Vele klachten na corona

Hoi IngeHof, 

Herkenbaar dat het heel erg wennen is dat je zoveel minder kan. Het frustreerde mij in het begin ook enorm. Nu heb ik gemerkt dat frustreren juist averechts werkt op mijn herstel, dus probeer er vooral nu het allerbeste van te maken en te zoeken naar wat wel kan. Een ergotherapeut kan je verder heel erg helpen bij het doceren van je energie op een dag. Wie weet helpt dat? 

Hallo allemaal,

Op 14/11/21 besmet geraakt (Delta toen nog) hele gezin ziek. Na 2 weken behoorlijk ziek zijn, dacht ik wel weer te kunnen werken (achteraf niet slim). Ik werk in de zorg, ik houd veel van mijn werk. Maar oh oh de (tal van) klachten die ik eigenlijk nog had, werden erger en erger. Ik voelde op gegeven moment niet meer dat ik goed in mijn lichaam zat, alsof ik uit mijn lijf trad en ik kreeg weer extreme hoofdpijn (en tal van klachten). Een terugslag. Nu inmiddels 4 weken thuis, kan werkelijk niks, kon op gegeven moment amper lopen en praten. Ik heb me nog nooit in mijn leven zo angstig gevoeld, wat gebeurd er met mijn lijf!! Huisarts, psycholoog, fysio en ergotherapeut bezocht. Fysio moest stoppen want ergo liet weten dat ik niet eens in een herstel fase zit. Inmiddels, 4 weken verder, begrijp ik nu dan eindelijk hoe ik de dag doorkom zonder in te storten. Ik heb een goede ergotherapeut waarmee ik via beeldbellen contact heb. Ik dacht dat ik gek aan het worden was, ik had totaal geen controle meer over mijn lijf en mijn leven. Mijn dag bestaat uit veeeel liggen. Ik kan nu inmiddels een wasje vouwen, ongeveer 10 minuten. Dan weer liggen. Ik kan de vaatwasser uitruimen. Soms helemaal, soms in 2 keer. Ik kan met de Dyson even door de huiskamer. Alles mag niet langer duren dan 10 minuten en ik moet voor elke activiteit een lange tijd ervoor en erna hebben gelegen. Ik ben al 2 weken niet naar buiten geweest voor een wandeling, dat gaat nog niet. Achter de computer iets doen is nog niet te doen. Cognitief vraagt dat teveel. Dit is de eerste dag zonder dat ik volledig instort na het doen van ook maar iets. Ik ben blij! 4 volle weken over gedaan! 

Het is onwerkelijk. Ik ben een gezonde vrouw van 38. Voor ik ziek werd, sportte ik 3x per week en liep ik bijna elke dag 4 km om de dag te beginnen. Goddank kunnen mijn kids van 9 en 11 helpen en heb ik een schat van een man die ik nog nooit zoveel heb zien stofzuigen. Ik heb geaccepteerd hoe de situatie nu is. Ik ga m’n best doen om hiervan te herstellen, ik laat dit rot-virus niet mijn leven verpesten. Dat heeft het nu al te veel te lang gedaan. Fijn dat deze site er is om ervaringen en ideeën te delen. 

Beste Inge,

Nadat ik ziek was geweest ben ik (achteraf) te snel gaan werken. Normaal gesproken als je ziek bent van iets, knap je langzaam wel op, dit wist niet beter. Ik heb mijn aanhoudende klachten genegeerd. Ik had toen ik ging werken meteen fysio ingeschakeld, want dacht, moet zo snel mogelijk weer fit zijn. Maar dit ging van geen meter, als ik daar al aankwam met de fiets was ik al gesloopt (en barstte in tranen uit) En ik had zo extreem last van geluiden, het ging gewoon niet om daar te sporten. Ik kon niet meer werken ik kon steeds minder en schakelde een ergotherapeut in. Zij legde uit dat ik fysio beter kon stoppen want ik was niet eens aan het opbouwen. Ik gleed maar af en het ging slechter. De ergotherapeut liet weten dat ik eerst een 0-lijn moest vinden en vanuit daar ga je opbouwen. Als ik iets doe/deed kreeg ik exact dezelfde klachten als u omschrijft. Benen worden licht en trillerig, ik word warrig, misselijk en mijn hoofd gaat pijn doen, algehele malaise. Ik MOET dan gaan liggen. Nu, na 4 weken herken ik deze signalen. Het lukt me sinds gister hier naar te luisteren. Zonder de ergotherapeut had me dit niet gelukt. Ik raad aan om een ergotherapeut te vinden. Fysio is wellicht veel te zwaar nog.

Groetjes 

Hallo Caroline en Inge

Fijn om jullie verhalen te lezen. Ben 58, heb 3 volwassen kids, nog 1 thuis.  Ik ben half november 2021 positief getest. Het leek eerst vrij normaal te verlopen, stevige griep, maar kreeg al na 2 weken eerste keiharde terugslag en er volgden er meer. Nu nog steeds veel klachten, snel moeten uitgeput.  Ook te hard van stapel gelopen in t begin, en leven binnen grenzen blijft erg lastig ik denk dat ik ze nog niet genoeg aanvoel. Fysio ook gestopt ik lag soms erna 2 dagen knock-out  Ergo is pas 1x geweest. Wat is precies je nul lijn vinden? M’n leven staat al 3 maand op z’n kop, kan niet werken en niks is meer vanzelfsprekend. Maar ik probeer te letten op de dingen die ik wel heb en goed gaan, zo blijf ik hopelijk positief. Ik kan niet zo lang typen later misschien meer. Groetjes

Sorry typfoutje ik ben “pas” 56 haha

Hoi mensen, wat een herkenning! Dat is wel fijn, ik heb soms het gevoel van wat overkomt me? Ik heb sinds november corona, best ziek geweest, ik knapte niet goed op, bleef verhoging soms koorts houden, idd door begeleiding van fysio en ergotherapeut leerde ik mijn activiteiten te doseren, dus ik dacht, zo nu ga ik in een stijgende lijn naar boven.

Rustig aan, vorige week voor het eerst naar mn werk gegaan, ik werk in de zorg, vind mn werk superleuk, maar het daar zijn, gesprekken voeren schijnt toch teveel te zijn geweest, toen ik daar was had ik er geen last van, tenminste het was te doen, maar toen ik de volgende dag uit bed kwam was ik superduizelig en moe en had ik weer verhoging. Dat is nu al de hele week zo, ik heb het gevoel: ik ga weer terug naar af en daar word ik dan ook weer gestrest van. Hoe lang gaat dit duren? Dat zijn natuurlijk vragen die je je beter niet kan stellen, maar ik vraag me echt af wanneer ik weer kan gaan werken? Ik ben 51, was hiervoor gezond en ik houd van wandelen, hardlopen en bezig zijn. Ik heb ook veel last van slapeloosheid, zijn er mensen die dit herkennen? En die verhoging bij inspanning of vooral na iets, zoals naar mn werk gaan of een gesprek voeren vind ik heel vervelend, geeft een ziek, naar gevoel.

Lieve lotgenoten,

Pff slapeloosheid…het is nu 1:50 uur en ik lig klaarwakker in mijn bed. Mijn hoofd is gewoon niet moe. Balen, in de nacht voel je je echt niet tof, gewoon heel erg alleen. Je weet dan dat je morgenochtend heel moe bent en dit kun je zo niet gebruiken! Goddank is deze site er en lees je verhalen die een fijn gevoel geven, want je herkent alles en aan de andere kant zo confronterend. Want het herstel is lang en heftig. Maar ook kun je hier je verhaal ff kwijt.

Vandaag voor het eerst sinds 4 weken besloten om ff te lopen buiten. Ik heb afgelopen weken de dag 90% liggend thuis doorgebracht. Heb van de tuinbankmatrassen een extra ligplek in de woonkamer gecreëerd met kussen en een dekbed (al vanaf 14/11/21)

Ik besloot een wandeling te doen in de ochtend want om 12 uur zou het weer wat beter zijn. 10 minuten met mijn zoontje hand in hand even in de wind. Oei….dit was nog ff iets teveel van het goede. Thuis aangekomen werd ik misselijk en zo duizelig. Ik moest liggen met mijn ogen dicht. Okay, dit weet ik dan. Even mijn korte moment van frustratie uitgehuild bij manlief en mezelf weer herpakt. Volgende keer gewoon alleen even de straat op en neer en weer terug.

Ps. Ik zeg wel dat ik mezelf herpak, maar heb zeker meerdere malen tegen mijn man gezegd dat ik dit niet kan uitstaan en huil dan weer. 

Ik heb trouwens ook geregeld aanvallen van koortsig gevoel…idd bij inspanning, maar ik heb nog niet echt door wanneer ik dat krijg maar het is zeker een teken van overbelasting. 

Mijn smaak is weer veel slechter dan in de weken in dec en jan toen ik nog kon werken. Hoe is dat bij jullie? (sorry voor dit erg lange verhaal, ik kan dit ook gewoon niet in weinig woorden omschrijven allemaal?)



 

hoi Inge en Beertje en Caroline en anderen die kennelijk ook de Delta variant hebben gehad, ingeënt waren en nu toch ook long covid klachten hebben... Ik dacht eerst dat alleen de eerste golf uit 2020 deze klachten opleverde maar ook wij dus. Ik ben in n november 2021 ziek geweest, 2 weken thuis, hup weer aan het werk en sinds 2 weken alsnog thuis. Ik sliep amper nog, mijn hoofd en lichaam staat continue 'aan' en ik lijk nog best wat energie te hebben overdag, maar na even koken of achter de computer of andere klussen, afspraken, huishouden etc word ik ineens overvallen door een deken van vermoeidheid, spierpijn, benauwdheid, hoofdpijn en een piep in mijn oren... Ook ik, 52 jaar, was full time aan het werk, leuke baan, goede conditie, gezond eten etc. Ik kon me daarvoor wel altijd al moeilijk ontspannen en sliep slecht. Dat laatste is dus verergerd. Vraag me af of jullie hiervoor ook mensen waren die altijd actief waren. Ons lichaam kan kennelijk de uitknop niet meer vinden. Daar hoor ik nu veel over. Ik heb vanmiddag afspraak bij de Ergotherapeut. Hopelijk ga ik leren om balans te krijgen in mijn rust en inspanning. Nu doe ik maar wat en vind ik het moeilijk om vooraf al te bepalen wat wel en n iet te doen.

Wat goed dat je een ergotherapeut hebt ingezet. Die heb je echt nodig en die gaat je hier echt doorheen helpen. Ik heb contact met beeldbellen want kan daar nog niet naar toe. 

Voordat ik ziek werd rende ik het liefst elke dag 4 km hard en sportte ik 3 x in de week. Ik ben toen Corona uitbrak gezond gaan eten en gaan sporten en rennen in de hoop dat dat positief zou bijdragen aan een gezond immuunsysteem ?) Ben 2x gevaccineerd (de booster durf ik niet te halen) Werk onregelmatig maar met veel plezier en sprak graag met mensen af of ging lekker met de kids of het gezin op pad.

Ik ben normaal gesproken altijd heel druk, zit eigenlijk alleen als ik eet. Ik realiseer me dat dat wellicht ook niet helemaal handig is maar dat is hoe ik was. Hardlopen is aan de ene kant uitputtend maar geeft ook weer veel energie en rust in het hoofd en haalde soms juist het vervelende overtollige aan energie weg. En het sporten zorgde ervoor dat ik nooit meer last had van mijn onderrug en tevreden was over mijn lijf.

Voor het eerst in mijn leven moest ik leren om helemaal even ‘niks’ te moeten gaan doen. Idd, dat hoofd dat non stop ‘aan-staat’. Dat hoofd moest even niks ‘moeten en willen’.Je wilt van van alles doen maar het kan niet. Dus je stort steeds in want je reservebatterij is nu ook leeg aan het raken.

Nu moest ik alleen nog maar ontspannen en doen wat echt noodzakelijk is. Net zolang totdat je ‘rust’ voelt…de 0-lijn….dat je voelt dat er een mini beetje energie in de batterij blijft zitten. Hier heb ik weken over gedaan, met veel gehuil (bij elke therapeut/arts die ik aan de lijn had of bezocht moest ik huilen).

Waarbij ik normaal gesproken ff een rondje ging hardlopen als ik voelde dat ik wat energie nodig had en om te ontspannen, moest ik nu het tegenovergestelde doen. Dit voelt enorm onwennig. Ik ben suffe series gaan kijken en luisterboeken gaan luisteren. Ik ontspan dus ook van het opmaken van een bed. Klinkt raar maar de ergo legt uit dat dat voor mij zo is. Ik houd van fysiek iets doen waarbij ik totaal niet hoef na te denken (maar dit kon de eerste weken niet hoor…kwam ik de trap niet eens op).  Ik heb eigenlijk nog nooit van mijn leven een ‘grens’ gevoeld in mijn lijf. Ja, wel eens een periode van erg moe zijn, nou dan ging ik ff paar dagen 20 uur naar bed en ging ik de volgende ochtend ff lekker rondje rennen en voelde ik me weer heerlijk! Of een pijntje ergens, paracetamol erin en gaan, of niet helemaal fit, ook gewoon doorgaan werd het vanzelf minder.

Maar nu kan dit niet. Deze klachten mag je en kun je niet negeren. Zonder ergotherapeut had ik niks begrepen van mijn lichaam. Ik had ook steeds het gevoel van ‘ik doe maar wat’ je sukkelt maar rond, stort steeds in en weet gewoon niet wat je moet doen. Heel goed dat je hulp vraagt! Ik stort nu niet meer in, maar doe heel weinig. Dat ik de dag doorkom zonder in te storten vind ik echt positief (met af en toe echt wel frustratie hoor). Ik heb vandaag een bed afgehaald en in de was gestopt. Een uur met mijn zus gebeeld-belt (dit was net ff te lang) ontbeten en geluncht. Geappt met verschillende mensen, want heb echt behoefte aan contact. Kids zijn hele dag op pad met buurthuis.

Wat ik nu doe op een dag stelt natuurlijk niks voor vergeleken met mijn normale leven, maar ik ben tevreden. Het is nu 14 uur en ga zo de laptop openen om te kijken of ik wat aan administratie kan doen. 2 weken geleden nog niet. Na een kwartier achter de laptop werd ik niet goed (met idd de klachten zoals je die omschrijft precies hetzelfde) en stortte helemaal in. Nu ga ik laptop openen en heeeeel goed voelen hoe het voelt en anders klap ik het meteen weer dicht.

mij ben benieuwd hoe het bij de ergo ging vanmiddag 

Ik herken heel erg het opgejaagde gevoel en de slapeloosheid. Ook de inspanningstolerantie. Heel pittig met een baan en een gezin met jonge kinderen.

Naast rust heb ik heel veel baat gehad bij osteopathie en accupunctuur. Mijn ademhalingssysteem was helemaal verkrampt (middenrif), ondanks dat ik niet echt benauwd was geweest of vreselijk had gehoest. Daardoor hyperventileerde ik chronisch. Dat schijn enorm veel voor te komen bij long covid. 

Accupunctuur hielp me om mijn systeem tot rust te brengen 

nou wat een herkenning allemaal en hoe vervelend en moeilijk. Die nullijn heb ik nog niet gevonden, ik merk dat ik nog veel cognitief wil doen. Ergotherapeut zei duurt nog wel weken voordat je rust gaat voelen. ik moet meer uit mijn hoofd, dus geen informatieve boeken lezen of hier op internet ;-). Accupunctuur helpt mij ook om het stresssysteem uit te gaan zetten. We moeten geduld hebben en zo te lezen (verhaal Caroline) mag ik niet klagen want ik kan nog redelijk wat doen. Ik wens jullie allemaal veel sterkte en geduld toe> Het komt weer goed!

Dag allemaal,

ik herken wel veel in jullie verhalen. Ik ben 5 weken geleden positief getest en inmiddels ook alweer negatief getest. Ik heb al weken last van onrustig gevoel in mijn lijf, versnelde hartslag, hartoverslagen. Ik merk dat ik dan ook gelijk hoofdpijn krijg, soort mistig gevoel m, pijn op de borst, pijn in linkerarm en alsof ik niet goed kan ademhalen. 

heb twee weken terug paar uur op de hartbewaking gelegen en op de monitor zag alles er goed uit, heel breed bloedonderzoek gehad en was ook goed, hartecho gehad en ook goed. 

heb inmiddels een benzodiazepine gekregen om voor het slapen in te nemen. Dat helpt wel wat. 

lig verder ook veel in bed, merk dat lang praten ook niet prettig is en raak snel overprikkeld. 

Ik ben 35 jaar, altijd een druk leven gehad, ben moeder van twee jonge kids. Heb ook mijn vaccinaties gehad en booster. Dag na mijn booster testte ik dus positief, dus Corona zat waarschijnlijk al in mijn lijf….

ik loop al bij de Accupuntuur en start volgende week ook bij de fysio voor ademhalingstherapie. 

herkent iemand zich in mijn klachten? Ik blijf soms nog angst houden dat het toch mijn hart is. Maar hoop dat mijn klachten komen door een verstoord autonome zenuwstelsel. 

Hoi Allemaal, ben zo blij met jullie verhalen! Al is het natuurlijk wel erg naar dat we hier in beland zijn. Ik was dus voor corona ook zo'n persoon die zich moeilijk kon ontspannen en dat juist deed door wandelen, hardlopen 2 keer in de week en praten met mensen vond/vind ik heerlijk. Ik werk in de zorg, haal daar heel veel plezier uit, maar dat zit er voorlopig nog niet in. Want juist het praten met mensen, wat ik zo leuk vind, kost me nu veel energie. Ook dingen waar je vooral je hoofd voor moet gebruiken zoals iets schrijven of achter de computer kosten me veel energie. En al die dingen maken dat m'n temperatuur omhoog gaat. Ik meet dat mu regelmatig om zo te zien hoe ik er bij zit. Want idd, ik voel niet dat ik over mijn grens gaat, dus de volgende dag heb ik dan weer veel meer verhoging. Ik ben ook bij de ergotherapeut en ik moet nu alles in kaart brengen wat me veel of weinig energie kost. Maar ik vind het ook heel lastig dat juist de dingen die ik leuk vind, niet meer gaan, of heel kort. En ik kan heel slecht omgaan met stress, dat geeft me ook gelijk verhoging of koorts en slapen is nog steeds heel lastig. Ik sliep bijvoorbeeld vannacht van 22 uur tot 2 uur en dan ben ik klaarwakker. Sta ik ook gelijk helemaal aan. En ik sliep dus voor corona ook al regelmatig slecht, alle tips en trucs heb ik al geprobeerd, maar door corona is het veel erger geworden. Ik slik ook supplementen voor de weerstand enz, maar ik heb niet het idee dat dat nou veel doet. Inderdaad, al maar proberen vanuit de nullijn weer op te krabbelen, lijkt het beste te helpen. De ergotherapeut gaf aan dat ik waarschijnlijk over de grens ben gegaan door naar mn werk te gaan en daar kort te zijn en dan weer terug naar de nullijn dat kost tijd, ik ben nu al 2 weken bezig, maar ik ben nog lang niet op het niveau waar ik zat voor ik even naar mn werk ging. Dat vind ik wel frustrerend, maar helpt niks, dus maar positief proberen te blijven, misschien kunnen we vandaag allemaal even in de zon gaan zitten met een dikke jas aan.:) 

Pfff….vandaag valt het me ook allemaal ff zwaar. Kids deze week vakantie, zijn 11 en 9 dus redden zichzelf wel, maar normaal ga ik met ze op pad. Ik voel me schuldig naar ze. Ik kan sinds enkele dagen een rondje om om het blok huizen. Zeg maar 4 minuten. Ik merk dat de frustratie vandaag de overhand heeft. Je voelt je best alleen in deze strijd. Mijn zoon is nu naar voetballen en mijn man met dochter op pad. Ik lig in bed, met mijn elektrische deken. Manlief in tranen opgebeld hoe ellendig ik me voel, ff mijn hart gelucht en ik ga nu ff liggen. Het is prachtig weer, maar ik moet liggen in bed. Echt kl&te dit! Vandaag lukt ‘mezelf herpakken’ ff niet.

Kunnen jullie je gevoel kwijt? Of het ergens uit stortten als het eventjes niet gaat? Hoe gaan jullie hiermee om?

hoi allemaal en vooral even Caroline! Houd vol hoor. Ik vind hier nog de meeste aansluiting, herkenning, begrip. Gooi het er hier in iedergeval lekker uit. Verwacht niet te veel van anderen. Ze kunnen niet weten hoe je je voelt, niet als je er niet bent geweest. Mijn zus had borstkanker, zij snapt het wel, maar vooral vanuit het energiemanagent stukje. Hoe zit het met jouw acceptatie van dit proces? In hoeverre voel je nog weerstand? Ik vrees dat dat weerstand je misschien niet gaat helpen namelijk. Als je in bed ligt, ben je aan het rusten en weer een stapje dichtbij herstel! Ik hoorde ook van mijn covid fysio dat de behandeling/tijd voor herstel lang duurt, dat je de aanpak moet vergelijken met mensen met een burn-out, ook al ligt de oorzaak elders.

IK heb vanmorgen een podcast geluisterd van de 'de Podcast Psycholoog-gezond sporten'. Daar werd ook nog een keer gewezen op het belang van rust. Ik deed ook altijd te veel, en leer nu veel meer hoe belangrijk rust en ontspannen is. Eigenlijk wist ik niet hoe dat moest. En nog niet helemaal hoor. Maar ik bewoog ook veel maar wel al met een gespannen lichaam en dat werkt nu tegen mij (en tegen ons misschien wel, hoe zit het met jullie?). Dus ademhalingsoefeningen en rusten. Maar als je gefrustreerd en gespannen in je bed ligt, rust je lichaam dan uit? Nog iets om over na te denken...Ik vind het moeilijk om te ontspannen. Kreeg bij de slaaptherapeut ook oefeningen om mijn lichaam te ontspannen. Kennelijk herkent het lichaam het zelf niet meer en moet het dit opnieuw  leren. Hoort er ook bij. En heeeeeel veel geduld, niet mijn sterkste eigenschap ;-)

Houd vol! Het komt weer goed. En morgen ook weer even met je gezicht in de zon, al zit je even lekker met je jas aan in de tuin, op je balkon, of in het park!

Goedemorgen allemaal,

Fijn om erkenning te lezen! Ik zat gistermiddag weer op de huisartsenpost omdat ik zo vreselijk veel last heb van pijn op de borst en dan die stomme hartoverslagen die ook niet meewerken. Alle controles waren natuurlijk weer goed en hij hoorde niets geks met luisteren. Mijn borstkas spieren zijn waarschijnlijk wat overprikkelt want er op drukken doet ook pijn of bepaalde bewegingen maken. 

nooit verwacht dat mijn hele ademhaling en autonoom zenuwstelsel zo van de wap zou zijn door Corona! Veel emoties ook, want mis mijn leven voor de Corona. 

En die rare hoofdpijn, dat ook spontaan je oren gaan meespelen en druk op de borst irriteert me ook mateloos!!!!!

zo, even klagen hoor haha….. kijk uit naar woensdag, want dan ga ik voor het eerst naar de fysio en ademhaling therapie. Ergotherapie ga ik ook aanvragen. 

vandaag maar met een stoeltje in de zon zitten…… :) 

@Ellen, echt zo niet leuk dat het weekendje niet door kon gaan. Wat knap van je dat je eerlijk bent. Het gaat ook gewoon niet met dit energielevel. En oh dat verhaal van de fysio, je wilt zo graag weer zo fit zijn. Pfff….we moeten erin blijven geloven dat we daar weer komen, hoe lang het ook duurt! En dan komen weer leuke weekendjes om ons op te verheugen! 

@Ireen, ja idd als je de situatie kunt accepteren dan kun je beginnen aan herstellen. Die acceptatie is er en soms weer ff weg. Dan schreeuw ik van binnen. Ik wil hardlopen een fitte moeder en partner zijn en werken, ik wil energie. Dat de kids afgelopen week thuis zijn heeft er echt ingehakt. Je hebt gelijk, frustratie helpt echt niet. Ik zit te denken om een goede psycholoog te gaan vinden die mij daarbij gaat helpen. Cognitieve gedragstherapie ofzo. 

@Lientje: Klagen mag altijd vind ik, heerlijk even. Juist hier! Het is ook niet niks (ik houd me in niet te vloeken, want ook dat is even lekker). 

Oh man, ja wat missen we ons leven. Dit is nu wat het is. Goede hulp inschakelen is het enige wat je kunt doen. Zelf word je een beetje de expert. Ik ben heel benieuwd naar je ergotherapie ervaring.

Het liefst bel ik mijn ergo  elke dag om te laten weten dat ik iets goed deed of juist helemaal verkeerd. Maar we bellen 1x per week. Mijn nieuwe doel is: de dag in 3en delen: ochtend/middag/avond en maar 1 activiteitje per dagdeel. En voel ik dat de energie opraakt in bijv de ochtend, dan mag/moet ik een activiteit die zou volgen op de dag skippen. Tussendoor rust en ontspannen. Hier ga ik komende week mee aan de slag en noteer alles in mijn agenda.  



haha, ook ik wilde ff met mijn gezicht in de zon, toen ik besloot om van de bank af te komen om 16:00 uur was de zon al uit de tuin! Ik kon er wel om lachen want had de hele dag bedacht dat ik dat zou ook doen? Ik besloot om voor het slapen gaan mijn 4 minuten blokje om te doen en het was zo helder dat ik de sterren zag. Ohh zo mooi, ik stond even stil en keek omhoog. Heb een wens voor ons gedaan! 

hoi allemaal,

wauw super Caroline, je wens komt vast uit! En wat een goed idee, dag in 3en en dan 1 activiteit. En dan tussendoor doe je rusten, en wat is dat voor jou? Want ik merk dat dit het grootse item is: rust en ontspannen: ik weet niet zo goed hoe dat moet. ik heb nu een legpuzzel thuis liggen, maar kan er niet aan beginnen...

Ik stond vanmorgen weer zo brak op, weer slecht geslapen. Heb net de temazepam maar op herhaalrecept gevraagd. ik start al moe en worstel erg met dat ik wil werken.... Het is weer maandag en ik zit thuis... soort doelloosheid gevoel. Ik kom er ook achter dat ik een soort controle drang heb en dat ik dit proces ook onder controle wil hebben maar dat niet heb.....

ik ga toch maar een kort blokje om nu, even frisse lucht... maar eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet of dat nou wel of niet een goede keuze is...

nou ladies, klagen mag hier zeker! Het is al zo fijn om herkenning te lezen! En ik leer er ook wel van. Als ik dan lees waar jullie tegen aan lopen en te snel terug naar werk gaan etc. Trial by error zei mijn ergo... tja....dat klopt wel ja.

Take care weer komende dagen!

Zo herkenbaar dat doelloze gevoel. Mijn hersens staan ook gewoon niet goed aan, alsof je er niet echt zelf bij bent. Ik had heel weinig geslapen. Als mijn wekker gaat MOET ik zeker een half uur wakker worden. Dan nieuws lezen (merk dat alles rondom Rusland mij veel zorgen maakt, maar dat terzijde). Idd, rust en ontspannen vind ik ook de grootste uitdaging. Ik doe dit: rust is met ogen dicht liggen en alle gedachten laten komen. En wirwar van alles komt. En ik voel allerlei emoties. Ik kan het er nu beter laten zijn. Eigenlijk is dit een soort meditatie. Het voelt erg onwennig, want je wil dit allemaal even niet voelen. Maar na een tijdje wordt het rustiger. Ook let ik dan op mijn ademhaling en soms dut ik dan even in (dit heb ik voor Corona nog NOOIT gedaan, stilliggen en mijn gedachten laten gaan. 

ontspanning: serie Downton Abbey kijken of bellen met een leuk persoon. Maar merk dat ik dit laatste op een of andere manier lastiger begin te vinden. 

Ik heb last van spanning. Ik kan het steeds lastiger accepteren. Ik mis ook de controle door het grillige verloop. Ik heb met de psycholoog besproken dat ik iemand wil die gespecialiseerd is in cognitieve therapie. Vandaag ga ik me aanmelden. “Ut kump good”!! Die houden we erin!!????

 

Lieve Carolien Ireen en Lientje  (en anderen) Thanx voor jullie updates weer. Ik heb een slechte dag dus hou het kort. Vanmorgen kwam de ergo voor de 2e keer, ze komt dus bij me thuis, super handig! Ze werkt met een puntensysteem: energie punten te verdelen over de dag. (Anderen noemen het lepeltjes klinkt iets leuker vind ik zelf) Ze denkt dat ik erg laag zit en dat ik nog teveel doe. Pfew. Wel heb ik al een aardig goed dagritme. Volgende week komt ze weer. Succes weer deze week!

Jullie zijn geweldige vrouwen ??

Lieve allemaal, beetje goed geslapen? Ik slaap zo raar..dat zullen jullie vast herkennen. Een deel blijft een beetje wakker en ik droom veel en kan het dan ook goed herinneren. Het hoofd en lichaam loopt gewoon niet synchroon.

Ja, dat lepeltjessysteem is belangrijk. Ik had gister ook teveel gedaan. Ik heb niet 1 ding gedaan in de ochtend, maar stiekem teveel. Stom stom. Vandaag ga ik het opnieuw proberen. Wat een uitdaging hè? Hier bestaat ons leven nu ff uit….goede dagindeling. En dan: een beetje energie aan het einde van de dag overhouden???

Gister was daarom uiteindelijk echt een slechte dag, ik stortte volledig in, kon niet meer koken…alsof je brein gewoon uitgaat. Dat is een ellendig gevoel met veel tranen en ellende. Gistermiddag nog topotoets oefenen met zoon en nog op mijn tandvlees geholpen met een boekverslagje van mijn dochter, voor de kids doe ik echt alles! 

Kids de deur uit, ik lig plat (heb al wel ff de vaatwasser uitgeruimd en de Dyson ff door de kamer gehaald) ben moe, ff liggen en dit bericht schrijven. Ik ben heel blij dat jullie er zijn. Ik vertelde dit gister nog aan mijn man. Gek, om je zo verbonden te voelen met mensen die je niet kent. Bedankt daarvoor?

Straks word ik gebeld door iemand van C-support, heb me aangemeld. Geen idee hoe en wat maar grijp alles aan wat dit beter gaat maken of mij een beter gevoel gaat geven.

ps. Ik weet niet of ik al verteld had dat mijn hoofdpijn weg is (of heel licht komt het af en toe opzetten) Dit is nu al een week. Ik slik 4x 2 paracetamol. Dit houdt mijn hoofd aanzienlijk rustiger. Ik leg een strip met 8stuks klaar, ik vergeet namelijk of ik wel of niet heb ingenomen andere. Fysiek voel ik mij eigenlijk goed. Het is puur cognitief, het probleem zit echt in mijn brein.

goedemorgen allemaal,

een nieuwe dag weer, kwam amper m'n bed uit vandaag... ik probeer om 7.30 uur op te staan maar het werd 8.30 uur. Ik kan nog niet zeggen dat ik een ritme heb. Ik heb een kladblokje liggen van dingen die ik wil of moet doen. Anders vergeet ik het of blijft het malen in mijn hoofd.

Ik voel mij juist fysiek EN cognitief niet oke. Ik stond vandaag weer op met een heel zwaar lichaam en hoofd. Ik kan me inmiddels niet meer voorstellen dat er een dag werken paste in de dag... hoe bizar. Gisteren een mooie bos bloemen gekregen van collega's . Echt lief maar ik merk dat ik me gewoon schuldig voel dat ik thuis zit. Ik heb het nog steeds niet geaccepteerd dus. Ik denk nog in dagen, terwijl het al weken zijn dat ik thuis zit. Straks worden het maanden? Als ik dat bedenk raak ik er van in paniek. Ik had gisteren een gesprek met een soort coach. Advies was om meer in het hier en nu te zijn. Wat is er nu en je daar toe verhouden. Ik ga gelijk alles proberen op te lossen waardoor ik over dat wat er is,  heen stap omdat het mij niet bevalt... mwahh er is ook een heel leerproces aan de gang. Groeipijn of zo. 

Het is zo lastig om naar je lichaam te luisteren. Dat hebben wij toch nooit geleerd? Alles is cognitief om ons heen. Alles gebeurt in je hoofd lijkt wel. Ik las gisteren een toepasselijke tekst: 'het lijkt alsof ik niks doe omdat ik even stil sta, maar ik probeer mezelf te vinden voordat ik weer verder ga' (veraschrijftpuur.nl). Ik vond het wel toepasselijk :-)

Gisterenmiddag mijn vader nog met de ambu naar het ziekenhuis en aan de hartbewaking. Had het erg benauwd en heeft gelijk met mij corona gehad. Ze hebben niks gevonden en in de avond weer naar huis. Nou ik denk dat hij misschien wel te veel heeft gedaan.... Zegt zelf dat hij 'niks' heeft gedaan. Maar als ik hem bevraag is het wel veel. Hij heeft fysio begeleiding en geen ergo. Nou zo zie je, ieder zijn eigen proces en klachten. Als ik teveel doe krijg ik het ook weer benauwd.

ik deed gisteren nog een meditatie op de bank (in het zonnetje)  oortjes in en luisteren naar Vilna (vilna.nl) gratis meditaties online.  Dat gaf mij ook rust. In de middag had ik weer wat meer energie.

Tot zover mijn pc-momentje vandaag. Sterkte weer vandaag allemaal!

Wat superlief dat je bloemen kreeg van je werk, zo’n fijn gevoel geeft dat hè? Maar jeetje wat schrikken van je vader. Je kan er nu toch ook gewoon niks bijhebben, hè? Goed dat je een coach hebt, lekker! Ja….ik realiseer me nu ook dat weken, maanden zullen worden. Idd werken? Kan niet eens bedenken hoe? Ik mis het wel erg, maar de dag overleven is al een dagtaak dus ‘werk’ komt steeds makkelijk op de achtergrond. 

Vanmorgen ging het in ene slechter met me….ik voelde ff totaal geen controle, alsof ik niet meer in mijn lijf zat (dit had ik eerder wel beetje ervaren maar nu bleef het maar zo zijn). Ik kon alleen maar huilen, zweten, hartkloppingen en dacht dat ik dood ging en zei dit ook. Een paniekaanval bleek achteraf. Whaa!! Nog nooit zoiets engs meegemaakt, bizar om angst te ervaren terwijl er niks van direct gevaar is. Ergo gesproken (goddank belde ze meteen terug toen ze mijn gemiste oproep zag, zij kon mij geruststellen. Dit hoort erbij en hoorde ze de anderen ook over. Ze gaf mij tips ademhaling en ontspannen. Ik heb in werkelijk niemand zoveel vertrouwen als in haar.  Ik heb haar wel 100 x bedankt! Ik heb dit meteen met de huisarts besproken. Ik gaf aan dat ik koste wat kost niet wil afglijden in een depressie en dat daar controle op moet zijn. Ik moet er zijn voor mijn gezin! Iemand moet dit in de gaten houden, iemand die echt verstand heeft van deze complexe cognitieve problematiek. Ik weet dat er mensen zijn in een ander forum die antidepressiva gebruiken. Gezegd dat dit nu niet mijn voorkeur heeft maar dat ik dit wel overweeg als laatste stro-halm (ben overigens wel heel blij voor diegene die hier baat bij hebben). Zij raadt het nu ook niet aan, fijn, we liggen op 1 lijn. Ik MOET mijn hoofd boven water houden voor mijn gezin. Ik heb een verwijzing voor hulp vanuit psychiatrie. Bam, grof geschut. Wachtlijst voor fysiek bezoek is mega, maar telefonisch is korter. Ik wacht af. Fijn om te voelen dat er weer een balletje rolt en dat ik de touwtjes weer in handen heb, rot virus! Pfff….

Hoi allemaal, 

Wat naar om jullie berichten te lezen. Ik wens jullie allemaal ontzettend veel sterkte en ik hoop dat voor jullie allemaal de klachten snel weggaan! 

Hoe gaat het vandaag met jullie?

Ik heb 17 januari corona gekregen voor de tweede keer. Duidelijk omikron. Ik was er niet eens zo ziek van. Maar ik bleef maar zeggen dat de moeheid mij zo tegenviel. Ik lag vast aan mijn matras al mijn ledematen voelde zo zwaar. Na een week toch aan het werk. Geen koorts, niet ziek! Ik werk twee dagen dus ik voel mij zeker voor die twee dagen erg verplicht om snel weer aan het werk te gaan maar ik bleef zo moe. Niks gek. Heb je vaker na ziek zijn dacht ik. Ik kreeg echter spierpijn en de vermoeidheid werd erg extreem. Ik viel overal in slaap en heb gaten in de dag geslapen. Ik ben toen 50% gaan werken. (twee ochtenden) Wat achteraf nog steeds teveel was. En na twee weken werk werd het erger. Ik kreeg pijn aan mijn enkel. Maar de volgende dag waren het twee enkels en dit breide zich uit tot over mijn hele lijf. Twee weken had ik zenuwpijn in vingers en tenen, een verdoofde arm en handen. Pijnlijke benen en cognitief was ik waardeloos. Kon niks onthouden. Niks lezen of tv kijken. Alles was teveel. Soms hakkelde ik met mijn woorden. De voorjaarsvakantie ging beter. Ook geen afleiding van werk. Ik kon meer en herstelde sneller, dacht ik. Ik ging stukjes wandelen maar deed het nog steeds rustig aan. Ik zag vooral cognitieve verbetering en de zenuwpijn ging weg. En toen kreeg ik toch aan het einde van de week weer de zware arm en de moeheid sloeg weer toe. Maar de prikkelverwerking was goed. Dus stemde ik toch in een ochtend te werken. Dit was nog even een stapje te ver: ik kroop nog net niet het laatste uur over de vloer. Ik merkte dat ik begon te zuchten, een beetje wat je doet na een huilbui. Alsof je niet genoeg adem binnenkrijgt. De dag erna ging goed. Heb niet overdag geslapen. Ik was blij! Ondanks dat werk zwaar was kon ik de volgende dag wakker blijven! Echter haalde ik het gisteren in....De hele dag gelegen en geslapen, overprikkelt, erg aan het happen en heel down. Elke keer wanneer ik denk het word beter voelt het toch dat ik word teruggefloten. Ik wil misschien gewoon te snel. Ik ben maar twee maanden verder dus officieel hoor ik hier niet te zijn. Zoals ik het lees heb je pas Long Covid na drie maanden. Vandaag voel ik me minder overprikkelt en red ik het dit te schrijven maar ik voel die onrust in mijn lijf en mijn arm zeurt. Ik hap nog steeds; waarom doe ik dit? Ik heb niet eens gehoest tijdens corona! Wat zouden jullie in mijn geval doen? Moet ik nog even afachten? Moet ik al hulp inschakelen? Ergo of fysio? Wat kunnen jullie mij aanraden? 

Heel erg bedankt voor het lezen en evt. advies. 

Vedarosa.

hallo allemaal,

hoe is het met jullie? Is er al verbetering in zicht?

Hier nog niet heel veel al zijn verbeteringen soms zo klein dat ze niet zichtbaar lijken te zijn. Ik merk dat ik nog steeds snel te veel doe. Lichaam gaat niet met het hoofd mee. Hoofd staat nog erg 'aan'. Ik ben met mIndfulnesstraining begonnen en ondervinden of dat me iets gaat helpen. Ik heb ook melatonine gekregen nu om beter te gan slapen. De hartkloppingen zijn er ook nog maar ik maak me er niet druk om, ze gaan ook weer weg. Rusten en ontspannen zijn de tovermethoden! Gelukkig schijnt de zon! 

Ik ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat! Hoe zien jullie dagen eruit en welke klachten ervaren jullie gedurende de dag? Wisselt het per dag? En ... zien jullie wel verbetering ten opzichte van een paar weken/maanden terug? Ik wacht nog op een plekje bij de Ergo. Ik heb echt iemand nodig die mij helpt om de dag in te delen. 

@Ireen69 Mijn man heeft goede ervaringen met melatonine; hopelijk werkt het ook voor jou. In welk opzicht merk je dat je teveel doet? Mijn man heeft toevallig ook goede ervaringen met mindfulness. Hij had slaapklachten e.d. door een burn out. De zon schijnt en dat helpt zeker. Wat vervelend dat je hartkloppingen hebt - maar wel fijn dat ze ook weer weg gaan. Elke verbetering telt, dus ik hoop dat ze snel beter voelbaar zijn! 

Hallo lotgenoten weer poosjegeleden dat ik hier was. Het gaat wat beter met me!! Geen heftige terugvallen meer.  Alles dankzij de ergotherapeut. Ze heeft met mij een soort groene zone gemaakt van activiteiten op een dag die ik aankan met een punten systeem. Als ik me er aan houd blijven hartkloppingen en hoofdpijn weg en is pijn op de borst ook minder. Het zijn zeker niet veel activiteiten: geen werk en weinig buitenshuis behalve wandelen en boodschappen. Af en toe maar bezoek en maar 30 minuten schermtijd per dag. Ik slaap tussen de middag. Alles gaat per half uur, en na elke activiteit een ontspanningstijd. Alles wat je doet telt mee, veel van wat ik allemaal “tussendoor” deed had ik niet eens in de gaten. Misschien klinkt het onaantrekkelijk en saai maar ik ben gewoon zo blij dat ik niet meer constant overprikkeld en met overal pijn en uitgeput op apegapen lig. Van de dingen die ik doe kan ik nu veel meer genieten. Later komt de verdere opbouw.  Dus: ergo is absolute aanrader, wel eentje met bijscholing Long Covid. Ik ben er zeker nog niet maar heb wel nieuwe hoop! Veel succes en herstel iedereen en echt er is licht aan t eind van de tunnel!! Groetjes Ellen

Wat vervelend om te lezen dat de klachten zo lang aanhouden. Ik ben helaas recentelijk ook positief getest op corona. Volgens mijn doen “mild” ziek geweest met voornamelijk hoesten/kuchen, beetje keelpijn, spierpijn, hoofdpijn en neusverkoudheid. Inmiddels ben ik dik 10 dagen verder en voel ik me oké. Wel snel moe nog (inmiddels gewend omdat ik 4 jaar geleden Pfeiffer heb gehad en ik daar nooit vanaf ben gekomen..heb zo m’n goede en slechte momenten. Ook ben ik nog neusverkouden (vooral loopneus) waardoor ik ook met vlagen hoofdpijn heb op m’n voorhoofd. Ik vraag me af of ik nu nog besmettelijk ben? Morgen zit ik op dag 10/11

Wat vervelend om te lezen dat de klachten zo lang aanhouden. Ik ben helaas recentelijk ook positief getest op corona. Volgens mijn doen “mild” ziek geweest met voornamelijk hoesten/kuchen, beetje keelpijn, spierpijn, hoofdpijn en neusverkoudheid. Inmiddels ben ik dik 10 dagen verder en voel ik me oké. Wel snel moe nog (inmiddels gewend omdat ik 4 jaar geleden Pfeiffer heb gehad en ik daar nooit vanaf ben gekomen..heb zo m’n goede en slechte momenten. Ook ben ik nog neusverkouden (vooral loopneus) waardoor ik ook met vlagen hoofdpijn heb op m’n voorhoofd. Ik vraag me af of ik nu nog besmettelijk ben? Morgen zit ik op dat 10/11

Hallo dames! Wat herkenbaar jullie verhalen! Zelf heb ik in februari Corona gehad en ook nare klachten overgehouden waar je geen controle over hebt. . Dag of 3 heeel beroerd geweest/ niet eens benauwd en na dag of 10 weer halve dagen gaan werken. Je wilt zsm weer fit zijn en de normale dingen doen. Daarna begonnen de rare klachten. Hartkloppingen, helemaal op hol wakker schrikken en de "uit" knop niet meer kunnen vinden, raar dromen, tintelingen in handen, pjjn schouders, veel hoofpijn en vanalles vergeten. Moeite met oostaan en ook wel half uur nodig om te "landen" wat meer van jullie ook al schreven.. 's Avonds word ik regelmatig overvallen door extreme moeheid/ je kunt haast geen stap meer zetten.  Merkte dat ik lichamelijk opknapte, maar cognitief meer klachten kreeg. Kan heeel slecht geluid en bewegende beelden verdragen. Uurtje tv lukt soms, maar echt geen actiefilm of F1 kijken, want je krimp helemaal inelkaar/ kunt het niet aan hoofd hebben; gevoel van een klem op je hoofd. Echt raar, want normaal gaat de radio bijv. flink wat harder bij mooie muziek. Schrijf ook veel op; dingen 1 voor 1 doen. Concludie na onderzoeken is dat zenuwstelsel/ hersenen knauw hebben gekregen door Corona. Verklaart idd de rare klachten waar je zelf geen contole over hebt! Fydio helpt wat ontspannen en nu op dringend advies van huisarts terug naar nul. Voorlopig niet werken achter laptop voor aantal weken om nu naast prive, ook prikkels uit de weg gaan en kijken of dit effect heeft/ ik me eindelijk wat beter ga voelen! Nu vecht ik eigenlijk steeds tegen mijn eigen lichaam en wordt er steeds op de rem getrapt, want je wilt wel, maar het lukt gewoon niet! Wat mij zeker wel helpt, is frisse lucht/veel buiten als het niet te hard waait, en wat extra vitamine D opdoen van het zonnetje! Nu er aan toe proberen te geven/ te accepteren dat het echt even niet anders kan en dan hopelijk de goede kant op!  Tips zijn welkom! Groeten Annelies

Dag Annelies,

Ik heb vrijwel dezelfde klachten als jij, op de hoofdpijn na. Bij mij voelt het niet als een klem op het hoofd, maar alsof mijn hersens verzadigd zijn, te weinig ruimte hebben en naar buiten worden gedrukt. Heb zelf al bijna een jaar klachten.

Iets gaat fout met de prikkelverwerking. Heb het gevoel dat dat opnieuw moet worden ingeregeld.

Eerst konden mijn hersens geen enkele prikkel op een normale manier verwerken: lichaam sloeg acuut op hol (hartslag, bloeddruk, ademhaling, tintelingen in onderarmen, draaierigheid). Inmiddels wat meer te weten gekomen over de hersens en ik denk nu dat het parasympatisch zenuwstelsel toen gewoon niet/traag reageerde.

Ik kon alleen functioneren door uit de buurt te blijven van prikkels en alleen traag en gestructureerd één ding tegelijk te doen. Qua muziek had ik overigens nummers met een bepaalde beat die ik juist wel kon hebben omdat die me kalmeerden. Denk dat die mijn hartslag onderdrukten; alleen was dat wel in situaties die ik nu sowieso vermijd … stressen voor werk/studie … (Tennessee Whiskey - Chris Stapleton op repeat.) :-)

Toen ik later wat meer en sneller dingen kon doen, liep ik tegen het probleem aan van beperkte geheugencapaciteit: kon niet schakelen tussen gedachten, kon daardoor geen dingen tegen elkaar afwegen; onthield maximaal twee dingen én vergat dat ik überhaupt nog aan iets had gedacht. (Dat je de deur uitgaat en denkt: boodschappenlijst en boodschappentas mee, yes; en dan blijkt bij de kassa dat je je portemonnee bent vergeten … Of dat je iets aan het doen was, maar even wordt afgeleid, en er een paar dagen later achterkomt dat je bent vergeten er weer mee verder te gaan en dat je het dus niet af hebt gemaakt).

Heb nu vooral last van vertraagde prikkelverwerking. Merk dat continu sinds ik een paar maanden van gewrichtsklachten af ben. Volgens mij zorgden die er in de beginmaanden voor dat ik alleen langzaam kón bewegen. Merk nu dat mijn hersens niet snel genoeg verwerken wat er om me heen gebeurt als ik te snel beweeg (wat dan eigenlijk ‘normaal’ bewegen is) en dat ik daardoor draaierig word. De verzadiging in het hoofd neemt dan ook toe. Heb het ook als er teveel prikkels zijn. Iemand vroeg of alles dan tegelijk binnenkomt, maar het is meer alsof het helemaal niet binnenkomt. Het blijft gewoon om je heen hangen doordat je hersens er niks mee kunnen ofzo. Heb hier langzaamaan wel minder last van, kan steeds meer hebben; wel met soms een terugval … Merk overigens dat regelmatig kort bewegen bij mij juist helpt tegen die verzadiging in het hoofd en tegen tintelingen: het voelt alsof ik de zuurstofdoorvoer af en toe moet aanzwengelen.

Wat ik nu eigenlijk wil doen, wat voor jou misschien ook een idee is, is laten nakijken of ik misschien een vitamine B12-tekort heb. Las daarover bij anderen. Op de site https://www.zorgwijzer.nl/zorgwijzers/vitamine-b12-tekort herken ik veel van de klachten bij ‘Klachten op langere termijn’. Iemand van C-Support liet me ook weten dat veel mensen met post-covid een vitamine B12 en D tekort hebben. Daarnaast is het bij spierkrachtverlies goed om meer eiwitten binnen te krijgen.

Groet, Sami