Afgelopen voorjaar en zomer heb ik door middel van ergotherapie en fysiotherapie mijn belastbaarheid en algemene conditie langzaamaan opgebouwd. Vooral fysiek voelde ik me over het algemeen prima. Uiteindelijk werkte ik in de zomer vier dagen per week, en ongeveer 6 uur per dag.
In het najaar ben ik met vakantie gegaan. In totaal ben ik een kleine twee weekjes weg geweest, met een paar dagen rust vooraf, in het midden en achteraf. Ik was hier ook aan toe, en was blij dat ik me zo goed voelde dat ik zonder twijfel durfde te gaan. Ik merkte na afloop dat ik wat vermoeider was, maar daar had ik vooraf ook wel rekening mee gehouden.
Ongeveer een week nadat ik terug was, kreeg ik te maken met een grote terugval. Na een korte wandeling was ik weer erg moe, en verder had ik veel last van hoofdpijn, oorsuizen en duizeligheid. Werken was ook weer te veel gevraagd.
Deze terugval is zwaarder en duurt veel langer dan de andere terugvallen die ik heb gehad. Het is nu januari en ik merk heel weinig voortgang, en ik ben mijlenver verwijderd van mijn niveau van de zomer.
In mijn omgeving ken ik niemand die dit (na een vakantie) heeft meegemaakt.
Zijn er hier mensen die dit wél hebben ondervonden? Hoe gaat het verdere hersteltraject?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Terugval door/na vakantie lees ik best vaak. Ook op de grote LC pagina op Facebook. Voor de ene dagen, weken. Voor een ander maanden, of nooit meer de oude. Zelf viel ik na vakanties ook altijd terug, dagen tot weken. (Inmiddels wel vrijwel volledig hersteld overigens).
Het verloop en herstel zijn niets van te zeggen, want dit is persoonlijk en individueel zeer verschillend.
Geen begeleiding meer van een ergotherapeut?
Dankjewel voor je reactie.
Ik heb het er met de ergo, fysio, huisarts, bedrijfsarts en consulent van C-support over gehad. Ze gaven wel bijna allemaal aan dat de meeste mensen met een stevige terugval te maken krijgen. Maar dat dit na een vakantie gebeurde, (her)kenden ze niet. Tijdens de bespreking met de ergo kwamen we wel tot de conclusie "dan moet het de vakantie wel zijn", maar ik vond het toen een weinig overtuigende uitleg. Vooral omdat die vakantie me veel plezier gegeven heeft en dat ik tijdens de vakantie zelf geen signalen heb gehad.
Na de vakantie viel het me op dat ik een paar klachten had die nieuw waren, of net wat anders waren. En dat de terugval zo lang zou duren, dat had ik ook niet verwacht. Het is nu bijna drie maanden later en ik krijg nu pas het gevoel dat ik uit het dal aan het klimmen ben. Het heeft er ook mee te maken dat ik tussendoor nog een keer ziek ben geweest, wat ook een veel grotere impact op me heeft dan vóór corona.
De les voor mij is dus: uitkijken met vakantie, of deze anders inrichten.
Vreemd dat de ergo nooit van terugvallen na vakantie heeft gehoord.
De uitleg die ik destijds van de ergo heb gekregen, ook wel in gesprekken net c-support, is dat vakantie enerzijds ontspannend en fijn is. Anderzijds doe je op vakantie meer, dingen anders, nieuwe en vreemde omgeving, anderen en/of meer prikkels. Ik kreeg ook als tip om tijdens vakanties zoveel mogelijk hetzelfde te blijven doen als zonder vakantie. Dus qua dagindeling, rustmomenten, afwisselen indpanning, ontspanning, etc. En toch viel ik vaak terug. Puur om meer en andere prikkels, reistijd, en stiekem misschien toch ook soms wat laten versloffen van de dagindeling.
De zwaarste terugval die ik heb gehad was ook een maand of 3. Ik was echt terug bij af en moest qua dagindeling ook terug naar af. Dit was, als ik me goed herinner, een combinatie van weer gaan reintegreren en een korte vakantie.
De redenen die je hierboven noemt, heb ik ook te horen gekregen. Ik blijf het lastig vinden dat ik me tijdens de vakantie prima voelde, dat ik niet het idee had dat ik overprikkeld of zo was, en na de vakantie toch een enorme rekening gepresenteerd kreeg. Het is blijkbaar vooral ervaren: wat werkt (voor jou) wel, en wat niet.
Dan maak ik nu ongeveer mee wat jij toen ook gehad hebt. Ik heb mijn oude routines ook weer helemaal in ere hersteld, en ben nu weer (opnieuw) aan het opbouwen. Hopelijk gaat het nu met de ervaring van afgelopen jaar in het achterhoofd, een stuk beter. Ik ga in ieder geval mijn vakantie anders aanvliegen.
Helemaal doorgronden kon ik het ook niet en eigenlijk nog steeds niet. Ik denk met dit soort dingen ook vaak aan mijn migraine: totaal iets anders, maar net zo vreemd: migraine aanvallen komen vrijwel altijd als ik ga ontspannen, vakanties, weekenden, tijdens leuke dingen. Terwijl het logischer lijkt met spanning en/of stressvolle situaties.
Ik weet wel dat die lange terugval mijn ogen opende: ik ben toen echt voor mezelf gegaan, niet meer voor werk, relatie, etc. Ook met vakanties ben ik me strakker aan de 'adviezen' gaan houden en met reintegreren idem. Ik ben dankbaar voor de houding van mijn man, want die heeft me voor 200% gesteund en de ruimte gegeven die ik nodig had: zonder klagen, zonder oordelen. Qua werk een arbeidsconflict en einde dienstverband, maar uiteindelijk na veel rust en na herstel; een geweldige leuke nieuwe baan.
Het is inderdaad echt zoeken naar wat voor jou werkt en ook dat geeft helaas geen enkele garantie. Maar Covid heeft me wel geleerd; het leven is kort, te kort om ten kosten van mezelf te doen wat anderen willen. Ik heb beter op mezelf leren passen, zondet schuldgevoel leren doen wat goed is voor mij (mentaal en fysiek)
Fijn om dit te lezen. Ik merk aan mezelf dat ik dezelfde weg aan het inslaan ben. Ik ben veel scherper op mijn agenda aan het letten. Ik ben de afgelopen weken kritischer op uitnodigingen. Ik ga stoppen met een activiteit want het levert me een paar extra avonden rust op. Dat is voor mij al een hele verandering ten opzichte van vorig jaar, vooral qua mindset. Maar het voelt goed.