Vanaf half maart ben ik 6 weken goed ziek geweest van (vermoedelijk, want niet getest) Corona. Al die tijd ben ik thuis geweest. Vanaf eind april ben ik aan het opbouwen van mijn conditie. Low impact lukt het meeste me wel weer, alleen als ik iets meer van mezelf vraag (trappen lopen, fietsen e.d.) krijg ik een druk op de borst, altijd op dezelfde plaats en ben ik kortademig. Ik ben al een paar keer ter controle geweest bij de huisarts. Die meet dan vaak mijn hartslag (bijna 100 in rust) en mijn zuurstofgehalte (rond 95%). Verder hoort zij niets op de longen. De huisarts wil mij niet doorsturen voor een longfoto, omdat dit volgens haar verder niets zegt. Ook geeft zij aan dat het niet zoveel zin heeft om naar een fysio te gaan, omdat ik al te ver ben in het opbouwen. Ik heb nu het idee dat ik het zelf maar moet uitzoeken. Is het van mij een terechte vraag om toch een longfoto te maken? Zijn er argumenten voor of tegen dit onderzoek?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Beste aheijden,
Hieronder het antwoord van een longarts:
Een traditionele longfoto is niet gevoelig genoeg om mogelijke langdurige schade na COVID19 vast te stellen. Tenzij er sprake is van heel uitgesproken afwijkingen, zal de foto geen bijzonderheden laten zien. Een longfunctie onderzoek, met name een meting van de zuurstofopname capaciteit, zal beschadiging van de longen eerder oppikken. Indien deze meting gestoord is, maken we in het ziekenhuis vaak aan CT-scan van de longen om te beoordelen wat de oorzaak hiervan is: littekens op de long, resterende ontsteking of misschien wel afwijkingen aan de bloedvaten in de longen.
Met vriendelijke groet,
Longfonds Advieslijn