Vandaag precies 10 mnd geleden werd ik naar de eerste hulp van het ziekenhuis gebracht. Wat toentertijd een “warzone” was... werkelijk het af en aanrijden van ambulances en de onwetendheid ten opzichte van nu...
lang verhaal kort; 4 wkn ziekenhuis waarvan 10 dagen IC. Daarna naar huis, maar ik kon niets meer... niet lopen, eten, praten ging net, geen kracht meer in armen, handen alle spieren waren pap. De liefdevolle verzorging van mijn gezin heeft mij geholpen! Ik had weinig om op terug te vallen.. 3 mnd heb ik beneden geleefd, met bed in woonkamer en wassen aan de aanrecht. Fysio kwam 1x in de week aan huis. Huisarts is 1x geweest na aandringen. Zo ging het redelijk ( dacht ik), de warmte en t zonnetje deden me ook goed als ik van het bed naar mijn tuinstoel strompelde met mijn rollator. Na 3mnd vreselijke haaruitval ( 3-4 geduurd) waar ongeveer 1/3 van mijn haar over was, begonnen met fysio op locatie. Ik was streng voor mij zelf; het moet lukken!
Na 6 mnd controle, scan, longfunctietest uitslag longarts; longen waren bijna schoon en inhoud zat op 71%.
Maar hij adviseerde mij toch om te starten met “ revalidatietraject “. Eindelijk ontmoette ik een fijne longverpleegkundige en ergo therapeute die begrip toonde en al mijn klachten (h)erkende! Wat een verademing!!
ik heb nu inmiddels een paar ( telefonisch) consults gehad en laten mij inzien dat ik mezelf teveel overvraagt heb...Ik moest van mijzelf niet flauw zijn en proberen maar gaat echt niet... afgelopen week definitief ( digitaal) afscheid ( moeten) nemen van mijn werk. Deze druk heeft ook geen goed gedaan aan herstel... en ga me overgeven aan het feit dat ik rust nodig heb.... ik doe wat ik kan, fysio, stukje wandelen en ik kijk wat er op me af komt... De klachten van hoofdpijn, vergeetachtigheid, geen concentratie, veel pijn in spieren en gewrichten ....ik heb ze nog iedere dag!
vraag me echt af of dit nog voorbij gaat...
Maar ik blijf positief en heb hoop voor de toekomst!!
sterkte en beterschap allemaal! ?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Anita,
Jeetje wat heb jij ook moeten doormaken . Voor mij hetzelfde ellende allemaal, ook 10 maanden al. Maak me ook bezorgd over mijn werk maar ook ik heb me erbij neergelegd . Ik ben nu belangrijker en moet de tijd nemen om te herstellen hoelang dit gaat duren,? Geen idee. Ik ben door mijn bedrijfsarts eindelijk bij revalidatie ziekenhuis gekomen, hij heeft aangedrongen naar huisarts dat dit zo niet gaat met me. Mijn huisarts was nog niet 1x bij me thuisgeweest. Ik heb zelf en mijn man vaak tel gebeld om te zeggen dat het slecht met me gaat. Wat een Nazorg vreselijke periode als ik eraan terug denk. 3 nov gestart met revalidatie in ziekenhuis, ik ga nu kleine stapjes vooruit maar ook steeds zware terugval steeds. Dit frusteerd enorm. We moeten de moed erin houden. Of het ooit goed komt allemaal, laten we het hopen. Hou de moed erin Anita.
Beterschap lieve groetjes anja
Bedankt voor jou verhaal hier te delen. IK was zo bang dat het allemaal aan mijn lig dat ik nog ziek ben en nog zoveel pijn heb.
Hallo,
Ik ben net nieuw hier op dit platform.
Ik kreeg Corona in december. Nu 2 maanden verder ben ik nog thuis. Niet aan het werk en elke keer denk ik, ik voel me beter het gaat wel weer en dan ervaar ik weet dat het gewoon niet lukt allemaal. Maar als ik dan jullie verhalen lees, denk ik dat velen van jullie echt van heel ver zijn gekomen... pffft !
Jammer dat er nog zo weinig aandacht is ook in de media voor de gevolgen.
Ik wens iedereen heel veel sterkte met jullie herstel!
groet Dina