Ongeveer een jaar geleden heeft onze dochter (17) COVID-19 opgelopen. Ze is een zeer sportieve meid met een grote liefde voor het wielrennen. Gelukkig had ze weinig last van de besmetting en kon ze na een paar dagen alweer lekker trainen en wedstrijden fietsen. Na een paar weken begonnen haar benen echter pijn te doen. De sportarts dacht aanvankelijk dat het misschien kwam door overtraining, maar zelfs na weken rust en weer op de fiets stappen, verbeterde de situatie niet. Nu zijn we bijna een jaar verder en na veel onderzoek en rust concluderen de artsen dat de klachten passen bij post-COVID-syndroom. Ondanks drie maanden rust worden de klachten niet minder; ze zijn heel lokaal in de benen. Zijn er anderen die hier ervaring mee hebben?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ik heb dat heel erg gehad, dag en nacht en naarmate de avond vorderde kon ik vaak niet meer lopen of moeizaam opstaan. Het werd pas minder toen het herstel begon in te zetten. Dat was pas na een jaar volledig rust.
Juni ben ik 2 jaar verder. Ik ben vrijwel hersteld en werk weer (pas na 1,5 jaar na besmetting), maar als ik teveel doe is die pijn er meteen weer. Dat kan fysiek zijn, maar ook cognitief, teveel prikkels, etc.
Heeft je dochter een ergotherapeut? Die kan meekijken met haar dag en energiebalans. Dat heeft bij mij uiteindelijk stabiliteit gebracht en pas na stabiliteit kwam herstel. En daar is helaas meer voor nodig vaak dan alleen 3 maanden rust :(
Als je gaat zoeken door de diverse fora met het vergrootglas op beenpijn, PEM etc, dan zul je hier veel topics over vinden vrees ik. Voor veel mensen met LC is bewegen, laat staan intensief bewegen, vaak juist 'ziekmakend'. Het verergert klachten, kan zorgen voor terugval of voor PEM of vertraagd herstel. Inmiddels zijn er ook onderzoeken die hebben laten zien dat spieren van LC patienten anders reageren en minder/niet gerstellen van inspanning, wat mogelijk een oorzaak voor moeheid en PEM gerelateerde klachten zou kunnen zijn. Maar eigenlijk weet men nog steeds weinig.
De ergo heb ik zelf eigenlijk het meeste aan gehad. Door de ergo heb ik geleerd dingen anders te doen, maar ik heb ook geleerd: wat is ontspanning, wat is inspanning, waar loopt mijn batterij van leeg, waar blijf ik stabiel en wat geeft een beetje energie, wat veroorzaakt klachten, wat niet.
Al mijn hobby's, maar ook dingen als smartphone, tv, tablet en tv die ik zag als ontspanning, vond mijn lijf inspanning en was allemaal te zwaar en gaf klachten; fysiek en hier ook cognitief. Rust was ook echt rust, in stilte, in het donker, wat ademhalingsoefeningen, meditatie of yoga nidra. Alle dingen die ik leuk vond crashte ik op. Alles waarvan ik dacht ik rust toch, bleek ik alsnog veel teveel te doen; fysiek, cognitief, teveel prikkels. Inzichten die ik zonder goede begeleiding van de ergo niet gekregen zou hebben. Ik moest heel veel dingen gaan laten en opnieuw leren wat rust echt was en betekende voor mijn LC lijf.
Bedankt voor je reactie! sorry voor mijn late reactie maar alle reacties verdwenen in de spam. Lenneke heeft haar eerste gesprek gehad bij de Ergo en daar heeft ze veel tips gekregen. Bij Lenneke is het echt heel lokaal in haar benen verder is gelukkig de energie verder prima. Heeft u misschien ook andere therapieën gedaan?
Fijn dat ze een erho heeft en ook absoluut dijn dat ze verder geen andere klachten heeft🙏
Ik heb zelf alleen nog Epiphora gedaan, maar dat heeft bij mij vooral geholpen op mijn aanhoudende hoofdpijnen, de vermoeidheid en de overprikkeling. Mijn benen heeft echt niets voor geholpen, behalve dan echt langdurig rust. Maar zelfs nu heb ik het helaas vaak nog.