Midweekje weg met Miranda en haar dochter (met scootmobiel, per regiotaxi)
Miranda (49): ‘Ik ben alleenstaande ouder en bracht samen met mijn dochter een midweek door op een camping, ongeveer 20 km van ons huis. Deze camping heeft goede faciliteiten, waaronder restaurants, een winkel, vertier voor kinderen en een (indoor) zwembad. Omdat we hier twee jaar geleden ook zijn geweest, is het voor mij een bekende omgeving. Het huisje was op een rustige plek, maar toch dichtbij de campingwinkel. Een douchekruk (ivm orthostatische intolerantie) en een handdoekenpakket had ik bijgeboekt. De reis er naar toe, deden we per regiotaxi, omdat autorijden niet meer gaat. In de regiotaxi mag een scootmobiel of rolstoel mee, maar helaas ook alleen handbagage, daarom was het motto ‘travel light’, waarbij de noise cancelling koptelefoon en het slaapmasker natuurlijk niet mochten ontbreken.
Door de scootmobiel mee te nemen en voor mijn dochter een fiets te huren konden we toch een dorpje bezoeken voor een lunch en een paar boodschappen. Een vriendin van mijn dochter kwam een paar dagen op bezoek. Zo had ik ruimte om te rusten en hadden zij de vrijheid om samen het park en het zwembad te ontdekken. Zelf bezocht ik het zwembad voor 10 uur en kon ik een paar banen zwemmen, de rest van de middag lag ik plat, terwijl de tieners vooral in het water lagen. Ondanks veel rustmomenten vind ik vakantie toch altijd pittig. Ik calculeer extra veel rust in voor en na die tijd. Het is met name het positieve gevoel om er even uit te zijn geweest en om mijn dochter een uitje te kunnen geven, wat voldoening geeft.’
Stilte weekend met Hilbrand
Hilbrand (61): ‘Ik had gelezen over een stilte weekend, dat gehouden werd in een kerk met pastorie en voor mij bereikbaar was met de auto. Het weekend bestond uit mediteren, yoga, ademhalingsoefeningen, mantra zingen, wandelen in de natuur en er was een creatieve opdracht. Ik wilde graag ervaren hoe het is om een heel weekend niet te praten en alleen mijn stem te horen bij het zingen. Even geen telefoon, tv en computerschermen. Ik ging er heel blanco in, want de enige ervaring die ik had was met yoga.
De groep bestond uit 12 deelnemers van alle leeftijden (ook jongeren), mannen en vrouwen, en waren ook 2 andere Post-Covid lotgenoten. Het was een mooie ervaring door de combinatie van het programma, de leidster, de locatie en de groepssamenstelling. Ik voelde dat mijn batterij weer een stukje werd opgeladen. Rust, stilte en weinig prikkels was een verademing. Dat draagt echt bij aan herstel, voor zover dat mogelijk is. Ik vond het voor herhaling vatbaar en kan het anderen aanraden, vooral als je last hebt van een slechte prikkelverwerking (geluid, licht, brainfog). Eigenlijk vind ik het voor iedereen die even wil resetten, een aanrader!
Wandelen en reizen per OV met Roos
Roos (40): ‘Weggaan van thuis is altijd een zoektocht, omdat ik rekening moet houden met gewrichtspijn, voedselintoleranties en POTS. Het plan om twee maanden te gaan wandelen was achteraf gezien erg ambitieus. Toch wilde ik het proberen, omdat ik me altijd beter voelde zodra ik in de natuur op mijn eigen tempo kon leven en ook omdat ik ergens hoopte dat ik er miraculeus door zou herstellen. Gedurende twee jaar heb ik het wandelen langzaam opgebouwd van 5 minuten per dag tot uiteindelijk 5-10 km. Toen ik 'klaar' was voor de reis, plande ik elke etappe in detail: de slaapplaats, het openbaar vervoer, dieetvriendelijke restaurants, de dichtstbijzijnde supermarkt en een noodplan om door vrienden opgehaald te kunnen worden als het niet meer ging. Want als de energie op is, dan werkt mijn haperende brein niet goed genoeg om te kunnen bedenken wat ik moet doen. En ik hield mijn verwachtingen op alle vlakken laag, zelfs als ik maar één dag zou lopen dan was de reis voor mij geslaagd.
De wandeling duurde uiteindelijk een maand en ik genoot van de vrijheid van het buiten zijn, een paar weken 'wereldreiziger' zijn in plaats van 'zieke', het plezier van spontane ontmoetingen met lieve mensen en de trots en voldoening wanneer je aan het eind van de maand toch 100km hebt afgelegd. Maar hoe goed je ook plant, er blijven altijd dingen waar je geen invloed op hebt. Door slecht weer en verkeerd eten had ik meer klachten dan verwacht en leek de wandeltocht de meeste dagen fysiek en mentaal eerder op een marathon. Is het, het waard? Die afweging is voor iedereen anders. Door de reis kan ik milder naar mezelf zijn, als ik onbedoeld over mijn grenzen ga. En vertrouw ik meer op de stem in mijn achterhoofd, die weet altijd wanneer ik te ver ga. Maar vanwege blessures en terugval door de reis, zou ik het nu alleen opnieuw doen als ik helemaal hersteld ben.’
Allemaal voorbeelden van lotgenoten die het erop waagden. Goed voorbereid gingen ze op pad. Ze probeerden hun rust in te plannen: voor, tijdens en na de vakantie. Er waren tegenslagen en mooie momenten. Ze lieten het idee los van hoe vakantie zou moeten zijn, maar keken wat ze nodig hadden om zich goed te voelen. Ze schroomden niet om hulp te vragen en hulpmiddelen te gebruiken. Misschien brengt het je op ideeën. Wees voorzichtig met het kiezen voor een wandelvakantie, als je PEM klachten ervaart. Zie jij door deze verhalen ook weer mogelijkheden voor een fijne haalbare vakantie met Post-Covid?
Binnenkort deel 2: Daarin lees je meer over een singlevakantie, camperreis en een stedentrip met Post-Covid.
Lees ook: Tips voor een fijne vakantie ondanks Post Covid | PostCovid NL
