Het is nu ruim drie maanden geleden dat ik Corona had. Een milde vorm. Een week koorts gehad en de algehele malaise van geen reuk, geen smaak, geen honger, spierpijn, slecht slapen en vooral last van buiten adem zijn, maar ik ben niet benauwd geweest. Energie heel laag, zelfs van douchen moest ik bijkomen. Mijn ademhaling is echter na drie maanden nog steeds niet goed. Ik blijf snel buiten adem en voel mij heel erg opgejaagd. Alsof ik de hele dag ‘aan’ sta en dat is heel vermoeiend. Ik merk dat drukte en stress funest zijn, maar niets doen zit niet in mijn aard. Zijn er mensen die dit herkennen en wat doen jullie hier tegen?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Coro,
Ik herken het ja. Ben zelf van 11 april nog steeds aan het herstellen . Dit gaat nu eindelijk met kleine stapjes vooruit , maar nog lange weg te gaan. Mijn advies is vraag naar een ergotherapeut aan je huisarts. Dit is echt zo fijn, deze pers helpt je met een dagschema om te zorgen dat je energie genoeg kan overhouden. Rust en ontspanning is nu zeer belangrijk. Ik ben zelf van nature ook een doener en weet hoe moeilijk dit is. Ergotherapie is echt een aanrader.
Beterschap, groetjes anja
Hoi Anja,
Bedankt voor je reactie. Wat vervelend dat jij ook nog steeds niet hersteld bent. Op dit moment ga ik naar een fysiotherapeut. En doe ademhalingstechnieken. Ik heb zelf een filmpje gevonden over Tactical Combat Breathing. Dan moet je in vaste blokken: inademen, vasthouden, uitademen en weer vasthouden. Dat werkt heel rustgevend. Verder een praktijkbegeleider. Dat moet nog starten. Die zal het waarschijnlijk ook hebben over hoe je energie te verdelen. Mocht dit alles niet helpen, zal ik de ergotherapeut nog in gedachten houden. Bedankt voor je reactie en beterschap gewenst. Groetjes Coro
Hallo Coro,
Gedeeltelijk herkenbaar. In mei corona gehad, alle symptomen mild gehad. Wat blijft is druk op de borst/spierspanning middenrif en cognitieve problemen. Mooi zoals je het verwoordt: hele dag 'aan' staan. Zo ervaar ik het ook. Vooral snel cognitief overprikkeld. Drukte en stress zijn inderdaad funest. Wat ik vooral doe is continue doseren en proberen te luisteren naar mijn lichaam, wat kan wel, wat kan niet en zo de dag indelen, waarbij ik mijn werk voorrang geef. Ik denk dat we het herstel niet kunnen bespoedigen en dat het tijd nodig heeft. Veel beterschap en succes met je herstel.
Gr. Germi
Beste Germi,
Bedankt voor je reactie. Vervelend dat jij ook nog niet hersteld bent en dat je deels mijn klachten herkend. Heb jij doordat je druk op je middenrif hebt, dat het moeilijk is om goed uit te ademen? Bij mij stokt dat, maar door die techniek die ik bij Anja benoemde, wordt dat wel beter. Verder doet rust inderdaad goed. Ik heb voor het eerst een volle week niet gewerkt en dat doet wonderen. Kijken hoe het volgende week gaat als de drukte weer toeneemt. Sterkte met je herstel gewenst. Groetjes van Coro
Beste Coro, heb zojuist je bericht van 4 maanden geleden gelezen en ben benieuwd hoe het nu met je gaat? Is je gevoel van ‘continue aanstaan’ inmiddels minder? En zo ja, is het vanzelf minder geworden?
Ik heb zelf ruim 6 maanden geleden een milde vorm van corona gehad maar ondervind nog dagelijks klachten. Grootste klacht is het enorme opgefokte, gestresste gevoel in mijn lijf. Vaak niet meer rustig kunnen liggen of stil kunnen staan. Al van alles geprobeerd, ademhalingstherapieën, gesprekken met psycholoog (dokter dacht dat het tussen mijn oren zat in eerste instantie), oxazepam bij tijd en wijlen. Maar niets helpt. Lijkt echt alsof mijn zenuwstelsel overhoop ligt. Zelfs rustig op de bank liggen voelt vaak als een hele strijd in mijn lijf.
ik hoor graag jouw ervaring. Bedankt
Belinda
Dag Coro,
Wat je beschrijft herken ik ook heel erg. Het lijkt ook of ik spanning veel meer vasthoud doordat mijn ademhaling zo stokt. Ik merk nu ook steeds meer stress en zelfs angstklachten. Inderdaad het gevoel altijd aan te staan. Daardoor slaap ik vaak ook slecht, al ben ik nog zo ontzettend moe.
Wat vervelend dat je daar zo'n last van hebt. Ik hoop van harte voor je dat het inmiddels minder is. Wat voor mij soms een beetje verlichting bied is om heel vaak diep te zuchten. Dat advies gaf mijn fysiotherapeut me en om regelmatig micro pauzes te nemen.
Hopelijk herstel je snel en voel je je gesteund in dat je niet alleen bent.
Hoi Rambo,
Hoe is het met je, helemaal opgeknapt? Ik herken gejaagd, onrustig zijn en uiteindelijk angst, vooral om alleen te zijn. Maar ook benauwd gevoel en erge slaapproblemen. Ben wel aan het werk omdat dit mij afleid ipv thuis rond te dolen.
Is het vanzelf overgegaan of heb je hulp gehad?
Gr Jolanda
Per ongeluk 2x, de rest weggehaald :-)
Al met al: geduld hebben en hulp zoeken waar nodig. Sterkte ermee!!
Groetjes van Coro
Beste Belinda en Rambo,
Bedankt voor jullie berichtje, maar vervelend dat jullie ‘het aanstaan’ herkennen. De interne opgejaagdheid, die moeilijk te omschrijven is, is bij mij na 6 maanden weg. Ik denk door veel te rusten, tijd voor mijzelf te nemen, oftewel je als een oude taart te gedragen, de Combat Tactical Breathing, die ik eerder beschreef vaak te doen, maar ook door veel te wandelen. Dat wil helaas niet zeggen dat ik klachtenvrij ben. Mijn bloeddruk is steeds veel te hoog, maar ik probeer medicijnen nog uit te stellen. Mijn hartslag heeft vaak hoge uitschieters en ik heb nu al weken verhoging/koorts. Opnieuw Coronatest gedaan, bloed laten onderzoeken, maar daar komt niets geks uit. Ik blijf wat dat betreft dus doorkwakkelen. Ik hoop voor jullie dat julli klachten zullen afnemen. Ik denk dat rust, stress vermijden in combinatie met bewegen, de beste oplossing is en …. Heel veel geduld. Groetjes van Coro
Ik herken dit zo erg. Ik zit nu 6 weken na besmetting en voel me voortdurend gejaagd, haast opgefokt/gestresst, zonder aanleiding. Ook veel hartkloppingen.
Is bij jullie toevallig de schildklier gecontroleerd?