Wat is realistisch?

Goedendag, 

Mijn verhaal begint in okt jl. 32 jaar moeder van 3 meiden 5,3 en 1,5 jaar waarvan de laatste nog borstvoeding krijgt tot op heden. Ik voelde me na de jongste best snel instaat om echt het sporten op te pakken en ik was in okt kan ik wel zeggen echt fit. 

Op de verjaardag van mijn jongste wist ik net 1 dag dat ik Corona had. M’n reuk was weg niet volledig maar die drol in het potje miste ik dat vond ik raar, maar met m’n neus in een zeeppotje rook ik het wel. De dag erna knallende hoofdpijn maar voornamelijk echt kortademig bij inspanning sat 92% en erg moe. Die heb ik ruim 2 weken gehad en daarna leek het steeds iets beter te gaan. 

Ik ben weer gaan werken maar na 2 uur bellen en met een comp scherm werken had ik knallende hoofdpijn zweet brak me uit misselijk, was al een heel gedoe om mezelf op de weg te houden terug naar huis . 

Dit rustig opgebouwd met mijn werkgever en na een paar weken kon ik de dienst wel volhouden. Waar ik wel echt last van had waren de 2 dagen er na, extreem moe hartkloppingen pijn op de borst misselijk benauwd verhoging. 

In deze tijd ook contact gehad met een huisarts maar daar kreeg ik toch telkens te horen dat het bij COVID hoorde rustig alles opbouwen kan lang duren . 

Dit wil je als moeder van drie hyperactieve meiden natuurlijk helemaal niet horen je wilt een oplossing . 

Wat ik zelf heb gedaan is sporten oppakken via new Born fit mama daar had ik al ervaring mee het kan van uit huis en kost je niet veel tijd. Merkte dat ik weer van ver moest komen maar wel heel positief dat ik het kon volhouden maar ook opbouwen. Verder vitamine d multi vitamine magnesium geslikt . Daarnaast ben ik begonnen met accupunctuur het ging me gewoon niet snel genoeg, wist niet goed wat ik er van moest denken maar ik ging er voor . 4 behandelingen gedaan en begonnen met kruiden en toe ging ik echt met 2 grote stappen voor uit. 

Op dit moment gaat het goed in die zin dat ik weer dingen onderneem zonder dat ik er enorm op word afgestraft . Maar heb nog steeds dat als ik 2 dagen in de week werk en dan 3 weken achter elkaar dat het eigenlijk te veel is ( werk normaal 1dag) ik raak dan echt in de knoei met mij n lijf krijg weer last van misselijkheid extreem moe soms benauwd. Nu heb ik de luxe dat ik niet veel hoef te werken maar vind het wel erg dat de rekening nadien zo groot is... net als of ik mijn energie niet snel meer kan opbouwen een nacht goed slapen is niet voldoende wat voor heen wel was.

Ik vraag mij inmiddels wel af wat is realistisch, raak ik het nog kwijt ? Is er niet iets kapot ? 

 

Wat kan ik nog doen om weer vol in mijn energie te staan zonder al die vage klachten...

 

Ik ben blij dat ik inmiddels kan zeggen dat je echt  vooruitgang kan boeken, maar blijf hopen dat het weer zo kan zijn zoals ik was.