6 oktober ben ik positief getest. Ik heb nog last van restklachten, waarvan er één nogal vreemd lijkt: Als ik aan mijn max zit (na ongeveer drie uur werken), dan kan ik mezelf niet meer focussen op teksten. Het lijkt dan net of de letters trillen.
Herkent iemand deze klachten?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Zeker! De letters lijken te bewegen en worden onscherp. Ook lukt het niet meer om een tekst in mij op te nemen: ik moet meerdere keren lezen om het te begrijpen. Dit gebeurt bij mij over het algemeen als ik te lang door ben gegaan met werken of te veel activiteiten heb gepland op één dag. Heb je hier al met een arts over gepraat?
Ik weet niet of je nog actief bent op dit forum, maar wilde toch even reageren.
Bij mij gebeurt het al na een paar bladzijden lezen. Letters gaan dansen, alles wordt vanaf de zijkanten wazig en het lijkt alsof ik over een randje moet kijken. Ik kan van de letters geen woorden meer maken en begrijp ook niet meer wat er staat. Ben 1 keer toch verder proberen te gaan met lezen. Daar ben ik anderhalve week voor gestraft.
Nou inderdaad herkenbaar. Letters gaan 'dansen" en ik kan helemaal niet meer begrijpen wat er staat. Dan zie ik wel dat er letters en woorden staan maar is het me een raadsel waar het over gaat. Vaak na een korte tijd al. En bij het lezen van een scherm nog sneller dan van papier.
Hoi allemaal,
Het is inderdaad wat Moterschip zegt over de overprikkeling. Ik heb geen begeleiding gehad van een arts, maar heb zelf aan de bel getrokken bij de ergo na 6 weken al. Ik stond op een verkeerde tijd en dag bij de fysio en vond dat toch wel een teken dat het niet helemaal lekker ging... De ergo heeft me wel veel gebracht en heb alle lijstjes invullen vervloekt. Maar door het juiste te doen en een begripvolle werkgever, ben ik nu wel op het juiste pad.
Ik werk inmiddels 32 van de 36 uur, wel met nog steeds twee rustmomenten naast mijn pauze. Ik word nog wel steeds raar aangekeken als ik na een half uur uit de bergkast kom geklommen, waar een bed sta:). Bij de ergo ben ik trouwens momenteel bezig met Assit, voor een betere prikkelverwerking.
En de absolute mijlpaal is, dat ik laatst uit eten ben geweest en dat het goed is gegaan. Het restaurant is wel op een rustige locatie gevestigd (inloopstraat) en heb me die dag heel rustig gehouden. Maar ik ben er wel super blij mee:). Drukke dingen zoals verjaardagen sla ik nog wel over en dan ga ik op een ander moment, want als ik over mijn grenzen heen ga dan heb ik er nog wel een week last van.
Ik weet dat ik er nog niet ben en besef me ook dat dit nog een tijdje gaat duren, maar voor mijn gevoel begint mijn leven wel wat meer normale vormen aan te nemen. Ik hoop dat jullie dit ook gaan ervaren. En hoe cliché het ook klinkt: ieder stapje is er één, hoe klein die ook is. Veel succes!
Groetjes Marsha