Ik ben 75 en heb in april 2022 Corona gekregen. Nog steeds worstel ik met de naweeën en ben ik erg moe. Vroeg me af of er meer ouderen zijn met Long COVID en hoe zij daarmee omgaan. Jannelin
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Op weg naar herstel
Hoi Jannelin, ik beschouw mezelf nog niet echt als een oudere, maar ben ondertussen wel bijna 64. In september 2022 corona opgelopen, na 2,5 jaar zo voorzichtig te zijn geweest. En nu dus 2 jaar verder en nog niet veel vooruitgang. Alles wat ik doe lukt 5 minuten en dan moet ik stoppen anders word ik gestraft. Gesprekjes kunnen ook alleen maar 1 op 1 en niet langer dan 10 minuten.
Altijd hard gewerkt en echt moeten leren om de rem erop te houden.
Waar ik het meest tegenaan loop door mijn leeftijd is toch wel het steeds weer wegvallen van iemand uit mijn sociale netwerk. Niet alleen omdat mensen afhaken, maar ook door overlijdens en verhuizingen. Er blijft weinig over en energie om nieuwe mensen te ontmoeten is er niet.
Normaal gesproken verveel ik me nooit, maar als je niks kunt en ook weinig sociale contacten, voelt het wel eens leeg en eenzaam. Ik ben wel blij met het lotgenoten contact, ook op een ander christelijk forum.
Hoe kom jij je dagen door?
Ha Monalisa, heel herkenbaar je verhaal. Ook in mijn sociale netwerk vallen steeds mensen weg door overlijden, zo verdrietig, het hoort bij de leeftijd 😥. Ik woon alleen, gelukkig wel kinderen en kleinkinderen, lieve buren en vrienden in de buurt. Maar ik herken het wel, soms is het leeg een eenzaam. Ik heb een hond waar ik heeeeeel blij mee ben, ga elke dag wandelen en een hobby die me regelmatig bezighoudt Genealogie; stamboomonderzoek, DNA en familiegeschiedenis. Door de hond heb ik altijd wel een praatje op straat en komen de kinderen uit de buurt vragen of ze haar uit mogen laten. Maar de leegte is er ook, voel ik me erg alleen, heb alle hulp gehad, ergotherapie, fysiotherapie. Gelukkig komen er nu onderzoeken in verschillende ziekenhuizen. En ik hou van muziek, heb de hele dag muziek aan staan. En heb jij ook hobby’s? Groetjes Jannelin
Hoi Jannelin, ik heb een hond en 3 katten. De hond zorgt ervoor dat ik buiten kom, zij laat mij uit, zeg maar 😊. Ja ze houden me aardig bezig. Vorige week heeft 1 kat geopereerd moeten worden, dat hele proces van onderzoek, operatie, stress, extra verzorging en heen en weer rijden naar dierenarts heeft me wel compleet leeg gezogen van mn energie. 🥴.
Het buurtje waar ik woon is erg veranderd. Voorheen kende ik mn buren goed en iedereen keek een beetje naar elkaar uit. Je kon altijd op iemand terugvallen. Nu wonen er veel nieuwe mensen, die je wel op straat tegen komt, maar echt goed leren kennen is geen energie voor, dus het vangnet is er niet meer zo. Degenen die mij nu nieuw leren kennen zien mij ook niet als de persoon die ik normaal ben. Ik moet het allemaal oppervlakkig houden omdat ik het anders niet trek, en dat frustreert me enorm, want ik ben niet oppervlakkig.
Van de goede vrienden die ik heb zijn er 2 ernstig ziek en ik kan niet eens bij ze op bezoek, te ver weg. Nog zo'n grote frustratie.
Wat hobbies betreft, normaal gesproken lees ik graag en ik luister ook graag muziek, maar allebei kan ik nu niet. Wandelen gaat een rondje met de hond, terwijl ik voor mn ziekte altijd op wandelvakanties ging.
Zwemmen, dansen, uit eten, terrasje, marktjes bezoeken etc, het gaat allemaal niet meer. Ik probeer nu af en toe diamond painting, maar alles wat ik doe gaat 5 minuten. Mijn handen jeuken om mijn tuin eens aan te pakken, het is ondertussen een wildernis. Maar ook dat houd ik maar 5 minuten vol.
Wat ik ook graag doe is koken en bakken, maar ja, zonder reuk en smaak ook niet echt de juiste hobby, al doe ik het wel gewoon af en toe. Ik leg me nu toe op het bakken van echt Frans stokbrood. Ook vermoeiend, dat kneden, maar het resultaat is een mooi brood.
sjonge Monalisa, klinkt erg. Een van mijn allerliefste vriendinnen is dit voorjaar overleden, ik kon er niet naar toe dus ik begrijp hoeveel pijn het doet! En wat een klus om met zooo weinig energie naar de dierenarts te moeten met je poes. Gelukkig komt er na elke tijd weer een andere tijd, maar voor nu moeten we hiermee dealen. Ik ben er soms erg verdrietig van, vooral in de morgen, als ik wakker word. Herken je dat? En mag ik vragen waar jij woont? Ik woon in Ede, naast het bos, zo fijn.
Wat pijnlijk he, als je niet naar het afscheid van een dierbare kunt gaan. Ik heb dat ook al een paar keer meegemaakt. Je weet dat je er niets aan kunt doen en toch voel je je schuldig en heel verdrietig.
Ik probeer verder wel zo positief mogelijk te blijven en te kijken naar wat het hele proces me oplevert, liever dan teveel te kijken naar wat je verloren bent. Ik zeg altijd: aan het einde van deze ziekte krijg ik een diploma voor allerlei vakken die ik vroeger op school nooit heb gehad. Geduld, acceptatie, omgaan met oordelen en afwijzing, vergeving, zelfinzicht. Het heeft ook de ruimte gegeven voor een grote schoonmaak op alle vlakken van mn leven, het verwerken van oud zeer wat er onbewust nog zat, bepalen aan wie/wat je je energie nog wel wilt besteden, nadenken over wat echt belangrijk is in het leven en wat je er nog uit wilt halen of aan toe wilt voegen. Een grote persoonlijke ontwikkeling en voor mij ook de gelegenheid om te groeien in mn geloof. Dus er zit ook veel goeds aan. Mijn oma zei het altijd al: het kan nooit zo kwaad zijn of het is wel ergens goed voor. Maar ja, ik voel me ook wel eens intens verdrietig.
Hier geen bossen, maar polder en strand, alleen net te ver weg voor nu.
Je bent zo herkenbaar! Het lijkt alsof ik mezelf hoor. En heel eerlijk….ik ben er blij mee. Een van de teksten die ik altijd met me meedraag is deze: Zie of in mij een heilloze weg is en leidt mij op de eeuwige weg. Dus processen van schoonmaak ken ik ook.
Jij woont bij de polder en het strand, ik ben opgegroeid in een dorp in de polder en strand dichtbij. Op mijn 30ste verhuisd naar de Veluwe.
Hoe herken jij het als je over je grenzen bent gegaan? Wat gebeurt er dan in jouw lichaam? Ik begin sommige dingen nu pas door te krijgen, heb soms gedacht: dit moet toch kunnen! En als ik me dan dagen daarna minder voelde, soms veel minder, dacht ik: ja zo grillig is het proces. Maar eindelijk heb ik door, -na „veel“ visite, eters, te ver wandelen- mijn hart over gaat slaan en ik daardoor nog vermoeider word. Wat ik nu veel vind vond ik een paar jaar geleden helemaal niet veel. Dus moet ik beter luisteren naar mijn gevoel.
Hoi Jannelin, net zo'n triest bericht binnen gekregen over het overlijden van een neef van mij (53). Net nu we het daarover hadden. Ik moet het even laten bezinken, ben een beetje in shock. Ik reageer later op je berichtje.
Ach Monalisa, wat verdrietig!
Hoi Jannelin, ik ben even van de radar geweest
Ik heb het net omgekeerd gedaan. Mijn leven begonnen in Gelderland in de buurt van Zutphen en daarna, via vele omwegen, nu hier in de klei terecht gekomen.
Je vroeg wat ik merk als ik over mijn grens ga. Als het te maken heeft met concentratie en focus van mijn ogen word ik na 5 minuten misselijk, ga ik wazig zien of kokervisie, en een druk links en rechts op mn hoofd. Met autorijden hetzelfde. Bij fysieke inspanning, het hoeft maar even het kleedje van de hond uitkloppen te zijn, ben ik buiten adem en heb ik snelle hartslag en zie ik wazig. Laatst geprobeerd mijn tuinpaadje weer onder het gras uit te krijgen. Het lukt maar met 2 tegels tegelijk, dan word ik misselijk en ben ik buiten adem, afgezien van het feit dat ik dan ook nog overeind moet zien te komen. De eerste paar minuten kan ik niet eens meer rechtop lopen. Maar die rug is al heel lang een probleem. Het rondje met de hond gaat slenterend, met behulp van een stok, anders zwalk ik alle kanten op, alsof ik straal bezopen ben.
De laatste week echt moeten opkrabbelen van een terugval door alle gedoe met de kat en overlijden van mn neef, wat toch emoties losmaakt. En dan komen er weer nieuwe uitdagingen op mn pad.
Ha Monalisa, wat verdrietig voor je het overlijden van je neef. Ja, dat hakt erin en gaat het weer een stapje terug. En nu weer opnieuw opkrabbelen. Heftig proces bij jou, heel anders als bij mij, maar ik begrijp dat het bij iedereen weer anders is. Heb jij nog fysio of ergo therapie? Ik ben ermee gestopt, weet het allemaal wel inmiddels. Ik mag altijd bellen voor hulp of raaad. Met de huisarts heb ik ook weinig contact, eigenlijk weten zij het ook niet. Nu maar hopen dat er uit de onderzoeken nieuw inzicht komt.
Mijn klachten zijn hoofdzakelijk erg moe en mijn hart slaat soms een aantal dagen over, dan gaat het weer weken goed. Ook merk ik dat ik op tijd moet eten, anders ga ik erg beven. En ik kan me soms dagen lamlendig voelen. Het is een onvoorspelbaar proces en waar ik mezelf steeds op betrap is dat ik probeer het onder controle te krijgen. Maar dat lukt niet zo goed. Mijn vrijheid kwijt vind ik nog het moeilijkst van alles, dat zal je vast herkennen. En de hond houdt ons in beweging 😊.
Ik begrijp uit je schrijven dat je gelovig bent. Fijn dat het je steun geeft. Ook dat herken ik. Gospel muziek doet me heel erg goed. En in de avond gaat het meestal stukken beter, bij jou ook?
Ik heb ergo en fysio gehad, maar de tweede termijn herstelzorg eindigde. Ergo was al gestopt, op een gegeven moment ken je de trucjes wel. Fysio was vooral pacing, want spieren of conditie weer opbouwen was en is nog steeds geen optie. Heb het een paar weken geleden nog geprobeerd: wat regelmatiger oefeningen, maar de vermoeidheid zit me steeds in de weg en meer oefeningen heeft alleen maar als resultaat dat ik de kracht uit mn spieren verlies. Afgelopen 2 weken het gevoel gehad dat ik ieder moment door mn benen kon zakken, ook mn onderbenen, en lood in mn armen. Mijn spieren verzuren heel snel, maar zo beschrijf ik het ook van mn hersenen, want het voelt precies hetzelfde. De huisarts durf ik niet eens meer te bellen, want ik zat er steeds met iets waar hij toch niets aan kon doen. Op een gegeven moment word je dan ook die hypochonder.
Mijn hartslag is een hele tijd rustig geweest, maar sinds vorige week slaat ie weer op hol. Toch door emoties waarschijnlijk.
En ja, dat controle loslaten he, zo moeilijk. Maar daar helpt wel mijn geloof bij. Het is fijn als je alles bij God neer kunt leggen.
Ben jij gelovig of houd je alleen van de gospelmuziek?
Van welke muziek houd je verder?
Ha Monalisa, Ik geloof ook, hou van Jezus. En wat muziek betreft, ik hou van heel veel soorten muziek. Heb lang in een oratorium koor gezongen, oa Messiah, Matthaus Passion, Schöpfung, maar ik hou ook Nederlands talige muziek. Dus ik begrijp helemaal dat je geloof je helpt.
En hypochonder zijn, daar weet ik ook alles van. Tegenwoordig Google ik wat af 😂, en ontdek wat ik allemaal niet heb, maar de klachten die ik heb gerelateerd zijn aan de Long Covid. Wel merk ik dat meestal na een aantal dagen klachten afnemen en dan komen er weer andere in de plaats. Het blijft op en neer gaan. De langste tijd dat ik echt weer fit was was 3 maanden en toen kreeg ik een griepje waardoor ik weer opnieuw bij af was. Elke x als ik terugval duurt het weer een maand of 7 voor ik weer op niveau ben en dan gebeurt er weer iets, of ik ga over mijn grens en dan komt het weer. Ik ben nu aan mijn 4e ronde bezig. Volgens mijn kinderen is het nu minder erg dan de vorige x, maar zelf voel ik dat niet zo. En jij, herken jij dit? Weer fit worden en dan terugvallen?
Jouw verhaal klinkt ook ernstig, verzuring van je spieren, vooral je hoofd dat lijkt me het moeilijkst.
Jannelin en Monalisa, wat fijn dat jullie elkaar gevonden hebben, en Monalisa wat verschrikkelijk dat je weer iemand moet verliezen. Neem de tijd voor de verwerking.
Jannelin, ik herken jou probleem dat je ongemerkt meer wil doen dan je lichaam aankan. Dit is echt een groot probleem bij Post Covid, dat staat nr. 1 op de lijst met klachten. En dat is iets wat iedere P.C patiënt gemeen heeft. Daarna komen er klachten die verschillend zijn. Het is maar net welk deel in je lijf een zwakke kant heeft. Soms overheersen de mentale klachten, en bij anderen weer de fysieke klachten.
Maar het allerbelangrijkste wat ik ervaar is dat mijn lichaam en mijn brein dit zelf aangeven, áls ik er maar goed naar luister. En vaak luister ik te laat, zoals vandaag. Ik voelde me goed omdat ik merkte dat mijn behandeling eindelijk aanslaat, en daardoor ervaar ik meer energie, en meer creativiteit. En dat wilde ik tegelijk gaan gebruiken. Maar oh, wat dom, en nu moet ik de gevolgen ervan ondervinden. Heel erg moe hoewel dat woord de lading niet dekt, het woord uitgeput past beter, dus een veel langer herstel volgt dan. Benen tintelen, ik kan geen geluiden aan, alles irriteert me. Ik ga dan heel vroeg al naar boven om alleen en prikkelvrij te zijn.
Even verder dan maar, de letters waren op......
Wat ik gemerkt heb, is dat waarschijnlijk alle P.C patiënten een slechte batterij hebben, geen Duracell kwaliteit meer. ;-) Dus je komt snel in de reserve stand te staan, zoals ik vandaag. De volgende dag is er wel weer wat bijgeladen, maar loopt ook weer snel leeg. Dus moeten we de rust nemen omdat eerst het achterstand weggewerkt moet worden. Als de oplader ook al niet van een goede kwaliteit is, dan werkt het allemaal nog véél langzamer.
Dit voorbeeld kan ik goed begrijpen, dus helpt het me inzien dat ik echt niet meer zo kan functioneren zoals ik zou willen. Maar dat als ik meewerk om te roeien met de riemen die ik heb, ik me de volgende keer niet laat meeslepen met het nep-gevoel dat ik veel meer kan dan in werkelijkheid zo is. Misschien helpt dit jou ook, ik hoop het voor je.
Groeten en sterkte met alles.
Mar.B
Ha Mar.B, we moeten ermee dealen, ik ben al blij dat ik het een beetje ga begrijpen en jouw antwoord draagt daar zeker aan bij! Vervelend voor je dat je je weer uitgeput voelt. Ik merk dat ik ook wat onzeker word over wat ik kan en wat niet. Herken je dat? Goed ik probeer te genieten van de dag, ik hoop jij ook! Vanmorgen komt mijn vriendin, ook fijn.
Hi Mar.B, hoe gaat het nu? Je schreef dat je behandeling aan begon te slaan. Bedoelde je daarmee de behandeling met de rode lamp? Ik heb een neusclip met laserlicht, 2 x per dag half uur. Bij mij sloeg dat aan, maar na een paar weken dacht ik steeds meer op te kunnen pakken. Niet dus. Nu ben ik weer een stuk terug. Ik hoop dat het bij jou niet te lang duurt!
Hoi Jannelin, ik ga even hier verder want het werd steeds smaller om te lezen. Hoewel kolomvorm voor mij tenminste leesbaar is. Bladzijden uit een boek is niet te doen. Soms probeer ik het 2 bladzijden met een blaadje onder de regel en hardop lezen, alsof ik weer in de 1e klas zit.
Fijn dat je ook gelooft. Dan kijk je toch vanuit een ander perspectief naar dingen. Het is alleen niet makkelijk te delen. Ik zit wel ook op een Christelijk forum voor LC.
Ik hou ook erg van Gospel, maar ook veel andere soorten muziek: klassiek (Bach), jazz (Diana Krall), soul, Franstalig, en ander buitenlands, Zuid-Amerikaans, Afrikaans, Marokkaans, nou ja, alles wat niet techno enzo is.
Mijn klachten wisselen ook wel en soms komt er weer iets nieuws bij zoals hartslag of spieren. En soms is iets even weg en komt weer terug. En inderdaad, ieder virus legt mij ook weer plat. Net de coronaprik gehaald, daar ben ik ook een paar keer goed ziek van geweest. Het lijkt nu minder lang te duren, maar ik kan altijd de klap nog krijgen, en dan kan het inderdaad maanden duren. En soms word ik wakker en denk ik dat ik zomaar spontaan genezen ben, maar zodra ik dan enthousiast weer iets ga doen kom ik er achter dat die 'genezing' maar van hele korte duur was.
Ha Monalisa, precies zo werkt het bij mij ook. Ik ben blij als het zonnetje schijnt, dat maakt het wat lichter. En ik heb een heerlijk huis, ik probeer elke dag mijn zegeningen maar te tellen. En dat zijn er heel wat!
Lukt puzzelen jou? Ik doe graag een sudoku, maar ook legpuzzels vind ik fijn om te doen. Verder kijk ik ‚s avonds graag een serie, ik heb er inmiddels al heel wat gezien. Heb een abonnement op Netflix en Videoland.
Heb jij een gezin? Mijn kinderen zie ik vaak in het weekend dat is fijn, vertrouwd en ik kan gewoon mijn rust nemen als dat nodig is.
Hoi Jannelin,
Net op, hond uitgelaten en nu even kopje koffie, dat proef ik sinds kort weer. Veel andere dingen nog niet.
Ja, ik ben iedere dag dankbaar dat ik er nog ben en tel inderdaad ook mijn zegeningen.
Legpuzzel ben ik ooit aan begonnen, maar dat lukt steeds maar even. Op een gegeven moment kwam ik niet verder. Hij ligt er nog steeds. Voor ik ziek werd loste ik graag cryptogrammen op. Kruiswoordpuzzels vond ik te saai. Maar zelfs een kruiswoordpuzzel moet ik nu na een paar woorden weer wegleggen.
Ik heb een tijdje kleuren voor volwassenen gedaan en nu, als ike goed voel, diamond painting. En soms een eenvoudig spelletje: solitair of cricket.
Tv rustige programmas, niet te lang, zonder veel achtergrondmuziek etc. En het geluid eraf bij de reclameblokken. En waar ik niet de ondertiteling hoef te lezen. BBC first is daar wel geschikt voor. En ik kijk s middags graag Escape to the Country op BBC. s avonds tv kijken valt niet zo best, dan kan ik daarna niet slapen. Ik heb het wel een tijdje geprobeerd omdat ik B&B vol liefde wilde volgen, maar dat werd me teveel, en de volgende dag kon ik het toch terugkijken overdag. Films zijn wel te lang. Soms kijk ik er 1 in gedeeltes.
Ik woon alleen. Mijn zoon woont in het buitenland.
Ha Monalisa, fijn dat je overdag wel kan kijken. En b&b vol liefde was leuk hè. Kleuren voor volwassenen heb ik liggen, maar ik kan er niet toe komen, vind het zo nutteloos, terwijl een puzzel maken dat ook is natuurlijk 😉. En jou zoon in het buitenland, ik heb ook een zoon in het buitenland wonen. Ongeveer elke 3 maanden komt hij een aantal dagen daar geniet ik enorm van.
En wat fijn dat je weer meer smaak krijgt! Lijkt me zo lastig als dat er niet is, had je dan nog wel trek in je eten?
Heb jij veel contact met mensen uit jouw kerk? Of ga je niet naar een kerk?
Ik hou erg van eten en koken, maar nu eet ik alleen maar functioneel. Koken is dus ook niet veel aan.
Ik ben niet aangesloten bij een kerk. Zou nu ook niet maar een kerk kunnen vanwege de prikkels. Maar ik kijk wel iedere zondag naar Hour of Power en s ochtends vaak naar Joyce Meyer.
In september 2022 ben ik naar de Henry Nouwen conferentie geweest, georganiseerd door Hour of Power. Heel fijn en had dat graag herhaald. Het ironische is alleen dat ik juist daar het virus heb opgelopen.
Heb jij een vaste kerk?
Nee ik heb ook geen vaste kerk. Ga dus niet, zelfde als jij vanwege de prikkels. Wat gaaf dat je naar de Henri Nouwen conferentie bent geweest. Ik heb verschillende boeken van hem, erg mooi.
En koken doe ik niet, ik eet van uitgekookt. Ook prima. Ik was nooit zo‘n kookster. Mijn boodschappen laat ik bezorgen.
En je huishouden kan jij dat bijhouden? Ik heb vorige week een robot stofzuiger gekocht.
Nee, ben al een tijd op zoek naar iemand die een keer de grote schoonmaak kan komen doen. Is al jaren niet meer gebeurd. Maar ik loop steeds tegen dichte deuren aan. Vrijwilligers lukt niet vanwege allerlei eisen. Betaald is ook moeilijk te vinden. Je hebt wel van die sites maar dan moet je een abonnement nemen, en al die voorwaarden weer lezen, om te weten waar je eigenlijk aan begint. En dan laat ik het maar weer zitten. Ik loop eigenlijk continu met mn tong op mn schoenen achter de feiten aan.
Ik denk dat een robot stofzuiger hier voor een hoop onrust zou zorgen bij de dieren. En mn kat is al zo'n stress kip.
Als ik een goede dag heb, pak ik het weer beetje bij beetje aan. Maar de afwas staat er wel eens van een paar dagen.
Boodschappen doe ik 1 x per maand. Moet het ook een hele goede dag zijn. En dan weer een paar dagen bijkomen.
Ha Monalisa, mijn dochter en kids waren hier vanmorgen gezellig en vermoeiend, even een tukkie en nu eerst jou antwoorden.
Lastig hè dat je overal achteraan moet. Je moet alles zelf doen, dat valt niet mee.
Jij doet 1 x per maand boodschappen, dan zal je wel veel te sjouwen hebben. Ik ben blij met Picknick. Is die er bij jullie ook? Handig hoor.
Welk ras hond heb jij? Ik een Boomer, schattebout is het waar ik ben is zij ook. Ik heb mijn hele leven ook katten gehad, maar toen de laatste doodging heb ik geen nieuwe meer genomen. Er zijn hier zoveel vogels en ook hazen en eekhoorntjes, soms zie ik een kat die een haas vangt niet leuk. Dus voor poezen hier geen plek. Maar ik kan me voorstellen dat je van je huisdieren geniet.
Wat leuk dat jullie via deze site elkaar gevonden hebben! Ik herken veel uit jullie berichten om alles in etappes te doen, en niet teveel prikkels opzoeken. Soms kan het niet anders, zoals je kinderen en kleinkinderen op visite krijgen, wat natuurlijk positieve energie geeft. Maar het kost ook energie. Ik weet wanneer ze komen omdat ze ons dit bijtijds laten weten. Dan zorg ik ervoor dat ik voor die tijd rust neem, en ook na die tijd. Het is nou eenmaal zo dat we niet meer spontaan iets kunnen ondernemen, alles moet gepland worden en soms keuzes gemaakt worden, dat in het belang van onze beperkte gezondheid.
Maar het is zoals het is, en we moeten ons erbij neerleggen, want je ertegen verzetten heb ik gemerkt kost zinloze energie. We hebben alleen onszelf ermee! Een ander die redelijk gezond is gaat makkelijker hun eigen dingen doen, dus moeten wij er ook niet mee zitten als we iets moeten afzeggen.
Jannelin, jou vraag of mijn herstel heeft doorgezet? Dat ga ik schrijven op mijn eigen topic die ook heet: Op weg naar herstel? ( maar met een vraagteken) En staat op het andere onderwerp:
Herstel na corona. Ik weet nog niet of het me deze week lukt, maar je ziet het vanzelf verschijnen.
sterkte met alles.
Mar
Hoi Jannelin, even teveel aan mn hoofd gehad de laatste tijd en de ene pem na de andere met alle gevolgen van dien.
Hoe gaat het met jou?
Ha Monalisa, wat heftig! Er stond vanmorgen zo‘n opbouwend stuk over long COVID in de Volkskrant. Dus als je deze krant leest zal het je zeker bemoedigen.
Met mij gaat het redelijk, beetje op en neer. Vandaag erg moe, maar ik geniet van het mooie weer. Heb een goed weekend! Groet Janne
Dag Monalisa en Jannelin,
Ik kwam op internet tegen dat sommige kerken prikkelarme kerkdiensten organiseren. Misschien dat dat iets voor jullie kan zijn?
Ik heb zelf niets met geloof, maar vind het het wel jammer dat met het kleiner worden van religieuze gemeenschappen, er voor veel mensen ook een vanzelfsprekende ontmoetingsplek/vangnet is verdwenen.
Dank Sami!
Beste Jannelin en anderen
Hoe is het nu met jullie? Dit topic zakt wat weg, ik merk ook dat ik vaak de onderwerpen niet meer kon vinden hier, dus als we de topics willen vinden dan zal je ze moeten noteren, of regelmatig even iets erop plaatsen.
Het is zo jammer dat dit forum niet echt makkelijk is voor degene met de cognitieve klachten. Maar misschien ligt dit ook aan mij?
In iedergeval ga ik nu wat beter in mijn vel zitten, en hopelijk zet dit door, want we hebben natuurlijk allemaal mindere maar ook betere dagen. Alleen ben ik wel vergeten hoe het voelt om weer mezelf gezond te voelen. Ik ben al blij als ik een ochtend me redelijk voel, maar dan zit er het gevaar in om mezelf te overschatten. En helaas.... dan komt de dagenlange vermoeidheid weer om de hoek kijken.
Dus hoe zou het zijn om al is het maar een weekje of liefst een maand, je elke dag weer energiek te voelen?
En ja, dan ben je moe, maar dat gevoel is iets anders dan geestelijk vermoeidheid zijn. We sturen ons lichaam aan via ons brein, maar als ons brein vermoeid is of er is iets mee wat de juiste verbindingen niet maakt, dan wordt alles teveel. Ja daar raak je vermoeid of misschien wel uitgeput en moedeloos door.
Ik vind dat wij hier allemaal grote doorzetters zijn