Hallo,
Ik heb nu 4 jaar PostCovid en ben aardig opgekrabbeld. Ik had een goede fysio die mij oefeningen heeft geleerd om mijn zenuwstelsel te kalmeren zoals bijv. de Epiphoramethode. Dit helpt mij om een (werk)dag door te komen zonder compleet overprikkeld te raken. Dit is namelijk naast inspanningsbenauwdheid en vermoeidheid de ergste klacht die ik ervaar.
Soms heb ik een terugval. Als ik thuis en op mijn werk maatregelen neem, gaat dit meestal na een paar dagen over.
Nu heb ik een terugval die mij erg heftig valt. Dit komt door omstandigheden die ik nu niet meteen kan oplossen.
Ik slaap al dagen niet, heb last van een verhoogde hartslag waardoor veel onrust en hoofdpijn. Bloeddruk is goed. Doordat ik me hier druk over maak, krijg ik ook paniekaanvallen wat nog erger voelt.
De oefeningen geven voor het eerst geen verlichting. De afspraak met de fysio staat weer, maar door drukte moet ik een paar weken wachten. Ondertussen raadt ze me aan toch de oefeningen te blijven doen.
Mensen om me heen vonden en vinden het altijd lastig te begrijpen wat PostCovid inhoudt en dat ik echt van deze terugvallen heb, dus wil hier even mijn hart luchten dat het me zwaar valt.
Is zo’n terugval herkenbaar?
Heeft iemand nog tips?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ik heb ook regelmatig paniekaanvallen met hartkloppingen. Alsof mn hart echt op hol slaat, heel beangstigend. Ik doe dan ook ademhalingsoefeningen, Epiphora en wat op het moment van paniek erg helpt is de box ademhaling. 4 sec. in, 4 sec. vasthouden, 8 sec. uit, 4 sec. rust, 4 sec. in etc.
Hopelijk heb je hier iets aan.
Oh jazeker herken ik de terugvallen. Ze komen en ze gaan, want niet elke dag heb je dezelfde veerkracht.
Ook wat het Pacen betreft kunnen de grenzen per dag of zelfs per uur verschillen. Ik heb geleerd met de dag te leven, en te kijken en me verwonderen wat een verschil het kan maken als er een dag is waarin er iets kleins gebeurt waardoor je ineens een totaal ander gevoel krijgt. Kan negatief of positief zijn.
Ik laat het meestal maar op me af komen, en leer zo steeds beter mezelf kennen en daarop inspelen wat ik kan (of niet). Maar ik besef ook dat het vaak karakter en leeftijd gebonden is. Iemand van 40 heeft een andere kijk op tijd, dan zoals ik met mijn 70 jaar. Er hoeft op mijn leeftijd niet zoveel meer als toen ik 40 was.
Dat maakt volgens mij ook enorm verschil. In iedergeval wens ik iedereen heel veel sterkte in dit proces.
Dat leeftijdsgebonden herken ik ook heel erg Mar.B.
Dat maakt dat ik eerder kies voor stabiliteit, pacing inderdaad, dan af en toe toch maar iets doen waar ik dan 2 weken van bij moet komen.
Als ik 20 was, zou het andersom zijn.
Nu is iedere dag die ik nog heb te kostbaar om als wisselgeld in te leveren voor een leuke activiteit. En ik heb een heel interessant leven achter me waarop ik kan terug kijken. Een vol leven, en er hoeven niet per se allerlei spannende dingen meer bij.
Terwijl, als je jong bent, heb je nog een heel leven voor je en moet je alles nog opbouwen en is een paar dagen/weken uitgeschakeld zijn minder erg. Dan kies je waarschijnlijk eerder voor af en toe eens wat meer doen en dan maar de prijs betalen. En je verwacht dan ook nog veel meer van jezelf ook met betrekking tot werk, dus ook sneller overprikkeld.
Hoi L0tu5,
Qua oefeningen: op het forum maar ook online staan verschillende oefeningen om de stress (of hoe je het ook moet noemen: hartkloppingen, hyperventilatie en/of niet kunnen slapen) tegen te gaan. Je kunt zoeken op ‘nervus vagus reset’ bijvoorbeeld.
Als je aan pacing doet (steeds rust tussen korte periodes inspannen) dan krijgt je lijf de mogelijkheid tussendoor hartslag etc naar beneden te brengen. Dan raak je niet zo in de ‘overdrive’. Mediteren, langzaam ademhalen (langer uit dan in, buikademhaling), en die ‘nervus vagus-reset’ helpen daar heel goed bij.
Ik heb in het begin overleefd door een smartwatch met HRV-meter, hartslagwaarschuwing en stappenteller aan te schaffen (uitgebreid besproken op het forum!). Ik heb proefondervindelijk vastgesteld hoe hoog mijn hartslag mocht worden zonder daarna last te krijgen (dus snel zitten/ liggen als hartslag hoger dan 104 werd, zodat-ie meteen daalde). HRV waarde geeft iets als stress aan (hoe lager, hoe meer je moet herstellen).
Na een paar maanden dat zo bijhouden schoof de grens langzaamaan steeds verder omhoog. Inmiddels heb ik weinig problemen meer, zelfs als ik een hoge hartslag heb (want die verhoogt nog altijd sneller dan normaal).