Zeer wisselende ervaringen met werkgevers
77 procent van de mensen met Post-Covid valt geheel of gedeeltelijk uit op het werk door klachten (meerjarig Long COVID onderzoek, C-support en Erasmus MC). Het niet of minder kunnen werken of wel werken maar minder privé kunnen ondernemen, drukt zwaar op mensen met Long Covid. Dit lazen we ook terug in het MIT rapport. Veel werkgevers, bedrijfsartsen en verzekeringsartsen gaan hier nog niet goed mee om. Vanuit onze achterban horen wij verhalen over heel fijne en open werkgevers maar ook verhalen over nare arbeidsconflicten en willekeur bij verzekeringsartsen. Robbert (29) werd bijvoorbeeld gedwongen om te werken ondanks zijn klachten. Lees hier zijn verhaal.
Op 19 juni jongstleden werd er het Congres Werk en Long Covid georganiseerd. PostCovid NL en Long Covid Nederland waren ook aanwezig en kregen spreektijd om belangrijke issues die wij zien aan te kaarten. Op de foto zie je Diewke (teamlead PostCovid NL) aan het woord.
Je vindt hier de uitkomsten van het congres. In volgorde van het congresprogramma kun je filmpjes terugkijken van alle sprekers en programma onderdelen zoals een paneldiscussie en tools voor in de praktijk.
Karien (35), één van onze ervaringsdeskundigen, schreef dit inspirerende stuk over goed werkgeverschap:
Wat is de rol van een werkgever ten tijde van ziekte? Deze vraag is tegenwoordig misschien wel belangrijker dan ooit. Want misschien komen we nu wel op een punt waar we de wereld niet meer in delen in de zieken en de gezonden maar kijken naar de persoon die er altijd achter zit. Kijken naar de competentie van een medewerker, ook al is die medewerker nu misschien maar een schim van wie hij of zij kan en wil zijn. Kijken naar de autonomie en in hoeverre je werknemer zijn of haar eigen keuzes kan maken binnen de grenzen die bestaan en zonder hem of haar te laten zwemmen. Kijken naar de verbinding waarin je een medewerker de ruimte wil geven voor herstel maar ook het gevoel wil geven dat je hem of haar ziet, dat je er bent. En dat alles om ervoor te zorgen dat in een tijd waarin je soms zo schrikbarend onzeker bent over jezelf, alles uit elkaar lijkt te vallen, je ook nog steeds gezien wordt als de persoon die je altijd diep van binnen nog bent. Een persoon die het gemakkelijkst weer tot leven komt wanneer je omgeving erin gelooft, waarin je werkgever niks anders hoeft te zeggen dan: ik zie je, en hopelijk steeds vaker.
