Er zijn nog maar weinig civiele rechtszaken waarbij een werknemer zijn werkgevers ter verantwoording roept bij Long Covid. Een bijzondere zaak speelde onlangs bij de Amsterdamse kantonrechter. Deze oordeelde dat een verpleeghuis tekort schoot qua zorgplicht waardoor de werknemer, een coördinerend verpleegkundige, op de werkvloer een coronabesmetting opliep. Want betekent dit nu dat iedereen zijn werkgever aansprakelijk kan stellen als je op je werk bent besmet met corona? Deze vraag ontvingen we vanuit onze achterban. We vonden Yvonne Sørensen (arbeidsrechtadvocaat) bereid daar een antwoord op te geven:
‘Essentieel is dat je kunt bewijzen dat je op je werk geïnfecteerd bent en dat is in veel gevallen bijzonder lastig. De meeste mensen komen in hun privéleven met anderen in aanraking met alle besmettingsmogelijkheden van dien. Al is het maar in de supermarkt als iemand naast je voor het groentevak staat te hoesten,' zegt Sørensen.
Zorgplicht verzaakt
‘Bovendien moet je aantonen dat de werkgever niet aan zijn zorgplicht heeft voldaan,’ vervolgt de advocaat. ‘De werkgever moet immers zorgen voor een veilige werkomgeving. Aantonen dat hij daarin tekort is geschoten, is niet altijd eenvoudig. De rechter kijkt daarbij ook naar wat er op dat moment bekend was over de ziekte. Wanneer in de rechtbank voldoende is aangetoond dat de besmetting is ontstaan op de werkvloer én dat de werkgever onvoldoende heeft gedaan aan zijn zorgplicht, kan een werkgever aansprakelijk worden gesteld voor de gevolgen van Covid. Dit kan resulteren in een schadevergoeding voor zowel de geleden financiële schade (inkomensderving) als mentale schade. Hoe hoog deze vergoeding is, hangt af van de feiten en omstandigheden en de geleden schade.’
Niemand gezien
Bij de gewonnen zaak bij de Amsterdamse kantonrechter heeft de werkneemster de rechter er van overtuigd dat zij gedurende de algemene lock down zo goed als niemand zag. De kans dat de infectie in de privésfeer was opgelopen was nagenoeg nihil, zo oordeelde de rechter. Bovendien had de zorginstelling duidelijk steken laten vallen volgens de rechter. De werkgever had weliswaar persoonlijke beschermingsmiddelen ter beschikking gesteld, maar deze waren schaars en werden pas gebruikt als er volgens een arts sprake was van een besmette bewoner of iemand waarbij een corona-infectie werd vermoed. Het betoog van de werkgever dat de verpleegkundige zelf vanuit zorgervaring had moeten bepalen dat het dragen van beschermingsmiddelen nodig was, vond de rechter geen goed argument. Het is nadrukkelijk de taak en verantwoordelijkheid van een werkgever om duidelijke en specifieke instructies te geven. Van de verpleegkundige kon niet worden verwacht dat zij tegen de geldende werkinstructies en de instructie van de arts, een ander besluit had moeten nemen.
Eerst goede inschatting maken
Sørensen raadt werknemers aan eerst te bepalen hoe kansrijk de zaak is. ‘Als je verliest kan het ook nog zijn dat je voor de proceskosten opdraait en dan ben je alleen maar verder van huis. Een advocaat kan goed helpen om van te voren in te schatten hoe kansrijk jouw zaak is.’
Conny Helder
Overigens lijkt de politiek nu ook over de brug te willen komen, ook al is dat alleen nog beperkt tot zorgmedewerkers die vanaf de eerste coronagolf meer dan twee jaar Post-Covid-klachten hebben én arbeidsongeschikt zijn geraakt. Zij kunnen een vergoeding van 15.000 euro per persoon krijgen. Dit liet minister Conny Helder (VVD) van Langdurige Zorg in een Kamerbrief weten.
Om in aanmerking te komen moet een arts de diagnose Post-Covid hebben gedaan volgens de NHG-Richtlijn. Daarnaast dient de zorgmedewerker als gevolg hiervan helemaal niet meer of gedeeltelijk niet meer te kunnen werken, wat moet blijken uit een WIA-beoordeling of een ander vergelijkbaar document. De minister gaf aan dat is gekozen voor een bedrag van 15.000 euro omdat dit hetzelfde is als wat chronische Q-koortspatiënten kregen.
