Al maanden dacht ik aan overbelasting RSI door tablet/phone. Pijn aan beide kanten. Maanden fysio, dry needling, osteopaat, uiteindelijk naar huisarts vorige maand. Bloedonderzoek laat geen afwijkingen zien of verhoogde ontstekingswaarde of reuma-achtige afwijkingen. De pijnen lijken erger te worden. diclofenac en naproxen geven een beetje verlichting, maar lossen niets op.
Ineens kreeg ik de ingeving om te googlen op spierpijn na Covid. En lees hier vergelijkbare ervaringen. Vooral ‘snachts veel pijn, omdraaien gaat lastig. Ik kan niet zelf in het middenvan mijn bovenrug krabben bij jeuk bijv. Mijn armen kunnen niet door de pijnbarriere heen komen. Momenteel ook erg veel last van mijn duimgewrichten. Enig idee hoe vaak je je duimengebruikt?
ik had Covid eind november 21 (na vaccinatie mei/juli 21), opnieuw eind mei 22 en booster eind augustus 22. Pijnklachten door overbelasting vanaf eind april, verminderd door rust en fysio. Echter vanaf juni werden de klachten alsmaar heftiger en hielp niets meer tot nu.
Iemand tips om herstel te bevorderen? Ik ben dit gekwakkel zo beu, het belemmert me in heel veel opzichten. En ik ben benieuwd of er inderdaad een relatie is met Covid.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Dit soort fysieke klachten zijn bij mij overbelastings klachten sinds covid: te ver gegaan, grens over, moe, te weinig rust, overprikkeling etc. Ik had ook mijn benen erbij.
Het enige dat hier echt geholpen heeft en nog helpt, is ver bij mijn grenzen vandaan blijven en rust, rust, rust. Doseren en rust. Maar ik lig er ook al 5,5 maand volledig uit met long-covid en werk ook nog niet.
Zodra ik 1 dag te ver ga zijn deze klachten meteen terug. Verdwijnen met voldoende doseren en rust. Dat is niet in een dag gebeurd.
Fysio e.d ben ik juist mee gestopt. Long-covid klachten werden daardoor erger en ik ging er door achteruit.
Vervelend voor je. Ook geen echte oplossing gevonden helaas. Mijn leven is rustig, weinig stress. Kan niet echt in lagere versnelling. Hopelijk wel weer opschakelen zodra het kan.
sterkte!
Het gaat niet om stress, het gaat erom dat de meest simpele dingen in het leven al teveel energie kunnen kosten voor je herstel na covid.
Ik dacht bijvoorbeeld dat dingen als een beetje op mijn telefoon spelen en tv kijken ontspanning waren. Met eten maken of eetmomenten dacht ik niet aan inspanning. Met de ergotherapeut kwamen we erachter dat dit ook inspanning was en wel degelijk belastend. Zoals heel veel dingen waar je niet bij stil staat. Dat staat los van een stressvol of rustig leven ;-) Dat staat et volledig los van zelfs.
De ergotherapeut heeft meegekeken en kijkt nog steeds mee naar belastbaarheid en energiebalans, activiteiten en inspanning versus ontspanning, op weg naar herstel en dus vermindering en/of uiteindelijk volledig weggaan van fysieke en cognitieve klachten.
Om te herstellen moest en moet ik nog steeds dingen laten en daardoor ga ik nu eindelijk met kleine stapjes vooruit. Dat is de enige weg naar herstel en dus wel degelijk een echte oplossing. Daar waar ik anders verder achteruit of niet vooruit zou zijn gegaan. En velen met mij met long/post-covid.
Belastbaarheid wordt heel rustig opgebouwd en uitgebreid, omdat je anders weer terugvalt. In mijn geval een opbouw van 10% per 2 weken in de situatie thuis en die opbouw vervolgd zolang er niet opnieuw of weer meer klachten ontstaan. Vanaf volgende maand, of januari hopelijk een begin aan reintegratie. Covid vraagt echt een ander herstelproces helaas.
Hoi Wendy, werkt het de algehele rust. Op hoeveel punten zit je nu en hoe bouw je dat op. Ik zit nu ook volledig thuis. Het heeft geholpen dat de ergotherapeut met de bedrijfsarts heeft gesproken. Werken lukte niet meer. Deze week een afspraak met c support en de ergotherapeut. En deze week kijken of de fysio weer wordt opgestart of niet. Ik vind het een lastige weg om de juiste beslissing te nemen. Sterkte met je herstel. Wanneer moet je weer naar de bedrijfsarts.
Hoi Patje,
Fijn dat ze je eindelijk de tijd en de rust hebben gegeven die het nodig heeft! Nu hopelijk langzaam vooruit.
In de opbouw ben ik inmiddels 2 keer ziek geweest. Niet echt een terugval gehad, maar opbouwen en/of dezelfde punten ging ook even niet. Vooral wel een terugslag in energie en moeheid. De balans blijft lastig ook wel.
Ik ben uiteindelijk 3 weken op dezelfde punten blijven hangen en afgelopen week ook een week langer.
Ik had nu al rond de 26 punten kunnen zitten, maar ik ga vanaf morgen naar 20.
Opbouw is, mits het dus goed gaat, 10% van het basisniveau waarmee ik gestart ben, per 2 weken. Dus 2 punten per 2 weken. Na een week a 1,5 week is het voor mezelf beoordelen hoe het gaat. Gaat het goed, dan doorgaan en week erop weer 2 punten erbij. Gaat het niet goed, ziek, terugval: dan stap(pen) terug, of langer dan 2 weken hetzelfde puntenaantal aanhouden.
Nu ik weer ben opgeknapt ben lijkt het wel weer te gaan. Ik denk zelf dat de opbouw misschien wel iets sneller kan. Fysiek heb ik, op de hoofdpijn na, eigenlijk geen problemen meer. De hoofdpijnen zijn er nog wel iedere week, maar godzijdank niet meer iedere dag. Zolang ik binnen mijn grenzen blijf, blijven de fysieke klachten weg en/of worden minder.
Belastbaarheid merk ik dat het beter gaat. Ook geheugen en concentratie e.d. gaan wel vooruit (tergend langzaam), maar de cognitieve klachten blijven, vind ik, nog wel ver achter t.o.v. het fysieke herstel. Autorijden lukt nu 20 minuten ipv 15 minuten. Kleine stapjes, traag, maar het gaat vooruit.
Door de tinnitis ben ik deze toch weer gaan overstemmen met geluiden. Ik denk dat dit me heel erg in de overprikkeling geholpen heeft. Ik kan weer muziek luisteren (nog niet alles en zeker niet mijn geliefde metal e.d.) maar ik kan er ook weer van genieten. Datzelfde geld voor licht en gangbare geluiden. De tinnitus is niet weg, maar lijkt wel in luiheid af te nemen nu ik er zelf psychisch beter mee omga.
Ik ben vorige week op eigen initiatief weer eens koffie gaan drinken op het werk. Ging veel beter dan 6 weken geleden. Ik kwam er niet meer totaal overprikkeld en doorgedraaid vandaan. Wel erg moe daarna nog en de dag daarna ook.
Videoconsult bedrijfsarts heb ik maandag 28-11. Dan gaat de arts bekijken of er een plan voor 'enige werkhervatting' gemaakt kan worden. Ergo had meegekeken, omdat zij snapt waar cognitief de problemen met mijn werk zitten. Maar wetk lijkt daar niet echt voor open te staan. Ik merk dat ze veel begrip en veel geduld hebben, maar qua reintegreren snappen ze echt niet waar cognitief mijn problemen liggen. Dus daar maak ik me wel iets druk om. Tegelijkertijd ben ik nu ook wel op het punt dat ik zelf zeg; ik wil het ook wel weer eens gaan proberen, maar wel op het juiste tempo en de juiste opbouw.
Al met al heeft het basisniveau en de volledige rust me echt een grote stap voorwaarts gegeven. Het is nu alleen zaak op te blijven letten en zelf tijdig op die rem te trappen. Soms vergeet ik het een dag omdat ik me zo goed voel, waarna ik wel weer een dag of 2 genadeloos afgestraft wordt. Ik heb zelfs weer stukjes gefietst en kan inmiddels 30 minuten wandelen zonder tussendoor te zitten. Na inspanning nog wel verhoging, dus in het kader daarvan blijf ik zelf zeker weg bij de fysio. Ik bouw mijn fysieke activiteiten vooral op met de dingen die ik leuk vind, waar ik mentaal ook 'gelukkig van wordt' > van de week weer voor het eerst sinds 4 maanden naar mijn geliefde wandelgebied gereden en gewandeld, herten, natuur, leven. Wat dat mentaal en fysiek doet, kan geen fysio bij me teweeg brengen. Ik merk ook vooral hoe beter ik me mentaal voel, hoe makkelijker en beter fysiek en cognitief ook 'herstellen'.
Tegelijk blijf ik in mijn achterhoofd houden: het verloop is grillig en die terugval KAN komen....maar voor nu ben ik vooral heel blij met de kleine stapjes vooruit.
Qua activiteiten is alles natuurlijk ingedeeld in: ontspanning, licht, gemiddeld, zwaar.
Lichte activiteiten ben ik nu langer achter elkaar aan het doen zonder rust. Als dat goed gaat mag ik daarmee beginnen met de middelzware activiteiten en als dat goed gaat de zware.
Ik merk wel nu ik niet meer zo doodmoe ben, ik het verplichte 'prikkelvrij rusten' wel steeds moeilijker vind. Ik merk dat ik ook weermeer rust krijg net gewoon op de bank zitten met een kopje thee en op de achtergrond de radio, vogels of de tv. Dus er zet ook wel verschuiving in hoe ik activiteiten ervaar.
Wat vervelend dat je twee keer ziek ben geweest. Maar fijn dat je nu langzaam vooruit gaat. Ik heb gelukkig een fijne ergotherapeut die de bedrijfsarts heeft gesproken. Ik had mij al een week voor de afspraak ziek gemeld het ging niet meer. Wel prettig dat je afspraak online kan. Ik heb mij erbij neergelegd dat het bij mij fysiek is. Ik ben benieuwd wat de bedrijfsarts ga zeggen bij jou. Succes volgende week en ga zo door. Koorts na inspanning blijf ik houden. Nu ik mijn rust pakt is dat aardig onder controle. Mijn laatste werkdag kwam ik thuis met 38.6.
@wendy en patje, jullie verhaal klint voor mij velen malen erger dan dat ik ervaar. Ik kan min of meer normaal functioneren en mijn energielevel is niet veranderd. Buiten wat bewegingsbeperking van schouders, armen, ellebogen, polsen en handen, heb ik vooral pijn. Een soort spierpijn die maar niet over gaat. De nachten zijn daardoor slecht, in de ochtend na het opstarten gaat het weer een beetje en kater op de dag verergerd het weer.
wat bedoelen jullie met terug gaan naar de basis?
veel sterkte en geduld gewenst. Wat een lange weg zijn jullie al gegaan.
Marl1
Ik heb nu een dagschema vaste tijden opstaan na iedere activiteit een rust moment. Ik zal een deel van mijn dag beschrijven. Opstaan aankleden naar beneden.
Half uur rust. Brood klaar maken eten.
Half uur rust.
Kleine activiteit half uur rust. En zo verder. Bij meerdere dagen geen klachten mag ik opbouwen met iedere week de activiteit met 1 minuut uitbreiden.
Bij mij is de pijn in mijn spieren sterk verminderd toen ik terug ging naar basis niveau. Basis niveau is voor iedereen anders dat is het niveau dat je geen klachten heb en de dag door te komen. Soms baal ik er wel eens flink van. Maar gezondheid is het belangrijkste.
Ik had dat ook iedere nacht. Veel pijn in mijn spieren. Nu helemaal terug naar de basis en ik merk dat het beter gaat. Maar snel op mijn grens zit van teveel doen. Nu volledig ziek thuis ook door de bedrijfsarts bevestigd. Ik herken heel veel wat Wendy zegt. De kleine normale dingen kosten veel energie. Ik heb zelf ook veel aan c support. Maar de oplossing helaas nog niet gevonden. Alleen rust rust en nog eens rust. En een dagschema.
Dit doet me denken aan wat ik opvallend vond aan de spier/gewrichtsklachten die ik maandenlang had na de coronabesmetting. Het leek alsof die zich vooral voordeden op plekken waar ik ooit eerder blessures of klachten had.
Carpaal tunnelsyndroom en rsi-klachten leken bijvoorbeeld verzwakte plekken te hebben gemaakt van mijn rechterarm (van vingers tot schouderblad), waardoor ik juist op die plekken extra last had van tintelingen, krachtverlies en een soort instabiel gevoel.
Bij mij is er na maanden postcovidklachten een soort omslagpunt geweest, waarbij ik merkte dat ik toen juist moest zorgen dat ik niet te lang achtereen zat/lag. Daarvan werd ik namelijk steeds strammer, waardoor het bewegen steeds moeizamer ging (kon dan geen gewicht/kracht zetten of opvangen). Door te zorgen dat ik tussendoor regelmatig licht in beweging kwam, was het alsof ik de bloedsomloop op gang hield. Denk dat het ook voor een soort ontspanning zorgt waardoor de boel loskomt.
Inderdaad heb ik ook een verleden met carpaal tunnelsyndroom (na zwangerschappen) en enkele malen bursitis in schouders. Deze pijn lijkt daar niet echt op,buiten af en toe zo’n gemene steek.
mijn armen waren inderdaad overbelast door overmatige gebruik Ipad :-/ en daarmee een zeer zwakke plek toen ik Covid kreeg en nog steeds toen ik de booster kreeg.
Bewegen lijkt te helpen. Maar wat ik niet kan begrijpen is dat er geen enkele vooruitgang merkbaar is vanaf eind april … Zo ken ik mijn lijf niet. Afentoe denk ik dat een ernstige spierziekte zo moet voelen. Neerwaartse spiraal zonder einde.
Hoi Mar,
Wat vervelend zeg! Ik hoop dat ik je iets kan meegeven vanuit mijn verhaal/ervaring. Ik probeer het wat kort en krachtig te houden.
Ik had de eerste maand/2 maand ook ontzettend veel pijn op mijn borst en op mijn rug rondom mijn schouderbladen vooral. Niet te doen en echt iedere houding deed zeer. Voor mij zat er niets anders op dan pijnstilling en rusten. Na een aantal weken werd het minder, maar er bleef een bepaalde hoeveelheid pijn die eigenlijk vooral sneller erger werd ipv minder. Mijn fysiotherapeut heeft het meerdere malen losgemasseerd (en doet ze nu nog) met de juiste rek- en strekoefeningen, is het langzaamaan beter geworden. Ook de nodige rust is cruciaal, anders helpt het niet bij mij. Maar de verstijving ligt ook altijd weer op de loer, dus het is altijd weer die balans vinden. Betekende dat als ik alsnog over mijn grens ging, de behandelingen weinig hielpen.
Conclusie: bij mij helpt het losmasseren in combinatie met de juiste rek- en strekoefeningen echt (niet sporten dus! Zoals vele fysio's wel proberen, maar ik vind het niet werken. Zoals jij zegt, het verergert dan). Echter, het is echt iets wat terugkerend is. Ik dacht even dat het weg was, maar het is weer helemaal terug. Wat een ellende en vooral pijn!
Het losmasseren doet ook erg zeer en kan een ontzettende nawerking hebben, maar uiteindelijk verbetert het wel bij mij. Het ding is wel dat het bij mij zo plaatselijk is. Wanneer ze mijn rug masseert trekt het naar andere delen en andersom. Iedere week of maand weer nieuwe pijntjes.... maar die hebben hun reden en als je daar achter weet te komen, kun je je revalidatie daar hopelijk op aanpassen. Zo pakt mijn fysiotherapeut ook niet alles in 1x aan qua losmasseren, maar gedeeltelijk.
Ik heb een nieuw pijntje namelijk.. Bij mijn onderrug en echt waar, ik kan dan niet eens fatsoenlijk lopen van de pijn. Het is niet dagelijks, maar een beetje wekelijks en afhankelijk van hoe 'druk' ik doe. En dan is het alsof ik gewoon doorschiet. Ik heb het aangegeven bij mijn fysiotherapeut en nu masseren we dat weer los en krijg ik daar bijpassende oefeningen voor. Het sporten hebben we dan ook links laten liggen. Het wordt beter, maar de pijn is er nog steeds en het kan zo weer terug komen. Ik heb ook het gevoel, zoals in bovenstaande is genoemd, dat dat hele kleine beetje beweging je lichaam wel echt goed doet. En het is snel te veel beweging, maar niks doen maakt het lichaam ook echt 'stijf' merk ik zelf. Dus alweer, die balans vinden. Het blijft continu strijden voor je herstel. Ach, houdt je dan ook maar weer bezig hè... ;)
Ik kan er heel lang over doorgaan, maar laat ik het eerst maar hier bij houden. Het blijft vaag, vervelend en lastig.
Oei dat klinkt akelig. Het zoeken is niet eenvoudig, vooral ook omdat er geen vooruitgang in lijkt te komen. Mijn heupen en benen werken als vanouds, dus gelukkig is wandelen een uitlaatklep. Maar gewone dingen als eten klaarmaken, strijken, stofzuigen, schrijven, iets optillen een schaar gebruiken etc. Etc. Doet enorm veel pijn. Sommige dingen doe ik door de pijn heen, andre dingen laat ik. Snachts omdraaien is een hele exercitie en soms kreun ik erbij omdat het zo’n pijn doet.
ik ben gestopt met naproxen en diclofenac en sinds deze week neem ik 2x 500 paracetamol zo’n 4x per dag. Niets nemen is erger dan iets nemen, maar pijnvrij lijkt niet meer te bestaan.
ik twijfel eraan om terug te gaan naar de huisarts, maar heb geen idee naar welke specialist ze me kan doorverwijzen.
jij ook sterkte op jouw zoektocht en vooral beterschap!
Hallo Mar en anderen hier,
Ik herken me zó in jullie verhaal. Ik heb in maart dit jaar (2022) covid gehad. Was even flink ziek maar dacht na een paar weken weer aardig hersteld te zijn. Na een maand begonnen echter steeds meer spier- en gewrichtsklachten te ontstaan en deze heb ik tot op de dag van vandaag. Mijn schouders en armen doen steeds pijn en ook mijn bovenbenen en heupen zijn pijnlijk en het trekt soms door naar mijn knieën. Ik slaap slecht door deze pijnklachten en pijnstilling werkt onvoldoende. Tevens heb ik iedere dag verhoging. Zo tussen de 37,5 en 38 en als ik wat meer doe boven de 38. In het begin ging ik door de pijn heen yoga doen, niet wetende dat dit juist niet goed is. Meende zo misschien juist beter te herstellen en dacht dat ik gewoon wat stijf was geworden. Nu doe ik rustig aan, maar ik ben de klachten zo beu. Voel me aan de zijkant staan van het leven en wat ik ook doe, niets lijkt te helpen: supplementen, rustig aan maar ook niet te weinig. Het doet me ergens goed mijn klachten hier bij anderen te herkennen. Daar je onderhand niet meer weet wat het kan zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik een dikke jas uitgetrokken heb.
Ik was een echte wandelaar, maakte flink wat kilometers. Nu mag ik blij zijn als ik 2 kilometer haal.
Wens iedereen sterkte en ik houd me hier op de hoogte en voeg zelf misschien ook nog een en ander toe gaandeweg.
Hartelijks, Berdien
Ik ga overigens begin volgend jaar starten met lasertherapie. De fysio waar ik deze week was gaf aan dat dit goed kan werken bij deze klachten na covid.
Ben al een paar weken moeten stoppen met werken. Bleef maar doorworstelen als zzp'er, maar het gaat echt niet meer. Ben ook te lang doorgegaan. Hopelijk gaat de rust me goed doen naast verantwoorde beweging.
Hopelijk brengt de rust je wat je ervan verwacht. Ik duim voor je.
wat versta je onder lasertherapie en wat levert dit op?