Hoi!
Ik zit nu ook 6 weken thuis met 'milde' klachten. Elke week gaat het een paar procent beter. Inmiddels heb ik 'alleen' nog last van gierende, brandende longen en kortademigheid.
Ik lees veel verhalen van mensen met dezelfde klachten die nog niet hersteld zijn.
Ik ben benieuwd of er mensen meelezen die weken dezelfde klachten hebben gehad, en die nu niet meer hebben en genezen zijn. Lijkt me fijn om te weten dat je hiervan kan herstellen, en de normale dingen weer op te pakken.
Ik ben een man van 35 jaar en was echt topfit voor ik hiermee te maken kreeg.
Ik ben benieuwd naar positieve reacties en ervaringen!
Succes allemaal met herstellen!
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hallo, ik ben 8 weken na positief getest te zijn van Corona nog steeds benauwd en vermoeid. Zo kan ik 30 min fietsen. De dag erna lig ik weer plat. Heel grillig ziekte verloop. Ik was fit en gezond voor de Corona. Nu voel ik mij een wrak. Ik ben 53.
Ben nu 15 weken onderweg. Leek wat beter te gaan nu weer enorme terugval. Vooral veel last met praten heel benauwd en hoe meer ik praat hoe meer pijn in mijn longen ik krijg. Ik vind dat je een hele goede vraag stelt. Hoop echt dat er al iemand genezen is na een lang ziekteproces. Sterkte!
Hoi RVD,
ik zou niet alles hieraan ophangen, het antwoord wat hier gepost gaat worden. Een zijn wereldwijd veel mensen die van Corona genezen en die mensen zullen dit niet op 1 platform kenbaar maken. Dit is er gewoonweg niet. Ik denk persoonlijk dat velen zullen herstellen, de een wat sneller dan de ander. Ik las een verhaal van een stel wat in januari al besmet is geraakt wat nu, achteraf, Corona bleek te zijn nav de antistoffen test. Die mensen hebben er 5 maanden over gedaan om weer beter te worden. Dus tja lastig te bepalen en er is geen 1 tijdspad denk ik zelf. Blijf vertrouwen houden in je lichamelijke genezingkracht! Vooral doseren en niet te snel willen gaan qua sporten. Ik ben 43 jaar en ook erg sportief. Dus snap wat je zegt. Veel geduld hebben!
Hoi! Inmiddels weer een paar weken verder. Ik denk ook dat iedereen zijn eigen weg heeft in het herstel. Bleef zelf maar op het zelfde punt hangen. De laatste twee weken heb ik echter geen branderige longen meer gehad, ben niet meer vermoeid en kan zonder klachten twee uur bewegen en hap niet meer naar adem in een gesprek. Elke week gaat het een paar procent beter. Sporten zit er nog lang niet, nog wel druk op de borst en verkrampte longen. Kom soms niet in mijn diepe ademhaling. Fysio helpt daar wel bij. Kreeg laatst een massage en de dagen erna was mijn ademhaling veel beter. Heerlijk gevoel, het kan dus wel!
Iedereen een voorspoedig herstel gewenst! Acceptatie voor wat het nu is, ik geloof ook dat de meesten uiteindelijk goed herstellen!
Hoi RVD,
zie je wel. Fijn voor je, ook van die massage. Tijd is denk ik de grootste vijand voor ons allemaal en daar hebben we mee te dealen. Je lichaam geeft het tempo aan en helaas kunne we dit niet overhaasten. Mag ik vragen welke massage je hebt gehad? Misschien hebben we hier allemaal iets aan :).
Voor jou ook een goed herstel gewenst en luister naar je lichaam!
Groetjes Ellen
Ik heb zometeen een afspraak met een ademhalings,- ontspanningstherapeute fie gespecialiseerd is van dixhoorn. Ben benieuwd. Ervaar zelf een lastig gevoel van strakheid rondom m’n hals wat bij inspanning toeneemt.
zit er aan te denken om een ostheopaat te raadplegen hiervoor, dit lees ik hier ook op deze site dat mensen hier heengaan. Heeft iemand van jullie daar ook ervaring mee?
Ik heb zeer positieve ervaringen met een osteopaat, kan ik je zeker aanraden. Ze maakt alles rondom mijn longen los, maar ook mijn darmen (slijmvliezen, dus ook geïrriteerd) en bijvoorbeeld de lever (in verband met afvalstoffen). Ik heb echt het idee dat dat het herstel bevordert. Ik heb geen gespecialiseerde osteopaat, maar wel eentje die meerdere ex-coronapatienten behandelt.
(opmerking vooraf, ik had je tweede bericht over het hoofd gezien RvD. Fijn dat het inmiddels beter gaat! Maakt mijn reactie minder relevant maar kan hem niet weghalen.)
Hi RvD, ik (38 jr) ben nu sinds 12 maart onderweg. Twee maanden met ups en downs flink ziek geweest. Daarna kon er iets meer, maar voelde ik nog steeds de druk op mijn borst, dichtgeknepen keel, flinke vermoeidheid en regelmatig kortademig. Praten kostte grote moeite en ging op sommige dagen helemaal niet. Na ong. 10 of 11 weken bleef de kortademigheid steeds vaker weg, en kon er ineens een stuk meer. Ik merkte dat ik me veel makkelijker redde in huis, met koken, afwassen, langer achter elkaar kunnen zitten enz. Nog steeds met veel rust tussendoor, maar toch. Ik was (en ben) er erg blij mee.
Maar, het slechte nieuws; mijn conditie en kracht is compleet weggevreten. Een situatie die niet te vergelijken is met na 'gewoon' ziek zijn. Dit bouw ik niet eventjes weer op. Ik hoop voor jou natuurlijk dat het meevalt, en dat je alleen maar vooruit blijft gaan.
Nu, in de 16e week, red ik me redelijk. Ik doe sinds twee weken weer zelf boodschappen en rij weer auto. Maar nu het wereldje wat groter wordt, kom ik ook vaker mijn grenzen tegen. Ik kan 10 minuten wandelen en dan moet ik rusten. Fietsen gaat in slakkentempo. De lichte oefeningen vd fysio lukken maar net (10 squats, 10 keer mijn armen omhoog bewegen met 1kg-gewichten). Praten gaat gelukkig wel een heel stuk beter! Daar heb ik nauwelijks nog last bij.
Ik heb begeleiding van een fysiotherapeut en een logopediste. Ik ben daar erg blij mij, enerzijds omdat ik daardoor niet meer het gevoel heb dat ik in mijn eentje maar wat aan het aanklooien ben, en anderzijds omdat ik daardoor echt een goed beeld heb van waar ik sta, en wat er wel/nog niet kan.
Nog niet 100% genezen dus. De fysiotherapeut was helder: "je moet accepteren dat je een revaliderende patiënt bent. Vergelijk jezelf niet met wie je hiervoor was, maar met hoe je er een paar weken geleden aan toe was. Het goede nieuws is dat iedereen vooruit gaat, maar hou rekening met een traject van meerdere maanden." Misschien niet zo'n positief verhaal als waar je om vroeg maar hopelijk heb je er toch iets aan.
Sterkte!
Hoi Gemma,
het is een heel herkenbaar verhaal. Eigenlijk zelfde soort ziekteverloop dan jij. Ik heb ook lang het dichtgeknepen keel gevoel en dit lijkt nu stukken minder aanwezig. Heb een ademtherapeut en ze heeft me uitgelegd dat dit komt omdat je je nekspieren teveel aanspant. Tip is schouders omlaag doen en buik ontspannen, tong niet tegen gehemelte drukken. Ik heb allang al helder dat je met kleine stapjes vooruit gaat. Wij hebben ook een fysio en dat is idd erg fijn. Hebben een wandel en fietstest gehad afgelopen woensdag zodat inzichtelijk is waar je staat en wat er nog allemaal nodig is. Ook erg fijn! Het is een vreemde toestand want ook ik was super getraind. Maar goed, net zoals joi zegt, wij zijn al erg blij waar we nu staan. Hebben vandaag 3 km gewandeld en gaan straks 7 km fietsen. Allemaal met baby stapjes opgebouwd onder leiding van fysio. Zaak is om bewegingen in te slijten. Ook
onze fysio zegt dat we hier nog wel 2/3 maanden mee zoet zijn. Niks overhaasten en het Tijd gunnen. Lief voor jezelf zijn, veel rust en heel fijn dat er een professional meekijkt zodat je niet alleen aanklooit zoals je al zegt.
Groetje en fijne avond allemaal
Hoi Gemma,
even een vraag aan jou. Jouw fysio zegt dat iedereen vooruit gaat maar dat je jezelf moet zien als een revalidatiepatient. Zo zie ik mezelf ook. Op zich vind ik het wel verhelderend dat jouw fysio zegt dat iedereen vooruit gaat. Dat klinkt overtuigend. Wij gaan ook vooruit hoor, maar vroeg me af waar ze haar uitspraak op baseert. Is dit obv studie/behandeling rondom Corona? Hier hoor ik graag wat meer over.
Groet en dank,
ellen
Hi Ellen, ik zie je vraag nu pas. Mijn fysiotherapeut baseerde dat vooral op wat hij zag bij de andere patiënten. Ik ben inmiddels benieuwd hoe dat nu is, een maand later. Bij mij gaat het niet goed. Ik heb veel pijn op mijn borst, ben vaak extreem moe en kan minder dan een tijd geleden.
Ik heb daarom nu ook osteopathie erbij, en ben meer hulp in huis aan het regelen. Verder heb ik het initiatief genomen om met de andere mensen in het corona-revalidatietraject van mijn therapeut een soort supportgroep te starten. Hopelijk gaat dat wat mentale steun en fijne tips opleveren.
Sterkte verder met jullie herstel!
Hoi Gemma,
ook bij mij gaat het niet goed, soms moeilijk te omschrijven. Ik kan eigenlijk alles weer, dat is het gekke d’r van. Ik ben juist extreem alert en kan niet slapen. ALs ik slaap wordt ik wakker in angst en paniek. Ik heb het idee dat mijn longinhoud achteruit gaat maar dat kan ik nergens op baseren. Ik ben af en toe echt bang dat ik uiteindelijk zal stikken en dus steeds minder zuurstof zal krijgen. Dat is echt ellendige gedachte. Ben iedere dag bezig met het thema ademhaling en kijk in iedere ruimte of ik daar voldoende adem kan halen zodat ik voor mezelf lan bevestigden dat dit in orde is. Vorige week op vakantie geweest en daar merkte ik af en toe, in dat hete weer, dat ik wat benauwd was en soms het gevoel had geen 100% zuurstof op te kunnen nemen op de hotelkamer. Het gekke was dat ik ook naar de sauna ben gegaan en er zeker ook dagen waren dat ik hier geen last van had. Niet te volgen dus. M’n vriend (ook Corona gehad) zegt dat ik fysiek meer dan hem kan. Dus mijn gedachte dat ik iets aan m’n longen jeb is niet echt reëel, anders kun je d’r ook nier mee hardlopen lijkt me of 17 km fietsen?’
Ik vind m’n angsten het ergste in de nacht. Dir geeft nog minder vertrouwen in je eigen lichaam, deze angst gedachtes. Jouw support groepje klinkt fijn! Zoiets zou ik ook graag willen. In welke stad woon je? Mss kan ik wel aanhaken want heb echt behoefte aan steun.
Dag allen,
Misschien heeft iemand er iets aan: mijn fysiotherapeut ontdekte dat de spieren rondom mijn middenrif volledig verkrampt waren. Al na één keer masseren kon ik veel beter (dieper) ademen. Niet dat nu alles is opgelost... Op 21/3 ziek geworden, het begon met kortademigheid en daarna koorts, spierpijn, hoofdpijn, moe, geur en smaak weg. Na ruim 2 weken in bed (eetlust ‘helaas’ niet aangetast) weer op de been. Energieniveau / fysieke conditie was volledig weg. Nu, ruim 3 maanden later, nog steeds kortademig en in beroerde conditie. Voorheen ging ik om 23:00 naar bed en stond ik om 06:00 op, zonder wekker, nu om 21:00 naar bed en zelfs dan nog om 07:30 schrikken van de wekker. Met fysiotherapie, ergotherapie, logopedie en een longverpleegkundige proberen we het niveau weer wat op te krikken, maar ik lijk op een soort plateau beland, en merk niet of nauwelijks vooruitgang. Het moeilijkst vind ik het doseren van energie, nog te vaak ga ik net even te ver en dat moet ik dan bezuren met een middag in de stoel hangen en een slechte nacht. Ik ben 58, was gezond, weliswaar niet heel sportief maar kon uren wandelen met of zonder hond, nu is na 2km in rustig tempo de pijp leeg en als ik dan ook nog praat tijdens het lopen moet ik af en toe even stoppen voor meer lucht. Zuurstofopname is perfect, hartslag ook, longcapaciteit mocht nog niet gemeten worden begreep ik (iets met het protocol, misschien is dat inmiddels anders).
’Goed’ om te lezen dat zoveel anderen met vergelijkbare klachten te kampen hebben, je gaat op een gegeven moment aan jezelf twijfelen.
Groet & sterkte allemaal,
Gerard
Hoi,
Na koorts op 20 maart en de overbekende milde klachten voel ik me nu deze week eindelijk weer goed. Ik kon nog niet op mijn hurken zitten en een onkruidje uit trekken. Af en toe ging ik toch over mijn lage grens door verkeerde inschatting van mijn eigen belastbaarheid. Met als gevolg weer druk op de borst. En 2 dagen futloos zijn. Mijn man zei steeds: je moet niet per dag kijken maar per week. En als ik dat deed zag ik steeds kleine vooruitgang. Fysio en ergotherapie hebben mij geholpen en een omgeving die mij afremde en begreep.
En nu begin ik weer aan hardlopen te denken.... (ik doe het nog niet).
Adem rustig in en rustig uit, bouw gedoseerd op, heb geduld en hou hoop
Goede tip, per week bekijken. Dat probeer ik ook, zit in week 16 inmiddels. Weinig ups en veel downs, blijft een grillig verloop hebben. Gaat heel langzaam de goede kant op.
Zodra m'n middenrif/borst/longen/wat het ook is, weer in de fik staat leg ik nu alles neer waar ik mee bezig was. Valt echt geen pijl op te trekken wanneer dat gebeurd. Soms zelfs na een dag niks doen. Ik ben of benauwd (en soms duizelig) , of heb zo'n branderig gevoel. Ik word ook vaak wakker met hoofdpijn. Een enkele dag voel ik me soms bijna klachtenvrij. Heerlijk is dat. Ik denk dat het nog wel 10-20 weken gaat duren voor volledig herstel.
Maandag heb ik een ecg, xthorax, echo, fietstest etc bij de cardioloog. Erg benieuwd naar.
Psychisch is het rete zwaar af en toe. Niemand kent het verloop, de verwachting en wat verstandig is om te doen. Zoveel mensen, zoveel meningen ook. Spanning en stress wordt wel eens aangedragen als oorzaak. Ik kan prima reflecteren en wil naar alle mogelijke oorzaken kijken maar ken mijn lichaam redelijk goed. Volgens mij hyperventileer ik niet. Ik hoop soms zelfs dat dat het wel is, want dan kan je er dus wel vanaf komen.
Mijn Corona verhaal
Ik ben een vrouw van 51 nooit ziek geweest en altijd bezig geweest ik heb de afgelopen 3 jaar een opleiding verzorgende ig gedaan en op de dag dat ik geslaagd was (18 maart) werd ik plotseling ziek enorme hoofdpijn braken en diarree ,ik dacht dat is de stress die eruit moet . Maar het ging niet over ik werd zwakker en zwakker sliep veel, en wilde niks eten en drinken . Op zondag kon ik niet meer toen heeft mijn dochter de HAP gebeld en verteld wat er aan de hand was en we mochten langs komen , de HAP vond het geen verdenking van COVID dus ik heb daar gewoon tussen de reguliere patiënten gezeten . De onderzoekende arts had me lichamelijk onderzocht en kon eigenlijk weinig ontdekken alleen dat ik uitgedroogd was en erg ziek was , ik heb haar nog gevraagd heb ik geen longontsteking want m’n schouderbladen deden zo’n zeer ,maar de arts kon niks afwijkends vinden .Ze wilde me eigenlijk opnemen omdat ik echt wel erg ziek was , maar dat wilde ik niet en vertelde dat mijn dochter doktersassistente was en zij voor me ging zorgen dus met medicatie naar huis .
Daar werd het in de loop van dagen alleen maar erger de misselijkheid was weg maar werd steeds suffer en sliep de hele dag ,op woensdag werd ik wakker en voelde me echt heel slecht ,daar bleek m’n saturatie 85 was en was zeer kortademig.Ik heb de huisarts gebeld en mijn verhaal gedaan ,en als antwoord kreeg ik dat als je saturatie 85 is dat je niet meer de trap af kon en zelf de arts kon bellen , ik moest maar meer gaan puffen (die gebruik ik voor astma)
In de namiddag kwam mijn dochter thuis en zag dat het echt niet goed ging en heeft direct de HAP gebeld met haar bevindingen,en binnen een kwartier was daar de ambulance om me op tehalen en naar het ziekenhuis te brengen en wat was ik blij met de zuurstof die ik kreeg ,ik kon weer ademen .
In het ziekenhuis aangekomen werd in isolatie gelegd om daar allerlei onderzoeken te doen . uiteraard waren de verdenkingen van COVID daar en ben daar op getest via mond en keel en via m’n polsslagader, daar moesten we 24 uur opwachten er zijn toen ook foto’s van m’n longen gemaakt en een ecg .
Ik werd in isolatie gehouden tot de uitslagen binnen waren inmiddels werd er wel gestart met antibiotica en mij werd gevraagd in hoeverre ik wilde gaan in het COVID-19 verhaal . Maar dat maakte me allemaal niet zoveel uit omdat ik op dat moment blij was dat ik geholpen werd en lucht kreeg dat was het enigste waar ik mee bezig was lucht ....
In de loop van de volgende dag kwam er een arts vertellen dat het geen COVID was maar een dubbele longontsteking en m’n lever was goed ontstoken ,iedereen blij familieleden blij , ik mocht naar een gewone afdeling tussen de ‘gewone’ long en hart patiënten . In de loop van die dagen ging ik iets vooruit ik was nog niet veel maar met een longontsteking is het herstel lang . Na een week was ik dusdanig opgeknapt dat ik voor de rest thuis moest gaan herstellen.
Ik had regelmatig contact met de Longverpleegkundige en die vertelde me het heeft tijd nodig heb geduld we komen er wel het kan weken duren . Maar de weken werden maanden en in de loop van de maanden werd het niet beter ik had zelf bedacht om naar de fysio te gaan om weer wat op krachten te komen maar ook dat gaf geen positief resultaat .
Omdat ik al die tijd thuis zit lees je veel en natuurlijk ook over COVID-19 en de verhalen die ik las leken verdacht veel op mijn verhaal .
Ik heb dit besproken met m’n Longverpleegkundige en uiteindelijk (in juli) ben ik de antistoffen test gaan doen en die bleek dus POSITIEF. Dus ja toen viel alles op z’n plek en kon ik hier mee aan de gang om dit een plekje te gaan geven en nu begrijp ik ook waarom er weinig tot geen verbetering in mijn herstel is .
Ik heb inmiddels wel een psycholoog ingeschakeld omdat ik het moeilijk heb dat ik totaal niet meer ben van voor 18 maart ,nu moet ik overal over nadenken wat ik doe en hoeveel , m’n nieuwe baan waar ik niet aan kan beginnen gewoon m’n oude leven mis ik.
Ik ben ook dankbaar dat ik er nog ben en dat ik COVID-19 wel overleefd heb en ik heb er vertrouwen in dat het ooit goed komt en dat ik dan volledig hersteld ben . Mensen vragen mij of ik boos ben dat deze fout is gemaakt dan zeg ik nee omdat ik naar niemand een vinger wil wijzen ,ik ben dankbaar dat ze mij in het ziekenhuis goed behandeld en verzorgt hebben .
Ik zit nu wel in het COVID traject en daar bekijken ze het anders als met een gewone longontsteking,ik ben ook bereid om aan alles mee te werken om maar een oplossing te vinden om te herstellen van al,deze nare klachten .
De klachten die ik nu nog iedere dag ondervind zijn : moeilijk praten bij inspanning (lopen ect) benauwdheid ,kortademigheid, geen energie , conditie staat op nul , spierpijn , hoofdpijn en hartkloppingen .
Ik wens iedereen met dezelfde aandoening heel veel sterkte en een voorspoedig herstel .
Groet Liset
Hoi is inmiddels iemand helemaal genezen?
ik ben nu ondertussen al 4 weken bezig
Hi RvD en anderen,
Ik ben na 11 maanden gelukkig volledig hersteld van mijn post covid. Vele van jullie zullen het zwaarder te pakken hebben dan ik. Toch heb ik er zelf veel last van gehad. Ik hoop dat mijn ervaring jullie hoop geeft en laat zien dat volledig herstel mogelijk is.
Mijn ervaring:
Ik ben een gezonde, sportieve man van 31 jaar. 4 maanden na mijn 2de vaccinatie heb ik corona gekregen (waarschijnlijk Delta). Hier ben ik een beetje ziek van geworden, het was meer een flinke verkoudheid. Toen deze klachten afnamen begon de vermoeidheid pas. Dit hield 3 weken aan. Toen werd ik fysiek weer redelijk fit. Mijn cognitieve klachten bleven helaas lang aanhouden. Ik had vooral last van hersenmist, hoofdpijn en een zeer korte spanningsboog. Per dag kon ik zeer beperkt een mentale inspanning leveren. Na 1,5 maand ging ik 3 weken op vakantie. Daar merkte ik voor het eerst echt vooruitgang van mijn klachten. De zon en het niks doen deed mij goed. Terug in Nederland viel mijn herstel toch tegen toen ik weer aan het werk ging. Ik begon met 3 uur per dag en bouwde dit langzaam uit. Na 2,5 maand leek het herstel goed te gaan en begon ik mijn activiteiten sneller op te bouwen. Toen heb ik een flinke terugval gekregen die mij 2 maanden terug heeft gezet in mijn herstel. Vanaf toen ben ik mijn herstel conservatiever gaan opbouwen.
6 maanden na mijn infectie werkte ik op 70% van fulltime en was ik in staat om privé meer te ondernemen. Ik bleef alles wel met mate doen. Dit was voor mij makkelijker te accepteren, gezien ik zoveel meer kon doen dan de maanden ervoor. 1 a 2 keer per week bleef ik een slechte dag houden waarop ik bewust heel weinig deed. Gelukkig accepteren mijn omgeving het wanneer ik op deze dagen mijn afspraken moest afzeggen.
Mijn herstel bleef langzaam vooruit gaan. Na 11 maanden merkte ik dat ik niet meer dan normaal vermoeid werd van een flinke inspanning, zoals een nacht uitgaan.
Wat voor mij persoonlijk heeft geholpen:
Ik hoop dat mijn ervaring jullie enige hoop en steun kan bieden.
Veel beterschap en op naar een volledig herstel.