik weet wel dat herstel bij mij heel langzaam ging, in lijn met eerste maanden na de besmetting. Het zou een enorme uitdaging zijn geweest de zwangerschap te volbrengen met de twee kids die hier ook al zijn. Achteraf gezien is het echt beter zo voor mijn herstel. Ik kan nu eindelijk weer eens een dagdeel voor de kids zorgen. Met een derde erbij was ik denk ik nog niet zo ver geweest, maar dat is koffiedik kijken.
Even in brede zin mijn tips over zwanger worden: kijk dus vooral naar hoe het met jou gaat, hoe je herstel vordert en wat je context is. Heb je eventuele extra support, is er al een gezin (man en/of kids) dat best wat aandacht vraagt, is wachten met een zwangerschap een optie of niet, etc. En als wachten geen optie is, zou je er dan oké mee zijn als er wellicht geen kindje komt? Het is een delicaat proces waarin je vooral naar je eigen gevoel moet luisteren en dat van je partner. Medici weten er bijv nog te weinig vanaf om vanuit dat punt advies te kunnen geven. Maar ik denk wel dat ik mijn huisarts en de gynaecoloog kon volgen in ‘het is het lopen van een marathon met een enorm slechte conditie. Het kan, maar is een enorme uitdaging.’ En daarin moet je dus 100% achter de keuze staan.
veel succes gewenst in ieder geval
Hallo Iedereen,
Ik zou dit onderwerp graag weer willen openen.
Sandra, wat sneu dat je een miskraam hebt gehad. Hoe gaat het nu met je?
Zijn er inmiddels meer met ervaring long covid & zwangerschap ? Ik ben wel heel erg benieuwd :)
Met mij stabiel en qua gezondheid nog niet veel beter.
tav zwangerschap. Volgens mij is er een groep op Facebook voor longcovid&zwanger.
sowieso hoop ik veel goeds voor je
Hoi allemaal,
Na wat googlen kwam ik bij jullie berichten uit. Ik heb in 2020 corona gehad en sindsdien Long Covid. Ik ben afgelopen januari zwanger geraakt maar na 6 weken kreeg ik een miskraam. Nu ben ik bang dat de miskraam door Long Covid komt en ik nooit een succesvolle zwangerschap kan hebben. Ik lees ook dat de cytokinenstorm in je lichaam vaak leidt tot een miskraam..
Ik merk sowieso dat ik een terugval heb sinds de miskraam en kies nu ook eerst voor herstel maar mijn grote wens is wel om moeder te worden. Hebben jullie ervaringen?
Groetjes M
Hoi allemaal,
Wat verdrietig M dat je een miskraam hebt gekregen met 6 weken. Begrijp goed dat je angstig bent niet of moeilijk zwanger te raken door Covidklachten. Zou je graag informatie bieden, maar heb deze niet en zit met eenzelfde dubio, hoewel mijn klachten nog niet zo lang van aard zijn als de jouwe.
Wij waren enkele maanden met de anticonceptie gestopt toen ik Covid kreeg. Drie maanden ziek geweest en na twee maanden hersteld te zijn geweest (dacht er vanaf te zijn) begin maart opnieuw ziek geworden (dus nu ook alweer ruim twee maanden onderweg).
De kinderwens heeft een aantal maanden op een laag pitje gestaan, maar zit met dezelfde twijfels. Word ik niet zwanger door de post-covid klachten of speelt er meer? En ook erg in dubio: Blijven we proberen in verwachting te raken of is het verstandig om een paar maanden 'pauze te nemen'. Wat als ik telkens herstel en iedere zoveel maanden een terugval heb? Mijn klachten zijn matig in ernst, werk momenteel 50%, maar heb vertrouwen erin op basis van de eerste 'episode' dat ik met een maand of 2 rustig weer zou moeten kunnen opbouwen en hopelijk in de zomer weer fit ben.
Ben erg benieuwd of iemand meer weet of andere ervaringen heeft op dit vlak.
Ik zit ook met dezelfde twijfels. En ik ben vooral op zoek naar positieve ervaringen, maar wat mij opvalt is dat er zo weinig over gesproken wordt en bekend is. Hopelijk komt hier nog eens wat meer informatie.
28 April 2023
Female reproductive health impacts of Long COVID and associated illnesses including ME/CFS, POTS, and connective tissue disorders: a literature review. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fresc.2023.1122673/full
Bedankt voor het artikel Els, boeiend! Ik moet het nu op een scherm lezen dus heb alleen even gescand (want hoofdpijntaak ;) ), maar wil het binnenkort even gaan printen en dan nog eens rustig doorlezen.
@hallohallo: herkenbaar, er valt weinig over te vinden. Ben jij al bij de huisarts of gyno geweest? Ik heb besloten met mijn vraag naar de huisarts te stappen, dat zal maandag a.s. zijn. Benieuwd wat hij erover gaat zeggen (hoewel ik geen wonderlijk antwoord verwacht natuurlijk). Ik twijfel ook weleens of ik mogelijk ook endometriose heb, dus wil eigenlijk aansturen op een verwijzing naar de gyno. Mogelijk dat ik daar ook weer meer antwoorden kan krijgen op onze vragen over zwanger worden met post-covid klachten.
Ik heb de laatste weken qua energie wel weer een sprongetje gemaakt.
Hoe is dat bij jou hallohallo? Zijn jouw klachten ernstig? En hoe sta jij er nu in?
Hoi allemaal,
Even een update voor jullie en eventuele anderen die naar deze informatie op zoek zijn.
Vanochtend afspraak bij de huisarts gehad met de vraag of het nu verstandig is om zwanger te raken met post-Covidklachten. Mijn huisarts was eigenlijk heel positief. Hij gaf aan dat het belangrijk is dat ik er zelf een goed gevoel over heb (qua gezondheid) en dat ik voldoende steun heb aan mijn partner, etc. Hij gaf aan dat een zwangerschap allerlei hormonen in gang zet die juist het lichaam versterken. Ook de positiviteit die om een gewenste zwangerschap hangt is goed. Wat hem betreft mogen wij dus actief aan de bak met zwanger worden en mocht dat over een half jaar nog niet gelukt zijn, dan ziet hij ons graag op zijn spreekuur om te bespreken waardoor het mogelijk nog niet zou zijn gelukt.
Ik kwam helemaal flabbergasted uit het gesprek, had niet verwacht dat hij zo positief zou zijn haha! Maar zijn 'fiat' steunt mij wel enorm moet ik zeggen.
Nog even benoemd dat ik het ook lastig vind dat ik nu deels ziekgemeld sta en dan wellicht net een beetje opkrabbel en dan kom aanzetten met "ik ben zwanger" op mijn werk. Hij veegde dit direct van tafel. "Dat is het leven, daar hoef je je helemaal niet schuldig over te voelen". Heel fijn, ik ben een blij ei en kan niet wachten om het nieuws aan mijn man te vertellen vanavond. Ook al hebben we een jaar geleden al bewust ervoor gekozen om te stoppen met anti-conceptie, het voelt toch alsof we nu met een soort schone lei weer echt gaan proberen.
Een blij ei is wel een toepasselijke uitspraak in dit geval ;)
Heel veel geluk en liefde samen gewenst!
Dankjewel Els, lief! :)
Toevoeging aan mijn eerdere bericht:
Later sprak ik mijn ergotherapeut nog even over het onderwerp zwanger worden & Covid en zij gaf aan dat zij ook wel gevallen kent waarbij vrouwen door de zwangerschap een soort 'reset' kregen en de post-Covid klachten juist sterk of geheel afnamen. Ook wel bijzonder, maar fijn als het zo zou zijn ;)
Hallo,
Ik was een van die gevallen. Mijn klachten verdwenen helemaal tijdens mijn zwangerschap. Helaas kreeg ik er wel een erg zware misselijke zwangerschap voor terug. De eerste 9 maanden na mijn bevalling geen klachten gehad. Echter nu helaas weer een terugval. En heeft mijn lichaam het weer zwaar. Snel moe spierkracht afname en moet ik weer een pas op de plaats doen.
Dus het is weer terug..
Hi Kate,
Bedankt voor het delen van jouw verhaal! Wat balen dat je zwangerschap wel pittig was en dat het zoveel tijd later dan opeens toch weer opspeelt.
Het blijft raar hoe onvoorspelbaar het is en waarom het dan toch weer kan opvlammen... (Bij mij is het ook 3 maanden weggeweest en toen weer opgevlamd en hardnekkiger dit keer.)
Opvallend dat het door de hormonen dan inderdaad een soort 'reset' lijkt te krijgen. Maakt dat je je afvraagt of het dan weer terug is gekomen omdat je hormoonhuishouding na 9 maanden ontzwangeren weer begon te normaliseren. En zou dat kunnen betekenen dat hormonen het kunnen beïnvloeden? Ben jij toevallig weer aan hormonale anticonceptie gegaan? Ben wel benieuwd of je het daarmee dan dus ook zou kunnen beïnvloeden omdat je lichaam dan zwanger denkt te zijn.
Hallo,
Nee door de hormonen werd ik tijdens mijn zwangerschap juist weer ziek zwak en misselijk. Dus geen hormonen na mijn zwangerschap om daar weer van te kunnen herstellen. Ik merk nu vooral dat de vermoeidheid en geen energie hebben zich vaak bij te veel willen doen zich als eerste uiten richting mijn maag de zwakke plek tijdens mijn zwangerschap.
Bedankt voor je reactie Kate, goed om te weten! Maagklachten bij Covid zijn mij overigens niet vreemd, ik heb al vanaf het begin van mijn Covid-infectie met periodes last van maagklachten. Daarvoor had ik eigenlijk nooit maag (of darm)klachten. Bij mij werkt een Pantoprazol kuur van 14 dagen i.c.m. een maagsparend dieet goed ( https://gastrokliniek.be/maagsparend-dieet/ ). Daarna rustig weer opbouwen qua eten en opletten met zwaarder eten (ook dingen als vette vis zoals zalm valt daaronder). Ongevraagd advies dit, maar wie weet heb je er wat aan!
Hoi allemaal,
Mijn partner en ik zitten in het zelfde schuitje, wij hadden al een kinderwens voordat ik ziek werd (2 jaar geleden) en dit heeft daardoor een lange tijd op een laag pitje gestaan maar nu begint het weer te kriebelen. Het valt mij op dat er heel weinig over te vinden is, dus ook ik ben naar de huisarts gestapt. Waarin ik te horen kreeg dat ik eerst maar zwanger moest worden en dat we dan konden kijken hoe verder. Dat leek mij niet zo verstandig ;)
Dus fijn dat ik op deze pagina terecht ben gekomen! En super Blackbird dat jij wel een begripvolle arts getroffen hebt! Ik houd graag de ontwikkelingen bij!
Ook mijn ergotherapeut gaf aan dat er mensen zijn die juist van een zwangerschap herstellen, maar ik weet inderdaad niet hoe dit op de lange termijn is. Ook heb ik een vriendin die hoofdpijnklachten hielt na een hersenvliesonsteking (totaal iets anders), maar door de zwangerschap zijn deze klachten helemaal verdwenen en ook niet meer teruggekomen.
Voor nu hopen we dat ik nog wat beter wordt voordat we aan kinderen willen beginnen. Ik heb zojuist hyperbare zuurstoftherpie afgerond, helaas met (nog) geen verbetering. Wanneer dit niet helpt sta ik ervoor open om aan de SSRI te beginnen, sommige kunnen gelukkig samen met een eventuele zwangerschap.
Hallo allemaal,
Ik herken veel van de verhalen hier. Mijn partner en ik hadden ook een kinderwens nog voor ik ziek werd. Inmiddels ben ik al ver over de anderhalf jaar ziek. Maar ben ik ook al iets meer dan 3 maanden zwanger :)
Voordat wij onze wens hebben doorgezet heb ik dit besproken in het ziekenhuis en met mijn huisarts. Die stonden er allemaal positief in. Super fijn. Mijn klachten zijn sinds de zwangerschap niet meer, maar ook zeker niet minder. Ik ben nu heel erg op zoek naar mensen die eventueel al zijn bevallen met post covid. Ik ben heel erg benieuwd of zij gewoon bevallen zijn of dat zij een keizersnede hebben gehad!?
Mochten er mensen vragen hebben over mijn traject mogen die ook altijd gesteld worden!
Hoi Marieke,
In mei 2022 kreeg ik corona toen ik ongeveer 22 weken zwanger was met longcovid als gevolg. Ik heb toen hulp gehad van de fysio en ergotherapeut om zo optimaal mogelijk aan de bevalling te beginnen. Uiteindelijk ben ik thuis bevallen op een natuurlijke manier. Echter was dit wel een enorme uitputtingsslag waardoor mijn kraamweek anders is verlopen dan gehoopt. Ook heb ik daarna echt wel een terugval in herstel gehad en ook minder makkelijk hersteld omdat mijn thuissituatie nogal veranderd is. Een baby is echt niet bepaald prikkelarm en je kunt niet altijd rusten op de momenten dat je het nodig hebt. Zoals ook in de reacties hierboven die ik lees, ben ik ook opzoek naar of het wel/niet verstandig is om met longcovid nogmaals zwanger te worden. Op het huidige moment heb ik namelijk nog steeds klachten en ga ondertussen mijn 2e ziektejaar in. Ik ben dus erg benieuwd hoe de rest van je zwangerschap gaat verlopen.
Gefeliciteerd met jouw zwangerschap Marlieke, wat onwijs leuk en bijzonder!! Ik hoop dat je de antwoorden vindt die je zoekt. Zou je zo'n vraag wellicht kunnen neerleggen bij een vereniging voor verloskundigen, gynaecologen of zelfs een vereniging voor doula's? Wie weet zit er iemand tussen die dergelijke zwangerschappen meermaals heeft begeleid en zo verschillende ervaringen kan delen op het onderwerp?
Wat fijn dat deze topic er is! En wat een wisselende verhalen hier rondom het zwanger worden/zijn. Ik zit in eenzelfde zoektocht. Ik ben nu 38 en met een (homo)vriend in een traject voor co-ouderschap. Ik heb geen partner die me financieel of mentaal kan ondersteunen. We waren gestart met insemineren, toen ik covid kreeg. Sindsdien ligt alles stil. En elke keer weer is de vraag: kunnen we alweer beginnen? Ik heb hier best veel stress van. Mijn kinderwens is heel groot, de tijdsdruk voel ik op mijn schouders leunen, maar ik ben nog helemaal niet aan het werk. Ik wil ook heel graag goed herstellen en weer kunnen werken, dat is in mijn geval best belangrijk. Ik vind het zó lastig... Omdat je niet weet hoe een zwangerschap en daarna een ouderschap uitpakt met covid..
Nou goed, ik heb dan ook geen antwoorden, alleen maar vragen. En ben heel blij dat deze topic bestaat en er ervaringen gedeeld kunnen worden.
Hey allemaal,
Even geleden dat ik op dit topic zat en wat fijn om te merken dat het nog zo leeft. Daar ervaar ik toch wel steun aan moet ik zeggen. En wat een wisselende verhalen inderdaad.
@TineV: Ik hoop dat jij ook nog wat meer hersteld! Mijn huisarts en ergotherapeut gaven overigens ook het advies dat als we een kinderwens hebben, dat niet te lang te gaan uitstellen tot ik mij beter voelde. Ook ik vond dit ergens ook wel ingewikkeld, maar snap het ook. Het kan echt wel even duren voor je in verwachting bent, zeker ook als je ziek bent, en je weet soms niet of je bijv. een beperkte voorraad eitjes hebt o.i.d. Hierin speelt je leeftijd natuurlijk ook wel mee. Ik ben zelf net dertig.
@Flodderkont: Ik kan me voorstellen dat dit voor jou een enorm dilemma is. Je voelt je wellicht opgejaagd door je leeftijd, de vriend die wel graag vaart erachter zou zetten en daarnaast alle gevoelens rondom werk, herstel etc.
Ik zou denken dat voor jou in feite hetzelfde geldt als voor mij: Heb jij voldoende steun? Is de biologische vader bijv. bereid om een grotere rol in te nemen in het geheel door ook een stukje zorg voor jou op te pakken, of bijvoorbeeld een periode wat vaker voor jullie kindje te zorgen wanneer het met jou wat minder gaat? Dat geeft jou wellicht ademruimte en ruimte voor herstel. Sowieso misschien een goed onderwerp voor gesprek als je samen het (co)ouderschap aangaat: wat doe je als één van beide ouders ziek wordt? Welke verplichting tot zorg heb je naar de ouder van je kind?
Update t.a.v. onze eigen kinderwens: het vlot helaas nog niet zo. Dat is heel dubbel, want ergens heb ik ook wel mijn handen vol aan mijzelf en is het wel even prima zo en tegelijkertijd zorgt het voor onrust, omdat we al bijna anderhalf jaar bezig zijn en het toch vragen oproept of we überhaupt in verwachting kunnen raken.
Mijn man en ik hebben vanwege die onrust besloten om iets eerder dan afgesproken toch bij de HA op gesprek te gaan. In oktober willen wij, als we dan nog niet in verwachting zijn, gaan vragen om een verwijzing naar een fertiliteitskliniek. Puur om te laten uitzoeken of wij verminderd vruchtbaar zijn en daarmee hopelijk duidelijkheid of hoop te krijgen.
Ik blijf dit topic in de gaten houden, voor nu: Sterkte en succes allemaal dames met jullie eigen kinder(wens)troubles.
Hi Blackbird,
Ik snap heel goed wat je zegt, ik ben bijna 31 en wij willen het niet nog heel lang gaan uitstellen. Als het aan mij ligt, dan gaan we er voor. Ook omdat je niet weet hoelang het gaat duren en of het uberhaupt lukt. Alleen mijn vriend is nog erg huiverig, hij vindt het erg spannend en is bang dat ik het niet aankan. Gelukkig gaat het met mij de laatste weken iets beter! Binnenkort start ik met Citalopram, hopelijk dat dat mijn herstel nog meer bespoedigd en kunnen we het dan gaan proberen.
Vervelend voor jullie dat het helaas nog niet zo vlot! Hopelijk hebben jullie een verwijzing naar de fertiliteitskliniek gekregen of is het toch gelukt :)
Lieve groetjes Tine
Hi Tine,
Bedankt voor je lieve, steunende reactie! Hopelijk helpt de Citalopram goed.
Zou het voor jouw vriend nog waardevol zijn om samen een afspraak bij de huisarts te hebben over jullie kinderwens en hoe dit i.r.t. jouw klachten zou kunnen uitpakken? Wellicht dat meer informatie ook helpt om jouw vriend meer inzicht te geven in wat hij wel/niet kan verwachten. En uiteraard blijft het bij kinderen natuurlijk altijd zo dat je eigenlijk niet weet waar je voor tekent, of je nu ziek bent of niet. Geen long covid is geen garantie op een zorgeloze zwangerschap, bevalling zonder complicaties of een gezonde baby. Zou het helpen om die vergelijkingen ook te maken met jouw vriend, om minder op de covidklachten te fixeren?
Wij hebben een verwijzing gekregen en kunnen veel sneller dan verwacht al terecht op de fertiliteitspoli voor fertiliteitsonderzoek. Zijn benieuwd wat hieruit komt, hoewel met name ik eigenlijk verwacht dat er niets uitkomt. Ondertussen gaan we gewoon door met onze kinderwens, dus hopelijk blijk ik tijdens de echo op de poli gewoon al in verwachting te zijn (is rond mijn N.O.D.).
Succes allemaal en bedankt voor jullie ervaringen! Ik blijf zo af en toe inloggen om mee te lezen.
Lieve groet, Blackbird
Hi Blackbird,
Afgelopen mei heb ik een afspraak bij de HA gehad om dit te bespreken. Het enige wat ze zei was dat ze er weinig over kon zeggen, dat ik eerst zwanger zou moeten worden en dat we dan verder konden kijken. Dus daar had ik helaas weinig aan. Je hebt helemaal gelijk, je weet nooit wat er gaat gebeuren tijdens een zwangerschap en daarna, gezond of niet.
Afgelopen vrijdag ben ik bij de gynaecoloog geweest in het ziekenhuis (voor andere klachten), zij vertelde dat er veel mogelijkheden zijn met de bevalling met Long covid. Zelf had zij iemand met Long covid begeleidt tijdens de zwangerschap. De mama is natuurlijk bevallen, ze is ingeleidt, heeft meteen een ruggenprik gekregen en heeft uiteindelijk bijna niet hoeven persen. Het gaat nu goed met haar en het gaat zelf een stuk beter met haar dan voor haar zwangerschap!
Dit vond ik zo enorm fijn om te horen! Een succesverhaal en heel fijn om te weten dat er mogelijkheden zijn qua bevallen. Mijn vriend en ik gaan in het nieuwe jaar naar haar toe, om hierover met haar te praten.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het nu met jou gaat!
Lieve groetjes Tine
Hoi Tine,
Jammer dat jouw huisarts er zo 'simpel' mee omspringt door puur te zeggen: wanneer je zwanger bent zien we verder. Heel fijn dat je een gyno hebt gevonden die wél wat van het onderwerp af weet, incl. een succesverhaal. Ben je al op gesprek geweest bij deze samen met jouw vriend?
Ik zal straks even een losse post plaatsen hoe het hier gaat, namelijk wel wat ontwikkelingen gaande.
Lieve groet, Blackbird
Wat fijn dat dit topic er is! Ik werd erop gewezen tijdens een gesprek met C-support. Ik heb long covid (icm een burnout die er al langer aan zat te komen) sinds maart 2022 en sinds mei '22 niet meer kunnen werken. Begin maart 2023 kwam ik erachter dat ik zwanger was - enigszins ongepland, omdat ik me eerst wilde richten op herstel (maar ik was ook al 35, dus dan begin je toch zenuwachtig te worden - hoelang kan/wil je nog wachten?), maar heel erg welkom.
Ik vond het eerste trimester heel zwaar, ik had toen heel erg een terugval in de vermoeidheid, en veel last van misselijkheid. Mijn werkgever (waar ik een ziek uit dienst procedure had) heeft toen besloten mij ziek te melden vanwege de zwangerschap, waardoor ik niet verder hoefde te reïntegreren (wat nauwelijks ging, overigens) en volledig werd overgedragen aan het UWV.
Het tweede trimester ging beter vond ik, niet meer misselijk en ook heel veel minder vermoeid. Merkte echt een soort omslag na de eerste 12 weken. Had zelfs dagen waarop het leven redelijk normaal (pre-covid) leek. Ik zit nu in het derde trimester en de energie van het tweede trimester lijkt weer helemaal op te zijn. Ik ben weer heel snel moe en heb veel last van bekkenpijn, waardoor staan, lopen en stukjes fietsen (op een ebike, gewoon fietsen gaat niet) snel heel oncomfortabel is. Het is lastig want die vermoeidheid in het eerste en derde trimester hoort er ook gewoon bij, maar het is die allesverpletterende long covid vermoeidheid die maakt dat zelfs op de bank liggen voelt alsof je een marathon aan het rennen bent. We hebben het geluk dat met de baby alles helemaal goed is, we mogen haar eind november verwelkomen!
Waar ik nu vooral tegenaan loop is de bevalling zelf. Het idee is dat je op je lichaam moet vertrouwen dat het doet waar het voor gemaakt is, maar dat vertrouwen heb ik allang niet meer. Ik ben best wel bang dat ik tijdens de bevalling op een gegeven moment gewoon "niet meer kan", en wat dan? (Maargoed, dit zijn ook allemaal dingen om op te nemen/te bespreken in je bevallingsplan denk ik). Ook over de periode erna heb ik wel zorgen: hoe zal het herstel gaan? Kan ik het aan om borstvoeding te geven? Omgaan met de slapeloze nachten? Het is een beetje fingers crossed en maar gewoon gaan en kijken wat er gebeurt. Gelukkig veel steun om me heen - zonder zou ik me niet kunnen voorstellen.
Hi Rosanne,
Wat fijn dat je ons verhaal met je deelt. Ik ben erg benieuwd of je al bent bevallen en of alles goed gegaan is!
Ik hoop het heel erg voor je en dat je lekker kan genieten van de aankomende tijd.
Lieve groetjes Tine
Ik zou ook graag mee willen schrijven over een kinderwens. Echter vind ik het best een zoek werk om hier bij het juiste onderwerp terecht te komen en om te kijken of er nieuwe reacties zijn.
Zelf ben ik via dit forum bij een discord lotgenoten groep terecht gekomen. Wellicht willen jullie daar verder praten met z’n allen over dit onderwerp en wellicht andere dingen mbt post COVID?
https://discord.gg/B8fAYr6C
De link werkt bij mij niet/is verlopen. Overigens vind ik dit topic altijd door te googlen op 'postcovidnl zwanger worden'. Dan heb je hem snel te pakken. Is dat mogelijk ook voor jou een goede oplossing? En dan gewoon af en toe inloggen (bijv. 1x per maand)?
Dag allemaal
Wat goed een topic. Destijds tijdens mijn zwangerschap weinig hierover vinden. In januari 2022 kreeg ik longcovid, door overprikkeling en vermoeidheid naar 10 uur werk gegaan. Het was niet meer vol te houden. Normaal sporte ik drie keer per week en fietse ik 10 km heen en 10 km terug naar werk. Dat viel volledig weg. Niet bezig met zwanger willen worden. Alle aandacht lag op mijn herstel. Toch ongemerkt zwanger geworden. Vond heel erg spannend wat de long covid ging doen voor de baby en de invloed op mijn herstel. Ook tijdens zwangerschap corona gehad. Tijdens tweede trimester voelde ik mij redelijk goed, wel vaak moe. Het deels werken ging redelijk tot aan de 2 weken voor het zwangerschapsverlof, de energie was op. Liep onder begeleiding van fysio. Bevalling zelf vond ik erg zwaar. Kreeg weeenopwekkers, het ging daarna zo snel dat er geen tijd meer was voor pijnstilling. Ademhaling tijdens persen ging moeizaam. Tijdens de bevalling kreeg ik daarin wel begeleiding. Maar uiteindelijk gelukt en bevallen van een gezonde baby in december.
Mijn lichaam heeft na de bevalling een opdonder gekregen. Na 3 maanden verlof was ik niet in staat om weer te beginnen met werken, qua lichaam en overprikkeling. Na 8 maanden ben ik weer rustig begonnen met werken. Twee dagen twee uurtjes. Dat valt mij nog erg zwaar. Raak snel overprikkeld en daarna erg moe. Ik zit in het onderwijs, dus ook niet de meest prikkel vrije omgeving. Werk gaat na de bevaling slechter dan daarvoor. Daarin heb ik wel een terugslag. Lichaamlijk gaat wel steeds beter. Tijdens het fietsen moet ik nog wel voor elke brug afstappen. Had naast fysio meegedaan aan een mammafit programma waar je baby ook mee kon. Erg leuk en goed om de spierkracht rustig op te bouwen. Ik geef borstvoeding, dat lukte gelukkig. Tijdens de voedingen snachts val ik daardoor ook weer snel inslaap. De begin weken waren pittig, maar het wordt makkelijker. Overdag kan je met de baby meeslapen en bijkomen.
Tips: probeer tijdens je zwangerschap aan een programma voor zwangere vrouwen mee te doen, waar accent ligt op spieren opbouw. Probeer dit ook na de zwangerschap weer op te pakken.
Een ademhalings cursus kan helpen.
Neem veel rust, maar blijf ook bewegen.
Maak je niet te veel zorgen. Je kan ondanks postcovid gezond kinderen krijgen. Ik ben 40 en heb een gezond kind.
Geef je zorgen aan bij de verloskundige.
Houdt er rekening mee dat je een terugval kan krijgen. Dat vond ik pittig omdat ik graag een fitte moeder wil zijn en ook weer mijn werk wilde oppakken. Ook zat ik daarvoor in een stijgende lijn qua herstel postcovid en dat leek helemaal weg. Maar goed voor en tijdens de zwangerschap kon ik na het werk uitrusten, dat gaat met een baby niet meer. Ook gaat uiteraard de energie naar je kind, daardoor is mijn energie voor werk ook minder.
Maak het bespreekbaar.
Probeer hulp te vragen in je netwerk. Bij ons waren er geen opa's en oma's meer. Gelukkig kreeg ik een plek voor twee dagen op de creche, daardoor had ik tijd om bij te komen en aan mijn herstel te werken.
Doe vooral waar je zelf een goed gevoel bij hebt. Zelf eerst goed willen herstellen kan een belangrijke keuze zijn. Niet meer willen uitstellen kan ook een belangrijke keuze zijn. Daarnaast weet je niet welke effect een zwangerschap gaat hebben. In mijn geval een terugslag. Maar goed ik verwacht uiteindelijk er wel weer uit te komen, desnoods met ander werk. Alleen kost het meer tijd dan gedacht.
Ook zonder postcovid blijft een zwangerschap niet iets vanzelfsprekends.
Hopelijk hebben jullie iets aan mijn verhaal. Succes allemaal.
Hoi allemaal,
Wat fijn dat er zo'n topic is. Echter heb ik toch een iets andere vraag. Zelf heb ik namelijk geen longcovid, maar mn man wel.
Vrij onverwachts heb ik deze week ontdekt dat ik zwanger ben. Momenteel ben ik in Canada op bezoek bij mn tante en er was geen tijd meer om een echo te maken voor ik wegging dus hoever ik ben en of alles goed weet ik nog niet behalve dat ik een positieve test in handen heb gehad.
Hij is ziek geworden voor het eerst november 22 toen ging het weer langzaamaan beter en werkte hij 1 dag minder in de week. Van de zomer is hij opnieuw ziek geworden en is nu volledig ziekgemeld. Door de druk van werk en dat hij toch nog teveel deed is ie ook in een burnout terechtgekomen. Zijn psycholoog geeft aan dat t slecht te achterhalen is of het nu meer burnout is dan longcovid. Hij is enorm vermoeid, vaak overprikkeld en heeft eigenlijk altijd hoofdpijn.
Ik heb een grote kinderwens en zou deze uitdaging graag aangaan. We hebben al eerder dit gesprek gehad hoe we dat eventueel zouden aanpakken met kinderen, maar mn man ziet het niet zitten om voor kinderen te zorgen als hij ziek is. Hij vind niet eerlijk naar het kind toe en wil niet alle zorg bij mij neerleggen.
Nu moet ik natuurlijk eerst nog zien of het allemaal goed zit, maar ik was benieuwd of jullie wat tips hebben of wat jullie zouden doen?
Wat een lastige situatie, wel leuk op reis te zijn! Allereerst is het grote verschil tussen burn-out en long COVID dat bij long COVID je wel dingen WIL doen, maar dat je lichaam het niet kan. Door bijv moeheid, hoofdpijn, migraine, snelle overprikkeling, moeite met stress etc. Soms wordt gedacht aan burn-out terwijl eigenlijk je lichaam je in de steek laat omdat je gewoon te ver bent gegaan. Dat uit zich bijv in de continue hoofdpijn. Hij lijkt te veel te doen en z’n grenzen niet te voelen/accepteren.
De vraag is, als hij ook LC heeft, hoe z’n ziekte zich zal ontwikkelen. Dat weet helaas nog niemand. Als jullie uitzoomen en kijken naar jullie toekomst en stel dat het zo zou blijven, is het dan een oké vooruitzicht dat het gewoon bij jullie twee blijft? Of kan een kindje ook voor leuke momenten zorgen doordat jij zorg wat meer doet en jullie ook echt een hulpnetwerk in de buurt hebben? Dit laatste moet je dan wel hebben. En de vraag is ook, zou jij het kunnen dragen als de zwangerschap beëindigt moet worden door de situatie? Dat alles vraagt om zorgvuldige afwegingen.
Over het algemeen zorgen kinderen in spe bij veel mannen voor de nodige onrust, doordat ze niet weten wat ze kunnen verwachten. Dat zal nu bij hem niet helpen. Belangrijkste is hoe dan ook in gesprek te blijven met elkaar en elkaar te willen horen. Veel wijsheid gewenst!
Bij deze een nieuwe link. Het is inmiddels best een actieve groep. Voel je welkom:
https://discord.gg/EcyB7c7rjH
Hoi allen,
Alweer even geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost. Een korte update: Wij zijn in een oriënterend fertiliteitsonderzoek (OFO) beland en ondanks dat het nog niet helemaal is afgerond en dus wat onzeker, lijkt het er sterk op alsof er sprake is van verminderde vruchtbaarheid. Gezien dit niet bij mij lijkt te spelen, lijkt dit dus ook los te staan van post-covidklachten.
Even omschakelen dus voor ons, maar we staan er nog redelijk nuchter in.
Voor bij wie het dus ook langer duurt om in verwachting te raken dan gemiddeld: laat het eens uitzoeken. Met een paar simpele onderzoeken ben je al een heel stuk wijzer en gezien de lange wachtlijsten én de lange duur van een OFO (wel 2-6 maanden!) wanneer je eenmaal aan de beurt bent, wijs om hier niet te lang mee te wachten bij twijfels. Wij krijgen eind februari de definitieve uitslag (waren begin november aan de beurt). Kun je nagaan hoeveel tijd daarin gaat zitten.
Ik was opgebouwd naar 8 uur werken incl. reistijd, maar lig nu helaas weer ziek thuis met een griep. Het kwakkelt nog aan dus.
Fijne feestdagen lieve forummers!
Lieve groet,
Blackbird
Hoi blackbird,
Wat vervelend voor jullie zeg! Begrijpelijk dat het omschakelen is. Gelukkig wordt nu alles onderzocht.
Om nog even terug te komen op je andere berichtje, inmiddels hebben wij het gesprek bij de gyno aangevraagd. Wachttijd is alleen meer dan 3 maanden... Dus we moeten nog even geduld hebben. & wij hebben ervoor gekozen om ervoor te gaan! Mijn vriend is om, en je weet niet hoelang het gaat duren en of het uberhaupt lukt. Dus spannende tijd! Ik duim ook voor jullie.
Lieve groetjes Tine
Ik reageer graag!
In februari 2020 achteraf gezien wrs voor het eerst corona en longcovid gehad. November 2021 (opnieuw) corona en werd daarna niet meer beter. Al die tijd hadden wij een kinderwens en hebben hier aan gewerkt. Oktober 2022 voelde ik me weer beter na lever-gal reinigingen van Morris. Ik werd weer volledig hersteld gemeld en eind november raakte ik toch nog zwanger op mijn 38e.
Zwangerschap ging goed. Gewone zwangerschapsklachten. 3e Trimester bekkeninstabiliteit en vermoeidheid. Twijfel over de oorzaak. Nu 4,5 maand postpartum. Gevoel dat ik een terugval heb. Slaap halve dag, ondanks dat zoon v.a. 6 weken al doorslaapt. Gelukkig slaapt hij ook de hele ochtend, afgewisseld met voedingen die ik liggend geef. Ik zit nu in ww, maar besef me dat terug aan het werk momenteel geen optie is. Gelukkig een super ondersteunende partner en twee helpende puber kinderen. Maar ik vind het momenteel erg pittig. Ook veel pijn in mijn hele lijf. Twijfel nu over de te nemen stappen....
28 April 2023
Female reproductive health impacts of Long COVID and associated illnesses including ME/CFS, POTS, and connective tissue disorders: a literature review.
https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fresc.2023.1122673/full
Slag om de arm, het zijn kleine aantallen in de onderzoeken en mogelijk is er inmiddels meer bekend en ieder mens is uniek.
Mogelijk kunnen de "kopjes" dienen om het samen te bespreken.
Hoi allemaal,
Bij deze even een update hoe het met mij gaat. Ik vind het dubbel om te delen maar ik ben inmiddels 15 weken zwanger! Nadat we besloten om ervoor te gaan, was ik in 1x zwanger. Dit was voor mij en mijn vriend een behoorlijke shock omdat we hier eigenlijk niet vanuit waren gegaan. Maar we beseffen ons goed, dat we ook heel veel geluk hebben dat het ons gegund is!
Het was meer door alle verhalen en ook door bovenstaande onderzoeken van Els (waar ik nu aan twijfel is dat wel ‘echte onderzoeken’ zijn) waardoor we niet zo goed wisten of het ons überhaupt zou lukken. Maar bij deze dus een succes verhaal!
Ik ben in het begin heel erg beroerd geweest van de misselijkheid. Dat is gelukkig nu over, wel ben ik sneller moe en krijg ik hoofdpijn. De vermoeidheid is echt lichamelijk en daarbij een zwangerschaps klacht. Hoofdpijn is wel mijn zwakke LC plek (maar kan ook door de zwangerschap komen), dus ik doe even iets rustiger aan en dan is het heel goed te doen!
Ik ben erg benieuwd hoe het met de rest gaat :)
Liefs Tine
Hi Tine! Wat fijn om na alle schrijnende berichten ook een beetje hoop terug te lezen 🥰 Ik ben 28 en heb al vanaf jong een enorm grote kinderwens maar ben al 2.5 jaar arbeidsongeschikt door long COVID en POTS. Hoor heel graag meer naar het einde van je zwangerschap toe en qua de bevalling! Voorspoedige zwangerschap gewenst X
Hoi Tine en vriend,
Wat een leuk bericht en een leuke verrassing! Van harte gefeliciteerd!
Ik heb de tekst inmiddels wat aangepast. Het was zeker niet de bedoeling om af te schrikken. Bedankt voor je opmerking.
Hoi allemaal,
Ik heb jullie berichten gevolgd en ben zelf inmiddels 18 weken zwanger. Het is moeilijk om online hierover iets te vinden, dus fijn dat jullie het delen.
Ik weet niet of dat binnen dit topic valt, maar ben benieuwd of er al ervaringen zijn mbt de bevalling of de eerste periode na de zwangerschap.
Liefs Roos