Ik ben een vrouw van 53 jaar.
Afgelopen maart' 21 ben ik ziek geworden van de Corona, het ging al vrij snel slecht met me.
Ik kreeg koorts, ik viel flauw en kon na een paar dagen niet meer zelfstandig lopen, ik hing aan de nek van mijn man om naar het toilet of badkamer te kunnen. Ook heb ik een paniekaanval gehad, wat ik niet kende, maar zeer beangstigend was.
Na een paar weken ziek te zijn geweest, gingen er een aantal klachten niet weg, ik heb vreselijk veel last van een branderige spier/zenuwpijn in mijn armen en benen, deze pijn wordt erger naarmate ik meer beweeg en bij inspanning ( hiervoor heb ik Amitriptyline gekregen, dit neemt de piek van de pijn af, maar werkt niet afdoende) van paracetamol geprobeerd een spiegel op te bouwen, maar paracetamol helpt niet. Toen bleek dat mijn klachten bleven aanhouden, heb ik zelf contact gezocht met de fysiotherapeut hier bij mij in het dorp, zij heeft d.m.v dry needling mijn ademhalingsspieren behandeld daar deze voor een deel geblokkeerd waren en dat werkte goed, alleen ze kon niet verder komen met de fysieke therapie daar ik steeds meer pijn in mijn armen en benen kreeg, zodoende hebben ze mij aangemeld voor het Long Covid traject, waar ik nu nog steeds in zit.
Ook kan ik niet meer teveel prikkels verdragen, als we bezoek hebben gehad ben ik helemaal op, zodanig dat ik wel kan huilen van ellende, zo ontzettend uitgeput. Mijn man ziet het gelijk aan mijn lopen dat ik moe wordt, want het lopen verslechterd meteen. Maar dan dient zich gelijk ook het volgende probleem aan.
Ik ben moe maar kom moeilijk in slaap, het is net of mijn lichaam aan blijft staan, mijn hart gaat enorm te keer, rusteloze benen, branderige pijn in mijn armen en benen, ik ben soms misselijk van vermoeidheid, vaak gaat het ook nog eens gepaard met hoofdpijn en of buikpijn. Door de vermoeidheid krijg ik dan ook een hoestbij, dat klinkt als een zeehond.
Ik was een vrouw die altijd bezig was met allerlei dingen, ik werkte ook 4 dagen in een tandartspraktijk wat ik met veel passie deed, tuinieren was ook mijn lust en mijn leven, maar dit alles lukt mij nu( voorlopig) niet meer.
Gelukkig kan ik weer lopen, maar ik houd het niet lang meer vol, voor lange afstanden hebben we zelfs een rolstoel aangeschaft om er zo toch op uit te kunnen, dit was een moeilijke beslissing, maar we zijn blij dat we die genomen hebben. Zodat mijn partner en ik toch ook leuke dingen samen kunnen doen.
Maar ondanks dat we met de rolstoel ergens naartoe zijn geweest, ben ik daarna helemaal op door alle prikkels.
Na een aantal artsen gezien en gesproken te hebben, zijn we nog steeds niet veel verder, uit alle onderzoeken zijn namelijk geen resultaten uitgekomen waar we wat mee kunnen.
Ik wacht nu al een maand op een oproep voor een screening, dat houdt in dat je dan op één dag een fysiotherapeut, ergotherapeut, psychotherapeut en een maatschappelijk werker spreekt, n.a.v deze gesprekken gaan ze bepalen welke zorg ik nodig heb. Dit alles ligt nu stil daar de ziekenhuizen vol liggen met corona patiënten. Daar ik heb uiteraard dan ook alle begrip voor.
Waar ik nu ook langzaamaan tegen aanloop, is dat er nog steeds heel veel onbegrip is onder de mensen. Ondanks dat ik het zo goed mogelijk probeer uit te leggen, blijven sommige mensen toch zeggen, je bent gewoon overspannen, andere zeggen weer je moet gewoon gaan werken dan zal het allemaal wel beter worden. Ik krijg van velen niet meer het begrip, wat ze in het begin van mijn ziek zijn wel hadden.
Het is alsof je constant in de verdediging moet schieten en dat doet mij pijn.
Wat nu ook heel erg lastig is als mensen vragen hoe het met je gaat, je durft bijna niet meer eerlijk te zijn, daar de meesten mensen het toch niet kunnen bevatten.
Het is zeer pijnlijk, maar aan de ander kant ook zeer begrijpelijk van de mensen om je heen, als de artsen het al niet weten, hoe moeten wij burgers er dan mee omgaan.
Gelukkig heb ik een hele lieve man die mij steunt door dik en dun en waar ik mijn ei kwijt kan, dit is zo enorm belangrijk!!!!.
Mijn man heeft tegelijkertijd met mij Corona gehad en heeft ook nog steeds bij veel inspanning die rare spier/zenuwpijn in zijn bovenbenen (gelukkig in lichte vorm )en zijn weerstand is minder gebleven, maar dit beperkt hem niet in zijn dagelijkse bezigheden.
Het wisselt per uur en dag hoe ik me voel, dit maakt het ook zeer lastig om dingen in te plannen, als ik het ene heb gedaan dan zal ik in meerdere gevallen het andere moeten laten liggen.
Om mijn concentratie te versterken, probeer ik zoveel mogelijk spelletjes te doen, waarbij je echt de aandacht moet blijven houden.
Dit gaat de ene keer beter dan de andere keer.
Mijn kortetermijngeheugen laat me ook regelmatig in de steek, ik begin aan iets, maar door een overwacht telefoontje of een toiletbezoek ben ik onmiddellijk kwijt waar ik op dat moment mee bezig ben. In de loop van de dag kom ik daar achter omdat ik dan iets zie liggen of een kastdeur openstaat.
Ondanks dit alles, probeer ik zeer zeker de moed erin te houden, ik denk altijd maar zo, het kan altijd nog erger!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ik kijk weer even terug, maar zie dat dit bericht niet beschikbaar is, wat houd dat in?
Hoi Laurence,
Wat is het een lange, moeilijke weg, hè?
Zelf vind ik de vraag ‘hoe gaat het’ vaak de lastigste om te beantwoorden. Ergens word toch een beetje verwacht dat je altijd antwoordt met ‘goed’, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik ben zelf besmet geraakt eind 2020 en sindsdien heb ik Long Covid. Niet zo ernstig als veel mensen waar ik over lees, maar jammer genoeg heb ik mijn werk in november wel opnieuw moeten neerleggen omdat het niet meer ging.
Ik ben benieuwd of je inmiddels je screening hebt gehad. Hopelijk heb je daar wat aan.
Ik heb mijn hoop gevestigd op verschillende onderzoeken die nu gedaan worden (veel ook in het buitenland). Er is nog steeds veel onbekend over Long Covid, maar ik heb het idee dat er wel echt gezocht wordt naar verklaringen. Hopelijk komt er snel meer duidelijkheid.
Het onbegrip dat jij omschrijft is heel naar. Mensen hebben geen idee hoe het is om plotseling langdurig ziek te worden. Ik heb jaren geleden een burn-out gehad en toen merkte ik al dat sommige mensen daar niet mee om kunnen gaan. Dat is wel confronterend. En het is helemaal frustrerend als je aandoening niet erkend wordt door sommigen.
Ik vind het ook moeilijk dat er in het hele beleid rondom corona bijna nooit aandacht is voor Long Covid. Terwijl er inmiddels zo veel mensen zijn met deze klachten en het worden er alleen maar meer…
Nou ja, ik heb helaas geen antwoorden voor je, maar ik wilde wel even reageren op je bericht. Ik wens je veel sterkte en beterschap!
Hoi Maartje,
Ontzettend bedankt voor je reactie een lief en ondersteunend bericht.
Het spijt me te horen dat je in november je werk WEER moest stil leggen, dan denk je net de boel op te pakken en krijg je een enorme terugval. Ik hoop van harte dat het inmiddels beter met je gaat.
Inmiddels heb ik de screening gehad en ben met de therapieën begonnen, dit is nu mijn derde week, het is nog te vroeg om te zeggen of dit gaat helpen, maar we werken er met z'n allen hard aan.
Ik ben het met je eens dat er te weinig aandacht aan geschonken wordt , je kan het de mensen om je heen dan ook bijna niet kwalijk nemen dat ze het niet begrijpen.
Wij begrijpen het zelf niet eens!!
Maar inderdaad er zijn nu wel volop onderzoeken ( In het buitenland)in volle gang, we gaan keihard duimen dat daar in de loop der tijd iets uit voort komt.
Mijn revalidatie arts vertelde me dat het voor hun dagelijkse kost is geworden om mensen met Long Covid te helpen, dus het aantal moet gigantisch zijn.
Ik verwacht dan ook dat er in de komende maanden meer naar buiten zal komen via de media, dit kan niet uitblijven lijkt me.
Laten we het hopen.
Heeeeeeel veel sterkte, groet Laurence
Hoi Maartje,
Jouw verhaal grijpt mij enorm aan en laat me dan ook niet los, je bent één van de eerste geweest met de corona besmetting, toen was er al helemaal geen enkele hulp, sterker nog het was niet eens bekent onder de mensen, in februari 2021 kwam het pas naar buiten.
Hoe heb je dit allemaal gedaan en doorstaan? En nu nog steeds Long Covid. Ik vind dit zo erg te horen, je bent al 2 jaar bezig met je herstel!!
Gelukkig heb je wel even gewerkt, anders zou je al in de WAO terechtgekomen zijn. Het is zo triest om te horen hoe sommigen struccelen na een COVID besmetting en dat men het nog steeds niet weet wat er in het lichaam gebeurt.
Ik leef met je mee!!
Groet Laurence
Hallo Laurence,
Hoe gaat het nu met je? Ik herken mijzelf in jouw klachten. Echter had ik de milde omikron dit keer in januari. ( In dec 2021 heb ik de delta gehad) Ik ben dus pas twee maanden verder. De zenuwpijn, spierpijn, de prikkelverweking en de extreme vermoeidheid heb ik ook. De zenuwpijn is gelukkig bijna weg. Ik heb goede dagen en slechte. Ik probeer mij aan de goede vast te houden. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om al zo lang hierin te zitten. Ik zie elke week verbetering en dan roep ik: volgende week ben ik er weer. Maar dan overvalt me toch weer de vermoeidheid of mijn zware brandende arm of sinds deze week het verkeerd ademen en happen naar lucht. Ik denk dat ik te snel wil.
Ik hoop dat de behandelingen werken en ook jij weer wat verbetering ziet.
Sterkte en veel beterschap!
Groet,
vedarosa
Hoi hoi Vedarosa,
Wat een triest gebeuren, eerst in dec 2021 de Delta variant en een maand later de Omikron eroverheen. Hoe is het mogelijk vraag je je af, merkte je dat de klachten verslechterde na de tweede besmetting? Wel goed te horen dat je al wel ietsie pietsie verbetering voelt en merkt. Helaas die terugvallen zijn hopeloos en wat je nu ook schrijft een nieuwe klacht erbij met je ademhaling, hier kampen heel veel mensen mee, het is en blijft een raadsel! Ikzelf worstel ook nog steeds met mijn ademhaling, heb er heel veel oefeningen voor gekregen, die ik ook dagelijks doe, maar ondanks dat, hap ik af en toe nog steeds naar lucht.
Heb regelmatig een afspraak met de revalidatiearts, ik heb zelf namelijk het vermoeden dat er iets is met ons stress hormoon, dat dat tijdens de infectie overbelast is geraakt of juist verhoogd is daardoor, dit denk ik omdat je je eigen lichaam niet meer kan regelen, niet meer zelf aan en uit kan zetten. Nu voornamelijk nog als ik op bed lig.
As maandag gaan ze bloedprikken op mijn verzoek en testen dan op de Cortisol, schildklier en B12.
Ik ben zo ontzettend benieuwd wat hier uit gaat komen??
Het blijft een hele zoektocht, maar ik vecht door, het zal me lukken om weer mijn oude leventje op te pakken.
Wat mij wel enorm helpt is de ergotherapie, om zo je dagen goed in te delen, het is belangrijk om je dagen zo gelijkmatig mogelijk te vullen met activiteiten, zodat je elke dag dezelfde zwaarte qua doen hebt, zodat je niet teveel in de pieken en dalen komt. Dit is best wel lastig, maar met de hulp erbij gaat dat steeds beter. En ik ben onder behandeling bij een acupuncturist, die branderige pijn in mijn gehele lijf is een stuk minder daardoor, dit in combinatie met kruiden!!
Mijn weken zijn nu gevuld met allerlei therapieën, het is nog te vroeg om te zeggen of dit voldoende is.
Het gaat me echt enorm aan mijn hart dat er zoveel mensen NOG STEEDS aan het worstelen zijn, zelfs mensen van 2 jaar terug en daardoor hun baan kwijtraken, hier zijn toch geen woorden voor te vinden, dit is niet te bevatten.
Men weet het in het ziekenhuis ook nog steeds niet wat er gebeurt tijdens zo'n besmetting, ze blijven gissen.
Ik wens iedereen heeeeeeel veel sterkte en een stevige knuffel
Groet Laurence
Hoi hoi Vedarosa,
Wat een triest gebeuren, eerst in dec 2021 de Delta variant en een maand later de Omikron eroverheen. Hoe is het mogelijk vraag je je af, merkte je dat de klachten verslechterde na de tweede besmetting? Wel goed te horen dat je al wel ietsie pietsie verbetering voelt en merkt. Helaas die terugvallen zijn hopeloos en wat je nu ook schrijft een nieuwe klacht erbij met je ademhaling, hier kampen heel veel mensen mee, het is en blijft een raadsel! Ikzelf worstel ook nog steeds met mijn ademhaling, heb er heel veel oefeningen voor gekregen, die ik ook dagelijks doe, maar ondanks dat, hap ik af en toe nog steeds naar lucht.
Heb regelmatig een afspraak met de revalidatiearts, ik heb zelf namelijk het vermoeden dat er iets is met ons stress hormoon, dat dat tijdens de infectie overbelast is geraakt of juist verhoogd is daardoor, dit denk ik omdat je je eigen lichaam niet meer kan regelen, niet meer zelf aan en uit kan zetten. Nu voornamelijk nog als ik op bed lig.
As maandag gaan ze bloedprikken op mijn verzoek en testen dan op de Cortisol, schildklier en B12.
Ik ben zo ontzettend benieuwd wat hier uit gaat komen??
Het blijft een hele zoektocht, maar ik vecht door, het zal me lukken om weer mijn oude leventje op te pakken.
Wat mij wel enorm helpt is de ergotherapie, om zo je dagen goed in te delen, het is belangrijk om je dagen zo gelijkmatig mogelijk te vullen met activiteiten, zodat je elke dag dezelfde zwaarte qua doen hebt, zodat je niet teveel in de pieken en dalen komt. Dit is best wel lastig, maar met de hulp erbij gaat dat steeds beter. En ik ben onder behandeling bij een acupuncturist, die branderige pijn in mijn gehele lijf is een stuk minder daardoor, dit in combinatie met kruiden!!
Mijn weken zijn nu gevuld met allerlei therapieën, het is nog te vroeg om te zeggen of dit voldoende is.
Het gaat me echt enorm aan mijn hart dat er zoveel mensen NOG STEEDS aan het worstelen zijn, zelfs mensen van 2 jaar terug en daardoor hun baan kwijtraken, hier zijn toch geen woorden voor te vinden, dit is niet te bevatten.
Men weet het in het ziekenhuis ook nog steeds niet wat er gebeurt tijdens zo'n besmetting, ze blijven gissen.
Ik wens iedereen heeeeeeel veel sterkte en een stevige knuffel
Groet Laurence
Hallo Laurence, Ik ben wel heel erg geinteresseerd in die B12 wat daar nu uitkomt. Het is natuurlijk allemaal heel erg balen voor iedereen wat iedereen ook voor klachten heeft. Heb zelf veel langdurige klachten na vaccinatie vooral neurologische klachten, zenuwen en dergelijke, veel later corona gehad, wat bij meer griepverschijnselen waren. Kwam bij mij iets verhoogde B6 uit en dacht daarom ook dat met mijn B12 wat mis kon zijn, B12 dat was goed zei dokter. Wilde B12 nog op andere manier testen die gelezen had, maar ja alles gaat moeizaam of niet vooral om iets gedaan te krijgen. Kost ook hoop geld en komt ook niet altijd wat uit. Probeer vaak wel te kijken wat is en welke richting kan zijn wat meeste resultaat op kan leveren, maar blijft lastig vooral om, resultaat te krijgen. Ondertussen bij mij weer hoop tijd verstreken en probeer nog te herstellen met tijd, maar misschien word het voor mij nog eens kijken, hoop dat verder niks over houd aan klachten maar moet zeggen herstel gaat heel langzaam en het laait ook veel op en komt in golven. Soms ook wel slechte dagen en dan keer goede dagen. Dus wisselt heel erg, wanneer weer slecht gaat is het soms wel dat denk van er moet weer wat gebeuren en misschien onderzoek? Probeer iets te bewegen als kan en gaat, maar is moeilijk.
Na een half jaar brainfog, extreme vermoeidheid en haaruitval en een aantal maanden in het Long Covid programma, ben ik naar een orthomoleculair arts gegaan. Bloedonderzoek en urine onderzoek (dat laatste in Duitsland en waarschijnlijk zelf betalen). Uit het onderzoek kwam een tekort aan B1, een aantal mineralen waaronder Magnesium, Mangaan en Cobald. Het advies was B1 en magnesium orotaat slikken en B12 prikken (2x per week, 5 weken lang). Binnen een week ging mijn energiepeil omhoog en nu na 5 weken voel ik me 75/80% hersteld. Het voelt als een wonder. Er is me gezegd dat een periode van ziek zijn je ervoor zorgt dat je lichaam zijn mineralen en vitamines gaat gebruiken om beter te worden. Ik denk zelf dat ik daarvoor ook al een tekort had. 1+1 = Ik pleit voor inzet van ortho moleculaire artsen die verder kijken dan de reguliere artsen. Mijn huisarts is blij voor me en staat ook open voor samenwerking. Ik hoop dat er iemand is die wat aan dit verhaal heeft...
Bedankt Tika, dacht zeker zelf dat er wat mis kon zijn met B12. Lever kan denk ik een knal krijgen. Verder stofwisseling zou ook best kunnen. Lees ook van mensen die diabetes hebben dat hun bloedsuiker omhoog gaat na vaccinatie en niet direct onder controle te krijgen is. Zelf geloof ik dat het best kan, dan kan je ook allerlei vage klachten krijgen. Voor mij is nog even afwachten hoe verder loopt en het is echt balen dat er zo weinig vergoed word en dat je eerst nog zelf een keer iets kan betalen, dat er zo moeilijk word gedaan om mensen door te sturen en eens een keer echt wat te laten uitzoeken, er is zo weinig resultaat. Neuroloog was ook niet goedkoop, maar wist van te voren al dat het wat koste omdat ooit eens geweest was met andere klachten.
Hoi hoi P v. Ellende
Het is een inderdaad een hele zoektocht, wat naar te horen dat het zo op en neer blijft gaan qua klachten. Als je wilt dat er een onderzoek gedaan wordt zul je er inderdaad zelf achteraan moeten gaan, dat klopt. Ik denk maar zo je weet zelf het beste wat je voelt in je lijf en waar je antwoorden op wilt hebben. De revalidatiearts wilde het in eerste instantie ook niet doen, maar ik ben er op aan blijven dringen, de arts is toen in overleg gegaan met een internist en uiteindelijk kreeg ik een telefoontje dat ze het voor mij gaan regelen. Wat de uitslag zal zijn is spannend, uiteraard zal ik dat aan jullie doorgeven, laten we duimen dat er een uitslag uit komt waar aan gewerkt kan worden. Fingers crossed.
Heeft u al wel therapieën gehad of nog steeds?
Ik houd jullie op de hoogte.
Groet Laurence
Hallo Laurence, ik hoop voor je dat er meer duidelijkheid komt, voor mij is het ook nog niet echt duidelijk. Heb geen revalidatie of therapieen, voeten doen vrij snel pijn en raak snel overbelast en dan vreemde dingen die voel, tintelingen, prikken, branden, soort van of voet slaapt, dat soort dingen. Op gegeven moment raak je vroeg of laat wat aan gewend maar helemaal normaal is het niet. Bij slapen wel ergste dat soort zandloper effect krijg, al is het nu redelijk stabiel en voel minder. Als ga liggen dan erg van voeten naar kuiten en gegeven moment handen armen, als sta of overeind in bed dan weer naar voeten. Zo wat kort uitgelegd. Dokter en neuroloog hadden van je kan nog bewegen, neuroloog krijgt natuurlijk ook mensen in rolstoel, maar heb van dit is compleet wat nieuws, heb nog nooit gevoeld aantal dingen. Ik kan bewegen maar ben er snel doorheen. In begin heb veel op bank gehangen gelegen met voeten en doe dat nog veel. Bij mij had neuroloog licht vermoeden van kleine zenuwen. Verder zit aan pillen en moet er nog een tijdje mee door, helaas en hopelijk dat er dan geen terugval komt, want is nu redelijk stabiel? Vandaag weinig gedaan en ben er doorheen overbelast, vooral voeten overdag een probleem en avond handen en slaap. Had wel ideeen maar dokter was niet meteen van doen en zelf zit nog wat aan afwachtten en eerst maar pillen. Het is allemaal zo klein wat vreemde dingen veroorzaakt, dat het denk ik vrij moeilijk is om te vinden, nu is er nog wat tijd overheen gegaan. Lastig, denk dat mogelijk is als er echt onderzoek word gedaan. Kreeg zelf zoveel klachten, zou denk ik dan naar meerdere specialisten kunnen gaan, maar uiteindelijk zei ik van neuroloog en die had toch vermoeden van kleine zenuw uiteindes? Lees ook wel dat mensen na vaccinatie anotoom zenuwstelsel in wat is, ik weet het niet helemaal, alle klachten die ineens kwamen, bij mij lijkt er soms wat door lichaam heen te jagen. Het voelt allemaal raar, dacht van bloedsomloop of zenuwen en ontsteking, vind het nog steeds raar en weet het gewoon niet helemaal precies wat er aan hand is? Er is best veel mogelijk, maar wat nu echt is? Ben nu iets rustiger maar nog steeds bang voor terug val en weet niet wat allemaal weer niet ga voelen als met pillen zou stoppen. Hoop dat gewoon hersteld.
U bedoelt dat u zich soms gejaagd voelt en waarschijnlijk ook hartkloppingen of snelle hartslag?
Mag ik vragen welke medicijnen u gebruikt? En gaat het met de medicijnen redelijk?
Ik kan me helemaal vinden in de angst voor een terugval, dit is iets wat we absoluut niet willen, maar die ik helaas wel regelmatig heb ondervonden.
Houd alsjeblieft hoop en moed, hoe moeilijk het ook is.
Probeer te genieten van de hele kleine dingen, dat doe ik ook.
Groet Laurence
Heb nu nog Sertraline Sun 50 mg en bedoeling half jaar is het nu en heb iets meer meer gekregen, nog wel aantal maanden bedoeling dat mee doorga. Las iets van bijwerkingen libido wel nadeel vind ik. Paniek moet er wat mee weg gaan. Het is meestal stabiel, soms lijk weer mee te voelen. Schakeld denk ik wel zenuwen uit, apothekeres legde uit iets van dat scherpe randjes van je hersenen afgaan en dat je weer in normale slaapritme komt, dat is beetje bedoeling. Slapen gaat redelijk, nog steeds veel vreemd geweest dat opeens wakker word. Daarvoor nog kleine dosis wat meer mensen hebben gehad van Oxazepam voor paniekaanvallen en dat je kan slapen. Weinig Oxazepam gehad en vond dat vrij eng zo wegvallen in slaap en had daarna dat hersenen en ogen soort vertraging in zat liep niet helemaal meer gelijk, vrij snel daarna durfde geen boodschappen meer doen. Sertraline Sun die kan je wat duf maken en vind wat natuurlijker. Ik weet niet alle functies en advies was voor mij niet naar bijwerkingen kijken en doen wat dokter zegt. Op gegeven moment gaat alles erg door elkaar lopen en word mijn gevoel meer uitgeschakeld en voel dan ook minder. Heb wel idee in begin van pillen dat dingen mij wat minder uitmaakten en dat minder druk maakte. Slaap doet wel iets, maar echt hele nacht slapen of zo slapen zoals ik anders normaal deed, dat is nog niet helemaal goed. In begin voelde ik wel wat dingen toen Sertraline Sun nam. Eerste week moest half en daarna naar hele.
Jagen in lijf was meer iets wat door bloed heen leek te jagen de B6 of adraline, of wat dan ook? Had ook idee dat iets mij steeds als waarschuwing wakker maakt. Voelde niet mijzelf en prikkelbaar, niet goed, niet lekker, beroerd, heel raar, kon weinig hebben op ergste punten, mijn hoofd vervelend gevoel, raar gevoel, uiteindelijk alles teveel geworden. Mijn hart is wel gaan racen in de nacht had ik het idee, als wakker werd met tintelingen in de armen vingers, keertje zo erg en daarna ook nog piep in oor, heb mij ook veel lam gevoeld en beroerd. Het is heel raar vooral die tintelingen. Voel heel veel dingen, al is het nu minder en misschien onderdrukt of minder door tijd? Als weer meer loop en sta dan is het snel dat dingen erger kunnen worden. Druk op voeten lijkt naar kuiten te gaan??? Misschien dat B6 mij veel wakker hield of adrenaline, weet niet helemaal precies wat allemaal is, maar misschien toch iets mis met die kleine zenuwtjes of kleine bloedvaatjes en die zitten overal. Veel verhalen gelezen maar helemaal duidelijkheid heb ik gewoon niet. Was erg bang voor ontstekingen, maar was getest en ook niet. Denk dat allemaal zo klein is dat dingen moeilijk te zien is, al die kleine stofjes, dacht ook is wat mis met bloed ontsteking en dergelijke. Tenen, vingers ook veel gevoeld, daar zitten ook die uiteinden en alles komt samen in voeten. Veel dingen gehad dat ik zeg van vreemd en gebeurt dit nou echt. Bij mij is na vaccinatie vrij snel dat klachten kreeg en dat steeds meer werd en bij kwam, hele systeem lijkt gewoon knal te hebben gehad, het kan natuurlijk altijd wat anders zijn, maar het is goed uit balans geweest op ergste punt.
Het gaat nu redelijk. Afleiding helpt soms ook even. Niet teveel mee bezig zijn scheelt misschien iets, maar wil vaak weten wat is en wat heb en waar vandaan komt, waar begonnen is en of je enigste bent of meer mensen zijn met zelfde. Uiteindelijk wil je ook van klachten af en van wat kan je eraan doen. Wat helemaal is, beetje lastig te zeggen. Je hebt gewoon dan hele hoop goed onderzoek nodig. Het is echt erg als je al die mensen hier verhalen leest wat voor klachten ze hebben.
Zie ook dat Amitriptyline voor zenuwpijn en depressie is en dergelijke, hoe bevallen die medicijnen eigenlijk en zijn ze duur??? Oxazepam was best duur vond ik zelf en dan was nog lage dosering en bij veel mensen word gezegt van paniek aanvallen, terwijl al die klachten voor paniek zorgen. Sertraline Sun was goedkoper en vind persoonlijk fijner dan Oxazapam wat verslavend schijnt te zijn, vond zelf toch iets te heftig. Meeste pillen die gegeven worden is toch veel voor paniek wat ik lees. Die Sertraline Sun was voor mij ook van ik moet even proberen door te komen, want pillen wil liever ook niet. Deze had eerst in ochtend, toen even in avond geprobeerd voor slapen en nu al tijdje in ochtend. Zelf heb nog geluk dat thuis zit, werk zou helemaal verkeerd zijn gegaan, met de klachten. Heb gehad dat ik in een winkel op producten moest zitten, omdat wat langer in winkel had gestaan, normaal had ik best wel even kunnen staan. Voeten gingen veel te veel pijn doen. Hopen dat toch vooruit blijft gaan.
Pffffff ik vind het allemaal zeer heftig voor u, ook zeer heftige klachten.
U heeft Sertraline als medicijn dat is waarschijnlijk ook een antidepressiva, ik heb een tijdje de Amitriptyline gebruikt, ik vond dat helemaal niks, zeker in het begin raakte ik helemaal van mijn padje en voelde me alleen maar slechter, later werd dat beter, maar inderdaad het haalt de piek van de pijn af, maar meer ook niet. Ik heb dit zelf weer afgebouwd en ben er mee gestopt, ook toen kreeg ik weer hele slechte dagen tijdens het afbouwen(heftig spul) en zonder medicijnen doorgegaan.
Ik voelde me mentaal sterker zonder medicijnen maar de pijn was verschrikkelijk.
Ik ben onder behandeling bij een acupuncturist in combinatie met kruiden en dat gaat redelijk goed. Maar bij veel inspanning, lichte stress of ergens lang op moeten concentreren gaat het fout. Ik voel dat ik langzaamaan vorderingen maak, maar het gaat heel langzaam, ik kan nu gelukkig zonder rolstoel, kan kleine stukjes lopen eindelijk zonder stok, ik fiets weer meer.
Maar als ik toch net over mijn grens heen ga dan is het voornamelijk in de avond en nacht een ellende. En heb er de dag erna ook nog last van.
Het in slaap vallen blijft een probleem, als ik eenmaal slaap gaat het in de meeste gevallen goed, maar soms zie ik elk uur van de nacht.
Die onrust in mijn lijf is verschrikkelijk, het is er gewoon zonder dat je je ergens druk overmaakt, daarom wil ik graag getest op Cortisol en die andere dingen.
Ja het is en blijft een apart iets en het beroerde is dat je maar blijft zoeken naar oplossingen.
Maaaaaar de ergotherapie vind ik wel fantastisch, die hulp om je dag beter in te delen is geweldig en ik heb zelf het idee dat het zijn vruchten begint af te werpen, maar ik durf niet te vroeg te juichen, daar ik te vaak terugvallen heb gehad. Het is belangrijk om je dagen qua zwaarte in het doen van dingen elke dag gelijk te houden, ook al ben je op dat moment moe, toch je ding doen, dit is heel moeilijk en zeker in het begin, maar het lukt me steeds beter.
Zodat je minder pieken en dalen krijgt over de dagen en het gelijkmatig houdt.
Sterkte
Groet Laurence
Het is allemaal vervelend voor u Laurence, dat het niet begrepen word wat betreft werk en u klachten, tegen mij werd ook gezegt je word ouder en ik denk eerder dat het los staat van veel van dat soort opmerkingen. Het lastige is dat je deze klachten moeilijk kan zien en uiteindelijk denk ik dat met veel moeite wel wat te detecteren is, maar met moeite. Dokters zijn niet happig op snel even onderzoeken met toch wat vage nieuwe rare klachten. Weten denk ik nog niet alles vanaf?
Amitriptyline dat klinkt vrij heftig en sterk spul??? Sertraline ja geloof ook iets van anti-depressia is, klinkt heftig, had zelf niet verwacht dat aan pillen zou moeten, daarvoor Parasetamol 2 op avond voor een tijdje, maar met 2 gaat het erg snel, vind niks pillen, maar lichaam lijkt het niet zelf op te kunnen lossen of het gaat heel langzaam en eerst maar gedaan wat dokter zegt. Slaap waakritme ben ook wel tegengekomen en aan gedacht, als zo lees en zoek op Cortisol zie het er staan. Het slapen van u is mij niet helemaal duidelijk??? Ik werd heel veel wakker, maar als u slaapt, slaapt u wel achtereen langer door? Ik had hele erge soort van gebroken slaap en lag ook lang wakker en bleef maar wakker worden in hele korte tijden. Met mij gaat het nu wel redelijk, maar is zeker heel erg geweest. Slaap nog steeds niet normaal, maar gaat iets beter op dit moment. Wanneer helemaal geen slaap kreeg en steeds maar wakker, beroerd niet goed voelen, uiteindelijk ga je er aan onder door. Als nacht weinig had geslapen, ging volgende dag weer iets beter slapen, maar omdat denk ik slaap te kort kwam en zo weinig uur had geslapen sliep volgende dag weer iets meer. Ik had van help, laat mij maar opnemen en constant maar de praktijklijn van de dokter moeten bellen omdat weer slecht ging. Ik wil vaak weten waar klachten vandaan komen en wat het is en dan kan je weten wat er aan te doen is. Hoor wel dat zenuwen een jaar kunnen duren en dat je niet met zekerheid kan zeggen of hersteld. Hoop het wel?
Je word er misschien niet altijd vrolijker van maar veel van deze onderwerpen lees veel van zelfde waar ook weer iets van herken. Afleiding helpt soms wel iets. https://coronaplein.nu/ervaringen/gesprekken/klachten-na-corona
Dit onderwerp is interessant, herken hier ook veel.
https://coronaplein.nu/gesprek/langdurige-klachten-na-vaccinatie-janssen
Bedankt jij ook heel veel sterkte Laurence, ben benieuwd wat er uitkomt en mij gaat het nu op dit moment redelijk stabiel, maar heb zeker erge momenten meegemaakt en blijf bang dat terug kan vallen. Tijd en rust en als kan wat beweging en afleiding?