Zoals ik onder topic Strubbelingen al had verteld had ik erg last van het feit dat mijn 'beste' vriendin mijn grenzen maar steeds overschreed. Na nog weer een brief in de brievenbus was het even rustig en dacht ik dat ze eindelijk mijn behoefte aan ruimte respecteerde en mij liet bepalen wanneer die ruimte er weer was, maar nee dus. Ik was er al beroerd aan toe, want wel doodmoe, maar al dagen nauwelijks kunnen slapen, en weer wordt er voor mij beslist wanneer er weer contact kan zijn. Ik heb nu ingegrepen en een hele duidelijke brief geschreven over het belang van grenzen, waarvan ik nu al weet dat ze het niet gaat begrijpen, en dat, als ze die nu nogmaals overschrijdt en daarmee voor mij beslist, ik me genoodzaakt zie om het contact voorgoed te verbreken.
Alsof ik dit er nog wel even bij kon gebruiken, terwijl de wereld toch al te snel voor me draait en ik het allemaal niet meer bij kan houden.
Het maakt me verdrietig, maar ook opstandig, want weer mn energie gestolen terwijl ik al probeer mn kop boven water te houden.
Nou ja, ik moest het gewoon even ergens kwijt.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Lieve Monalisa,
Weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar echt hele dikke knuffel voor jou. Ik kan me zo voorstellen dat het gewoon even heel erg ruk en zwaar is.
Knuffel
mama Marjolein
Ha Monalisa! Wat een ellendige ziekte is het ook he! Ik begrijp dat het je even allemaal teveel is. Zelf heb ik je berichten even doorgelezen, je zit denk ik hoog in je emotie he? Ik zou dan nu ook geen beslissing maken om de vriendschap die er al 50 jaar is te verbreken! Het is voor onze omgeving ook heel lastig om ons te begrijpen.. de bos bloemen en brief vind ik juist heel lief.. zij kan ook niet weten dat je dan net in slaap valt enz.. voor onze omgeving kan het heel machteloos zijn om niets te kunnen betekenen terwijl ze zien dat je het zo moeilijk hebt! Je hebt het natuurlijk wel duidelijk aangegeven, dat maakt het ook lastig, maar misschien komt het wel uit een heel goed hart. En tja ik snap wel dat onze omgeving niet zoveel van onze ziekte begrijpt, kheb er zelf al moeite mee.. hier heb je ook niet veel aan, maar misschien maakt het t makkelijker als je het vanuit een ander perspectief bekijkt. Ik weet het niet! Ik wil je hoe dan ook heel veel sterkte toewensen!!
Over je slaapprobleem.. ik had dat ook alle nachten tig x wakker en uren lang wakker liggen. Nu heb ik een verzwaringsdeken en echt het gaat stukken beter! Ipv 20x per nacht wakker is t nog hooguit een x of 5!
Zet m op! Houd moed
Bedankt voor jullie reacties Marjolein en MiekeS.
#MiekeS
Afstand is op dit moment echt het beste voor mij. Wat betreft het uit een ander perspectief bekijken, begrijp ik wat je zegt en natuurlijk doe ik dat ook. Maar dit kan ook een valkuil zijn waarmee je jezelf tekort doet. Ook is het zo dat goedbedoelde cadeautjes soms een verkapte vorm van (misschien onbewuste) manipulatie kunnen zijn. En in dit geval lijkt het daar erg op. Ik luister hierbij ook naar mijn intuïtie en naar hoe ik haar ken. Dit waren dingen die voor ik ziek werd ook al soms toxisch aanwezig waren en lijken steeds erger te worden. Dan is het wel zaak om jezelf te beschermen en zonodig drastische beslissingen te nemen. Voor nu zet ik afstand in en later zien we wel verder. Ik heb mijn pad te gaan en zij het hare. En de tijd zal uitwijzen waar we dan uitkomen.
Ja dan weet jezelf natuurlijk wat het beste voor jou is!! Sterkte hoor en hopen op beter!