Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen?
Mijn nieuwe werkgever heeft geen weet van long-covid. Met solliciteren leek mijn herstel volledig en dus had ik geen meldingsplicht. Want geen beperkingen die invloed hebben op de uit te voeren functie. Na een zware inwerkperiode bleek dat volledige herstel niet zo volledig en kreeg ik toch wat klachten terug.
Nu een x-maanden verder begin ik mijn draai te vinden en wordt het 'minder' zwaar. Ik merk echter wel dat het geleefd worden met bepaalde roosters, minder eigen regie, bij tijd en wijlen werkdruk en achterstanden, maar vooral ook de drukke kantoortuin toch klachten geven.
- Het heeft geen invloed op mijn werk. Het heeft geen invloed op de uitoefening van mijn functie, of mijn uren.
- het heeft vooral invloed op de 'vrije tijd' na het werk en de weekenden.
Nu worden er steeds meer dingen gevraagd, bepaalde maatschappelijke goede doelen waar men als team-inspanning een hele dag voor in wil zetten, bepaalde wetkzaamheden die niet tot mijn functie behoren met behoorlijke reistijd en een hele lange dag, teamuitjes die ik na het werk qua energie niet red en taken die me zoveel stress geven dat ik daar weken van wakker ga liggen (die als men niet vrijwillig aanmeld) aangewezen gaan worden
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
De 'vaste ploeg' hier is nog wel bekend met het arbeidsconflict bij vorige werkgever rondom reintegratie en de keuze, om bij herstel, een schone start te maken; zonder stempel.
Ik begin me steeds meer 'een soort van verplicht' te voelen om te gaan melden wat er speelt. Waar ik geen zin in heb, omdat het allemaal zaken zijn die eigenlijk helemaal niets met mijn werk en functie te maken hebben en dus ook geen invloed hebben op mijn functioneren voor eigen werk.
Teambuilding en hele dagen klussen voor goede doelen; jongens, ik zou willen dat ik het kon! Ik kan dat thuis niet eens! Voor long-covid zou ik dat lichamelijk al niet gekund hebben.
Uren lang actief kanoen, gedeeltelijk onder werktijd maar ook nog een.hele middag en.avond eraan vast...PEM!!! Geen spieren meer, geen conditie, veel teveel prikkels, veel te lange dag....daar ga ik van uitvallen.
Presenteren: ik heb geen commerciele functie, gewoon een achter-je-pc-bureau baan met ook telefonisch klantcontact, maar bij onvoldoende aanmeldingen gaan mensen aangewezen worden om deze presentaties verspreid ocer het land, net enkele locaties uren reistijd. Ik heb extreme presentatie angst, altijd al gehad en ook met trainingen niet overheen gekomen.
Mijn tinnitus gaat door het dak inmiddels van deze sociaal maatschappelijke soort van verplichtingen, de pijn in in mijn benen ook. Stressvolle sitiaties komen overduidelijk heel anders binnen dan voor LC. Hartkloppingen, veel te hoge hartslag, onrust.
Zou LC mijn werk en functie alsog beinvloeden ben ik de eerste om het gesprek aan te gaan. Een baan waarbij ik vooraf weet te moeten presenteren zou ik nooit genomen hebben. Maar voor dit soort 'dingen' wil ik dit helemaal niet hoeven te melden met een tijdelijk contract...maar dit zijn wel zaken waardoor ik uiteindelijk op het werk zelf wel uit zou kunnen vallen, wany het gaat ver mijn grenzen over.
Ik weet niet. Enerzijds denk ik, ik ga het gesprek aan en fuck it! maar anderzijds; die stempel komt, hoe dan ook en einde contract wss ook.
Hoi Cruella,
Lastige situatie! Ik heb makkelijk praat natuurlijk, omdat ik er niet in zit. Laat de steunbetuiging daarom hopelijk ook maar beter zijn.
Ik zou zeggen: afbakenen die handel! Nu zit je nog in grijs gebied, kun je een terugval nog voorkomen en doorwerken, zoals éénieder graag zou willen. Doorwerken waarbij je je functie nog enigszins volledig kunt vervullen, maar wel scherp afgebakend. Het gaat al ten koste van je privé leven, dat is al een uitdaging genoeg. Je verdient meer dan dat en alleen wij zelf zullen daarvoor moeten zorgen. Een ander voelt niet wat jij voelt, zal niet zomaar voor ons zeggen dat we dat werk niet hoeven te doen.
Het vergt moed om zoiets te moeten bespreken met je werkgever. Ik zou er ook geen zin in hebben met beide keren de gevolgen van dien of hoe je dat maar zegt. Maar ik denk wel dat ik mij daarna beter zou gaan voelen, want je kiest voor jezelf. Hierdoor kun je misschien ook langzaam beter gaan functioneren in je algehele leven, omdat je ook aangeeft daar uitdagingen in te hebben en gaat het balletje weer de goede richting op rollen.
Zoals je het nu verwoord, klinkt het helder. Zo kun je het je werkgever ook brengen met heel nadrukkelijk dat het nu goed gaat als je het zus en zo doet...
Maar niet als je dit en dat er nog bij neemt. Dat je graag je functie volledig wilt kunnen blijven vervullen ondanks je kampt met Long Covid klachten. Ik zou het gedeelte waarin je aangeeft dat je privé links laat liggen, meer omvormen tot het feit dat je je functie nu nog volledig kunt vervullen en dat graag wilt blijven doen, om welke redenen je maar wilt opnoemen. En dat je die extra dingen die gevraagd worden, erbij moet nemen, zal leiden tot uitval. Daarbij ook nadrukkelijk positief benoemen dat je je functie dus nu nog volledig kunt uitvoeren. Dus eigenlijk toch vrij zakelijk blijven. Hun voordeel met name benoemen en een duidelijke overeenstemming vinden over de afbakening van je functie. Hiermee praat je ook alvast een beetje voor je werkgever aan, want die wil aan het eind van het gesprek dat jij je functie gewoon kunt vervullen. En jij neemt jezelf in bescherming voor de toekomst.
Hoi Rya
Dank voor je uitgebreide antwoorden! Het is lastig, ik merk ook dat ik qua dit soort dingen mijn veryrouwen in zijn algemeemheid in werkgevers ook gewoon kwijt ben.
Ik zie ook dingen gebeuren bij andere collega's, die wel ziek zijn en die te bizar voor woorden zijn (ik dacht dat ik na mijn vorige werkgever al de meest bizarre dingen had gezien), waardoor ik denk ik ook onvoldoende vertrouwen heb in mijn nieuwe hoofd-manager, om het gesprek aan te gaan. Keihard, alles behalve een mensen-mens en totaal anders dan tijdens de sollicitatiegesprekken ook trouwens. Nu heb ik vrijwel niets met deze manager te maken in de dagelijkse gang van zaken, maar voor dit soort zaken dus weer wel.
Maar je hebt volkomen gelijk; het gaat al ten koste aan prive en met al.die dringen dreigt het inderdaad ook ten koste te gaan van werk. Gevoelsmatig vind ik het 'ten koste gaan van prive' inmiddels wel erger, maar het leven moet wel betaalt worden en de rekeningen ook. Ik speel wel met de gedachte om toch minder te gaan werken (al moet HR eerst een proefberekening maken), maar dat verzoek kan pas met eventuele verlenging of een vast contract voor een nieuw jaar. Ik vind het het niet meer waard en prive zoveel meer inmiddels
Ik ben het overigens helemaal met je tweede reactie eens ook! Ik moet alleen voor mezelf bepalen of ik voldoende vertrouwen in deze manager heb🤔
Na een nacht niet slapen kom je weleens tor dit soort inzichten🫣
Daar zijn we, alweer.... Hoi hoi Cruella en Monalisa😁
Ik sluit mij aan bij wat Monalisa hieronder zegt. Het is echt lastig!! En ik kan mij voorstellen als introvert persoon extra lastig... Laat ik nu net zo'n extravert zijn waar je het over hebt. Haha🤪, dus ik ben daarin wrs ook wat "makkelijker".
Het vertouwen in werkgevers is ook weer zo'n dilemma. Ik denk daarom juist ook dat de kracht hem zit in het vertrouwen van jezelf! En dat je daar op zult gaan moeten bouwen en niet op het vertrouwen die je (we in het algemeen toch vaak) graag in de werkgever zou willen stoppen. Veel anticiperen en goed proberen in te spelen op een persoon, is cruciaal en zal je helpen de touwtjes in handen proberen te houden. Evenals externe ondersteuning misschien, zoals de Juridisch adviseur, misschien heeft C-support nog tips vanuit de nazorgadviseurs. Al kan ik mij voorstellen dat je daar al lang contact mee hebt gehad. Of misschien kun je nog iemand in vertrouwen nemen ;).
Iig, ik hoop indd ook dat je er samen uitkomt, want dat zou het fijnst zijn!
Hoi Cruella, wat een ingewikkeld dilemma. Maar de belangrijkste persoon hierin ben jij. En als dit soort extra werkzaamheden niet van tevoren bij de sollicitatie gemeld zijn, en er ook niet in je contract staat ergens in de kleine lettertjes, dat er van je verwacht wordt dat je buiten je functie, ook alle andere voorkomende werkzaamheden zonodig op je neemt, mag je gerust zeggen dat je je gevlijd voelt dat ze dat vertrouwen in je hebben, maar dat dat niet te combineren valt met je priveleven. En dat dat om die reden dan ook een invloed op je functioneren in je eigen functie zou gaan hebben, die je graag optimaal wilt kunnen blijven uitoefenen.
Niet makkelijk hoor.
Heb je anders de mogelijkheid om dit nog te overleggen met je juridisch adviseur, die je eerder heeft begeleid?
Ik hoop dat je er op een vredige manier samen uitkomt.
Uiteraard staat er altijd in contracten dat je ook gevraahmgd kan worden werk buiten je eigen functie te doen, maar ik denk wel dat het redelijk moet zijn.
Die maatschappelijke goede doelen zien ze als team-building onder werktijd, dus eigenlijk verplicht. Melden dat ik niet de hele dag kan klussen durf ik wel aan: dat kan ik al tig jaar niet meer. Ik ben niet aangenomen om lichamelijk actief te zijn. Dan moeten ze maar iets bedenken waar je niet de hele dag miet klussen, sjouwen of schoonmaken 🤷♀️🤦♀️
Maar al die andere dingen; dit is iets nieuws wat ze voor het eerst hebben bedacht dit jaar en helemaal niet bij onze functie zou moeten horen. Bij vorige werkgevers gebeurde dit ook, maar werd dit door hele extraverte buitendienst mensen gedaan en door accountmanagers, die vinden dat prachtig. Dit soort dingen moet je moet bij ons hele introverte werknemersgroep neerleggen 👀 want daar vallen medewerkers in onze functies wel grotendeels in🫣
Ik denk ook niet dat het heel reeel is werkzaamheden van mensen te verwachten waar ze weken van wakker liggen en die zoveel stress geven (nog los van de LC) dat dit nog gezond voor iemand is.
Ik denk dat ik misschien eerst mijn extreme presentatieangst maar eens toe ga lichten🤔
Misschien kun je ook zeggen dat je vind dat je in heel korte tijd al aan veel nieuwe werkzaamheden heb moeten wennen en dat je je nu, met nog meer erbij, een beetje overwhelmed begint te voelen. Dat je daarvoor wat meer tijd nodig hebt. Dan kun je de boel even rekken.
En ja, die team building dingen, vrijmibo's etc. echt Nederlands. Ik heb dat in het buitenland nooit meegemaakt en vind het ook vreselijk. Gelukkig had ik er in mijn werk alleen maar mee te maken in de zin van dat ik ze moest vervoeren 🥴
Hey Cruella,
Wat naar weer dit zeg. Al die extra dingen die er weer bij komen.. ik moet zeggen ik had altijd mijn kinderen om me achter te verschuilen. Heel knullig misschien maar als ze van mij verwachtte dat ik teambuilding dingen moest gaan doen op niet werkdagen of hele lange dagen moest gaan werken, dan kom ik gewoon klem te zitten met de kinderopvang... maar ja daar heb je natuurlijk niks aan.
Ik denk dat het wel goed is om je grenzen aan te geven, net wat Monolisa en Rya zeggen. Heel vervelend maar alleen jij bent degene die daarin je grenzen aan kunt geven. Al snap ik ook heel goed dat dat lastig is. Op zich ben je niet verplicht om aan te geven wat je prive situatie is hetgeen in de knoei komt toch... en wat Monalisa ook zegt volgens mij benadruk dat je je eigen werk goed wil blijven doen en als er allerlei taken bij komen is dat gewoon niet meer haalbaar.
Het zou zo fijn zijn als werkgevers een keer die oogkleppen weghalen en zorgen voor een gezonde werksituatie..
Dikke knuffel
Mama Marjolein
Het kan natuurlijk ook zijn dat ze het gewoon proberen, en als jij dan ja zegt is dat mooi meegenomen voor ze. Als je nieuw bent word je ook vaak uitgeprobeerd. Je grenzen aangeven en nee zeggen is dan juist belangrijk, want anders wek je ook verwachtingen en om er dan daarna nog op terug te komen is heel moeilijk. Dus liever meteen door de zure appel heen, en respect afdwingen, dan later zure gezichten omdat je niet de verwachtingen waarmaakt.
Dat soort wijsheden en durf daar heb ik ook eerst 60 voor moeten worden hoor. Dat was voor mij het magische getal waarbij ik vond dat ik gewoon nee mocht zeggen en eisen mocht stellen. 😊
Hoi Cruella,
Wat een rot situatie. Ik denk ook dat je zelf je grenzen moet bewaken, en uitjes of liefdadigheid zijn misschien belangrijk maar niet vereist om je functie goed te doen - zeker niet in je vrije tijd.
Het klinkt of je het niet aandurft de LC aan te kaarten om redenen van je tijdelijke contract, het lijkt me dat je dat gewoon serieus moet nemen. Je hoeft niks te zeggen over de reden dat je niet kunt: werkgevers mogen niet naar ziekte vragen (maar dat weet jij beter dan wie ook!). Desnoods verzin je een smoes— mantelzorg of zo… (niet fraai, wel van het gezeur af). In elk geval niet over je grenzen gaan en zieker worden, daar is niemand mee geholpen, zou ik zeggen.
Voor de presentaties zou ik idd wel de spreekangst aankaarten— niet iedereen kan of wil presenteren, je kracht ligt elders: dat kun je gewoon vertellen! Gewoon vriendelijk laten weten hoe jammer het is dat je niet mee kunt doen dus…
Ik vermoed dat dit jou nooit zo’n stress zou opleveren als je niet die ellendige vorige situatie had gehad— maar dat hoeft zich helemaal niet te herhalen. Jij weet intussen veel en veel beter wat je wel of niet aankunt qua LC en andere aandoeningen: dat betekent dat ze juist prima op je kunnen rekenen!
Sterkte ermee!
E
Even een korte update! Dank voor al jullie uitgenreide reacties in ieder geval!
Want het was een slechte week😵💫 Qua slaap, energie maar vooral mijn benen (lopen/opstaan/stilzitten)
Ik heb iig mijn presentatieangst gecommuniceerd en uitgelegd. Aangegeven dat ik best bij een bijeenkomt wil zijn, mits op de eigen werklocatie en niet aan de andere kant van het land, maar dat ik niet ga presenteren.
Verder heb ik eigenlijk gedaan wat ECB ook schrijft; ik heb het smoezenboek open getrokken. Volledig zo niet wie ik ben, maar ik mis teveel vertrouwen momenteel om het anders te doen en de laatste ervaringen maken inderdaad dat ik me ook genoodzaakt voel het nu nog even zo te doen. Ik ben te vaak te eerlijk geweest en niet met een voor mij goed resultaat. Overigens is mantelzorg en de thuissituatie wel gedeeltelijk waar in mijn geval, want mijn man kan nog minder dan ik.
Goed van je. Hoe is erop gereageerd?
Oorverdovende stilte....
🫣
Maar wat niet is kan nog komen🙈
Goed dat je je grenzen hebt aangegeven, Cruella.
liefs mama Marjolein
Ik kreeg gister een mailtje met een bedankje dat ik er iig bij wil zijn op eigen locatie, maar dat ik niet hoef te presenteren. (Nu kijken of het alsnog weer bij me terugkomt met beoordelingen ofo)👀 zou ook niet voor het eerst zijn.
hopen maar Cruella,
tis hoe dan ook vervelende situatie.
liefs
Nou ja, als het terug komt bij me met een beoordeling dan weet ik dat ik hier niet op de goede plek zit. Sowieso is en doet de manager heel anders dan tijdens de sollicitatierondes. Exact het tegenovergestelde van wat er verteld is. Natuurlijk doet iedere partij zoch 'het beste' voor, maar soit....
Het werk is leuk en ik heb ontzettend fijne collega's. Zolang dat gevoel er is, vind ik het verder wel prima. Eerst maar eens flink tor rust proberen te komen, want dit was echt mijn week niet en aangezien ik vanaf maandag moet gaan zien te revalideren licahemlijk om andere gezondheidsprpoblemen de baas te qorden of uit te stellen...👀🫣 zal ik ergens energie vandaan moeten schrapen. Maar ik kom vandaav de trappen bijna niet op en af thuis, dus redelijke kans dat ik deze week al af moet zeggen😵💫
Ze weten nu in ieder geval wat ze aan je hebben. Laat je niet manipuleren dmv schuldgevoelens. En de krappe arbeidsmarkt is in je voordeel. Als ze een goeie willen, kun je echt je grenzen aangeven.
Je hebt volkomen gelijk en nadat je dit geschreven had dacht ik ook; dit is ook een van de onderwerpen die bij de POH aan bod is gekomen: mijn 'onterechte' schuldgevoel. Niet alleen op gebied van werk, maar doorwerkend in alles. Het wordt minder, maar soms zijn daar toch die 'oude spoken'.
Ik weet wat ik waard ben, maar ik heb ook geleerd wat ik gewoon echt NIET meer wil. Nu niet, in de toekomst niet. Dat moet ik zien vast te houden, los van angst en onzekerheid.🙏🤞
Dat is het positieve effect van deze ziekte. 😊. Ik heb een titel voor het boek dat ik ooit wil gaan schrijven: 'van Post-Covid tot bevrijding, in welke gevangenissen zit jij vast?'
Je moet met extra werkzaamheden oppassen. Na verloop van tijd horen ze bij je functie en wordt je er ook op beoordeeld. En kunnen dus een reden van ontslag zijn.
Zoals eerder hierboven gezegd, bedenk of je en welke extra werkzaamheden je wel of niet wil doen en stel zelf je grenzen. Er zijn werkgevers (of collega's) die voor hetzelfde salaris hun werknemers proberen extra werkzaamheden in de schoenen schuiven. Het kan worden verkocht als: positieve ervaringen opdoen, je hebt al veel stappen gezet, dit is echt iets voor jou, goed voor ontwikkeling van jezelf of teambuilding/verbinding, ‘iedereen werkt met hart en ziel’, hardwerkende medewerkers, bekijk het ook eens vanuit het bedrijf, personeelstekort, etc
Lekker in je vel zitten is belangrijk.
Dat is dus exact wat bij mijn vorige werkgever is gebeurd. Die extra werkzaamheden kon ik niet meer (het werk waarvoor aangenomen wel en de functie en uren waarvoor aangenomen ook) dus kon ik volgens de AD en de manager mijn eigen werk niet meer. Die extra taken waren mijn functie opeens geworden, ook omdat ik ze langer dan een x-periode had gedaan. Daar draaide het hele arbeidsconflict rondom reintegratie en uiteindelijk einde dienstverband dus ook om.😐
Ik ben daar nu dus inderdaad ook heel scherp op ;) Dus helemaal eens!
Je eigen werk doen en bij de tijd houden en je eventueel voorbereiden op een volgende functie die je graag zou willen kost ook energie. Als je wat energie over hebt is dat ook een optie om aan te denken. Maar met over de energiegrens gaan heb je jezelf, het thuisfront en de werkgever te pakken.
Overnemen van werk van een collega als die ziek is of met vakantie gaat zijn ook van die momenten om aan te geven hoe lang je wilt overnemen, en welke werkzaamheden je wilt overnemen (je kunt nooit voor twee werken, dus de werkzaamheden van de afwezig worden op minimaal niveau uitgevoerd)..
Dat laatste speelt bij ons gelukkig niet. Iedereen heeft zijn eigen dossiers en die blijven bij die persoon met vakanties en vrije dagen. Dossiers van iemand die langdurig ziek is/wordt, worden over alle collega's verdeeld, waarbij nee zeggen ook wordt aangemoedigd als je zelf teveel hebt liggen. Dat is dan weer wel heel goed geregeld..dagen voor en na vakamtie krijg je bijv ook geen nieuw werk, zodat je schoon op vakantie kunt en bij terugkomst eerst je mails en alles kunt doen.
Los van dat je absoluut niet wil presenteren. Hier op het forum zijn je bijdragen waardevol. Je heb heus wat te zeggen waar anderen wat aan hebben.
Owww das lief, dank je wel 🤗😊